Morgunblaðið - 03.03.1988, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. MARZ 1988
21
Réttur
dagsins
Margrét Þorvaldsdóttir
— Gull reynist í eldi,
en geðprýði í mótlæti. —
— segir í gullvægri „nytsamligri
lifnaðarreglu" forfeðra okkar.
Mótlæti hverfur sem dögg fyrir
sólu með næsta rétti, enda er hráefn-
ið kjörið til að auka gieði manna og
geðprýði. Tilefnið er
*
Odýrar
lambasteikur
létt mariner-
aðar
1 kg lambasteikur (steikur efstar
af læri)
2 matsk. matarolía
1 matsk. smjörlíki
*
Marinaði:
2 matsk. matarolía
V2 rifinn laukur lftill
1 hvítlauksrif pressað
V2 tsk. fínmulið rósmarin
1 tsk. tarragon
malaður pipar
*
3U bolli kjúklingasoð
1 matsk. sítrónusafi
salt
kartöflumjöl
1. Kjötsneiðamar eru marðar vel
með kjöthamri og er áhangandi fita
skorin í burtu. Kjötsneiðunum er
síðan raðað á fat.
2. Blandað er saman matarolíu,
rifnum lauk, pressuðum hvítlauk,
rósmarin og tarragoni. Blöndunni
er síðan smurt á kjötsneiðamar og
pipar malaður yfir. Blandan er látin
standa á kjötinu í u.þ.b. V2 tíma.
Það er ágætt að nota þann tíma til
að sjóða kartöflur og útbúa annað
meðlæti eins og grænmetissalat.
3. Matarolía, 2 matsk. og 1
matsk. smjörlíki er hitað á pöntiu
þar til feitin fer að dökkna. Lamba-
steikumar em síðan steiktar í feit-
inni, fáar í einu, í u.þ.b. 3 mínútur
á annarri hliðinni og 2 mínútur á
hinni. Gætið þess að harðsteikja
ekki, eigi kjötið að vera mjúkt undir
tönn. Þessar efstu steikur af læri
em mjúkur biti og þurfa ekki langa
steikingu.
4. Þegar búið er að steikja kjötið
er það sett á heitan disk, en á pönn-
unni situr eftir frábært sósuefni. Út
í það er bætt kjúklingasoðinu eða
vatn með uppleystum teningi af
kjúklingakrafti, sítrónusafa og salti
eftir smekk. Sósuefnið er látið sjóða
á meðan krafturinn er að leysast
upp á pönnunni. Sósan er jöfnuð
með kartöflumjöli (u.þ.b. 1 tsk.
hrærðri út í vatni).
Sósan er síuð og hellt yfir steik-
umar áður en þær em bomar fram.
Meðlæti: Kartöflumar em soðnar,
afhýddar og léttsteiktar. Einnig er
afar gott að bera fram með rétti
þessum sænsku kartöflumar sem
uppskrift var af í dálki þessum fyrir
nokkrum vikum.
Eftirmáli
Þetta verður síðasti þáttur Réttar
dagsins um sinn. Þátturinn hefur
verið á síðum Morgunblaðsins á
fimmtudögum í fjögur ár og er tíma-
bært að breyta til. Spurt hefur verið
um uppskriftir síðustu þriggja ára í
bókarformi. Ef nægur áhugi reynist
vera fyrir því að fá þessa fljótlöguðu
rétti í bók, þá látið frá ykkur heyra.
Verði áhugi almennur mun ég að
sjálfsögðu ræða málin við útgefanda
minn.
Ég flyt nú um set á síðum blaðs-
ins og mun hreyfa við málum neyt-
enda.
Sjáumst framvegis í „Daglega
lífinu“ á föstudögum.
Helgi Hálfdanarson:
UNDIRSKRIFTIR?
Mér hefur skilizt af fréttum, að samtök,
sem beita sér fyrir vemdun Tjamarsvæðis-
ins, hyggi á söfnun undirskrifta, þar sem
Reykvíkingar ættu þess kost að mótmæla
smíði ráðhúss við Tjömina og í henni.
Þó að ég sé mjög mótfallinn þessu ráð-
hýsi, þykir mér rétt að vara við undirskrifta-
söfnun. Skoðanakannanir hafa þegar bent
til þess, að mikili meirihluti bæjarbúa sé ein-
dregið andvígur þessu staðarvali. Enn hætt
er við, að í undirskriftasöfnun komi aldrei
öll kurl til grafar. Hún gæti því orðið mjög
villandi. Fyrir því er reynsla, að margur hik-
ar við að taka opinbera afstöðu gegn þeim,
sem með völdin fara. Þar getur margt ráðið,
sem meira þarf til að hrista af sér en kok-
hreystina eina saman. Hvort sem ástæða er
til eða ekki, getur það virzt áhættusamt að
setja nafn sitt undir mótmæli gegn því sem
ráðamenn hafast að, ekki síður en hitt, að
neita að skrifa undir stuðning við gerðir
þeirra. Undirskriftasöfnun í slíkum málum á
fátt skylt við lýðræði. Hún er í raun opinber
atkvæðagreiðsla af svipuðum toga og tíðkast
í ýmsum löndum, sem búa við frumstætt
stjómarfar, og tíðkaðist einnig hér, þegar
húsbændur fóra með hjú sín á kjörstað og
létu þau greiða atkvæði í sinni augsýn.
Það sem hér þyrfti að koma, er almenn
leynileg atkvæðagreiðsla, sem stjóm bæjar-
ins efndi til að lýðræðislegum hætti. í máli
sem þessu er sú aðferð ekki aðeins eðlileg;
hún ætti að þykja sjálfsögð. Enda virðast
yfirlýsingar borgarstjorans að undanfömu
benda til þess, að engu yrði hann fegnari
en slíkum úrskurði. Þó er ekki laust við að
nývakinn áhugi hans á að kynna verkið bet-
ur en gert var, sé í pínulítilli mótsögn við
þá yfirlýstu ákvörðun hans að hafa árangur
þeirrar kynningar að engu, hver sem hann
kynni að verða.
Ef boðlegir mannasiðir væra við hafðir,
hefði verið stofnað til atkvæðagreiðslu fyrir
löngu, fyrst verkið þoldi ekki bið fram að
kosningum, eða þegar sýnt var, hversu mál-
ið er viðkvæmt, og alls ekki síðar en niður-
staða skoðanakönnunar lá fyrir, og allar líkur
bentu til þess, að meiri hluti bæjarbúa vildi
ekki þetta hús á þessum stað.
Hins vegar skal ég játa, að ég tel okkur
Reykvíkinga þegar hafa tapað þessu Bakka-
bæjar-máli; og skyldi víst engan undra, þeg-
ar þess er gætt, hve vígstaðan er ójöfn, þar
sem Bakkabændur hafa farið fram með svo
blygðunarlausri valdfrekju, að Kastró hlyti
að blöskra. Hér virðast þeir ráða ferðinni,
sem þurfa fyrir hvem mun að sýna styrk
sinn og telja hann bezt staðfestan, að hætti
bama á mótþróaskeiði, með því að gera það
eitt sem þeim sjálfum sýnist, hyggja það
jafnvel vænlegast til fylgis meðal þeirra kjós-
enda, sem lítilmótlegastir era og mestir
valdadýrkendur, þeirra sem ætíð klappa fyr-
ir frekjunni og hrópæ „Sko hann! Sá þorir
að gera það sem hann vill! Þama er karl i
krapinu! Þetta er minn rnaður!" Og víst era
alkunn dæmi slíkra þjóðsköranga freistandi
fyrirmyndir þeirra, sem í nafni lýðræðis
traðka lýðræðið undir fótum.
Nú læt eg þáð vera mín síðustu orð um
þetta Bakkabæjar-hneyksli allt að mæla með
atkvæðagreiðslu, en vara við undirskrifta-
söfnun.
w
KS
\y I
.v/‘
*'\/l-

"s:

/ - I
' I
•\_
.1 "o
í'OC Vw/i’
/ I v |v ,
\/ \ /I

riiMily
\/ S \»" -
>’cVrö'v-iv
’ * _ / S . N . t
IM
\ v' 'J, N -/
c.'jr-v
\'\
HUSMUNAVERSLUN
ENGJATEIG I 9
REYKJAVfK
S ( M I 68 91 55
_ — / »,\ \ 7—'^ 1 /»/ V,\.
/ '-/!✓' ->/ /\'>' j-Sv
'J ■ -1 r.;' -7'' -T -' r r. 1 v; > v -V-, -
'ryi' - C'^'v'rovi V
/ " \“