Morgunblaðið - 27.09.1997, Blaðsíða 29

28 LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 1997 29

STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
LÍFEYRISSJÓÐIR
EFLAST
EIGNIR lífeyrissjóðakerfisins námu um 307 milljörð-
um króna um síðustu áramót, eða rúmlega 64% af
landsframleiðslu. Alls voru þá fullstarfandi 57 lífeyris-
sjóðir i landinu, 48 sameignarsjóðir og 9 séreignarsjóð-
ir. Eignir lífeyrissjóðanna eru nú meiri en bankakerfis-
ins og fjárfestingalánasjóðanna. Horfur eru á verulegri
eignaaukningu lífeyrissjóðanna næstu áratugina og er
því spáð, að um miðja næstu öld nemi eignirnar sem
svarar um hálfri annarri landsframleiðslu.
Þessar upplýsingar komu fram hjá Má Guðmunds-
syni, aðalhagfræðingi Seðlabankans, á ráðstefnu Lands-
sambands eldri borgara og Öldrunarráðs íslands. Hjá
honum kom einnig fram, að staða lífeyrissjóðanna væri
betri en ætla hefði mátt af umræðu síðustu ára. Eignir
langflestra fullstarfandi sjóða nægja fyrir skuldbinding-
um þeirra, sérstaklega eftir endurmat eigna. Ýmsir líf-
eyrissjóðir hafa getað aukið við réttindi sjóðfélaga að
undanförnu og horfur eru á, að áframhald verði þar á.
Að sjálfsögðu er það mikið fagnaðarefni, hversu
styrkur lífeyrissjóðanna hefur vaxið síðustu árin. Það
má rekja til góðrar raunávöxtunar, sem numið hefur
tæpum 7% að meðaltali undanfarin ár, eða tvöfalt hærri
upphæð en oftast er miðað við við útreikning á skuld-
bindingum. Þá hafa réttindi verið skert í ýmsum almenn-
um lífeyrissjóðum, t.d. makaiífeyrir, og iðgjöld eru nú
greidd af öllum launatekjum. Loks hefur hagræðing
skilað lækkuðum rekstrarkostnaði hjá mörgum sjóð-
anna. Hagræðingin kemur m.a. fram í sameiningu lífeyr-
issjóða. Staða opinberu lífeyrissjóðanna er kapítuli út
af fyrir sig, en milljarðatugi vantar upp á, að þeir eigi
fyrir skuldbindingum. Skattgreiðendur eru ábyrgir fyrir
mismuninum. Samkomulag, sem tekizt hefur um endur-
skipulagningu lífeyrissjóðs ríkisstarfsmanna, gefur þó
vonir um, að staða hans batni í framtíðinni.
Lífeyrir úr almennu lífeyrissjóðunum er yfirleitt mjög
lágur og dugar oft ekki fyrir framfærslu. Þess vegna
hlýtur það að vera eitt megin verkefni lífeyrissjóðanna
að vinna að hækkun lífeyrisgreiðslna í náinni framtíð.
Þá er sjálfsagt og eðlilegt, að sjóðfélagarnir sjálfir kjósi
stjórnir þeirra og hafi þannig áhrif á fjárfestingarstefnu
og annan rekstur. Og auk þess er eðlilegt, að launþeg-
ar geti valið sjálfir í hvaða lífeyrissjóð iðgjöld þeirra
renna. Slíkt fyrirkomulag mun koma á samkeppni milli
lífeyrissjóðanna um hæstu ávöxtunina og þar með beztu
lífeyrisréttindin.
SVARA KRAFIZT AF SÞ
FRÉTTIR HAFA borizt um það, að háttsettir emb-
ættismenn í aðalstöðvum Sameinuðu þjóðanna í New
York hafi komið í veg fyrir, að friðargæzlulið samtak-
anna í Rúanda gripi til aðgerða, sem líklega hefðu hindr-
að fjöldamorðin þar í landi árið 1994. Samkvæmt þess-
um fréttum veitti háttsettur embættismaður í Rúanda
yfirmanni gæzluliðsins upplýsingar um áætlanir öfga-
sinnaðra hútúa í ríkisstjórninni um útrýmingu á þúsund-
um tútsa, sem voru í minnihluta í landinu. Jafnframt
skýrði uppljóstrarinn frá geymslustað vopnabirgða, sem
nota átti til að vopna hútúa fyrir fjöldamorðin. Þáver-
andi yfirmaður gæzlusveita SÞ í Rúanda, Romeo Dalla-
ir, óskaði eftir leyfi til að gera vopnabirgðirnar upptæk-
ar þegar í stað og veita uppljóstraranum og fjölskyldu
hans hæli. Samkvæmt fréttunum var þessari beiðni
yfirmanns gæzluliðsins hafnað. Innan nokkurra vikna
hófust svo fjöldamorðin og er talið, að yfir hálf milljón
manna hafi verið drepin í Rúanda næstu mánuðina.
Rétt er að leggja áherzlu á, að þessar fréttir hafa
ekki verið staðfestar. Hins vegar eru þær svo alvarlegs
eðlis, að yfirstjórn Sameinuðu þjóðanna getur ekki leitt
þær hjá sér. Annað er óhugsandi en að yfirstjórn sam-
takanna beri afdráttarlaust af sér þann áburð, að hún
hafi ekkert aðhafst til að koma í veg fyrir blóðbaðið.
Að öðrum kosti verður að sækja þá ábyrgu til saka.
Framkvæmdastjóri Sorpu segir rekstrartap vegna kostnaðar
við útflutning á pappír til endurvinnslu
Morgunblaðið/Golli
OGMUNDUR Einarsson, framkvæmdastjóri Sorpu, við mjólkurfernur sem búið hefur verið um til útflutnings.
Vinna ætti pappír-
inn til landgræðslii
Offramboð á pappír til
endurvinnslu í Evrópu
hefur valdið því að Sorpa
þarf að greiða 3-4 krón-
ur með hveiju kílói
pappírs sem flutt er úr
landi. Tekjur Sorpu af
sölu endurvinnslupappírs
eru 6 milljónum króna
lægri fyrstu sex mánuði
ársins miðað við sama
tímabil í fyrra, en rekstr-
artap fyrirtækisins á
fyrra árshelmingi nam
samtals rúmum 17 millj-
ónum króna.
FYRIRTÆKI hafa í sívaxandi mæli skilað umbúðum úr
bylgjupappa til endurvinnslu.
BYGGÐASAMLAGIÐ Sorpa
tók til starfa í maí 1991
og að sögn Ögmundar Ein-
arssonar framkvæmda-
stjóra fyrirtækisins var það frá upp-
hafi ákvörðun stjórnar fyrirtækisins
að það skyldi stuðla að og vinna að
flokkun og endurvinnslu efna eftir
því sem hagkvæmt væri.
„Við komumst þá strax í samband
við sænskt fyrirtæki um samstarf við
móttöku á pappír héðan til endur-
vinnslu, þ.e. dagblaða og tímarita-
pappír og bylgjupappa. _______
Þetta samstarf hefur verið
allar götur síðan 1991 og
síðan hefur verið stöðug
aukning á innsöfnun á
þessum efnum. Verðið sem "
við höfum verið að fá fyrir þessa
vöru hefur fylgt heimsmarkaðsverði,
og það hefur satt að segja verið mjög
sveiflukennt. Þannig höfum við séð
sögulegt hámark, en nú um þessar
mundir erum við hins vegar að sjá
sögulegt lágmark," sagði Ogmundur.
Hagkvæm viðskipti fyrir báða
aðila hingað til
Hann sagði að hingað tii hefðu
þessi viðskipti ætíð verið hagkvæm
bæði fyrir Sorpu, úrgangsframleið-
endurna, þ.e. verslunareigendur, sem
skilað hafa bylgjupappanum, og
sveitarfélögin, sem hafa verið með
söfnun dagblaða- og tímaritapapp-
írsins á sinni könnu. Ytri skilyrði
hefðu því gert það mögulegt að þetta
hefur getað gengið. Á sama tíma
væru þjóðir heims stöðugt að hvetja
til endurvinnslu og þar með söfnun
pappírs, og sumar þjóðir hefðu
reyndar bannað að pappír sé urðaður
eða brenndur.
„Þetta hefur þýtt það að framboð-
ið á pappír til endurvinnslu eykst
stöðugt. Pappírsiðnaðurinn sem nýtir
þessa vöru er með yfirfljótandi fram-
boð og hefur brugðist við með því
---------------- að krefjast greiðslu og vís-
Sex þúsund að ti! Þess að Þeim beri'
raun engin skylda til að
taka við þessum úrgangi.
Þetta hefur þýtt það að
verð
tonn af pappír
flutt út í fyrra
á markaðnum fyrir
þessa vöru fer stöðugt lækkandi, og
í Englandi og Mið-Evrópu þarf orðið
að borga með hverju kílói af pappír
sem skilað er til endurvinnslu. Dæm-
ið hefur því alveg snúist við þar og
þessi þróun er farin að endurspegl-
ast hjá okkur. Nú fáum við ekki leng-
ur greitt fyrir þennan pappír og
pappa og stöndum því uppi með
flutningskostnaðinn sem er hár. Þar
liggur okkar sérstaða, því fjarlægðin
frá meginlandi Evrópu veldur því að
við þurfum að kosta miklu til að
koma þessu frá okkur. Kostnaðurinn
er mikill jafnvel þótt við höfum notið
gífurlega hagstæðra flutningsgjaida
hjá flutningsaðilum okkar sem eru
að nýta tómaflutninga og hafa tekið
lágmarksgjald fyrir flutninginn til að
leggja þessu máli lið,“ sagði Ög-
mundur.
Staðan 13 millj. hagstæðari ef
pappírinn væri urðaður
Aðspurður sagði hann að þessi
þróun hefði komið fram í milliupp-
gjöri hjá Sorpu fyrir fyrstu sex mán-
uði ársins þar sem nú kemur fram
rekstrarhalli upp á rúmlega 17 millj-
ónir króna, en á sama tímabili í fyrra
var 14,5 milljóna króna ------------
hagnaður. Halli hefur ekki
áður verið á rekstri Sorpu
utan fyrstu tvö starfsárin
vegna óhagstæðrar gengis-
þróunar á lánum til upp-
byggingar fyrirtæksins. Að sögn
Ögmundar þarf Sorpa nú að borga
3-4 krónur með hvetju kílói af papp-
ír sem fluttur er úr landi, en á síð-
asta ári nam útflutningurinn 6 þús-
und tonnum og stefnir enn í aukn-
ingu á þessu ári. Er þessi þáttur í
starfsemi Sorpu að verða 7-8% af
heildarsorpmagninu sem fyrirtækið
tekur á móti, og sagði Ögmundur að
ef ekki hefði verið staðið í útflutn-
ingi á pappír til endurvinnslu á þessu
ári væri peningaleg rekstrarstaða
Sorpu hagstæðari um tæplega 13
milljónir króna fyrstu sex mánuði
þessa árs og munaði þar mest um
mismuninn á flutningskostnaði og
urðun. Miðað við óbreytt ástand á
erlendum mörkuðum væri því nauð-
synlegt að hækka móttökugjöld fyrir
pappír til endurvinnslu ef þessi starf-
semi Sorpu ætti að standa undir sér.
„Ef við breytum gjaldtöku okkar
til samræmis við þetta sé ég fyrir
mér býsna mikið bakslag í þessum
málaflokki. Úrgangsframleiðandinn
hlýtur að spyija sjálfan sig þeirra
spurningar hvort hann eigi að vera
að kosta meiru til en hann nauðsyn-
lega þarf. Það hafa nefnilega ekki
verið sett nein lög hér á landi eða
reglur um þessi mál af hálfu ís-
lenskra stjórnvalda. Við höfum því
ekkert bakland þótt við séum að
reyna að beita hagrænni stýringu.
Svo má ekki líta framhjá þeirri stað-
reynd að á höfuðborgarsvæðinu er
starfandi önnur móttökustöð sem er
í samstarfi við Sorpstöð Suðurlands
þar sem ekki er beitt hagrænum að-
ferðum til að hvetja til endurvinnslu.
Þetta hefur meðal annars leitt til
þess að nú er 10 þúsund tonnum á
ári ekið austur fyrir fjall til urðunar
í Ölfusi.“
Við höfum reyndar séð stefnu-
mörkun tveggja ríkisstjórna, annars
vegar þá sem birtist í Hvítbókinni
svokölluðu árið 1991 og hins vegar
í nýútkominni stefnuyfirlýsingu um-
hverfisráðuneytisins í bókinni Sjálf-
bær þróun. Þar segir einfaldlega að
stefnt skuli að því að draga úr sorpi
til urðunar þannig að það sem fari
til urðunar verði um 50% minna árið
2000 en árið 1990. En það er ekkert
gert af hálfu stjórnvalda til þess að
koma þessu í framkvæmd. Það er
ekki kominn stafkrókur á blað heldur
er þessu bara veifað á hátíðarstund-
um. Nú er hins vegar ekki hægt leng-
ur að tala bara á sunnudögum heldur
þarf líka að fara að tala á mánudög-
um.“
Endurvinna á pappírinn á
íslenskum forsendum
Ögmundur sagði að ef stjórnvöld
ætluðu að láta ofangreindar hug-
myndir verða að veruleika þyrfti í
fyrsta lagi að setja um það lög hver
sé ábyrgur. Tii dæmis ætti rekstra-
raðilum urðunarstaða að vera bannað
að urða þau efni sem ákveðið hefði
verið að halda eftir til endurvinnslu.
„Síðan held ég að við verðum að
spyija okkur þeirrar spurningar í
fullri alvöru hvort við eigum að vera
að taka þátt í þessu á sama hátt og
nú og hvort við höfum yfirleitt efni
á því. Spurningin í mínum huga er
hvort við getum ekki endurunnið
pappírinn á okkar eigin forsendum
og t.d. gert eitthvað með honum til
að takast á við landeyðinguna. Papp-
ír er vistvæn vara og það þarf að
athuga hvort það finnast leiðir til að
meðhöndla hann þannig að nota megi
hann til landgræðslustarfa. Þetta
þarf vissulega að kanna rækilega,
en mér fyndist þetta miklu áhuga-
verðara en að elta einungis það sem
skeður úti í Evrópu. Við gætum búið
til þessa vöru hér á höfuðborg-
arsvæðinu, en spurningin er hins
vegar hvort einhver sé tilbúinn að
flytja hana út á eyðimörkina.
Álmenningur hefur verið mjög
reiðubúinn til að taka þátt í því verk-
efni að safna pappír til endurvinnslu.
Söfnunarsvæðið hefur sífellt verið að
stækka og nær það nú allt frá Skafta-
fellssýslu suður og vestur um landið
---------- til Hólmavíkur. Fólk hefur
safnað dagblöðum og
mjólkurfernum með góð-
um árangri, og fyrirtæki
hafa hægt og sígandi verið
“““■““ að auka þetta. Núna sé ég
hins vegar fram á að þessu tímabili
sé lokið þar sem peningaleg forsenda
hefur verið frumhvatinn. Stjórnvöld
verða að tjá sig um það hvernig þau
ætla að ná þessum markmiðum sín-
um. Þau verða að gera það með laga-
setningu og útvega fjármögnunina,
en við erum nú alvarlega að hugsa
um að hætta þessum útflutningi og
urða pappírinn. Með því væru íslend-
ingar hins vegar að stíga stórt skref
afturábak til ársins 1991,“ sagði
Ögmundur Einarsson.
Ekkert verið
gert af hálfu
stjórnvalda
Morgnnblaðið/Niels Peter Arskog
FYRIR utan Höll alþýðunnar í Peking, þar sem 2.048 fulltrúar komu saman á flokksþingi kommúnistaflokksins, stóð eftirlíking af Kínam-
úrnum. Nefndist verkið „Kina í hnotskum“.
ÞING kínverska kommúnista-
flokksins var sigur fyrir
aðalritara hans, Jiang Zem-
in. Þetta var 15. þing
flokksins frá því að hann var stofnað-
ur árið 1921 og enn á ný er samein-
ast um aldraðan leiðtoga. Jiang er
71 árs gamall.
Mao Zedong formaður var fyrsti
leiðtogi kínverska alþýðulýðveldisins
og eftir að hann féll frá 1976 tók
Deng Xiaopeng við, þótt hann legði
niður formannsstöðuna í nafni lýðræð-
is. Deng ruddi Jiang braut til valda
eftir að stúdentamótmælin á Torgi
hins himneska friðar voru brotin á
bak aftur með valdi árið 1989. Varð
Jiang þá aðalritari flokksins og hefur
honum síðan orðið mjög ágengt í að
tryggja völd sín. Árið 1990 varð hann
einnig formaður hermálanefndarinn-
ar, sem veitir kínverska alþýðuhern-
um forustu, og árið 1993 settist hann
í stól forseta.
Þótt ekki færi á milli mála að Deng
hefði viljað dreifa völdum í Kína var
Jiang kominn á bragðið og ekki reiðu-
búinn til að láta sér nægja að vera
fremstur meðal sjö leiðtoga, hann vildi
verða þriðji einvaldur Kína eftir bylt-
ingu kommúnista.
Ekki leið á löngu eftir að Deng lét
lífíð í febrúar þar til stuðningsmenn
hans hófu herferð til að fá formanns-
embættið endurvakið. Markmiðið var
að Jiang yrði krýndur nýr formaður
á flokksþinginu, sem lauk fyrir viku.
Er nær dró þinginu varð hins vegar
ljóst að Jiang og stuðningsmenn hans
höfðu misreiknað sig og aðrir í flokkn-
um höfðu ekki áhuga á að fá nýjan
„formann“. Það nægði að hafa sjö
manna forustu með aðalritarann í
broddi fylkingar.
Reyndar ríkti spenna í þessu máli
allt þar til Jiang hafði lokið einnar
og hálfrar klukkustundar langri ræðu
sinni í upphafi þingsins, en andstaðan
við að endurvekja formannsembættið
var slík að hann nefndi það ekki einu
sinni á nafn í máli sínu og talaði því
í anda Dengs.
Kenningar Dengs verða
lög flokksins
Deng var hins vegar gerður ódauð-
legur í sögu flokksins. Á þinginu var
lagt fram að kenningar Dengs yrðu
leiðarljós fyrir starfsemi flokksins í
framtíðinni og festar í lög flokksins
líkt og kenningar Marx og Maós.
Þessi ráðstöfun var nauðsynleg. Hinn
mikli sigur Jiangs á þinginu var að
sannfæra 2.048 fulltrúa, sem voru
fulltrúar 1,23 milljarða íbúa Kína á
þinginu, um að einkavæðing meiri-
hluta 370 þúsund ríkisrekinna fyrir-
tækja, sem hafa í auknum mæli verið
rekin með tapi og verið baggi á ríkis-
sjóði, væri ekki aðeins nauðsynleg
fyrir efnahagslega og félagslega þró-
un Kína, heldur í fullu samræmi við
kenningar Dengs um sósíalískt mark-
aðshagkerfi.
Þessum orðum sínum til réttlæting-
ar leitaði Jiang í smiðju forvera síns
í stóli aðalritara, Zhaos Ziyangs, sem
Leiðtogi
Kína - en
ekki ein-
valdur
Jiang Zemin vann mikinn sigur á flokksþingi
kínverska kommúnistaflokksins, en hann er
þó ekki einvaldur landsins. Niels Peter
Arskog, fréttaritari Morgunblaðsins í Kína,
greinir frá pólitískum hræringum þar í landi.
var látinn segja af sér eftir stúdenta-
mótmælin 1989 fyrir að hafa sýnt
mótmælendunum of mikla samúð. Þá
talaði Zhao um „fánabera sósíalis-
mans“ og notaði Jiang það orðalag
til að fá grænt ljós til umbóta í opin-
bera geiranum, umbóta, sem munu
hafa í för með sér gjaldþrot, einka-
væðingu og breytingu fyrirtækja í
hlutafélög.
Gert er ráð fyrir því að eftir að
umbótunum hefur verið hrint í fram-
kvæmd verði um 3.000 arðbær fyrir-
tæki eftir í eigu ríkisins. Kommúnist-
ar Jiangs gleyptu við umbótaáætlun-
inni með ánægju og svelgdist ekki
einu sinni á loforði hans um að Kín-
veijar yrðu „enn fánaberar sósíalis-
mans eftir eina öld“.
í raun var kommúnismanum hins
vegar varpað fyrir róða á flokksþing-
inu og eftir standa aðeins nafnið og
flokksvélin. Pólitískt innihald og
markmið gætu verið hluti af stefnu-
skrá hvaða norræna jafnaðarmanna-
eða miðjuflokks sem er.
í mesta lagi hægfara
lýðræðisþróun
Aðalritarinn hét einnig pólitískum
umbótum, þótt bæði hann og þingið
létu lítið uppi um það hvort vænta
mætti þróunar í lýðræðisátt. Engin
smáatriði voru nefnd, aðeins almenn
markmið um að pólitískar umbætur
bæði í flokknum og samfélaginu væru
nauðsynlegar samfara efnahagslegri
og félagslegri þróun.
Þótt Norðurlandabúum kunni að
virðast lítil hreyfíng í lýðræðisátt í
Kína, er þó ekki alveg tíðindalaust á
því sviði. Fijálsar og lýðræðislegar
kosningar eru nú haldnar til bæjar-
og sveitarstjórna, en það sama á ekki
við um héraðsstjórnir, stjórnir stærri
landsvæða og þjóðþingið.
í stjórnarskrá Kína er áfram kveð-
ið á um það að kommúnistaflokkurinn
stjórni landinu. Það þýðir að í valda-
kerfinu er lítill munur á kommúnista-
flokknum og stjórn landsins, þótt
formlega eigi þing Kína að velja
stjórnina. Það er því mikilvægt hvað
er samþykkt á flokksþinginu og hver
er valinn til forustu.
Li Peng, sem nú er 69 ára gamall,
tók við embætti forsætisráðherra vor-
ið 1988 og í mars hefur hann setið
tvö fímm ára kjörtímabil, sem er há-
mark samkvæmt stjórnarskránni. Þá
verður hann því að víkja úr embætti.
Jiang hafði í huga að Li yrði eftirmað-
ur sinn á forsetastóli ef hann yrði
formaður. Fyrst það gerðist ekki varð
Jiang að fmna annað áhrifamikið
embætti handa forsætisráðherranum
fráfarandi. Það tókst undir lok þings-
ins. Qiao Si, sem er 72 ára og forseti
þingsins, var neyddur til að víkja.
Hann hefur verið keppinautur Jiangs
og barðist af krafti fyrir sæti sínu í
miðstjórninni, sem gæfí honum tilkall
til valdamikils embættis. Hann var
hins vegar ekki einu sinni endurkjör-
inn til miðstjórnarinnar þótt þar hafi
verið fjölgað úr 189 sætum í 193, auk
þess sem valinn er 151 varamaður.
Fyrir vikið var ekki hægt að kjósa
hann til setu í stjómmálaráðinu, þar
sem einnig var fjölgað, úr 21 manni
í 22. Hann mun þó sitja sem forseti i
þingsins fram í mars. Þá mun Li senni-
lega færa sig um set úr embætti for-
sætisráðherra í stöðu þingforseta. í
sæti Lis sest væntanlega Zhu Rongji,
sem er 68 ára gamall og hefur til
þessa haft skipulag efnahagsmála á
sinni könnu.
Kynslóðaskipti í miðstjórninni
Þegar nýja miðstjómin var kjörin
urðu kynslóðaskipti í kínverska
kommúnistaflokknum. Aðeins 83 af
félögum gömlu miðstjórnarinnar voru
endurkjörnir. 110 nýir menn voru
kjörnir í miðstjórnina og átti hin harða
kosningabarátta, sem var háð um
sætin, sér ekki fordæmi. Við þessa
endurnýjun verður meðalaldur í
stjórninni 55 ár og hefur aldrei verið
lægri. Tæplega 93% miðstjóm-
armanna hefur háskólapróf og á það
sér heldur ekki fordæmi í fomstu
kommúnistaflokksins.
Jiang vildi fjölga úr sjö í níu í for-
ustusveit landsins en varð ekki að ósk
sinni. Úr varð að fímm sitja áfram
og tveir nýir koma inn, þeir Wei Jianx-
ing, sem er 61 árs gamall og formað-
ur aganefndar flokksins, og Li Lanq-
ing, sem er 65 ára gamall og varafor-
seti. Þeir fímm, sem voru endurkjöm-
ir, eru auk Jiangs, Li Peng forsætis- t
ráðherra og Zhu Rongji varaforsætis-
ráðherra, Li Ruihuan, sem er 63 ára
formaður ráðgjafarþings kínversku
þjóðarinnar (CPCC), og ungliðinn í
ráðinu, Hu Jintao, sem er 54 ára og
skólastjóri flokksskólans.
Miðstjórnin og stjórnmálaráðið
hafa gefíð þessari sjö manna fomstu
skýrt merki um það í hvaða átt flokk-
urinn og þar með stjóm Kína skuli
halda á næstu fímm árum.
Lögð skal áhersla á efnahagslegar
umbætur, aukið lýðræði og aukin
heilindi í flokki og stjórn. Spilling og
vinargreiðar innan valdastéttarinnar
hafa vakið mikla reiði meðal almenn-
ings. Baráttan gegn spillingu er þeg-
ar hafin og búist er við að hún verði*"
hert á næstunni þannig að búast
megi við því að spilltum flokksfélög-
um eða embættismönnum verði ekki
sýnd nein miskunn, hvort sem þeir
eru hátt- eða lágtsettir. Þessi boð-
skapur kom fram á 15. flokksþinginu
og hann var einnig undirstrikaður
tveimur dögum áður en það hófst
þegar Chen Xitong, fyrrverandi með-
limur í stjórnmálaráðinu og leiðtogi
flokksins í Peking, var handtekinn
fyrir víðtæk svik og spillingu. Það
fór heldur ekki fram hjá þeim, sem
eru kunnugir kínverskum stjórnmál-
um, að Wei Jianxing, maðurinn á bak
við fall flokksleiðtogans fyrrverandi
í Peking, var hækkaður í tign og
kjörinn í sjö manna hópinn.
Og nú fer í hönd baráttan fyrir
því að koma umbótunum á, bæði með
breytingum í efnahagsmálum og
einkavæðingu og aðgerðum gegn
skuggahlið þjóðfélagsins, spilling-
unni. •