Morgunblaðið - 12.01.1999, Blaðsíða 62

J 62 ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
j W GETUM ALDRB ) swoae> þAM/t yr/e j <• BÐA FAR/Þ flTJVR. /ÖÖ'. MhUR TÍL 3AM Ó6 I TM/Ð yr/T AhA. 1 100 MÍLUfZ.'þAd AFTXM.. HW9, FT TkJzeerj ein v/kA ?
V A CQ - TF
.[ /s, X \vk>HóTÚM1 1 M/E6AHks faiæi, { tí/h/Ia 1
Grettir
FAti?£V* TAKK.HANH Öf
HtíW^B&srA GgJBi- Hlý&inn
v. o&akbukda
^‘NPUK
AfcRMAy-LTP.
Ljóska
Ferdinand
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Spurning til
Jóns Steinars
Gunnlaugssonar
Frá Þórólfi Antonssyni:
EG vil þakka málefnalega og vel
ígrundaða grein þína í Mbl. 19. des.
1998. Eftir að hafa lesið greinina
þremur sinnum fann ég loks hvað
stóð í mér eftir lesturinn. Þú rök-
styður að löggjafanum hafí verið
leyfilegt að veita útgerðarmönnum
aflahlutdeild (kvóta) en að þeim sé
ekki frjálst að framselja sinn kvóta.
Nú vil ég skýra nánar hvernig ég les
þetta út úr grein þinni.
Þitt mál í umræddri grein byggist
m.a. á að eignarréttur sé varinn í
stjórnarskrá og ekki megi stofna til
annars eignarréttar á sama hlut af
öðrum aðilum eins og segir á einum
stað í greininni: ,Auðvitað verður þá
að gæta að því, að með gjörðinni sé
ekki skertur eignarréttur sem fyrir
er.“ Þrátt fjrir það og þrátt fyrir 1.
gr. laga nr. 38/1990, telur þú að lög-
gjafanum hafí verið heimilt að veita
útgerðarmönnum kvóta sem veiddu
tiltekinn árafjölda fyrir fyrstu
kvótalagasetninguna, samanber
fyrrnefnda blaðagrein: „Veiðiheim-
ildirnar sem um er fjallað í 7. gr.
laganna eru annars eðlis [heldur en
5. gr.]. I þeim felst, að aðganginum
að þeim fisktegundum sem sæta
aflatakmörkunum er skipt upp á
milli þeirra sem veiðamar höfðu
stundað, áður en takmörkun var
komið á.“ Ennfremur segir síðar í
sama paragrafi: „Vegna ákvæðis 1.
gr. fiskveiðistjórnunarlaganna er
ljóst, að með þeim var ekki stofnað
til endanlegs og óafturkallanlegs
eignaiTéttar þessara aðila að fisk-
veiðiauðlindinni."
I orðum þínum finnst mér því fel-
ast að 1) eignarrétturinn á óveiddum
fiski er þjóðarinnar í heild, 2) út-
gerðamenn hafa afnotarétt af auð-
lindinni á meðan umboðsmenn þjóð-
arinnar (löggjafinn) leyfa það, 3) sá
afnotaréttur er ekki framseljanlegur
milli útgerðarmanna þar sem eig-
andinn er annar.
Ef tekið er dæmi til að skýra
þetta nánar þá lít ég svo á að ef þú
hefðir verið svo vænn að lána mér
afnot af íbúð þinni um hríð endur-
gjaldslaust, er mér engan veginn
heimilt að leigja hana öðrum, hvað
þá heldur að selja endanlega og
hirða andvirðið.
Burt séð frá því hvort ég er sam-
mála túlkun þinni á dómnum frá 3.
des. síðastliðnum eða ekki, hefði ég
gjarnan viljað heyra svar þitt við
spurningunni um rétt þeirra sem
aflahlutdeild (kvóta) hafa til leigu
eða endanlegs framsals þeirrar hlut-
deildar.
Til áréttingar þessu skal enn bent
á orðskviðu úr umræddri grein þar
sem þú ert að rökstyðja sérréttindi
útgerðarmanna umfram aðra til
veiðanna: „Ef rétturinn til að sækja
fiskinn í sjóinn hefði verið af þeim
tekinn í einu vetfangi, hefðu skipin í
raun orðið verðlaus, því hvers virði
væru þau, ef ekki er unnt að veiða á
þeim? Slík ráðstöfun hefði ekki verið
íöggjafanum heimil." Þarna ertu
enn jafnframt að rökstyðja það að
framsal er óheimilt þar sem þetta
gildir um marga aðra en eigendur
fiskiskipa. Hvers virði er vörubíll
þess manns sem ók fiskinum frá
bryggju og upp í frystihús eftir að
kvótinn er horfinn úr þorpinu?
Hvers virði er frystihúsið ef kvótinn
er horfinn úr þorpinu? Hvers virði
eru hús sjómannanna ef lífsbjörgin
er horfin? Og þannig mætti lengi
telja. Ef á hinn bóginn kvótinn er
framseljanlegur að þínu mati, eru þá
útgerðarmenn skaðabótaskyldir
gagnvart öðrum sem eignir rýrna
hjá, þegar það leiðir af framsali
kvóta?
ÞÓRÓLFUR ANTONSSON,
Barónsstíg 59,101 Reykjavík.
//-¥
I DON'T KNOU)..HOW CAN
YOO 6ET YOUR FOOT
CAU6HT IN A NE5T?

Ég veit ekki... hvernig er hægt að
festa fótinn í hreiðri?
Svar til
sjómannskonu
Frá Sigurbirni Svavarssyni:
í TILEFNI af bréfi Hildar Ingvars-
dóttur, sjómannskonu, í Morgun-
blaðinu 6. janúai- síðastliðinn varð-
andi endurráðningu á sjómönnum á
Örfirisey RE-4 vil ég skýra málið frá
sjónarhóli útgerðar skipsins.
Það fyi'irkomulag ríkir á skipum
Granda hf. að ráðning undirmanna
heyrir alfarið undir skipstjóra á
hverju skipi. Útgerðarstjóri félags-
ins hlutast ekki til um ráðningar
undirmanna nema í algerum undan-
tekningartilvikum.
Þegar skip fara í viðgerð eða
breytingar í lengri tíma er það venja
að segja áhöfn skipa upp og var það
einnig gert í því tilviki sem hér um
ræðir, enda um rekstrarstöðvun í
sex mánuði að ræða. í uppsagnar-
bréfinu er hvergi vikið að endur-
ráðningu áhafnar.
Þegar svo kemur að ráðningu á
skip að nýju leita margir fyrrum
skipverjar eftir ráðningu hjá skip-
stjóranum en ekki allir enda er
samningur ekki lengur í gildi milli
aðila og báðir aðilar með óbundnar
hendur. Þegar önnur skip félagsins
hafa farið í gagngerar breytingar
hefur það yfirleitt verið svo, þegar
allt er með felldu, að allir skipverjar
hafa fengið endurráðningu, en það
geta þó engir gefið sér, að það sé ör-
uggt.
I þessu tilviki voru allir af 35
manna áhöfn Örfiriseyjar (með af-
leysingarmönnum) endurráðnir
nema 7 manns. Það á sér auðvitað
sínar skýringar. Segja má að þarna
hafi verið um ákveðna endurnýjun
og endurskipulagningu að ræða til
þess að styrkja liðsandann og liðs-
heildina. Felur það ekki í sér neinn
dóm um starfshæfni þeirra einstak-
linga sem fengu ekki endurráðningu.
SIGURBJÖRN SVAVARSSON,
útgerðarstjóri Granda hf.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt t upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.