Morgunblaðið - 16.09.1987, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. SEPTEMBER 1987
Ást er...
... að úða á sigrakspíra.
TM Reg. U.S. Pat Off.—aH right» rwerved
° 1987 Los Angeies Times Syndicats
Með
morgxmkaffíim
Við förum ekki upp strax. Það
hellirignir ennþá!
HÖGNIHREKKVÍSI
„EF þÉR FIMNST PAP LE-|E>lNLESi; HÆTTO
Þ'a ae> ðjóþa HONDAVEIEMRAMUM l'MAT/ "
Hvað er athugavert við „sértrúar-
söfnuði“ að dómi kirkjunnar?
Kæri Velvakandi
Undanfarið hefir talsverð um-
ræða farið fram í blöðunum um
trúmál og er það vel. Það er rætt
um „sértrúarsöfnuði", og virðast
sumir kirkjunnar menn uggandi um
velgengni þeirra. Hveijir eru svo
þessir söfnuðir? Mér skilst að það
séu söfnuðir eins og Hvítasunnu-
hreyfíngin, Aðventistar Krossinn,
Elim, Vegurinn, jafíivel KFUM svo
eitthvað sé neftit. Ég hefí um ára-
skeið fylgst með þessum hreyfíng-
um og kynnst þeim og er þakklátur
fyrir störf þessara hópa, þar er lif-
andi boðskapur. Hvað er svo
athugavert við þetta að dómi kirkj-
unnar. Ég veit ekki annað en að
þama sé orð guðs flutt hreint og
ómengað eins og þjónandi prestar
eru vígðir til og ættu að vera þakk-
látir fyrir að vera minntir á. Kirkjan
eða ýmsir hennar þjónar leggja
mest upp úr kærleiksboðorði Krists.
Auðvitað tekur Kristur þar skýrt
til orða. En — hann minnist líka á
syndina og hveiju hún veldur. Hann
minnist á ábyrgð mannanna á lífí
sínu og annarra, hann talar um
dóm, og hann talar einnig um grát
og gnístran tanna. Þetta er nú
kannske ekki alveg eins hávært í
kirkjunum, vegna þess að kærleikur
Krists er svo mikill að ekkert þarf
að óttast. Það er lítið minnst á það
að frelsast. En aftur á móti taka
„Ég bið þig Guð
að gæta mín“
Grimur Grímsson spurðist
fyrir um ljóðið „Ég bið þig Guð
að gæta mín“ sl. sunnudag.
Elísabet Helgadóttir hafði sam-
band við Velvakanda og
upplýsti að ljóðið er eftir Ingi-
björgu R. Magnúsdóttur. Ljóð-
ið, sem er fjögur erindi, fer hér
á eftir:
Ég bið þig Guð að gæta mín
og gefa mér þitt brauð,
svo elska megi ég orðin þín
og aldrei líða nauð.
Ég bið þig Guð að gæta min
og gefa mér þinn frið,
svo öðlast megi ég ást til þín
og öðrum veita lið.
Ég bið.þig Guð að gæta mín
og gefa mér þitt ljós,
svo l’ysa megi ég leið til þín
lífsins smæstu rós.
Guðað
gæta mín“
— hverorti?
Agæti Velvakandi.
Þú leysir margra vanda og hlust
ar á margra kvabb. Ef til vill getu
þú orðið við minni bón.
í lok kvennaáratugar var ég vi(
messu t Hallgrímskirkju. Það vá
hugijúf stund og þar var sungi
fallegt ljóð, sem hófst á þessun
orðum: ,Ég bið Guð að gæta mln.
Ég veit þú Guð mín gætir hér
í gleði sorg og þraut,
og glaður mun ég gefast þér
þá gengin er mín braut.
þessir „sértrúarflokkar“ það mjög
alvarlega, vara við breiða veginum
og benda á hinn mjóa. Og er nú
nema von að sumir kirkjunnar menn
séu skelfdir, þegar svona háværar
raddir taka Krist alvarlega. Jú
Kristur boðaði náð og fyrirgefning
og hann sagði líka hvemig hana
ætti að öðlast. Ég hefí orðið vitni
að því að þessir „sértrúarsöfnuðir"
hafa í krafti guðs orðs leitt fólk frá
myrkri til ljóss. Þeir hafa beinlínis
orðið ný sköpun í Kristi og í stað
þess að vera byrði og vandræða-
valdir í þjóðfélaginu, hafa þeir risið
upp til nýs lífs og bent á mjóa veg-
inn og þakkaði guði fyrir að hafa
leitt þá til lifandi trúar. Væri nú
ekki hollt fyrir íslensku prestana
að læra af þessum söfnuðum og
taka Krist alvarlega hvort sem hann
talar um kærleika eða synd?
Ég hefí um árin notið þess að
vera meðal margra þeirra sem fóma
sér fyrir meðbróður sinn og er þakk-
látur fyrir að hafa fengið það, met
þetta mikils og hvet aðra til að
kynna sér og vita hvort þetta starf
er ekki fremur upp á við en niður.
Það er engin gleði trúuðum manni
að koma sunnudag eftir sunnudag
í hálftómar kirkjumar, svo ekki sé
meira sagt. Og hvers vegna em
kirkjumar svona illa sóttar? Þær
sem best eru sóttar hafa leiðtoga
sem nota hveija stund til að koma
orði drottins ómenguðu til safnaða.
Það fer ekki milli mála að áfengi
og eiturlyf era þau efni sem mest
hafa sýkt og eyðilagt heilbrigt
mannlíf. Það skilja þessir „sértrúar-
söfnuðir" og era þar ekki myrkir í
máli. Vinur minn gaf mér þessa
vísu:
Mig langar stundum ósköp til að yrlga
um undurfagurt líf og sumarblóm
en verð þá eins og góð og gömul kirkja
sem grætur yfir því að vera tóm.
Megi Þjóðkirkjan okkar safna
saman fólki til frelsis í Kristi.
Arni Helgason
Víkverji skrifar
Glöggur lesandi Morgunblaðsins
vakti máls á því á dögunum,
að sér þætti lítt við hæfí að orðs-
kripið „þingkona" væri notað á
síðum blaðsins einkum þegar þing-
ménn Kvennalistans ættu í hlut.
Víkveiji er sammála þessum le-
sanda um þetta mál, það er fráleitt
að nota orðið þingkona, þótt þing-
menn Kvennalistans æski sérstak-
lega eftir því. Raunar er það til
marks um ógöngur, sem baráttan
í jafnréttismálum getur valdið, að
farið er að tala um þingkonur. Fyrr-
greindur lesandi Morgunblaðsins
áréttaði gagnrýni sína á notkun
orðsðins „þingkona" með því að
senda ljósrit af stuttri ræðu, sem
Bjami Benediktsson, forsætisráð-
herra, fluttir á alþingi fyrir tæpum
aldaifyórðungi. Þá var rætt um,
heiti á lífeyrissjóði hjúkrana-
rkvenna og lagt til að það yrði
lffeyrissjóður hjúkranarkvenna og
hjúkrunarmanna. Af þessu tilefni
kvaddi Bjami Benediktsson sér
hljóðs og sagði:
„Herra forseti. Þetta þykir
kannske of lítið mál til að deila um,
en ég vil alls ekki fallast á það, að
konur séu ekki menn. Þetta er hrein
málvilla, sem á að fara að láta okk-
ur samþykkja hér. Það er latmæli,
tekið upp á síðustu áratugum, að
kalla konur ekki menn. Samkvæipt
gamalli íslenskri málvenju og al-
gerri hefð era konur auðvitað menn.
Þess vegna er ekki hægt að sam-
þykkja þessa vitleysu, réttast væri
að vísa henni frá.“
XXX
A
Oþarfí er að fara mörgum orðum
um þá bylgju, er gengur yfír
heiminn og miðar að því að stuðla
að hreinlæti og umhyggju fyrir
umhverfínu. Það sem snertir okkur
sérstaklega í því efni er vemdun
hvala. En fleira getur komið til. í
frétt um afkomu Alusuisse, er birt-
ist hér í blaðinu á dögunum, segir
meðal annars:
„Á1 hefur óorð á sér meðal um-
hverfíssinna fyrir að vera orkufrek-
ur málmur sem eyðist ekki og er
sjaldnast endumýttur. Dr. Tschopp
[framkvæmdastjóri álsviðs hjá
Alusuisse] þekkir dæmi um að
kennarar ráðleggi skólabömum að
pakka nestinu ekki í álpappír af
umhverfísástæðum. Alusuisse hef-
ur nú ákveðið að hefja áróðurs-
herferð í Sviss til að kynna ágæti
málmsins og leiðrétta misskilning
neytenda um galia vörannar."
Víkveiji var á ferðinni í Mið-
Evrópu og meðal annars Sviss í
sumar og rakst þar á mörg og skýr
dæmi um stóran hlut umhverfissina
við mótun almenningsálitsins. Að
vísu hvarflaði það ekki að honum
þá, að Alusuisse ætti í erfiðleikum
af þessum sökum. Hér höfum við
það hvorki á móti starfsemi fyrir-
tækisins, að það þurfi mikla orku
né framleiði vöra, sem ekki er unnt
að endumýta. Á hinn bóginn hefur
verið varað við mengun í vinnslusöl-
um þess og næsta nágrenni. Ef
álframleiðendur þurfa að hefja her-
ferð til að réttlæta framleiðslu sína,
hvað þá um þjóðríkin, sem vilja
geta veitt hvali áfram?
XXX
Kunningi Víkveija, sem er um-
svifamikill í athafnalífínu og
hefur sýnt, að hann kann að halda
vel á sínum málum í auglýsingum
og áróðri, var nýlega á ferð í Þyska-
landi. Af tilviljun sá hann í sjónvarpi
þar mynd, sem gerð var með stuðn-
ingi World Wildelife Fund og fjallaði
um vemdun hvala. Hann sagðist
sannfærður um það eftir að hafa
séð myndina, að talsmenn hvalveiða
væra búnir að tapa áróðursstríðinu.
Þá væri það hinn mesti misskilning-
ur, að deila okkar væri við
embættismenn eða stjómmálamenn
austan hafs eða vestan. Þeir, sem
vildu veiða hvali áfram, ættu í höggi
við allan almenning.
Kennarar í Sviss vara böm við
að nota ál. í Bandaríkjunum snertir
eitthvert besta kennsluefnið um
umhverfísvemd og náttúrfræði
umhyggjuna fyrir velferð hvala.
Alusuisse ætlar að snúast til vamar
gagnvart almenningi; hvað gera
talsmenn hvalveiða? Ætla þeir að
halda áfram að deila við eða um
dr. Calio?