Morgunblaðið - 16.09.2005, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2005 37
MINNINGAR
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
LAUFEY ALDA GUÐBRANDSDÓTTIR,
Sleitustöðum,
Skagafirði,
verður jarðsungin frá Hóladómkirkju laugardaginn
17. september kl. 14:00.
Jón Sigurðsson,
Hulda Regína Jónsdóttir,
Reynir Þór Jónsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Íris Hulda Jónsdóttir, Björn Gunnar Karlsson,
Gísli Rúnar Jónsson,
Lilja Magnea Jónsdóttir, Skúli Hermann Bragason
og ömmubörnin.
Innilegar þakkir til ykkar allra sem styrktu okkur
með bænum ykkar, samhug og hlýju við fráfall
okkar ástkæra sonar, bróður, mágs og frænda,
STEFÁNS G. GUÐMUNDSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Hólmfríður Kristmannsdóttir, Guðmdur Wiium Stefánsson,
Sigríður Edda Wiium Guðmundsdóttir, Bárður Jónasson,
Harpa Wiium Guðmundsdóttir, Stefán Guðnason
og frændsystkini.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við
andlát og útför ástkærs eiginmanns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
HARÐAR GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. bónda á Kverngrjóti,
Fannafold 185,
Reykjavík.
Erna Sörladóttir,
Sigurbjörg Daðey Harðardóttir, Kristján Kristjánsson,
Guðmundur Sörli Harðarson, Ingibjörg Ólafsdóttir,
Þröstur Harðarson, Margrét Kristjánsdóttir,
Steinunn Harðardóttir, Halldór Jóhannsson,
Hörður Harðarson, Heiða Mjöll Stefánsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA JÓNÍNA SIGURÐARDÓTTIR
Aðalgötu 2
(Kolku),
Ólafsfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hornbrekku Ólafsfirði
miðvikudaginn 14. september.
Útförin auglýst síðar.
Sigríður Ásgrímsdóttir, Kristján Sæmundsson,
Kristín Þ. Ásgrímsdóttir, Ólafur Sæmundsson,
Þórgunnur G. Ásgrímsdóttir, Kristján P. Þórhallsson,
Ingibjörg Ásgrímsdóttir, Þorsteinn Ásgeirsson,
Nanna H. Ásgrímsdóttir, Guðmundur Hauksson,
Hartmann Ásgrímsson, Edda B. Hauksdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁSMUNDUR GUÐMUNDSSON
málarameistari,
Hamraborg 18,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi föstudaginn
9. september.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sólrún Yngvadóttir,
Kristbjörg Ásmundsdóttir, Ólafur Ingólfsson,
Elín Ebba Ásmundsdóttir, Jon Kjell Seljeseth,
Ásmundur Einar Ásmundsson, Sigrún Óskarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
þess að þótt ég hafi kannski ekki tek-
ið eftir þeim öllum hafi ég erft sem
flesta. Ég vonast einnig til þess að ég
beri nafnið þitt með jafn mikilli virð-
ingu og vinsemd og þú gerðir. Ég
elska þig, afi.
Einar Þór Stefánsson.
Ég sit hér heima við kertaljós og
hugsa til hans Einars afa. Mér finnst
ótrúlegt að eiga ekki eftir að sjá hann
birtast á bílnum sínum, færandi
hendi með ís eða að bjóða okkur með í
bíltúr til að kaupa bland í poka. Þetta
gerði hann reglulega, líka þótt hann
væri oft mjög lasinn. Hann lét það nú
ekki stoppa sig og sagði líka alltaf allt
rosalega gott og gaf okkur handar-
sveiflu, máli sínu til stuðnings. Oft
keyrði hann mig líka og sótti á fim-
leikaæfingar, „endilega hringdu í afa
ef þig vantar far,“ sagði hann alltaf.
Það var gaman að fara með honum í
sund, í sumarbústaðinn og að kaupa í
matinn, alltaf hitti hann einhvern
sem hann þekkti. Sögurnar sem hann
sagði voru líka skemmtilegar og oft
sagði hann manni frá gömlum mynd-
um sem sjónvarpið var að endursýna
og ég mátti alls ekki missa af. Páska-
eggjaleitin hefur alltaf verið einstök
upplifun.
Það var gaman að heimsækja þig
og Kollu í sumarbústaðinn og veiða
fyrir neðan hús og vaða, kveikja svo í
brennu á eftir.
Hann afi var einhvern veginn alltaf
í góðu skapi og smitaði okkur með
sér. Við erum heppin að hafa átt þig
fyrir afa og ég mun segja litlu systk-
inum mínum fleiri sögur af þér í
framtíðinni og hjálpa þeim að gleyma
þér ekki. Tómas Elí litli var sérlega
hændur að þér og vildi alltaf fá að
kúra hjá þér í rúminu á spítalanum
og Lovísa Íris kallaði þig ís-afa og
afa-sleikjó og vorkenndi þér þegar þú
gast ekki verið heima, en fannst gott
að þú skyldir þó ekki vera á spítalan-
um, heldur heima til að halda upp á
afmælið þitt núna um daginn þegar
þú varst 70 ára.
Það er verkur í hjartanu núna þeg-
ar þú ert horfinn, en eina huggunin er
sú að nú ert þú kominn til Ásgeirs
frænda og Fríðu ömmu og Ásu lang-
ömmu og Ara langafa og Stefáns
bróður okkar. Við erum þakklát fyrir
að hafa átt svona góðan afa og vin og
munum reyna að taka jákvæðni þína
og létta lund okkur til fyrirmyndar.
Þín afabörn,
Guðrún Mjöll, Lovísa Íris
og Tómas Elí.
Einar Þór Arason var stóri bróðir
minn og er erfitt að hugsa til þess að
hann sé allur. „Einsi bró“, eins og ég
ávallt kallaði hann, var ímynd þess
stóra og sterka, enda tveir metrar á
hæð og stæðilegur á velli.
Mjög ungur, nýfluttur frá Akur-
eyri, hóf Einar störf á Keflavíkur-
flugvelli, hjá Flugmálastjórn. Einar
gerðist snemma lögreglumaður á
Keflavíkurflugvelli og menntaði hann
sig til þess starfs í Lögregluskóla rík-
isins.
Einar kynntist um þetta leyti
Fríðu Kristínu Norðfjörð, yndislegri
konu, sem hann giftist og eignuðust
þau þrjá drengi, Stefán, Ara og Ás-
geir. Fljótlega eftir að Ásgeir fæðist
verður Fríða Kristín veik, og lést hún
frá drengjunum sínum. Með dyggri
aðstoð móður Fríðu Kristínar, Guð-
rúnar Stefánsdóttur, og foreldra
sinna, Ásgerðar Einarsdóttur og Ara
Jóhannessonar, tekst Einar á við
uppeldi drengjanna sinna, samhliða
lögreglustarfinu.
Eins og áður er getið var Einar
mjög stór og af vinum sínum oft
nefndur „Stóri Björn“ og er samlík-
ingin ekki óeðlileg, hann var tákn um
öryggi, ró og góðmennsku, enda fór
Einar þannig fram veginn.
Gott dæmi um þessa eiginleika
Einars og stærð eru ummæli lög-
reglustjórans á Keflavíkurflugvelli,
þegar hann kveður Einar eftir langa
þjónustu: „Þið aðrir lögreglumenn
við embættið getið tekið ykkur hann
Einar Þór til fyrirmyndar í starfi,
hann þurfti aldrei að beita líkamlegu
afli við sín lögreglustörf, heldur talaði
málin ævinlega til.“
Ekki er hægt að yfirgefa þennan
þátt í lífi Einars án þess að minnast
vinar hans Björns Pálssonar lög-
reglumanns. Einar og Bjössi Páls
voru miklir, óaðskiljanlegir vinir allt
frá því þeir kynnast í starfi, þar til
Björn deyr fyrir örfáum árum, langt
um aldur fram. Einar saknaði vinar
síns sárt.
Þegar Einar lætur af lögreglu-
störfum hefur hann samvinnu við
Karl Arason, bróður sinn, um rekstur
umfangsmikillar verktakastarfsemi,
sem Karl hafði rekið um langt árabil,
á Keflavíkurflugvelli. Þessa starf-
semi ráku þeir bræður saman lengi
og gekk það samstarf vel. Fyrir
nokkrum árum fóru umsvif á Kefla-
víkurflugvelli að minnka og urðu þeir
bræður fyrir þeim niðurskurði og
hættu starfsemi eftir yfir 35 ára þjón-
ustu við herinn. Ekki var staðið rétt
að viðskilnaði hersins við þá bræður,
hernum til mikils vansa. Heilsu sína
misstu þeir bræður báðir að þeim
átökum loknum og hvorki Einar né
Karl voru samir eftir.
Nokkrum árum eftir konumissinn
hittir Einar Kolbrúnu Gunnlaugs-
dóttur, yndislega konu. Þau urðu
strax mjög samrýnd og hamingju-
söm. Hamingja þeirra leyndi sér ekki
og umhyggja þeirra hvors fyrir öðru
og fjölskyldum sínum.
Síðastliðið haust lést Ásgeir, yngsti
sonur Einars, langt um aldur fram og
var Einari mikill harmdauði.
Við erfið veikindi Einars var hún
Kolla kletturinn hans, alltaf jafn já-
kvæð, bjartsýn og æðrulaus.
Það er erfitt að segja bless við þig,
elsku Einsi bró, og ekki verður hægt
að fylla það skarð, sem þú skilur eftir,
en það er huggun harmi gegn að hafa
átt þig sem bróður og af þér verð ég
ávallt stoltur.
Elsku Kolla og fjölskylda, Stefán
og fjölskylda, Ari og fjölskylda og
Systa og fjölskylda, ég samhryggist
ykkur af öllu hjarta. Við Anna Kristín
sendum ykkur öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð veri með ykkur – minningin
um góðan dreng yljar öllum þeim,
sem kynntust Einari Þór Arasyni.
Jóhannes Arason.
Góður vinur er horfinn yfir móð-
una miklu og mig langar til að minn-
ast hans með fáeinum kveðjuorðum.
Maðurinn minn, sem lést fyrir
nokkrum árum, og Einar sem hér er
kvaddur hófu störf hjá lögregluemb-
ættinu á Keflavíkurflugvelli, þá ung-
ir, nýkvæntir menn. Þeir bundust
strax þeim vináttuböndum sem aldrei
bar skugga á meðan báðir lifðu. Þeir
báru hag hvor annars mjög fyrir
brjósti. Þeir hvöttu hvor annan til
góðra verka og sögðu hvor öðrum til
syndanna þætti þeim þess þurfa.
Aldrei vissi ég til þess að þeim yrði
sundurorða. Einar var sérstakt ljúf-
menni og einstaklega gjöfull og
rausnarlegur. Hans mottó var greini-
lega að sælla væri að gefa en þiggja.
Margar góðar samverustundir áttum
við með Einari og Fríðu konunni
hans. Einar varð síðan fyrir þeirri
sáru sorg að missa Fríðu sína eftir
nokkurra ára sambúð og stóð þá uppi
með þrjá unga drengi. Aldrei bar
hann sorg sína á torg eða barmaði sér
en hélt ótrauður áfram og drengirnir
uxu úr grasi og urðu hinir mannvæn-
legustu.
Einar var einstaklega skemmtileg-
ur maður, hugmyndaríkur, bjartsýnn
og spaugsyrði og gamansögur hafði
hann ávallt á takteinum.
Árið 1984 datt hann í lukkupottinn
en þá hóf hann sambúð með yndis-
legri konu, Kolbrúnu Gunnlaugsdótt-
ur, og nýr kapítuli hófst í lífi hans,
fullur af hamingju, gleði og skemmti-
legheitum. Kolla varð fljótt vinkona
okkar líka og saman fórum við í
margar ferðirnar utanlands og innan.
Sérlega eru minnisstæðar árvissar
ferðir okkar innanlands til að kanna
ókunna stigu. Þar var Einar í essinu
sínu, fundvís á nýja staði, skemmti-
legur og góður ferðafélagi, fullur af
áhuga á landi og þjóð.
Fyrir tíu árum fór heilsu Einars að
hraka, er hann fékk hjartaáfall. Á
næstu árum fékk hann hvert veik-
indaáfallið á fætur öðru, reis jafnan
upp aftur bjartsýnn á mátt læknavís-
indanna. Ekkert fékk brotið hann
niður, ekki einu sinni missir yngsta
sonar síns Ásgeirs, sem lést á síðasta
ári í blóma lífsins. Það var þung
byrði.
Í sumar náðu þau Kolla að dvelja
hjá mér uppi í sumarbústað eina
helgi, þar sem Einar náði fyrra flugi í
upprifjun skemmtilegra minninga frá
liðnum árum, glaðbeittur sem fyrr.
Mátturinn var lítill en viljinn sterkur.
Nú er þessi trygglyndi góði vinur
horfinn. Blessuð sé minning hans.
Ástvinum hans öllum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Sigríður Sigurbergsdóttir.
Við lát Einars Arasonar er komið
stórt og vandfyllt skarð í vinahópinn
K.V.K. Þetta er stór hópur vinkvenna
og eiginmanna þeirra sem haldið hafa
hópinn síðastliðin 20 ár. Einsi Ara
eins og hann var oftast kallaður var
ein aðalvítamínsprautan í þessum
hópi enda mannelskur mjög og naut
þess að hafa vini sína í kring um sig.
Í sumarbústað hans við Meðalfells-
vatn (sem hann kallaði „Votakot“ og
lýsir það ágætlega hans góðu kímni-
gáfu) var öllum hópnum boðið á
hverju ári og var Einar þar allra
manna skemmtilegastur og veitull
mjög enda höfðingi heim að sækja.
Einar kynntist Kolbrúnu Gunnlaugs-
dóttur (Kollu) árið 1984 og hafa þau
gengið saman í gegnum súrt og sætt
síðan þá. Þar sem þau bæði voru
mjög félagslynd þá gefur að skilja að
vinahópurinn var stór og mikill og
svo var stór fjölskylda hjá báðum og
alltaf fullt að fólki í kring um þau.
Einar átti þrjá syni og Kolla fimm og
svo er heill hellingur af barnabörnum
sem bera þeim gott vitni. Einar
missti yngsta son sinn hann Ásgeir
fyrir rúmu ári síðan og var sú reynsla
Einari mjög erfið sem skiljanlegt er.
Það er því erfiður tími hjá hinum son-
um hans þeim Stebba og Ara, sem
misst hafa bæði bróður og föður með
eins árs millibili. Við sendum þeim og
fjölskyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Elsku Kolla okkar, núna er erfiður
kafli framundan og missir þinn er
mikill. Að okkar mati voruð þið svo
miklir vinir og það er alltaf hræðilegt
að missa bestu vini sína. Við hugsum
til þín og sona Einars og fjölskyldna
ykkar beggja og á þessari erfiðu
stundu vonum við að minningin um
stóran, hressan, kátan, gjöfulan og
góðan mann með stóran persónu-
leika, verði ykkur til smá huggunar í
sorg ykkar.
Fyrir hönd K.V.K.,
Ingunn og Svala.