Morgunblaðið - 14.12.1994, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1994 37
MINNINGAR
KRISTINN EGILSSON
4- Kristinn Egils-
■ son fæddist á
Akureyri 12. októ-
ber 1974. Hann lést
á Akureyri 26. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Akur-
eyrarkirkju 5. des-
ember.
„DROTTINN gaf
og Drottinn tók“ flaug
eins og ör gegnum
hug minn þegar okkur
barst sú harmafregn
að hann Tinni væri
ekki lengur hjá okkur. Á slíkum
stundum verður okkur foreldrum
ljóst að í raun höfum við bömin
okkar aðeins að láni og ef til vill
aðeins stutta stund.
Ótal minningar sækja á og allar
góðar. Vel man ég litlu glókollana
Tinna og Tolla í Ingimundarhúsinu
á horninu á Lögbergsgötu og Odd-
eyrargötu, ærsl þeirra og leiki við
dóttur mína og börnin í nágrenn-
inu. Ég sé fyrir mér eilítið feimnis-
legan, glettinn og umfram allt
broshýran dreng, því hann var svo
sannarlega ekki spar á brosin sín
hann Tinni.
Árin líða, ég sit við kennaraborð-
ið í VMA og les kladdann. Kristinn
Egilsson, fyrst kannast ég ekkert
við nafnið, lít upp og sé þá ljósan
koll og bjart bros sem ekkert hafði
breyst, aðeins þroskast. Tinni á að
ljúka þýskunáminu hjá mér því
hann fær hvíta kollinn að vori.
Tinni var ljúfur og skemmtilegur
nemandi og alltaf stutt í brosið,
raunar var hann ekki einn af þeim
sem lét mikið á sér bera, en átti
þó til að koma með hnyttnar at-
hugasemdir sem féllu í góðan jarð-
veg hjá kennara og ekki síst hjá
félögunum sém ekki heldur lágu á
liði sínu til að stytta mönnum
þýskukennslustundimar.
Glaðir voru þeir líka og reifir
félagamir er þeir litu við í Lög-
bergsgötunni að kvöldi afmælis-
dagsins hans Tinna. Þá sagði hann
mér hlæjandi að hann hefði oft
skemmt sé vel í sumar þegar hann
var að rabba við hótelgesti á þýsku
„með sínu lagi“. Er ég sannfærð
um að hann hefur komist vel frá
því eins og öðm sem hann tók sér
fýrir hendur.
Ég hef notið þeirra forréttinda
að fá að vinna með útskriftarnem-
um VMA lokaárið þeirra í skóla,
sem hirðstjóri og hef ég hirðstjórn
mér til fulltjngis. Nú sátum við á
rökstólum um jólaleytið í fyrra og
veltum því fyrir okkur hverjum
ætti að fela það vandaverk að setja
bók útskriftarnema Minervu. Nöfn
Tinna og Orra komu strax upp í
umræðunni og ákveðið var að biðja
þá að tölvusetja bókina, þar sem
þeir væru manna færastir til þess,
auk þess að vera bæði bóngóðir
og samvinnuliprir. Ekki skal orð-
lengja það að þeir félagar unnu
verkið með sóma, en ekki er mér
grunlaust um að þeir hafi oft þurft
að slappa nætursvefni, því það er
ekkert áhlaupaverk að setja 400
blaðsíðna bók.
Ástríkum foreldrum, systkinum
og öðrum vandamönnum sendum
við í Lögbergsgötunni alúðar-
kveðjur í þeirri fullvissu að elsku-
legi pilturinn þeirra sé kominn í
fegurri og betri heim og ylji öllu
þar með brosunum sínum.
Tinni minn, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeira sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
Guðlaug Hermannsdóttir.
í hálfrar aldar gam-
alli afmælisdagabók
er eftirfarandi kvæði
tileinkað þeim, sem
fæddir eru 12. októ-
ber:
En nótt, þú, sem svæfir sorgir
og fógnuð dagsins
og sumarsins dýrð í fölnuðu
laufi geymir.
Ég veit að augu þín lykja um
_ ljósið og myrkrið.
í % Því leita ég horfínna geisla í
Æk skuggum þínum.
JjwjI Tak þú mitt angur og vinn úr
því sorg er sefi
söknuð þess alls, er var og
kemur ei framar.
(Tómas Guðmundsson).
Ekki veit ég alveg hvað ég ætla
að segja, Tinni, en þú ferð ekki
án þess að við feðgar kveðjum þig.
Þegar við fluttum inn á efri
hæðina í Oddeyrargötu 36, varst
þú ekki heima. Þú varst í sveit
hjá Nonna bróður þínum og komst
ekki heim fyrr en að hausti. Þá
höfðum við breytt íbúðinni tölu-
vert og komið okkur þokkalega
fyrir. Þegar við fréttum að þú
værir að koma heim, óx upp í
okkur spenningur, því við vissum
að þú myndir koma upp bæði til
að sjá breytingarnar og heilsa upp
á nýju leigjendurna.
Auðvitað sendi mamma þig
fljótlega upp, og þar með varð
ekki aftur snúið. Með okkur tókst
hinn besti vinskapur. Allar stund-
irnar, sem þú eyddir með okkur
eftir það, bera með sér ljúfar minn-
ingar um virkilega góðan dreng
og traustan vin. Hjálp þín var
okkur ætíð til reiðu hvenær sem
hennar var þörf.
Við sáum hvernig lífið smám
saman opnaðist fyrir þér; þú
þroskaðist úr unglingi í fullburða
mann. Stundum tókum við þátt í
þeim manndómsvígslum sem á
vegi þínum urðu, öðrum sagðir þú
okkur frá og ræddir síðar meir.
Þú fetaðir þinn veg hægt en ör-
ugglega. Fyrr á þessu ári fluttum
við feðgar á annan stað, en vin-
skapurinn hélst óbreyttur, þó
heimsóknir yrðu eðlilega færri.
Nú hefur þú einnig flutt til ann-
ars staðar og fetar þinn veg þar.
Við höfum eftir minningar um
góðan vin, sem tók þátt í lífi okk-
ar og leikjum um nokkurra ára
skeið, þú skildir eftir þig skemmti-
leg spor. Þakklæti okkar fylgir þér
til nýrra heima.
Snorri og Sverrir.
En handan við Qöllin
og handan við áttimar og nóttina
ris turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er fórinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Hugurinn leitar til eins sólskins-
dags í maí síðastliðnum. Þá kvaddi
glaðbeittur hópur útskriftarnema
skólann sinn, Verkmenntaskólann.
Á meðal þeirra sem þá gengu út
í vorblæinn, til móts við nýja
áfanga á lífsins braut, var Kristinn
Egilsson. Nú hefur sá góði dreng-
ur verið hrifinn frá okkur. Svo
miskunnarlaus geta örlögin verið.
Við deilum ekki við þau en söknuð-
urinn er sár.
Nám er íþrótt sem Kristinn
hafði mjög gott vald á. Vinnubrögð
hans og árangur báru því glöggt
vitni. Hann var einkar þægilegur
nemandi, hógvær og prúðmann-
legur en glettni og gáski voru þó
aldrei langt undan. Kristinn og
félagar hans gátu brugðið á ýmis-
legt sem lyfti geði þeirra sem
nærri voru. Margar kennslustund-
ir nutu góðs af hugkvæmni þeirra.
Þær stundir sem við áttum með
Kristni eru okkur sjóður góðra
minninga. Við þökkum honum
samfylgdina og vottum fjölskyldu
hans og vinum okkar innilegustu
samúð.
Blessuð sé minning Kristins
Egilssonar.
Kennarar.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn og
þú munt sjá að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“ (Kahil
Gibran.)
Við söfnuðumst saman til að
minnast skólabróður okkar, hans
Tinna. í hugann leita margar
skemmtilegar minningar því Tinni
var alltaf mjög hress og virtist
kæti hans smita út frá sér.
í skólanum var Tinni rólegur,
samviskusamur og sóttist námið
honum auðveldlega. í vinahópi var
Tinni hreinskilinn og alltaf léttur
í lund. Tinni var mjög hjálpsamur
og þegar hlaupa þurfti undir
bagga var Tinni alltaf reiðubúinn.
Við söfnun útskriftarferðar vann
hann áasmt félögum sínum í skól-
asjoppunni og hann og Orri vinur
hans eiga nær allan heiður af gerð
Mínervu.
Tinni kom með okkur í út-
skriftarferð til Þýskalands og allar
minningar okkar um hann þaðan
eru gleðilegar og munum við öll
eftir glefsum sem Tinni hefur sagt
eða gert eitthvað skemmtilegt.
Þegar hvítu kollarnir voru settir
upp í vor gerðum við okkur grein
fyrir að leiðir okkar myndu skilja,
en við áttum ekki von á að hittast
svo fljótt aftur, og allra síst við
svo sorglegan atburð.
Flest eigum við góð minningar-
brot sem við munum geyma í huga
okkar. Hann var góður félagi og
því munum við aldrei gleyma.
Nú fer í hönd erfiður tími hjá
fjölskyldu og vinum en við verðum
öll að halda áfram með góðar
minningar í hjarta.
Við sendum fjölskyldu og vinum
innilegar samúðarkveðjur.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Beklqarsystkinin 4.
bekk á viðskiptabraut
í Verkmennta skólan-
um á Akureyri 1994.
Hann er farinn. Eitt andartak
og Tinni er ekki lengur á meðal
okkar. Ósjálfrátt hvarflar hugur-
inn aftur til þess tíma þegar við
vorum öll saman í Barnaskóla
Akureyrar. Lífið var sannarlega
gott í þá daga og okkur fannst
að svona hlyti það að verða um
alla framtíð. Mitt á meðal okkar
var svo Tinni. Þessi hógværi en
samt ofurlítið glettni drengur sem
vildi öllum vel. Alltaf hreinn og
beinn. Ekkert fals, engin læti,
bara hann sjálfur.
Einn sólbjartan maímorgun fyr-
ir sjö árum héldum við svo hvert
sína leið á vit unglingsáranna og
skildum að allt er breytingum
undirorpið. Það kemur sú stund í
lífi okkar allra að við verðum sem
lítið sandkorn á svartri strönd í
hafróti lífsins. Ef til vill berumst
við burt út á óravíddir hafsins, ef
til vill ekki.
Nú er Tinni farinn en minning
hans lifir á meðal okkar. „Hún
varðar okkar leið á lífsins göngu-
för til lokadags er þrýtur fjör.“
Vinum og ættingjum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Bekkjarsystkini úr
Barnaskóla Akur-
eyrar.
t
Elskuleg systir mín,
JÓNA F. JÓNASDÓTTIR,
Sjafnargötu 7,
er látin.
Unnur Jónasdóttir.
t
Eiginmaður minn,
KRISTBJÖRN DANÍELSSON,
Efstasundi 71,
andaöist á gjörgæsludeild Landspítalans 13. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ingibjörg Jakobsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTLAUG (DÓTLA) GUNNLAUGSDÓTTIR,
Bláhömrum 2,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum 12. desember sl.
Gunnlaugur Valtýsson, Elín Þóra Eiríksdóttir,
Jón S. Valtýsson, Ásta Björnsdóttir,
Guömundur Valtýsson,
Valtýr E. Valtýsson, Björk Einisdóttir,
Róbert Valtýsson, Linda Karlsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður mirín, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR JÓNSSON
bakarameistari,
Furulundi 3b,
Akureyri,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 12. desember.
Jarðsett verður frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 20. desember
kl. 13.30.
Hólmfriöur Sigurðardóttir,
Þórdís Einarsdóttir, Astvaldur Guömundsson,
Margrét Einarsdóttir, Davfö Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar,
GUNNAR EIRÍKSSON
frá Dvergasteini,
Vestmannaeyjum,
sem lést 7. desember í Hraunbúðum, Vestmannaeyjum, verður
jarösunginn frá Landakirkju fimmtudaginn 15. desemberkl. 14.00.
Fyrir hönd systkina,
Þórarinn Eiríksson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
áöur Hátúni 4,
sem lést á Droplaugarstööum 7. þessa mánaðar, verður jarðsung-
in frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 14. desember, kl. 13.30.
Blóm afbeðin, en þeir, sem vildu minnast hennar, vinsamlega
láti Slysavarnafélag fslands njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Jóhannesdóttir,
Bergsveinn Jóhannesson,
Þóra Jóhannesdóttir.
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.

t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KETILL BERG BJÖRNSSON,
Hæðargarði 33,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 15. desember kl. 13.30.
Ólöf R. Guðjónsdóttir,
Kolfinna Ketilsdóttir, Þorsteinn Ólafsson,
Birna Ketilsdóttir, Benedikt Svavarsson,
Hjördis Ketilsdóttir,
Kristín Ketilsdóttir, Ólafur Laufdal,
Guðjón Ketilsson, Ragnheiður Arnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.