Morgunblaðið - 11.01.2000, Blaðsíða 44

ÞRIÐJUDAGUR 11. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
ít
MINNINGAR
ÞORHALLUR
FRIÐFINNSSON
+ Þórhallur fædd-
ist á Borgum í
Vopnafírði G. mars
1911. Hann lést í
svefni á Landakots-
spitala aðfaranótt
29. desember síðast-
liðins. Móðir hans
var Guðrún Ólína
Sveinbjörnsdóttir, f.
í Miðfjarðarnesi á
Langanesströnd 29.
^ágúst 1866, d. í
Gunnólfsvík 28.
febrúar 1940. Móðir
hennar var Kristín
Jónasdóttir.m systir
Jakobs bónda á Gunnarsstöðum,
en kona Jakobs var Þórdís, dóttir
Guðrúnar Pétursdóttur, Stefáns-
sonar, bónda í Miðfirði. Faðir Guð-
rúnar Ólínu var Sveinbjörn, bóndi
í Miðfjarðarnesi á Strönd og
Refsstað í Vopnafírði, Gunnarsson
Stefánssonar, bónda í Miðfirði.
Kona Stefáns í Miðfirði var Ólöf
Guðlaugsdóttir frá Ferjubakka í
Öxarfirði. Kristín, móðir Guðrún-
ar Ólínu, og Jakob, bóndi á Gunn-
arsstöðum, voru systkin. Þórdís,
kona Jakobs, og Sveinbjörn voru
-'Tiystkinabörn. Faðir Þórhalls var
Friðfinnur Kristjánsson bóndi, f. í
Haga í Vopnafírði 7. febrúar 1864,
d. í Gunnólfsvík 22. febrúar 1937.
Friðfinnur og Guðrún Ólína
bjuggu í Haga i Vopnafirði 1888 til
1899 og á Borgum 1899 til fardaga
1919. Þá fluttu þau norður á Lang-
anesströnd, fyrst að Gunnarsstöð-
um. Sfðan voru þau á ýmsum bæj-
um þar um slóðir en lengst af hjá
syni og tengdadóttur í Gunnólf-
svík þar sem þau önduðust með
^fjögurra ára millibili. Móðir Friðf-
*inns var Kristín Kristjánsdóttir
bónda á Síreksstöðum. Móðir
hennar var Kristrún Eymun-
dsdóttir bónda í Teigi. Faðir Kri-
stínar var Kristján bóndi á Síreks-
stöðum. Móðir Kristjáns var Judit
Sigurðardóttir skáldkona frá
Ljósavatni. Fyrri maður Júditar
og faðir Kristjáns var Guðmundur
silfursmiður og bóndi í Gröf í
Eyjafirði, sljúpsonur Rutar frá
Ljósavatni. Móðir Júditar var Ma-
ría Sörensdóttir. Hennar maður
var Sigurður silfursmiður Odds-
son á Ljósavatni. Móðir Maríu var
Guðrún Þorvaldsdóttir prests á
Hofi í Vopnafirði. Kona Þorvaldar
og móðir Guðrúnar var Kristín
-^Björnsdóttir sýslumanns á Munka-
þverá. Guðrún mun hafa verið
fædd árið 1701. Þorvaldur faðir
Guðrúnar var sonur Stefáns
skálds og prests í Vallanesi Ólafs-
sonar skólameistara í Skálholti,
prests að Kirkjubæ í „Tungu“,
Einarssonar, prests og skálds í
Heydölum. Maður Guðrúnar Þor-
valdsdóttur var Sören Kristjáns-
son Jensen, danskur verslunar-
maður á Vopnafirði. Skrifaði sig
Jcnson þegar hann gerðist íslensk-
ur bóndi.
Faðir Friðfinns var Krisíján,
bóndi á Borgum, Friðfinnsson,
bónda í Haga, Árnasonar, bónda á
Halldórsstöðum f Köldukinn (um
-^aldamótin 1800) Sigurðssonar.
(Synir Árna voru: Friðrik, bóndi á
Núpum í Öxarfirði og Olgeir,
bóndi í Garði í Fnjóskadal, faðir
Þorbjargar, móður Auðar á
Skútustöðum, síra Ásmundar á
Hálsi, Ingólfs læknis á
Vopnafirði og í Borg-
arnesi og Garðars
stórkaupmanns. Son-
ur Olgeirs var Frið-
geir, faðir séra Einars
á Borg og Olgeirs,
verslunarstjóra á
Vopnafirði, Keflavík
og víðar.)
Sonur Árna var
einnig Sigmundur,
bóndi á Felli í Vopna-
firði. Sigríður hét
móðir þeirra, Þor-
steinsdóttir. Systkini
Friðfinns Kristjáns-
sonar voru: Guðmundur, lengi
póstur og bóndi Ásbrandsstöðum;
Jón bóndi Hraunfelli; Kristrún bjó
á Ljótsstöðum og seinast í Reykja-
vík. Auk þessara fóru til Ameríku:
Salín, Stefán, Aðalbjörg og Árni.
Svolítið samband hefur verið við
afkomendur Salínar en ekki er vit-
að um afdrif hinna.
Systkini Þórhalls voru tólf en
níu komust til fullorðinsára.
A) Jón bóndi í Gunnólfsvík, f. í
Haga 26.7. 1890, d. 15.12. 1957.
Kona hanns var Guðmunda Guð-
jónsdóttir frá Hraunfelli. Barnlaus
en ólu upp tvö systurbörn Jóns.
B) Sveinbjörn, iðnrekandi í
Reykjavík, f. í Haga 28.11.1891, d.
16.5. 1988. Kona hans var Guðrún
Guðmundsdóttir, f. í Áskoti, Rang.
Foreldrar hennar bjuggu lengst af
í Hellatúni, Rang. Guðrún og
Sveinbjörn eignuðust fjögur börn,
þ.a. þrjú sem komust til fullorðins-
ára. (Eftir fráfall Guðrúnar
kvæntist Sveinbjörn öðru sinni
fullorðinni konu, Guðrúnu Guð-
mundsdóttur ættaðri úr Önundar-
firði, sem varð sem félagi í ellinni.)
C) Kristján Friðrik, f. í Haga 6.5.
1896, d. 29.2. 1952, bóndi á Gunn-
arsstöðum á Langanesströnd,
Torfastöðum, Vopnafirði, síðar
klæðskeri og skósmiður á Vopna-
firði og í Reykjavík. Kona hans var
Jakobína Þórdís Gunnlaugsdóttir
frá Gunnarsstöðum á Langanes-
strönd. Þau eignuðust tíu börn.
D) Olgeir, verkamaður í Borg-
arnesi, f. á Borgum 15.2. 1900, d.
6.8. 1989, einn af stofnendum
Verkalýðsfélags Borgarness, for-
ystumaður og í stjórn um langa
hríð, heiðursfélagi. Sambýliskona
hans var Helga Finnsdóttir frá
Ferstiklu. Þau áttu saman einn son
en hún átti son áður.
E) Ólöf, húsfreyja, f. á Borgum
11.12. 1901. Eiginmaður hennar
var Jón Einarsson smiður og mik-
ill hagleiksmaður frá Fljótakoti í
Meðallandi. Ólöf og Jón bjuggu
lengst af í Vestmannaeyjum en
fluttust við gos til Reykjavíkur og
dvöldu þar að mestu síðustu ævi-
árin. Börn þeirra voru fimm, þ.a.
fjögur sem náðu fullorðinsaldri.
F) Júdit, húsfreyja, f. á Borgum
11.5. 1904, d. 7.3. 1953. Eiginmað-
ur hennar var Eiríkur Jakobsson
frá Gunnarsstöðum. Þau bjuggu á
Gunnarsstöðum og Miðfjarðarnesi
og síðast á Höfn í Bakkafirði. Börn
þeirra voru tíu, þar af níu sem
komust til fullorðinsára.
G) Kristrún húsfreyja, f. á Borg-
um 14.2. 1905, d. 30.4. 1981. Sam-
býlismenn hennar voru Christian
Jensen, þau slitu samvistir, og síð-
ar Sigurbjörn Stefánsson. Þau
voru barnlaus. Kristrún vann við
sauma lengst af í Reykjavík, siðast
í Kefiavík.
H) Rut, húsfreyja í Reykjavík, f.
á Borgum 16.2.1909, d. í des. 1936.
Eiginmaður hennar var Ragnar
Kristinsson. Þau eignuðust tvær
dætur.
Þórhallur Friðfinnsson stundaði
nám í Alþýðuskólanum á Hvítár-
bakka 1929 til 1931. Síðan lærði
liann klæðskeraiðn hjá Andersen
og Sön. Að loknu námi fór hann til
Kaupmannahafnar, kynnti sér
rekstur á saumastofum og tísku.
Heim kominn gerðist hann í nokk-
ur ár yfirklæðskeri hjá Gefjun sem
SIS rak við Aðalstræti í Reykjavík.
Upp úr því setti hann á stofn eigin
saumastofu sem hann rak til ljölda
ára i Lækjargötu og Veltusundi og
var virtur og eftirsóttur klæð-
skeri. Að síðustu réðst hann til
Kristjáns Friðrikssonar í Ultíma
þar sem hann vann sem klæðskeri
til starfsloka sem mun hafa verið
um sjötiu og fimm ára aldur.
Þórhallur kvæntist 27.10. 1934
Guðrúnu Guðlaugsdóttur, f. í Fell-
skoti í Biskupstungum 30.10.1907,
d. í Reykjavík 6.3. 1998. (Foreldr-
ar hennar voru búandi hjón í Fells-
koti, Katrín Þorláksdóttir og Guð-
laugur Eiríksson.) Guðrún og
Þórhallur eignuðust tvö börn: 1)
Eyþór Ómar tannlækni, f. í
Reykjavík 28.1. 1935, d. 23.11.
1988. Hann varð stúdent frá
Menntaskólanum á Laugarvatni,
lauk siðan tannlæknanámi í
Þýskalandi. Kona hans varð einnig
stúdent frá Laugarvatni og þar
lágu leiðir þeirra saman. Kona
hans 28.3. 1959 Helga Brynjólfs-
dóttir læknaritari, f. í Krossanesi
24.12. 1935. Foreldrar hennar:
Guðrún Rósinkarsdóttir og Brynj-
ólfur Sigtryggsson kennari. Börn
þeirra eru: A) Þórhallur Eyþórs-
son, f. Akureyri 4.6. 1959. Kona
hans er Rósa Gísladóttir, f. 4.7.
1957. Þeirra börn: a) Þorgerður f.
12.3. 1989. b) Helga Gunndís, f.
23.6. 1991. c) Guðrún Sigríður, f.
19.4. 1997. B) Guðrún Eyþórsdótt-
ir, f. í Reykjavík 12.8. 1963. Barn:
Anna Dís Pétursdóttir, f. 29.9.
1988. Eiginmaður Guðrúnar
25.12. 1991 Jakob Hannesson, f.
5.9. 1966. Barn þeirra: Eva, f. 6.7.
1991. C) Ragnar Eyþórsson, f. í
Reykjavík 28.11. 1965. Eiginkona
hans er Margrét Gróa Júlíusdóttir,
f. 23.3. 1961. Börn þeirra eru:
Hanna, f. 2.8. 1992, og Eyþór Óm-
ar, f. 22.2. 1994. 2). Kolbrún Þór-
hallsdóttir læknaritari, f. í Reykja-
vík 10.11. 1936. Eiginmaður 8.11.
1959 Erling Aspelund, f. ísafirði
28.2. 1937. Foreldrar Erling Asp-
elund verslunarm. og Þórey Sól-
veig Þórðardóttir. Börn þeirra: A)
Erling, f. í Reykjavík 20.11. 1961.
Eiginkona 30.12. 1989 Kristín
Björnsdóttir, f. í Reykjavík 11.8.
1962. Börn þeirra: a) Katrín Fjóla,
f. 5.2. 1999, og Axel Thor, f. 5.2.
1999. B) Karl Ómar Aspelund, f.
New York 15.5. 1963. Eiginkona
11.8. 1984 Erna Milunka Kojic, f. í
Reykjavík 8.1. 1964. Skilin. Börn
þeirra: a) Karl Milutin, f. 9.1.1995,
b) Júlía Guðrún, f. 9.1. 1995. C)
Thor Aspelund, f. New York 4.1.
1969. Eiginkona 30.12. 1995 Arna
Guðmundsdóttir. Barn þeirra: Erl-
ing, f. 9.11.1993. D) Guðrún Aspel-
und, f. í Reykjavík 12.2. 1971. Eig-
inmaður 6.6. 1998 Gunnar
Jakobsson, f. 15.4.1970.
Að ósk Þórhalls fór útförin fram
í kyrrþey frá Fossvogskapellu 4.
janúar.
Tengdafaðir minn, Þórhallur
Friðfinnsson, er látinn áttatíu og
átta ára að aldri. „Þegar þeir sem
manni þykir vænt um deyja, lifir
maður áfram fyrir þeirra hönd. Sér
heiminn með augum þeirra. Man
Sírnig þeir tóku til orða og mælir
m þeirra eigin orð. Gleðst yfir því
að geta gert ýmislegt sem þeir geta
ekki lengur, en finnur um leið til dep-
urðar. Þannig lifir maður áfram fyrir
þá sem manni þykir vænt um.“
Þessi orð Lois de Berniers koma
mér í hug er kær vinur kveður. Þór-
hall og Guðrúnu konu hans hef ég
Wckt í njm fjörutíu ár eða allt frá
því að ég kvæntist dóttur þeirra,
Kolbrúnu. Nú þegar hugurinn leitar
til baka yfir liðna tíð þá eru það orðin
hógværð og kurteisi sem einkenndu
líf þeirra - allt frá okkar fyrstu
kynnum.
Þórhallur og Guðrún gengu í
hjónaband þann 27. október 1934.
Þau eignuðust tvö börn, konu mína
Kolbrúnu og Eyþór, tannlækni sem
lést árið 1988, langt um aldur fram.
Ollum mikill harmdauði.
Það hefur verið mjög lærdómsríkt
og þroskandi fyrir börn okkar Kol-
brúnar að umgangast afa sinn Þór-
hall og ömmu Guði-únu sem lést
þann 6. mars 1998. Svo samrýnd
voru þau að væri annað hjónanna
nefnt á nafn var hins getið um leið.
Hjónin Þórhallur og Guðrún lifðu
hamingjusömu lífi og lifðu sátt við
sitt. Náðu bæði háum aldri og lifðu
þær miklu þjóðfélagsbreytingar sem
hér hafa orðið. Fólk af þessum gamla
skóla hreykir sér ekki upp. Ber mál
sín ekki á torg. Það er þolinmótt,
glatt og staðfast. Ber þjáningu sína í
hljóði. Er þrautseigt og leitar sæmd-
ar í því að lifa kyrrlátu lífi og stunda
störf sín af kostgæfni. Þórhallur
starfaði sem klæðskerameistari um
langt árabil eða þar til hann varð
sjötíu og fimm ára. Hann var afar
vandvirkur í starfi. Ef vanda þurfti
til verks var gjarnan leitað til hans.
Þegar sonur þeirra dó báru þau
þjáningu sína í hljóði en greinilegt
var að þessi mikla sorg hafði mikil
áhrif á Þórhall þótt fátt væri sagt.
Líkamlegri heilsu hans fór nú að
hraka en reisn og skýr hugsun
fylgdu honum til hinstu stundar.
Hann var ávallt hvers manns hug-
ljúfi.
Við hin fullorðnu sem eftir stönd-
um, svo og börn okkar og barnabörn,
fundum svo vel að allt hjá þeim hjón-
um var í kærleika gjört. Þau kepptu
bæði eftir kærleikanum og heimili
þeirra stóð öllum opið. Þetta fundum
við og börnin. Litla fólkið sótti ákaft í
að komast til afa og ömmu, njóta
kærleiks- og gleðistunda, dvelja þar
og helst að fá að gista. Afi og amma
leyfðu börnunum ávallt að koma til
sín. Þar var þeim tekið opnum örm-
um. Amma átti líka töfraborð sem
reiddi fram hina ólíklegustu rétti og
góðgæti án alls fyrirvara. Fyrir
þessar fjölmörgu gleðistundir og
góðar minningar er nú þakkað að
leiðarlokum. Við minnumst Þórhalls
og Guðrúnar með þakklæti og virð-
ingu. Þökkum langt og farsælt líf
þeirra. Mælum fram þeirra eigin
orð. Lifum áfram fyrir þeirra hönd.
Blessuð sé minning þeirra.
Eg vil íýrir hönd fjölskyldunnar
ljúka þessum orðum mínum með því
að þakka öllu starfsfólki Öldrunar-
deildar K-1 á Landakoti fyrir ein-
staka ljúfmennsku við Þórhall og af-
ar góða umönnun. Honum leið vel á
Landakoti. Hann kunni að meta
þeirra góða viðmót.
Erling Aspelund.
Það átti ekki fyrir afa mínum að
liggja að lifa árið 2000. Aðfaranótt
29. desember varð hann bráðkvadd-
ur á Landakotsspítala þar sem hann
hafði notið góðrar umönnunar síð-
astliðin fimm ár. Þórhallur Friðfinn-
sson var nútímamaður í hugsun, lítið
að velta sér upp úr fortíðinni en leit á
framfarir sem sjálfsagðan hlut. Að
þessu leyti var hann dæmigerður
fulltrúi þeirrar kynslóðar sem þok-
aði Islandi inn í 20. öldina. Hann var
yngstur í stórum systkinahóp, fædd-
ur á Borgum í Vopnafirði, kostarýrri
jörð þrátt fyrir tilkomumikið nafn.
Þá sjaldan að uppvöxt hans fyiir
austan bar á góma lét hann þess get-
ið að það hefði verið hlýtt í fjósbað-
stofunni, öfugt við það sem gerðist á
sumum bæjum þar í sveitinni. Það
kann að hafa verið þessi ylur sem
sem fylgdi honum út í lífið þegar
hann fór að heiman á unga aldri.
Hann taldi það hafa orðið sér til
happs að komast í Hvítárbakkaskóla
í Borgarfirði þar sem hann var tvo
vetur áður en hann settist að í
Reykjavík. Þar nam hann klæð-
skeraiðn og varð meistari í þeirri
grein.
Ömmu minni, Guðrúnu Guðlaugs-
dóttur frá Fellskoti í Biskupstung-
um, giftist hann fyrsta vetrardag
1934. Þau voru glæsileg hjón, sam-
hent og gestrisin, og áttu einstak-
lega fallegt heimili í Vesturbænum
þar sem allir voru ævinlega vel-
komnir. Það vai- honum og öllum
öðrum í fjölskyldunni mikið áfall
þegar amma lést eftir erfið veikindi á
afmælisdag afa fyrir tæpum tveim
árum. Hann bar harm sinn í hljóði og
sýndi þá sama æðruleysi og í öðru
mótlæti sem hann mætti á lífsleið-
inni.
Síðustu árin var afi bundinn við
hjólastól og var það erfitt hlutskipti
fyrir mann sem hafði gengið í og úr
vinnu mestan hluta ævinnar. Erfið-
ast átti hann með að sætta sig við
þegar sjónin fór að daprast svo mjög
að hann gat ekki lengur lesið eða
horft á sjónvarp. Þá kom þjónusta
Blindrabókasafnsins að góðum not-
um og afi sat við og hlustaði af aðdá-
unarverðri staðfestu á upplestur á
hljóðbókum af öllu tagi. Hann mundi
vel það sem hann las og hafði gaman
af að spjalla um það. Hann var víð-
lesinn í verkum Halldórs Laxness og
hafði ýmis fleyg orð úr þeim á hrað-
bergi. Stóra ferðatösku sem hann
hafði einu sinni með sér á ferðalagi á
meginlandi Evrópu kallaði hann Sig-
urlínu í Mararbúð af því að hún var
svo þung í eftirdragi.
Þórhallur Friðfinnsson var
myndarlegur maður, sviphreinn og
fingerður, með áberandi falleg ljós-
blá augu sem leiftruðu af glettni.
Hann var mikið snyrtimenni og jafn-
an óaðfinnanlega klæddur allt til
hinsta dags. Þegar hann var upp á
sitt besta minnti hann einna helst á
kvikmyndastjörnu frá Hollywood.
Engu síður var hann laus við alla til-
gerð og yfirlæti heldur einkenndist
öll hans framkoma af hógværð og
prúðmennsku. Það er mikils virði að
hafa átt afa að og fengið að njóta
samvista við hann svo lengi. Við
systkinin og fjölskyldur okkar minn-
umst hans með söknuði og ástúð.
Þórhallur Eyþórsson.
, AHtaf sami herramaðurinn," varð
mér hugsað þegar mamma hringdi
milli hátíða og sagði mér að þú hefðir
lagst til svefns og horfið ljúflega úr
heiminum - að ekki hafi mátt halda
annað en að þú svæfir rólega þegar
að var komið að morgni. Nema hvað!
Að sjálfsögðu leiðst þú út úr heimin-
um jafn ljúfur, vii'ðulegur og glæsi-
legur sem alltaf fyrr.
Mér er minnisstætt þegar ég,
sennilega rétt fimm ára gamall, kom
til íslands að hitta ömmu og afa og
trúði því varla að þessi glæsimynd af
herramanni í kjólfötum væri afi
minn. Eða afi yfirleitt. Snyrtilegur,
teinréttm-, brosandi og mjúkróma -
þetta gat ekki passað. „Ert þú afi
minn?“ spurði ég þar sem ég stóð í
dyrunum á Víðimelnum. „Já, já, ég
er hann afi þinn,“ sagðirðu - eins og
ekkert væri skemmtilegra - með
þessu ljúfa einlæga brosi sem var út-
breiddur faðmur og öruggt athvarf.
Þai' var uppmáluð strax hlýjan og
virðingin sem fyllti heimili ykkar
ömmu og samskipti þín alla tíð við
barna- og barnabarnabörnin öll.
Mig grunar í-eyndar - og ætla að
tiúa því - að þannig muni ég aftur
standa og horfa upp til þín þegar við
hittumst hinum megin. Ég muni sjá
þig í þinni réttu birtingannynd og
spyrja í forundran: „Ert ÞÚ afi
minn?“
Góða nótt, _ elsku vinur. Njóttu
hvíldarinnar. Ég bið að heilsa ömmu.
Þakka þér fyrir allt sem þú varst
okkur og fyrix- allt sem þú kenndir
mér.
Karl Aspelund.
Jónatan á Þórðarstöðum segir að
Arni Sigui'ðsson, langalangafi Þór-
halls, hafi búið á Vatnsleysu og verið
kallaður „Árni krassi“, sonur Sigurð-
ar Guðmundssonai-, á Þórustöðum í
Kaupangssveit, og Katrínar, dóttur
Árna, lögréttumanns í Kaupangi,
Egilssonar Bjarnasonar, prests í
Grundarþingum (d. 1696), Hallsson-
ar harða (Sýslumannsæfir I. 234).
Móðir Katiínar var Þuríður Hálf-
danardóttir á Steinsstöðum, Björns-
sonar á Stóruvöllum í Bárðardal,
Kolbeinssonar s.st. Eiríkssonar á
Lundarbrekku, Þorvaldssonar Tó-
massonar Jónssonar Ivarssonar
„fundna." Hann fannst í Bárðardal
eftir pláguna (1495). I bókinni
„Sveitir og jarðir í Múlaþingi" stend-
ur: „Einhvern tíma á síðustu áratug-
um 19. aldar varð Vopnafjarðar-
hreppur eigandi að Borgum. Þá bjó
þar þjóðhaginn Kristján Friðfinn-
sson, faðir Guðmundar pósts á Ásbr-
andsstöðum." Samkvæmt búnaðar-
skýrslum fyrir árið 1918 árið áður en
fjölskyldan flutti frá Borgum að
Gunnarsstöðum á Langanesströnd
er; „túnið 2,6 ha., taða 75 hestburðir,
úthey 80 hestburðir, áhöfn 1 kýr, 4
hross, 150 fjár, matjurtagarður 230
fermetrar. Landið snjóþungt og út-
beit stopul en kjarngóð, fjárgeymsla
erfið. Kornmylla við bæjarlækinn.“
Faðir minn, Olgeir Friðfinnsson,
sagði mér að baðstofan á Borgum
hafi verið 5x7 álnir eða 3x4 metrar
og hús inn af 2x3 metrar eða samtals
milli 18 og 19 fermetrar og fjós undir
palli. Oft hefur verið þröngt um 11
manns í heimili og oft aðkomufólk.
Þegar hann mundi fyrst eftir var
komin lítil eldavél eða eins og hann
sagði, „kolakabyssa" í baðstofuna
sem þjónaði til eldunar og upphitun-
ar.
Þórhallur, föðurbróðir minn, var
hreint ekki fæddur með silfurskeið í
munni fremur en börn fátæks fólks
sem fæddust í upphafi þessarar al-
dar. Hann var að vísu yngstur í níu
systkina hópi, 21 ári yngri en elsti