Morgunblaðið - 08.02.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 1997 43
siíkum störfum gegna að kunna
að koma fram við hvern einstakling
með virðingu og á þann hátt að
þeim sem í hlut á geti liðið sem
best hverju sinni. Þetta var Jónasi
eiginlegt og því farnaðist honum
vel í þessu starfi. í umræðum um
menn og málefni var Jónas fastur
fyrir og hafði mjög ákveðnar skoð-
anir og hélt þeim fram af festu og
þannig að eftir var tekið. Við finn-
um það aftur á móti nú, þegar
Jónas vinur okkar er allur að við
nutum alltof fárra stunda með
honum. Erfið veikindi hans urðu
þess eðlilega valdandi að hann
þurfti mikið að dvelja á sjúkrahúsi
og á heimili sínu austur á Sel-
fossi. Hann var hins vegar harður
á því að koma til starfa um leið
og þrek leyfði og lagði á það
áherslu síðast þegar við töluðum
saman fyrir nokkrum vikum. Það
hafði hann gert áður, frekar af
vilja en mætti og þá staðráðinn í
að sigrast á sjúkdómi sínum. En
eins og svo margir aðrir varð hann
að játa sig sigraðan. Fyrir hönd
Umferðarráðs og samstarfsmanna
hans allra, bæði hér í Reykjavík
og víðar um land þakka ég Jónasi
fyrir samstarfið, fyrir vinsemd
hans alla og giftudrjúg störf og
þar með framlag hans til umferðar-
öryggismála. Eiginkonu, börnum
og öllum öðrum aðstandendum
sendi ég hugheilar samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minning Jónasar
Magnússonarv
Óli H. Þórðarson.
Skammt er stórra högga á milli.
Á stuttum tíma höfum við þurft að
horfa á eftir tveimur góðum félög-
um. Jónas gekk í okkar hóp vorið
1995. Var mikill fengur að honum,
kominn var þar maður með víðtæka
reynslu af ökukennslu. En fyrst og
fremst samviskusamur og metnað-
arfullur maður, bæði fyrir eigin
hönd og þeirrar stofnunar sem við
störfum hjá. Jónas gekk af einurð
og fagmennsku til starfa við það
vandasama starf sem prófdæming
er, en tími okkar saman varð allt
of stuttur. Illkynja sjúkdómur gerði
fljótt vart við sig, sjúkdómur sem
hafði að lokum yfirtökin. í gegnum
það erfiðleikatímabil var áberandi
hugarstyrkur og lífsþrek Jónasar,
hann ætlaði að sigra í þessari bar-
áttu og vinna með okkur áfram að
eflingu ökunáms í landinu. En eng-
inn spyr að leikslokum fyrr en upp
er staðið. Jónas fékk frið frá þján-
ingum sínum og þrátt fyrir allt verð-
um við að sætta okkur við það, að
þau örlög sem bíða okkar allra geta
stundum verið líkn. Við eigum
minninguna um góðan dreng og
þökkum fyrir það um leið og við
vottum fjölskyldu hans okkar inni-
legustu samúð.
Vinnufélagar í ökunáms-
deild Umferðarráðs.
Fyrir 17 árum kynnstist ég Jón-
asi Magnússyni sem þá var fram-
kvæmdastjóri Vörubifreiðastjóra-
félagsins Mjölnis í Árnessýslu og
ég tæknifræðingur hjá Vegagerð-
inni á Selfossi. Síðan hafa leiðir
okkar legið saman bæði í félag-
störfum og einnig á öðrum vett-
vangi. Minningin um glaðan dreng
og góðan koma upp í hugann þeg-
ar rifjuð eru upp samskipti okkar
þennan hálfan annan áratug. Það
er því með sorg og söknuði sem
ég kveð Jónas Magnússon sem nú
er kvaddur til annarra heima allt
of fljótt. Þó hygg ég að Jónas hafi
verið vel búinn undir sína hinstu
för, betur en margur annar. Ég
vil votta konu hans og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Megi minningin um góðan dreng
lengi lifa.
Þórhallur Ólafsson, aðstoðar-
maður dómsmálaráðherra
og formaður Umferðarráðs.
Rólegur, yfirvegaður - er það
fyrsta sem kemur upp í hugann
þegar ég minnist félaga míns og
vinar Jónasar Magnússonar. Kunn-
ingsskapur sem þróast upp í trausta
vináttu verður dýrmætur, ekki síst
þegar maður eldist, og nú er Jónas
allur langt um aldur fram.
Við Jónas urðum vinnufélagar
1973 og árið 1974 deildum við
vinnuskúr ásamt öðrum í átta vikur
á Þingvöllum. Það má segja að
grunnur að vináttu okkar hafi verið
lagður þar.
Þó við Jónas breyttum báðir um
starfsvettvang þá hélst gott sam-
band á milli okkar, hann ökukenn-
ari, ég kaupmaður. Þá naut ég þess
að hann gat unnið fyrir mig í nokk-
ur ár í tvær vikur hvern vetur með-
an við hjónin fórum í vetrarfrí. Þar
kom vel fram hversu traustur og
nákvæmur Jónas var. Á hveiju
sumri um árabil höfum við þrír fé-
lagar farið í veiðiferð og þá í Rang-
árþing. Þessar veiðiferðir hafa verið
einstaklega skemmtilegar, gist í
veiðihúsi veiðifélags Rangæinga á
bökkum Eystri-Rangár, grillað og
veitt.
Síðasta sumar breyttum við um
og komu þá konur okkar með, þetta
var án efa okkar besta ferð, veðrið
og fjallahringurinn skartaði sínu
fegursta. Þessi síðasta ferð svo og
þær fyrri verða ógleymanlegar.
Fyrir þetta og svo ótalmargt
annað vil ég nú að leiðarlokum
þakka mínum góða vini og félaga
Jónasi Magnússyni; að vera í návist
hans og að eiga við hann orðastað
mun ég geyma með mér.
Lalla mín, Sesselja, Jóna Bára
og fjölskyldur, við Helga sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur, megi minningin um góðan
mann vera ykkur styrkur á erfiðri
stundu.
Guð blessi minningu Jónasar
Magnússonar.
Gunnar B. Guðmundsson.
Kveðja frá Stangaveiði-
félagi Selfoss
Sl. sunnudag barst okkur sú
harmafregn að félagi okkar Jónas
Magnússon hefði látist þá um nótt-
ina eftir harða baráttu við illvígan
sjúkdóm.
Jónas var virkur félagi í Stanga-
veiðifélagi Selfoss um langt árabil
og starfaði sl. átta ár sem gjald-
keri félagsins og skilaði því starfi
með miklum sóma, eins og öllum
öðrum störfum sem hann tók að
sér fyrir félagið.
Jónas var góður félagi og hrókur
alls fagnaðar, hvort heldur var á
árbakkanum eða við störf á vett-
vangi félagsins.
Nú þegar sól hækkar á lofti og
veiðimenn fara að skipuleggja
næsta veiðitímabil rijfast upp
margar góðar minningar frá liðn-
um árum. Af mörgu væri að taka
en of langt yrði hér upp að telja.
Ekki verður þó látið hjá líða að
minnast á eitt af skemmtilegri
verkum stjórnarinnar, að opna Olf-
usá fyrir stangaveiði á vorin. Var
þá oft glatt á hjalla. Jónasar verð-
ur sárt saknað við þá athöfn í vor.
Einnig ber að minnast margra
góðra samverustunda á þingum
Landssambands stangaveiðifélaga
í Munaðarnesi.
Góðan dreng kveðjum við félag-
arnir með sárum söknuði. Eigin-
konu og fjölskyldu sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
+ Ásgerður Guð-
mundsdóttir var
fædd í Vindási 8.
október 1909. Hún
lést á sjúkrahúsinu
í Stykkishólmi 28.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ágústína
Matthíasdóttir og
Guðmundur Guð-
mundsson.
Ásgerður giftist
Elberg Guðmunds-
syni, f. 10.12. 1901,
d. 1.1. 1987. Þau
eignuðust tíu börn.
Börn þeirra sem komust til full-
orðinsára: Guðmundur Hinrik,
d. 1983, Ragnheiður, Jón, Þor-
valdur, Ágúst, Halldóra, Ragn-
ar og Elínborg. Barnabörn eru
29, barnabarnabörn eru 38.
Útför Ásgerðar fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Kveðja frá börnum
Hinn 28. janúar sl. lést móðir
okkar, Ásgerður Guðmundsdóttir, á
sjúkrahúsinu í Stykkishólmi. Hún
var fædd í Vindási. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ágústína Matthías-
dóttir og Guðmundur Guðmundsson
sem búsett voru í Vindási. Þegar
móðir okkar var ung að aldri lést
faðir hennar. Eftir það ólst hún upp
hjá móður sinni ásamt systkinum
sínum. Fyrstu búskaparárin voru
þau í Vindási en síðar á Kvía-
bryggju. Æskuárin mótuðust fljótt
af vinnu og fór mamma ung að
árum í vist á sumrin við bamapöss-
un og önnur heimilisstörf. Mamma
ólst upp á heimili þar sem fjárráð
voru ekki mikil en þeim mun meira
af hjartahlýju og mótaðist hún af
betri hafnaraðstöðu
frá náttúrunnar hendi.
Foreldrar okkar
fluttu í Grundarfjörð
1942. Árið 1945 fluttu
þau i hús sitt nýbyggt
á Grundargötu 23 þar
sem þau bjuggu saman
alla tíð síðan. Faðir
okkar lést 1987, eftir
það bjó mamma á
Grundargötunni þar til
hún flutti að Fella-
skjóli, dvalarheimili
aldraðra í Grundar-
fírði, þar sem hún bjó
síðan.
Foreldrar okkar eignuðsut tíu
börn, tvö þeirra létust í æsku og
elsti bróðir okkar, Guðmundur Hin-
rik, lést árið 1983. Mamma okkar
var hin ötula húsmóðir sem sá um
öll störf á heimilinu meðan pabbi
stundaði störf utan heimilis bæði á
sjó og í landi.
Það var oft fjölmennt á Grundar-
götu 23 hjá mömmu og pabba, og
þau voru mörg verkin á stóru heim-
ili. Það hefur oft verið erfitt á heim-
ili verkamannsins að láta enda ná
saman í heimilishaldi, en mamma
gekk að þeim verkum með eljusemi
og dugnaði.
Hún var ákveðin og hreinskilin,
hún var glaðvær og undi sér vel í
stórum bamahópi þar sem hjarta-
hlýja hennar naut sín best. Afkom-
endur okkar syskinanna voru tíðir
gestir á heimili foreldra okkar og
var þeim ávallt fagnað með hlýhug
og umhyggju. Þau minnast þess
með þakklæti.
Síðustu æviárin bjó mamma á
Fellaskjóli, dvalarheimili aldraðra
í Grundarfirði. Við viljum færa
starfsfólki og íbúum heimilisins
þakkir okkar fyrir umhyggju og
félagsskap. Einnig þökkum við
starfsfólki á sjúkrahúsinu í
Stykkishólmi hjartanlega fyrir
umhyggju og hlýju síðustu daga
hennar.
Afkomendumir em margir sem
kveðja mömmu í dag. Við kveðjum
ástkæra mömmu, tengdamóður,
ömmu og langömmu með þakklæti.
Eftirfarandi ljóðlínur um íslensku
konuna tengjast minningu okkar
þegar við kveðjum góða móður.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði og fyrirgaf þér.
Hún ávallt er slqól þitt, þinn skjöldur og hlíf
Hún er íslenska konan sem ól þig og þér
helgar sitt líf.
Og loks þegar móðir lðgð er í mold
Þá lýtur þú höfði og tár falla á fold.
Þú veist hver var slgól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf
þér sitt líf.
En sólin, hún hm'gur og sólin, hún rís.
Og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem alltaf er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf.
Það er íslenska konan, tákn trúar og vonar,
sem ann þér og helgar sitt líf.
(Ómar Þ. Ragnarsson)
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
HRÓAR JÓHÖNNUSON,
Álfaheiði 30,
lést miðvikudaginn 5. febrúar.
Foreldrar og systkini.
ÁSGERÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
þvív
Árið 1926 hófu mamma og faðir
okkar Elberg Guðmundsson búskap
á Kvíabryggju og bjuggu þar fram
til ársins 1942. Fyrstu búskaparárin
á Kvíabryggju mótuðust af því
umhverfi sem þar var. Þéttbýlis-
kjarni hafði myndast á Kvíabryggju
þar sem stunduð var sjósókn og
búskapur.
Upp úr 1940 fór að myndast
byggð í Grundarfirði þar sem betri
skilyrði voru til sjósóknar vegna
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ANNA BJÖRG ÓSKARSDÓTTIR,
Kvisthaga 18,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
29. janúar sl.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
Óskar Kristjánsson, Emilía B. Möller,
Guðmundur Sveinn Kristjánsson, Sóley G. Einarsdóttir,
Hulda Óskarsdóttir Perry, Will H.K. Perry
og barnabörn.
t
JÓNA KRISTJANA JÓNSDÓTTIR
frá Hnífsdal,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardag-
inn 25. janúar síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
eins og hún hafði lagt fyrir um.
Þökkum auðsýnda samúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
t
Útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, sonar, tengdasonar og bróður,
HERMANNS BJÖRNSSONAR,
Bakkahlíð 15,
Akureyri,
hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á lyfjadeild Fjórðungssjúkrahúss Akur-
eyrar eða Minningarsjóð heimahlynn-
ingar á Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyfjadeildar Fjórðungssjúkrahússins.
Lfsa Björk Sigurðardóttir,
Hulda Sif og Berglind Hermannsdætur,
Hulda Baldvinsdóttir,
Sigurður Gestsson
og systkini.
Guðmundur H. Halldórsson.
t
Móðir mín og amma okkar,
KRISTÍN S. JÓNSDÓTTIR,
Furulundi 6,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri 5. febrúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 13. febrúar kl. 13.30.
Helga Sigurðardóttir,
Kristfn Sigurðardóttir,
Haukur Sigurðsson.