Morgunblaðið - 17.04.1998, Blaðsíða 53

I
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 1998 53
i
i
i
i
i
1
i
1
d
i
\
5
i
:
i
í
i
I
í
5
I
I
I
ANNA HULDA
EINARSDÓTTIR
+ Anna Hulda Ein-
arsdóttir frá
Borg fæddist í
Njarðvík 26. nóvem-
ber 1921. Hún lést á
St. Jósefsspítala 7.
apríl síðastliðinn.
Forcldrar hennar
voru Ólafía Sigríður
Ögmundsdóttir frá
Tjamarkoti, f. 31.
júlí 1894, d. 6. júlí
1959, dóttir Helgu
Arinbjamardóttur
frá Tjarnarkoti og
Ögmundar Sigurðs-
sonar frá Barkastöðum í Fljóts-
hlíð, og Einar Jónasson frá
Stapakoti, f. 29. febrúar 1894, d.
8. apríl 1969, sonur Oddbjargar
Þorsteinsdóttur frá Stapakoti og
Jónasar Illuga Jónassonar frá
Gili í Svartárdal. Systir Huldu er
Sigrún, f. 9. janúar 1924.
Hinn 29. maí 1943 giftist
Hulda Jóni Ingiberssyni, út-
gerðarmanni og fiskverkanda
Þegar ég fékk fréttimar um að
amma væri dáin rifjuðust upp í einu
vetfangi minningamar um ömmu og
afa í Björk.
Spennan hjá okkur Gæsa að fá að
fara með þeim upp í bústað um
helgar, og hitta þar fyrir Diddu og
Friðrik og kannski líka Sigrúnu
Öldu og Hafdísi, var mikil, og ekki
var hún síðri á heimleiðinni, en þá
var stoppað í Eden og amma keypti
ís handa okkur og blóm til að gefa
þegar heim væri komið, amma naut
þess nefnilega að gefa og hjálpa
öðrum.
Stærstu stundimar vom samt
þegar hún og afi komu frá útlönd-
um, þá biðum við bræðumir uppi í
Björk eftir að þau kæmu heim, fær-
andi hendi með eitthvað spennandi
frá Brasilíu, Grikklandi eða Ítalíu,
því þau ferðuðust um víða veröld
meðan afi lifði.
Þótt fjarstýrðu bílarnir, talstöðv-
arnar og annað spennandi dót fyrir
litla gutta hafi verið mest spenn-
andi á þessum árum, ásamt því að
eiga ömmu og afa sem áttu heima
við hliðina á íþróttahúsinu og skól-
anum, og hægt að bjóða vinunum,
oft heilu körfuboltaliði í kakó og
ristað brauð í löngu frímínútunum,
þá var ekki síður spennandi hin síð-
ari ár að fá bréf og símtöl, að ekki
sé minnst á pakkana frá henni með
öllu góðgætinu í til Spánar eða
Ástralíu.
Hún kunni svo vel að segja frá,
hafði ákveðnar skoðanir á hlutun-
um, bæði mönnum og málefnum, og
lá ekki á skoðunum sínum ef henni
mislíkuðu hlutirnir. Að sama skapi
gladdist hún þegar vel gekk, og
virtist þá ekki skipta máli hvort hún
þekkti til þess fólks sem hlut átti að
máli eður ei.
Amma var alltaf mikill Njarðvík-
ingur, enda fædd þar og uppalin.
Hún fylgdist vel með því sem var
að gerast í Njarðvíkinni og hefði
verið ánægð með gengi Njarðvík-
urliðsins í körfunni í ár. Þá fylgdist
hún grannt með þeim sem áttu
ættir að rekja í Njarðvíkurnar eða
höfðu búið þar, hún klippti gjarnan
út myndir eða greinar þar sem
þeirra var getið og safnaði í
möppu.
Amma flutti úr Björkinni ofar á
Brekkustíginn fyrir um tíu árum, og
síðustu árin var fátt skemmtilegra
en að kíkja í heimsókn til hennar, fá
sér eitthvað gott að borða og heyra
hvað henni fannst um málefni líð-
andi stundar. Amma var alltaf kát,
bjartsýn og í góðu skapi, þótt ekki
gengi hún heil til skógar síðstu árin.
Nú er amma í Björk farin frá
okkur og erfitt til þess að hugsa að
samverustundirnar með henni
verða ekki fleiri að sinni.
Mig langar að ljúka þessum orð-
um á lítilli bæn sem þú fórst oft með
fyrir okkur Gæsa í gamla daga, þeg-
ar við fengum að sofa í litla her-
berginu í Björkinni.
frá Keflavík, f. 14.
mars 1920, d. 19.
október 1983. Hann
var sonur Marínar
Jónsdóttur og Ingi-
bers Ólafssonar út-
gerðarmanns í
Keflavík.
Hulda og Jón
eignuðust einn son,
Einar, f. 15. júlí
1947. Maki hans er
Hafdís Garðars-
dóttir frá Rafnkels-
stöðum í Garði, f.
11. september
1950. Börn þeirra eru: Jón Jó-
hann, f. 20. desember 1970,
Garðar, f. 23. júlí 1972, sam-
býliskona hans er Vilborg
Sævarsdóttir, f. 7. nóvember
1972, Anna Hulda, f. 15. apríl
1977, og Víðir, f. 2. febrúar
1988.
títför Huldu fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Vertu, guð faðir, faðir minn,
ifrelsarans Jesújafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Guð geymi minningu
Huldu Einarsdóttur.
Jón Einarsson.
Hún amma mín er dáin. Þessi orð
koma sífellt upp í huga mér. Það er
erfitt að hugsa sér lífið án þín,
amma mín, þú sem hefur verið fast-
ur punktur í tilverunni og stór hluti
af mínu lífi. Æskuminningar mínar
eru tengdar þér og Björkinni þinni,
litla fallega húsinu þínu, þar sem við
áttum svo endalaust margar falleg-
ar og góðar minningar saman. Það
var alltaf svo gott að koma til þín
enda var alltaf fullt hús af góðu fólki
í mat og kaffi. Það voru allir vel-
komnir og alltaf nóg til af öllu.
Seinna fluttir þú ofar í götuna í
bjarta og fallega íbúð þar sem þú
undir þér vel síðustu árin. Mér leið
alltaf svo vel í kringum þig enda
hafðir þú þá hæfleika að láta fólki
líða vel hjá þér. Þú varst svo miklu
meira en bara amma mín, þú varst
líka besta vinkonan mín og varst
alltaf til staðar þegar ég þurfti á þér
að halda. Þú varst dugleg að stappa
í mig stálinu þegar eitthvað bjátaði
á. Þú varst ánægð með allt sem við
systkinin gerðum, sama hvaða
ákvörðun við tókum. Þú fylgdist vel
með þínu fólki og vildir fá að vita
hvað við vorum að gera. Það var
sama hvort það snerti skólann,
vinnuna, vinina, áhugamálin eða
bara lífið sjálft, þú vildir fá að fylgj-
ast með öllu. Þú áttir svo auðvelt
með að samgleðjast fólki og þú vild-
ir líka hjálpa þeim sem áttu erfitt.
Allir menn voru jafnir í þínum huga
enda varstu svo óeigingjörn og
gafst svo mikið af þér. Það var sama
hvert við fórum, þú varst alltaf að
hugsa um að kaupa eitthvað til að
gleðja aðra.
Hún amma mín var virðuleg og
falleg kona með stórt og hlýtt
hjarta og fallegt bros sem hún var
örlát á. Amma bar höfuðið hátt og
var tíguleg að sjá, hún hélt reisn
sinni fram á síðasta dag. Amma
elskaði blómin og vorið, það er sárt
að hugsa til þess að þú verðir ekki
með okkur í vor, þú sem hlakkaðir
svo til því það er svo margt að ger-
ast í fjölskyldunni. Það er líka sárt
að hugsa til þess að þú fáir ekki að
sjá fyrsta langömmubarnið þitt en
það kemur í heiminn á næstu dög-
um. Ég veit að þú munt fylgjast
með okkur og þú munt alltaf eiga
stóran sess í hjörtum okkar allra
því þú gafst okkur alla fegurð þíns
hjarta.
Elsku amma mín, það er svo
margt sem mig langar til þess að
segja um þig en orðin eru svo fá-
tækleg miðað við þá persónu sem
þú hafðir að geyma, þú varst ein-
MINNINGAR
stök og ég er þakklát fyrir hverja
mínútu sem við áttum saman. Það
er ómetanlegt að hafa átt þig að í
þessi rúmlega tuttugu ár sem við
vorum saman og ég ætla að geyma
minningarnar um þig í hjarta mínu
og þær munu búa með mér alla ævi.
Það er ekki hægt að hugsa sér betra
veganesti fyrir lífið.
Eg trúi því að þú, amma mín, sért
komin á góðan og fallegan stað þar
sem þér líður vel, í faðmi ástvina
þinna sem munu taka á móti þér.
Ég ætla að ljúka þessum orðum
mínum á bæn sem þú kenndir mér.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Guð blessi þig, amma mín,
Þín
Hulda.
Með nokkrum orðum vil ég
kveðja mágkonu mína og þakka
samfylgdina í meira en 50 ár og þá
vinsemd og hlýhug í minn garð frá
því að ég kom í Njarðvík „sem föru-
sveinn að vestan" og tengdist ætt
hennar þegar ég gekk að eiga syst-
ur hennar, Sigrúnu. Þær systur
hafa alltaf verið mjög samrýndar og
fjölskyldur þeirra sem ein sameinuð
fjölskylda, og aldrei hefur borið þar
skugga á.
Hulda var sterkur persónuleiki
og var alltaf glæsileg hvar sem hún
kom. Það brennur oft á mörgum,
ekki síst þegar dauðinn sækir okkur
heim og heggur sín þungu og mis-
kunnarlausu skörð í hópinn sem
stendur okkur sjálfum allra næstur.
Þá verður mörgum svo dimmt fyrir
hugskotssjónum að þeir eiga erfitt
með að eygja nokkuð sem heitið
gæti tilgangur í þeirri framvindu
sem lífið virðist leggja þeim í fang.
Hér sjáum við fyrir okkur æviferil,
sem segja má að ofinn hafi verið úr
geislum hins fómandi kærleika.
Hér var gæfan fundin og gæfunnar
notið við að hugga og gleðja, hjálpa
og bæta. Slíkur er máttur hins fóm-
andi kærleika til þess að fækka
þeim támm sem falla svo oft á veg-
ferð okkar. Hún Hulda, konan sem
við kveðjum í dag, var í ríkum mæli
gædd þeim eiginleika.
Það er því margs að minnast og
margt að þakka þegar við virðum
fyrir okkur þær dýrðarbjörtu
myndir sem minningin vekur frá
vegferð hennar hér í heimi. Það má
óhikað segja að yndisfógur og ilm-
rík blóm vaxa í hverju hennar spori.
- Slíkur var máttur hins fómandi
kærleika, sem var aflgjafinn, uppi-
staðan og rauði þráðurinn í öllu lífi
hennar. Guð ætlast til þess að við
leitumst við að líf okkar verði öðr-
um til blessunar. Það var hennar
aðalsmerki og þannig lifði hún og
starfaði.
Hulda ólst upp í Njarðvík hjá for-
eldrum sínum og naut hún í ríkum
mæli alls þess sem góðir og ástríkir
foreldrar geta framast veitt bami
sínu. Foreldrar hennar vom virt og
vel metin, enda mikilhæf og valin-
kunn sæmdarhjón af ættstofni sem
búið hefur og byggt Njarðvík í aldir.
Þau litu bæði á það sem sitt hæsta og
helgasta hlutverk að veita dætram
sínum þá vegsögn út í lífið sem þau
sjálf vissu af reynslu að væri hald-
best, farsælust og blessunarríkust
fyrir þær. Þess vegna leituðust þau
við með orðum og eftirbreytni að inn-
ræta þeim ungum jákvætt lífsviðhorf,
göfuga hugsun, góðvild í annarra
garð, trúmennsku í smáu og stóra og
öragga trú á góðan Guð. Þannig liðu
bemsku- og æskuárin í björtum og
fogram friðar- og kærleiksrann.
Hinn 29. maí 1943 giftist Hulda
Jóni Ingiberssyni, frá Keflavík, og
byrjuðu þau búskap þar. Þau
byggðu sér hús í Ytri-Njarðvík sem
þau nefndu Björk og fluttu í það ár-
ið 1946. Saman byggðu þau sér
heimili sem var alla tíð mikið og
fagurt kærleiksheimili fyrir frá-
bæra reisn á öllum sviðum. Sólar-
geislinn í lífi þeirra var þegar Einar
sonur þeirra fæddist og hún naut
þess að búa að þeim feðgum sem
allra best.
Jón hafði um tíma umfangsmik-
inn atvinnurekstur í útgerð og fisk-
vinnslu. Hann lést árið 1983. Eftir
að Jón féll frá seldi Hulda Björkina
og flutti að Brekkustíg 35 í Njarð-
vík og bjó hún sér þar yndislegt
heimili.
Ég kveð þig, kæra mágkona, með
bænarmál og ástarþökk í huga og
hjarta. Þú varst vorsins barn og
unnandi þeirri fegurð sem íslensk
náttúra býr yfir í svo ríkum mæli,
og við biðjum þess af heilum hug að
nú bíði þar vinir í varpa og að þú
megir leidd verða traustri og hlýrri
vinarhendi inn í hina eilífu náttlausu
veröld, þar sem víðsýnið skín.
Minning þín mun lifa í hjörtum
okkar allra. Hvíl þú í friði.
Friðrik Valdimarsson.
Ástkær móðursystir okkar, Anna
Hulda Einarsdóttir, er látin eftir
stutta en stranga sjúkralegu. Henn-
ar einskæra æðraleysi og kjarkur
mörkuðu hinstu spor hennar, sem
og allt hennar líf.
Gagga, eins og við systurnar vor-
um vanar að kalla hana, var okkur
ákaflega kær. Hún átti stóran þátt í
að móta okkur sem einstaklinga og
þær vora ófáar stundirnar sem við
systumar dvöldum í faðmi fjöl-
skyldunnar í Björk. Þar áttum við í
raun okkar annað heimili á yngri
áram og sannarlega var notalegt
þangað að koma. Með þakklæti
minnumst við þessara samvera-
stunda þar sem Gagga, með dagfar-
sprýði sinni og glæsileik, naut þess
að gleðja okkur og aðra.
GUÐMUNDUR
(GUMBUR)
KRISTJÁNSSON
Guðmundur
Kristjánsson, fv.
skipamiðlari, fædd-
ist á Flateyri við Ön-
undarfjörð 26. nóv-
ember 1909. Hann
Iést á Landspítalan-
um 29. mars síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Há-
teigskirkju 8. aprfl
Að eiga góða að er
mikilvægt í lífinu.
Gumbur, ömmubróðir
minn í föðurætt, var
mér mikils virði og ég var ekki há í
loftinu þegar ég spurði hann og
Gróu' hvort ég mætti ekki kalla þau
afa og ömmu. Síðustu daga hef ég
yljað mér við ljúfar minningar lið-
inna ára, ég minnist ferðarinnar
góðu til Flateyrar sumarið 1992 þar
sem afí Gumbur skipu-
lagði hópferð. Þar sýndi
hann okkur húsið sem
hann fæddist í og við,
krakkamir, fengum að
upplifa með honum
æskustöðvarnar á nýj-
an leik. Við fórum á
sveitaball í félagsheim-
ilinu og afi dansaði við
okkur allar stelpumar.
Afi Gumbur fylgdist
vel með því hvað maður
var að gera, bæði í skól-
anum og sumarvinn-
unni og það var gaman
að tala við hann um
hvað sem var, ættfræði, sögur lið-
inna tíma eða það sem var að ger-
ast í landinu hverju sinni.
Afi Gumbur var einstakur maður
í einu og öllu. Kvöldið sem hann dó
skoðaði ég ljóðabók Einars Bene-
diktssonar og fann þar ljóð sem
Gagga gat verið gamansöm og
glettin og atburðir hversdagsins
urðu henni iðulega tilefni skemmti-
legra athugasemda um menn og
máleftii.
Gagga var í senn hefðarkona og
heimsborgari. Hún myndaði sér
sjálfstæðar skoðanir á flestum hlut-
um og hafði hún unun af að ferðast
um framandi slóðir. Meðan Nonna
naut við ferðuðust þau hjónin um öll
heimsins höf.
Þrátt fyrir að dauðinn sé það eina
sem við öll eigum víst kemur hann
alltaf að óvörum. Andlát Göggu bar
snöggt að og eftir stöndum við og
finnum vanmátt okkar gagnvart ör-
lögunum. Minningar hrannast upp
og sem aldrei fyrr gerum við okkur
grein fyrir dýrmæti þeirra.
Við systurnar og fjölskyldur okk-
ar kveðjum Göggu með virðingu og
þökk. Gagga mun alltaf eiga sinn
stað í hjarta okkar. Blessuð sé
minning hennar.
Anna Ilulda, Oddbjörg,
Þórunn, Ólafía Sigríður.
Mig langar að minnast með örfá-
um orðum ömmusystur minnar,
Önnu Huldu Einarsdóttur, eða
Göggu eins og hún var ávallt kölluð
okkar á milli. Þegar ég hugsa um
hana sem ömmusystur þá finnst
mér það vera eitthvað svo fjarlægt
því hún var mér svo miklu nánari en
það orð bendir til. Hún hefur alla tíð •
verið hluti af mínu daglega lífi.
Sem stelpa minnist ég Göggu í
Björkinni, það var svo gott að koma
þangað, næsta hús við skólann og
þangað fór ég svo oft í frímínútum
og matarhléum. Ég tala nú ekki um
ef maður fékk að gista og þurfti
ekki að hlaupa út fyrr en bjallan
hringdi. Og allar stundirnar í sum-
arbústaðnum. Man ég sérstaklega
eftir þegar við héldum upp á 17.
júní þar, þá fór Gagga með okkur
systurnar, mig og Hafdísi, í skrúð- JP
göngu um allan skóg með blöðrur,
fána og allt tilheyrandi.
Sérstök era árin sem við vorum
nágrannar á Brekkustígnum. Kom
hún svo oft við á kvöldin þegar hún
var á heimleið og við fengum okkur
virkilega gott kaffi saman og spjöll-
uðum, síðan kvaddi hún mig með
þeim orðum að þessar stundir væra
Guðsgjöf. Mun ég sakna heimsókn-
anna og allra símtalanna sem við
áttum saman, þau vora hvorki fá né
stutt. Minnist ég þess hve gott var
að vera í návist hennar og hve
rausnarleg og gjafmild hún var.
Hugurinn reikar um allar Ijúfu
minningamar og þær mun ég ætíð
geyma í hjarta mínu. Ég er þakklát -v
fyrir þann tíma sem við áttum sam- ‘
an.
Gagga var elskuð og virt, hún lifði ;
fyrir fjölskyldu sína, sem nú hefur
misst svo mikið. Guð blessi hana
Göggu mína.
Sigrún Alda.
mér fannst eiga vel við afa Gumb
Orka þér entist
aldur tveggja manna
að vinna stórt og vinna rétt.
Vitur og vinsæll
varstu til heiðurs
í þinni byggð og þinni stétt.
Mjúklega dauðinn
drottins til þig leiddi.
Ljómandi vor varð þá lífs þíns haust.
Eilifðar æskan
ellihvarm þinn skreytti,
þín öldungsrödd varð engils raust.
Höfðingi héraðs,
hátt þín minning standi,
ávaxtist hjá oss þitt ævistarf.
Þjóðrækni, manndáð,
þol og tryggð í raunum
þitt dæmi gefi oss í arf.
(Einar Ben.)
Ég votta ömmu Gróu, Þorbjörgu,
Möggu, Siggu Björg og fjölskyld-
um þeirra samúð mína.
Guð blessi minningu afa Gumbs.
Ásta Camilla Gylfadóttir.