Morgunblaðið - 16.09.2005, Blaðsíða 43

Margar ánægjulegar minningar
koma upp í hugann á þessum tíma-
mótum, fjölmargar veiðiferðir þar
sem ég nýliðinn naut leiðsagnar
reynsluboltans, reynsla hans og
þekking á viðskiptaumhverfinu eft-
ir að við bræður stofnuðum heild-
söluna, hin góða og gleðilega lund
hans og margt, margt fleira.
Þrátt fyrir hans erfiðu veikindi
starfaði hann nánast fram á þann
dag sem hann lagðist í hinsta sinn
inn á sjúkrahús um viku fyrir and-
lát. Sýnir það mér hversu vel hann
naut þess að starfa og leggja sitt af
mörkum. Gunnar var vel liðinn og
virtur meðal okkar starfsfélag-
anna.
Elsku Lísa, Nanna, Mummi og
fjölskyldur og aðrir nánir aðstand-
endur, megi góður guð gefa ykkur
styrk og blessun á þessum erfiðu
tímamótum.
Kæri vinur, hvíl í friði.
Steindór Gunnarsson.
Gunnar Jónsson er farinn. Hann
kom eins og „gustur“ inn í mitt líf
fyrir tæplega 30 árum og hreif mig
með í átt til betra lífs.
Fyrstu erfiðu sporin steig ég
bókstaflega í fylgd hans og hans
ágætu eiginkonu Lísu og þau hjón
reyndust mér og síðar Unni konu
minni traustir leiðsögumenn.
Það tókust gagnkvæm kynni og
þær urðu margar heimsóknirnar
okkar til þeirra hjóna í Hafnar-
fjörðinn, Keramikhúsið í Sóltúni
og seinni árin í Garðabæinn.
Gunnar var skapmaður og var
ekkert að leyna því, enda gjarnan
kallaður Gustur af vinum sínum,
en milli okkar hjóna þróaðist vin-
átta og virðing sem stóðst allar
raunir. Hann notaði líka skapið í
stríði sínu við illvígan sjúkdóm,
sem á endanum lagði hann eftir
margra ára hetjulega baráttu. Í
heimsóknum okkar í Garðabæinn
urðum við vitni að æðruleysi og
hugrekki þeirra Gunnars og Lísu í
þessari baráttu og dáðumst að.
Fyrir hans leiðsögn, sem færði
okkur nýtt líf, þökkum við nú um
leið og við sendum vinkonu okkar
Lísu og hennar fjölskyldu okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Unnur og Garðar.
Góður vinur minn Gunnar Jóns-
son er látinn. Kynni okkar hófust
er ég gekk inn í Oddfellowregluna
árið 1978. Þar sýndi Gunnar þann
karakter sem þeir er þekkja hann
eru ekki undrandi yfir.
Gunnar var fastur á sinni mein-
ingu og lét vita ef honum mislíkaði.
Það má segja að það ríkti engin
lognmolla þar sem Gunnar Jónsson
var. Þá var mjög gott til hans að
leita ef einhver vafamál komu upp.
Gunnar tók virkan þátt í stofnun
og störfum Stúkunnar Þorlákur
helgi árið 1996 og var yfirmeistari
hennar um hríð, og mun hans
verða sárt saknað í stúkustarfinu.
Í veikindum sínum sýndi hann
mikið æðruleysi.
Guð blessi minningu um góðan
dreng. Megi guð vera Lísu og
börnum og barnabörnum styrkur í
sorginni.
Arthur Moon.
Kveðja frá Fossbræðrum
Genginn er góður vinur okkar og
Fossbróðir, Gunnar Jónsson. Um
árabil veiddi Gunnar í Norðurá í
Borgarfirði á tímabilinu 3. til 6.
júní. Var hann ásamt Guðmundi
syni sínum einn stofnenda veiði-
klúbbsins Fossbræðra.
Gunnar var elstur Fossbræðra
og heiðursfélagi en hann féll vel
inn í hópinn og var manna kátastur
á góðri stundu. Eftir að Gunnar
veiktist varð hann að hætta
stangaveiðunum en ef heilsan
leyfði þá lét hann ekki undir höfuð
leggjast að mæta upp að Norðurá
og eiga með okkur dagspart við
ána eða góða kvöldstund í veiði-
húsinu.
Fossbræður kveðja Gunnar með
söknuði og senda Mumma syni
hans og öðrum aðstandendum
samúðarkveðjur.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2005 43
MINNINGAR
✝ Ríkey KristínMagnúsdóttir
fæddist á Ásmundar-
nesi í Bjarnarfirði
11. júlí 1911. Hún
andaðist á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli 9.
september síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Efemía
Bóasdóttir, f. 14.
apríl 1875, d. 2. jan-
úar 1957, og Magnús
Andrésson, f. 23.
september 1874, d.
29. janúar 1918, sjómaður og bóndi
á Kleifum. Ríkey átti 11 systkini og
eru þau öll látin. Þegar faðir henn-
ar deyr er Ríkey sjö ára og við þetta
sundrast heimilið og fjölskyldan.
Hún dvaldi þá hjá frændum sínum
Magnúsi á Kleifum, Guðbrandi í
Veiðileysu og Kristni á Kambi. Um
12 ára aldur fór hún með móður
sinni og Önnu systur sinni austur í
Húnavatnssýslu. Hinn 14. maí 1932
giftist Ríkey Steingrími B. Magn-
ússyni frá Njálsstöðum, f. 15. júní
1908, d. 13. mars 1975. Árið 1932
hófu þau búskap á Torfustöðum í
dóttur: a) Guðrún Sigurjónsdóttir,
f. 22. apríl 1956, maki Kristmundur
Valberg, þau skildu. Þau eiga þrjú
börn og tvö barnabörn. Seinni mað-
ur Maríu var Sigurður Sigurðsson,
f. 28. desember 1926, látinn. 3)
Magney Efemía Steingrímsdóttir, f.
1.maí 1935, maki Bernharður
Sturluson, f. 17. júní 1934, þau
skildu. 4) Bragi Bergmann Stein-
grímsson, f. 15. september 1948,
maki Elín Guðrún Magnúsdóttir, f.
25. nóvember 1946. Börn þeirra
eru: a) Steingrímur M. Bragason, f.
23. maí 1969, maki Sylvía Þórarins-
dóttir, þau eiga þrjá syni. b) Rík-
harður S. Bragason, f. 22. júní 1971,
maki Oddný Baldvinsdóttir, þau
eiga þrjú börn. c) Magney Ósk
Bragadóttir, f. 30. september 1981,
sambýlismaður Birgir Þór Birgis-
son. 5) Steingrímur Magnús Stein-
grímsson, f. 2.júní 1951, maki Lilja
Kristín Pálsdóttir, f. 15. janúar
1948. Börn þeirra eru: a) Sigurjón
Hólm Magnússon, f. 31. júlí 1971,
maki Arna María Smáradóttir. Þau
eiga tvo syni. b) Ingibjörg Magnús-
dóttir, f. 28. desember 1972, maki
Ragnar Róbertsson. Þau eiga þrjú
börn. c) Ríkey Huld Magnúsdóttir,
f. 8. apríl 1979, sambýlismaður
Ólafur Jóhann Jónsson.
Útför Ríkeyjar verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Svartárdal. 1948
fluttust þau að Ey-
vindarstöðum í
Blöndudal og bjuggu
þar til 1966 en þá
fluttu þau til Reykja-
víkur. Þau bjuggu
fyrst í Miðtúni 15 en
eftir lát Steingríms
flutti Ríkey að Mána-
götu 18. Þar bjó hún
þar til heilsu hennar
hrakaði og hún flutti
á hjúkrunarheimilið
Skjól þar sem hún bjó
til dánardags. Ríkey og Steingrím-
ur eignuðust fimm börn, þau eru: 1)
Guðrún Þórunn Steingrímsdóttir, f.
9. október 1932, maki Ingólfur
Bjarnason, f. 15. mars 1921, látinn.
Börn þeirra eru: a) Birgir Þór Ing-
ólfsson, f. 14. júlí 1951, maki Ragna
Björnsdóttir. Þau eiga eitt barn og
son sem er látinn. b) Bjarni B. Ing-
ólfsson, f. 1. janúar 1956, maki Mar-
grét Guðfinnsdóttir, þau skildu.
Bjarni á þrjú börn. 2) María Karól-
ína Steingrímsdóttir, f. 19. október
1933, maki Sigurjón Ólafsson, f. 8.
október 1922, látinn. Þau eiga eina
Við kveðjum þig kæra móðir,
nú komin er þessi stund.
En elskunnar sönnu sjóðir
þeir safnast í eilíft pund.
Við sjáum þar sigurblikið
um sólbjarta kærleikshöll.
Þú gafst og þú gafst svo mikið,
þín gæði við munum öll.
Þín hugsun var heiðri bundin
við húsmóðurstarf í sveit.
Með fúsleika fórnarlundin
þar funaði í brjósti heit.
Við munum þinn elskuanda,
þá ást sem var heil og sönn.
Því mýkt þinna móðurhanda
var mikil í dagsins önn.
Þú skilaðir öllu af þér
af ástúð sem hvergi brást.
Og Drottinn þann dugnað gaf þér
sem daglega í verkum sást.
Við kveðjum þig, kæra móðir,
nú komin er þessi stund.
En elskunnar sönnu sjóðir
þeir safnast í eilíft pund.
(R.K.)
Guð geymi þig, elsku mamma.
Guðrún, María, Magney,
Bragi og Magnús.
Er sárasta sorg okkar mætir
og söknuður huga vor grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Margar minningar koma upp í
huga mér er ég kveð elskulegu
tengdamóður mína, sem lést í hárri
elli. Þessi síðustu ár voru þér erfið,
Ríkey mín, en margs er að minnast
þar sem okkar stundir hafa verið ótal
margar í gegnum tíðina. Margar
berjaferðirnar höfum við átt saman
þar sem skriðið var upp eftir öllum
brekkum og keppst við að tína sem
mest. Einnig eru þær ánægjulegar
ferðirnar sem farnar voru á æsku-
stöðvar þínar á Ströndum og þær
sögur sem þú sagðir frá æsku þinni
við huldufólksklettana á Kleifum.
Hún Magga dóttir þín var þér mjög
náin og áttu þið margar góðar stundir
saman þar sem þið rifjuðuð upp
gamla tíma og þar á meðal þessa
bæn:
Þegar raunir þjaka mig,
þróttur andans dvín,
þegar ég á aðeins þig,
ein með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú
gef mér skilning hér og nú,
ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni.
Láttu ætíð ljós frá þér,
ljóma í sálu minni.
(Gísli.)
Ég bið góðan Guð að varðveita þig
á ókunnum slóðum og sjálfsagt hefur
vinkona þín tekið á móti þér með
spilastokkinn. Svo nú getið þið tekið
nokkra maríasa eins og svo oft áður.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
Farðu í Guðs friði, hjartans þökk
fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Elín Magnúsdóttir.
Í dag kveð ég hana ömmu mína, lú-
inn líkama sem lokið hefur sínu lífs-
starfi. Á slíkum tímamótum líða hjá
ótal minningar sem gott er að eiga.
Hún amma mín var lífsreynd kona
og hennar líf ekki alltaf dans á rósum.
Ég veit að æska hennar var ólík því
sem börn kynnast í dag. Erfitt er að
setja sig í hennar spor, sem barn að
ganga langar vegalengdir í allavega
veðrum milli bæja til vinnu. En á
þeim tímum voru heimilin barnmörg
og peningar af skornum skammti.
Hennar ömmu minnar á Mánagöt-
unni minnist ég ávallt með hlýju í
gráa stólnum sínum í stofunni með
fætur uppi á skammeli. Sama hvaða
dagur var, ávallt voru kræsingar og
jólakaka tekin úr ísskápnum. En það
sem mest var spennandi í ísskápnum
voru neðstu skúffurnar því þar mátti
velja sér kók eða appelsín í gleri.
Já, þær eru sko yndislegar minn-
ingarnar frá Mánagötunni, ég tala nú
ekki um þegar gömlurnar sátu þar
heilu dagana og spiluðu marías.
Stundum var tekið hlé og haldið
áfram næsta dag. Þó ég skildi lítið í
öllum þessum tromphjónum, tígul-
hjónum, hundum og öllu því var
skemmtun að fylgjast með þeim.
Síðustu árin bjó hún amma á
Hjúkrunarheimilinu Skjóli. Þó ekki
væri eins að koma þangað og á Mána-
götuna var alltaf jafn gott að hitta
hana ömmu, hún var ekkert að skafa
utan af hlutunum, sagði þá umbúða-
laust.
Magga frænka dóttir hennar
ömmu var henni afar kær. Hún var
hennar stoð og stytta, kom daglega
síðustu árin og sinnti henni af um-
hyggju og kærleika.
Nú er hún amma mín lögð í sína
hinstu för og langar mig að minnast
hennar með þessu ljóði:
Svo viðkvæmt er lífið, sem vordagans blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni
og ertu genginn á guðanna fund,
það geislar af minningu þinni.
(Fr. St. frá Grímsstöðum.)
Elsku amma mín, Guð varðveiti þig
og geymi á ókomnum slóðum.
Þín
Magney Ósk.
Þig faðmi liðinn friður Guðs
og fái verðug laun.
Þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Elsku amma Ríkey. Við kveðjum
þig með söknuði í hjarta en þökkum
fyrir margar ótal góðar minningar
sem þú skilur eftir í hjörtum okkar,
hversu veik og slöpp þú varst undir
það síðasta vantaði ekki húmorinn og
kímnigáfuna, þegar við komum og
kvöddum þig í hinsta sinn fannst okk-
ur svo táknrænt að þar sem þú
kvaddir okkur hinn 9. september á af-
mælisdag langömmudrengsins þíns
varstu með eina stóra mynd fyrir of-
an höfuðlag þitt og það var mynd af
honum. Þennan dag var hann að
fagna 12 ára afmælinu sínu en þurfti
um leið að kveðja einu langömmu
sína sem hann átti á lífi en gat þó
samt þakkað fyrir að hafa hana hjá
sér fyrstu 12 árin af ævi sinni, sem að
hefur verið ómetanlegt fyrir þá bræð-
urna sem og okkur öll.
Þegar við hugsum aftur í tímann
en þó ekki um svo mörg ár þegar við
komum til þín niður á Mánagötuna og
alltaf fór drengjunum fjölgandi eða
urðu á endanum þrír, og þar tók alltaf
stolt amma og langamma á móti okk-
ur með sínum hlýja faðmi og sem bet-
ur fer hafði myndavél verið með
stundum þar sem það er ómetanlegt
fyrir þrjá unga drengi að hafa fengið
að vera litlir í örmum þínum, eða já
reyndar fyrir þá alla fjóra.
Elsku amma, þú skilur eftir stórt
tómarúm í hjörtum okkar, en þar
munum við alltaf geyma góðu minn-
ingarnar um þig, en mesta tómarúm-
ið verður í hjarta Möggu frænku og
lofum við þér því að við skulum hugsa
eins vel um hana og við getum. Elsku
amma, þín er sárt saknað og viljum
við segja þér að lokum að við elskum
þig heitt.
Guð á hæðum gaf þér ástríkt hjarta,
gæfu, lán og marga daga bjarta.
Nú er sál þín svifin heimi frá,
sett til nýrra starfa Guði hjá.
Þín elskandi
Steingrímur, Sylvía,
Birkir Fannar, Júlían Elí
og Ívan Dan.
Okkur langar að minnast Ríkeyjar
ömmu okkar, sem við kveðjum í dag.
Við eigum margar góðar minningar
um hana sem við geymum í hjörtum
okkar. Það var alltaf gott að koma í
heimsókn á Mánagötuna því amma
tók alltaf vel á móti okkur. Hún var
alltaf til í að spjalla, segja okkur sög-
ur úr sveitinni og spila við okkur. Það
fór enginn svangur út frá henni. Oft
fórum við út í búð fyrir hana og alltaf
áttum við að kaupa malt og appelsín,
einnig máttum við kaupa smánammi.
Á sunnudögum kom amma oft með
okkur í bíltúr sem endaði oftar en
ekki í ísbúðinni.
Það var gott að bíða hjá ömmu þeg-
ar mamma fór að versla og oft hittum
við fleiri úr fjölskyldunni þar. Amma
hafði mikið yndi af skógarþröstum og
gaf þeim alltaf jólaköku og brauð á
gluggasylluna.
Elsku amma, við kveðjum þig í dag
með söknuði, en einnig gleði yfir því
að loks hefur þú fengið hvíldina lang-
þráðu.
Ég fel í forsjá þína,
Guð, faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Guð blessi þig, elsku amma.
Sigurjón, Inga og Ríkey
Magnúsarbörn.
Elsku amma. Hér skiljast leiðir í
síðasta sinn í bili þar til við sjáumst
næst. Á stundum sem þessum koma
allar góðu og skemmtilegu minning-
arnar fram í hugann og allur sá hlát-
ur er fylgdi þeim ferðalögum sem þú
varst með í för.
Þú komst alltaf dansandi út úr
bílnum eftir langar og holóttar ferðir
að mér fannst, sem aldrei virtust taka
enda. Þetta var ekkert nema gaman
hjá þér og allar þær nætur sem þú
nenntir að hanga yfir okkur á meðan
við tíndum orma í garðinum þínum
með kaffi og kökur á borðum að
vanda og sjaldan var spilastokkurinn
langt undan þegar tekin voru smá hlé
á milli stríða.
Elsku amma, endalaust er hægt að
skrifa en þín, þessarar styrku stoðar í
fjölskyldu okkar, á eftir að verða sárt
saknað. Lýsingarorð ömmu voru oft
frekar fyndin eins og til dæmis er við
fórum einu sinni feðgarnir í fjall-
göngu og sú gamla sá á eftir okkur og
segir við hina ömmu mína: „Sjá þeir
fara þarna norður út upp og suður.“
En með sorg í hjarta segi ég:
Sjáumst seinna .
Þinn
Ríkharður.
Langamma Ríkey hefur loksins
fengið hvíldina eftir langa lífsins
göngu eða 94 ár. Hún bjó hin síðustu
ár á dvalarheimilinu Skjóli og þar áð-
ur á Mánagötu 18.
Alltaf var gaman að koma á Mána-
götuna þegar við fjölskyldan fórum
til Reykjavíkur. Alltaf var hægt að
treysta á að amma ætti kók og malt í
gleri, frosnar kökur og svo auðvitað
súkkulaðifingur.
Þegar ég var 15 ára þá gisti ég
nokkrar nætur hjá ömmu og kynntist
ég henni þá alveg upp á nýtt. Við sát-
um mikið og töluðum saman um
heima og geima og skildi hún eigin-
lega ekkert í því að unglingsstúlka
nennti að hanga yfir gömlu hrói, eins
og hún orðaði það.
Það var stór dagur í lífi mínu þegar
að við gátum allar verið á sama tíma í
Reykjavík, ömmur mínar og mamma
eftir að Eydís Eva fæddist. Voru þá
teknar margar myndir af ættliðunum
fimm og var það mér mikils virði.
Þó það sé alltaf erfitt að horfa á eft-
ir ástvini þá er það mildi að amma
fékk loksins að kveðja þennan heim
og fara á vit hinna sem farnir eru yfir.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir.)
María Hrönn Valberg.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásm. Eir.)
Elsku langamma, blessuð sé minn-
ing þín.
Lilja Rut, Daníel Arnar,
Kristján Orri, Friðrik Ingi
og Tryggvi Magnús.
RÍKEY KRISTÍN
MAGNÚSDÓTTIR