Morgunblaðið - 14.12.1994, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
KRISTIN
JÓNSDÓTTIR
+ Kristín Jóns-
dóttir fæddist í
Tungugröf í
Strandasýslu 11.
nóvember 1908.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 7.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Guðmundsson,
bóndi í Tungugröf
(d. 1921), og kona
hans, Kristín Guð-
mundsdóttir (d.
1917). Systkini
Kristínar eru: Guð-
mundur, Ingunn Sigríður (bæði
látin) og Franklín, búsettur í
Húsavík, Strandasýslu. Eigin-
maður Kristínar var Jóhannes
Bergsveinsson, f. 20. okt. 1908,
d. 3. ágúst 1989. Börn þeirra
eru: Hellert f. 1933, d. 1985;
Sigríður, f. 1936; Bergsveinn,
f. 1937, og Þóra Jakobina, f.
1942. Útför Kristínar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag.
ÞAÐ er dimmur rfiorgunn í
^ desember, klukkan er rúmlega sex
þegar síminn hringir. Ég veit innra
með mér efni símtalsins áður en
ég svara, andlátsfregn elskulegrar
fóstursystur og vinkonu. í húmi
þessa kyrrláta morguns líða gegn-
um huga mér óteljandi minningar,
ljúfsárar minningar tengdar
bernskuárum þegar tilveran var svo
einföld í sjávarþorpi norður á
Ströndum og einnig kærar minning-
ar tengdar samvistum fullorðinsára.
Ég finn söknuð og tómleika.
.j Kristín, eða Stína, eins og hún
er í mínum huga, kom á heimili
foreldra minna sem unglingur eftir
að hafa misst báða foreldra sína.
Móðir Stínu lést er Stína var átta
ára og faðir hennar tæpum fjórum
árum síðar. Stína dvaldi á heimili
foreldra minna þangað til hún gift-
ist og stofnaði eigið heimili. Mínar
fyrstu minningar er tengjast Stínu
sérstaklega, eru hve fast ég sótti
eftir að vera í návist hennar, bæði
meðan hún var á heimilinu og einn-
ig eftir að hún hóf eigin búskap.
Það leið ekki sá dagur að ég færi
ekki „til Stínu“ og alltaf var tekið
á móti mér með sama ljúfa viðmót-
inu. Þegar ég nú hugsa tilbaka, þá
„j hvarflar að mér að stundum hljóti
ég að hafa reynt á þolinmæði Stínu
og ekki er víst að þessar heimsókn-
ir telpuhnokkans hafi alltaf komið
á hentugum tíma, en aldrei mætti
ég öðru en elskulegheitum og hlýju
og mér fannst ég tilheyra fjölskyldu
hennar á vissan hátt. Þegar Stína
flutti svo búferlum til Reykjavíkur
með fjölskyldu sinni árið 1955,
æxlaðist það þannig að við leigðum
í sameiningu stórt húsnæði og henni
fannst ekkert sjálfsagðara en að
bæta því á sig að gæta Kristínar,
dóttur minnar, hennar fyrsta æviár.
Þótt heimsóknir hafi orðið stijálli
síðari árin vegna amsturs og ann-
ríkis þegar til stóð að hitta Stínu,
sitja í eldhúskróknum heima hjá
henni og spjalla. Við höfðum alltaf
um nóg að tala. Stína var hógvær
kona en stolt og hafði sínar skoðan-
ir á hlutunum. Hún var mjög heil-
steyptur persónuleiki og sannur vin-
ur vina sinna. Elsku Stína, ég þakka
þér af alhug samfylgd heillar ævi
og alla þína vináttu við mig og
mína, sem ég mun alltaf þakka,
meta og varðveita í huga mér.
Sá, sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr,
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Þóra Kristinsdóttir.
Fyrir utan gluggann fellur dún-
.mjúkur snjórinn til jarðar í logndríf-
unni, skógurinn klæðist hvítum
búningi, kyrrðin fyllir
loftin blá. Ég horfi á
þessa fallegu mynd,
hugurinn hvarflar til
baka og ég fyllist lotn-
ingu og þakklæti til
elsku Díu sem nú er
fallin frá en lifir áfram
í minningum mínum
sem taka á sig myndir
sem líkjast fegurð
skógarins á þessari
stundu.
Gælunafnið Día gaf
ég henni, lítill ómálga
telpuhnokki, mikið í
mun að nefna hana á
minn ófullkomna hátt. Día var mín
útgáfa af Stínu-nafninu sem hún
gekk venjulega undir og það nafn
hélst okkar á milli þó telpuhnokkinn
kæmist á fullorðinsárin. Día átti
einmitt sinn stóra þátt í að telpan
kæmist til einhvers þroska.
Tengsl okkar má skýra á þá vegu
að hún kemur ung á heimili ömmu
og afa á Hólmavík eftir að hafa
misst foreldra sína. Hún gætti oft
móður minnar í æsku og á sama
hátt annaðist hún mig fyrstu mán-
uði lífs míns meðan foreldrar mínir
sóttu vinnu og einnig oft síðar.
Vafalaust hefur þessi fyrsti tími
sem við áttum saman átt sinn þátt
í að sérstakt samband var á milli
okkar alla tíð. 011 æsku- og ung-
lingsárin sóttist ég eftir að vera
nálægt Díu sem mest og eftir að
þau Jói fluttu í Hátún 4 voru heim-
sóknirnar þangað tíðar. Þar var
mér ljúft að vera og enginn staður
var betri í mínum huga. Ávallt var
mér vel tekið og heimsóknirnar í
Hátúnið voru mér alltaf jafnmikið
tilhlökkunarefni, einnig er ég varð
eldri. Þar lærði ég margt um lífið
og tilveruna, bæði hjá henni og Jóa.
Allt var í föstum skorðum hjá
Díu og það átti vel við barnssálina.
Hlutir voru á sínum stað, athafnir
rólegar og yfirvegaðar, en það sem
skipti mestu máli var að alltaf gaf
hún sér góðan tíma og var þolin-
mæðin uppmáluð. Hún kenndi mér
að meta hlutina eins og þeir voru
og ómerkilegustu hlutir urðu að
dýrindis leikföngum með hennar
orðum og aðferðum. Tölurnar í
töluboxinu urðu að spennandi búð-
arleik og litlar kúlur breyttúst í fjör-
ugar kindur. Hún hafði sjálf gaman
af að hafa fallega hluti og litla
skrautmuni í kringum sig og kenndi
mér að njóta þeirra með sér. Ég
sé hana fyrir mér handfjatla þessa
hluti á sinn varfærnislega hátt, allt-
af svo fín sjálf og vel til höfð.
Hlýjan og væntumþykjan í minn
garð skein úr hveiju orði hennar
og athöfn og það var svo sannar-
lega gagnkvæmt. Hversu oft brýndi
hún ekki fyrir mér að vera á varð-
bergi og taka ekki alla hluti sem
góða og gilda. Varnaðarorð hennar
standa mér enn fyrir hugskotssjón-
um og ég minnist þess hversu mik-
ill styrkur þau voru mér, sérstak:
lega er ég komst á unglingsárin. í
minningunni stendur svo Jói við
hlið hennar, ávallt kíminn á svipinn,
með sínar skemmtilegu athuga-
semdir um lífið og tilveruna. Hann
sýndi mér fram á hversu margar
hliðar lífið getur haft. Þær voru
ófáar stundirnar sem við áttum
saman við litla eldhúsborðið í Hát-
úninu þar sem málin voru rædd og
þá var oft glatt á hjalla.
Hin síðari ár urðu heimsóknirnar
því miður ekki alveg eins tíðar en
þá var oftar en áður gripið í símtól-
ið, sérstaklega eftir að fjarlægðim-
ar urðu lengri á milli okkar eftir
að ég flutti í Hallormsstað. í þessum
skemmtilegu símtölum okkar var
komið víða við, yfirleitt leitað frétta
af heilsufari á báða bóga, henni var
umhugað um börnin og fylgdist vel
með þeim, helstu viðburðir í fjöl-
skyldunum tíundaðir en svo tókum
við okkur alltaf góðan tíma í þjóð-
málin. Día var einstaklega athugul,
tók vel eftir fréttum, hafði sínar
ákveðnu skoðanir á hinum ýmsu
málum samfélagsins og hafði gam-
an af að ræða þau ef tími gafst
til. Dáðist ég oft að henni hin síð-
ari ár eftir að hún var orðin fremur
lasburða á Droplaugarstöðum hvað
hún tók vel eftir öllu í kringum sig
og alltaf var jafngaman að spjalla
við hana um hin ýmsu mál er efst
voru á baugi hveiju sinni. Góð at-
hygli hennar hélst fram á það síð-
asta.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að njóta náinna samvista við
elsku Díu og geymi þær góðu stund-
ir með mér. Ég kveð með miklum
söknuði, hún skilur eftir sig tóma-
rúm en ég leitast við að fylla upp
í það með yndislegum minningum
frá öllum góðu samverustundunum
okkar. Eftir lifir minningin um góða
og mæta konu.
Elsku Þóru, Begga, Sissu og fjöl-
skyldum þeirra votta ég innilegustu
samúð mína og ber þeim einnig
samúðarkveðju frá Jóni, Þóru Elísa-
betu, Guðmundi Ingva og litla
drengnum. Guð veri með ykkur.
Kristín Björk.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
KENNETH CHARLES
MEISSNER JR.,
Hagamel 14,
verður jarðsunginn frá Landakotskirkju
á morgun, fimmtudaginn 15. desember,
kl. 13.00.
Sigrún Línbergsdóttir,
Kenneth Charles Meissner,
Linda Alísa Meissner,
Svava Sólveig Svavarsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
GEORG FELIX GfSLASON,
Gnoðarvogi 52,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju
föstudaginn 16. desember kl. 15.00.
Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anna Man'a Georgsdóttir, Óli Pétur Olsen,
Ingibergur Jón Georgsson, Sigríður Kr. Gunnarsdóttir,
Eiríkur Oddur Georgsson, Ragnhildur Sveinsdóttir,
Georg Kristjánsson, Dóróthea Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
AÐALSTEINN MICHELSEN,
Stóragerði 36,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 15. desem-
ber kl. 15.00.
Atli Micheisen, Guðrún Michelsen,
Carina Anderberg, Ævar Lúðvfksson
og barnabörn.
+
Útför frænku okkar,
SVÖLU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Dunhaga15,
Reykjavfk,
sem lést í Landspítalanum 6. desember, verður gerð frá Fossvogs-
kapellu fimmtudaginn 15. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra Eiríksdóttir,
Jónína Jónasdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KARÓLÍNA JÚLÍUSDÓTTIR,
sem lést 6. desember, verður jarðsung-
in frá Ytri-Njarðvíkurkirkju laugardaginn
17. desember kl. 14.00.
Rafn A. Pétursson,
Árni Júlíusson, Sólveig Jónsdóttir,
Júlfus Rafnsson, Guðrún Gfsladóttir,
Pétur Rafnsson, Guðríður Friðriksdóttir,
Kjartan Rafnsson, Sólveig Einarsdóttir,
Auður Rafnsdóttir, Júlíus Bjarnason,
Dröfn Rafnsdóttir, Sigurður Sævarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HÓLMFRÍÐUR THORARENSEN,
áðurtil heimilis
í Hafnarstræti 6, Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 16. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Fjórðungssjúkrahúsið á Akur-
eyri.
Anna G. Thorarensen,
Þórður G. Thorarensen, Jófríður Traustadóttir,
Hannes G. Thorarensen, Hjördfs Elíasdóttir,
Gunnar Th. Gunnarsson, Árný Sveinsdóttir,
Laufey G. Thorarensen,
Ólafur Thorarensen, Margrét Ó. Magnúsdóttir,
Þóra G. Thorarensen, Jens K. Þorsteinsson,
Kristín G. Thorarensen, Mark Reedman,
Jóhann G. Thorarensen, Sigrún Á. Héðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við þeim ótal-
mörgu, sem veitt hafa okkur samúð og
vinarhug, ómetanlega aðstoð og gefið
okkur styrk við andlát og útför sonar
okkar, bróður, mágs og frænda,
KRISTINS EGILSONAR.
Sólveig Björk Kristinsdóttir, Sveinbjörn Þ. Egilson,
Sigurbjörn Egilson,
Kristín Egilson,
Jón Egilson,
Hólmfrfður Egilson,
Sveinbjörn S. Egilson,
Fjóla Sverrisdóttir,
Sveinn Karlsson,
Aðalheiður Pálsdóttir,
Kristján Hjálmarsson,
Þorvaldur Egilson
og systkinabörn.
+
Kærar þakkir sendum við öllum, sem sýnt hafa okkur vináttu og
samúð vegna andláts
KRISTJÁN REYNIS GUÐMUNDSSONAR.
Dóra Reyndal, Guðmundur Guðmundsson,
Edda Guðmundsdóttir, Ragnheiður Guðmundsdóttir.