Morgunblaðið - 12.01.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1999 53*'
MINNINGAR
+ Guðni Kristins-
son fæddist í
Raftholti í Holtum í
Rangárvallasýslu 6.
júlí 1926. Hann lést
á heimili sínu í
Skarði á Landi 25.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá
Skarðskirkju 9. jan-
úar.
Okkur bræðurna
langar til að minnast
Guðna hreppstjóra
með nokkrum orðum.
Skarð átti stóran sess í lífí okkar
allra og höfum við átt þar margar
góðar stundir. Ekki bara þegar við
störfuðum þar á sumrin heldur
einnig í hinum fjölmörgu heimsókn-
um á veturna. A þessum árum gátu
jafnvel verstu vetrai-veður ekki
stöðvað okkur í að fara yfír heiðina
og upp Landveginn, þó var það
ósjaldan að við sátum fastir í sköfl-
um eða sáum ekki fram fyrir húdd
bflsins vegna blindbyls. Það er
alltaf gott að koma að Skarði og var
það ætíð fyrsta verk að heilsa upp á
Guðna og Dóru og fá nýjustu fréttir
úr sveitinni við eldhúsborðið.
Guðni fylgdist vel með hvernig
okkur gekk í Reykjavíkinni og
gladdist með okkur ef vel gekk.
Hann var einnig ávallt fús til að
veita okkur aðstoð ef við þurftum á
að halda. Guðni tók ávallt vel á móti
okkur líkt og öllum þeim fjölda
gesta sem heimsóttu hann og fjöl-
skylduna í Skarði. Nú erum við
bræður allir komnir með fjölskyld-
ur og er það víst að Guðni og Dóra
hafa tekið á móti börnum okkar og
eiginkonum á sama hátt og okkur.
Ævintýraferðir okkar austur að
Skarði eru ekki eins margar nú,
eftir að við eignuðumst okkar eigin
fjölskyldur en Guðni og fjölskyldan
í Skarði koma samt ætíð fyrst í
huga okkar er við minnumst upp-
vaxtaráranna. Allar góðu minning-
arnar frá því við vorum vinnumenn
í Skarði varðveitum við í huga okk-
ar og rifjum upp í hvert sinn sem
komum í sveitina. Kæra fjölskylda,
við samhryggjumst ykkur innilega
og megi Guð og gæfa fylgja ykkur á
komandi árum.
Ykkar frændur og vinir,
Guðmundur, Sæmundur og Páll.
I íþróttum er mönnum tamt að
tala um þá sem skara fram úr sem
afreksmenn. Ef það ætti að meta
lífshlaup Guðna í Skarði með
mælistikum íþróttamanna mætti
vel segja að hann hafí verið afreks-
maður. í búskap og öðrum störfum
sem hann tók sér fyrir hendur hef-
ur hann sýnt þor og áræði sem
nauðsynlegt er til að menn nái ár-
angri.
Eg átti því láni að fagna að kynn-
ast Guðna vel á síðustu árum, en
allt frá því ég var strákur niðri í
Holtum hefur maður heyrt talað
um sveitarhöfðingjann og hrepp-
stjórann í Skarði. Eftir að ég fór að
venja komur mínar að Skarði eftir
að við Dóra barnabarn hans fórum
að vera saman hef ég kynnst hon-
um betur og reynt hvaða mann
hann hafði að geyma. Ég get sagt
um Guðna eins og hann sagði svo
oft um samferðamenn sína, „hann
var mikill sómamaður".
Þegar maður lítur til baka er
margs að minnast í samskiptum við
Guðna. Mörg ógleymanleg atvik
mætti nefna við eldhúsborðið í
Skarði, sérstaklega eru minnisstæð
skemmtileg tilsvör um menn og
málefni líðandi stundar.
Guðni var stoltur af búi sínu og
Landsveitinni, sem var honum afar
kær. Ég er heldur ekki frá því að
það hafí verið honum þung spor að
taka þátt í sameiningu sveitarfélag-
anna Landmannahrepps og Holta-
hrepps á sínum tíma. Enda kaus
hann að hætta afskiptum af sveitar-
stjórnarmálum í kjölfarið.
Það duldist engum
sem þekkti Guðna
hvar hann var í pólitík,
hann var mikill sjálf-
stæðismaður og hafði
gaman af því að ræða
um landspólitíkina.
Eftir að ég og Kristinn
fórum að skipta okkur
af sveitarstjórnarmál-
unum eftir kosning-
arnar 1994 var oft rætt
um málefni sveitarfé-
lagsins, enda hafði
hann sjálfur setið um
áratugaskeið í sveitar-
sjórn Landmanna-
hrepps.
Það var alltaf jafn gaman að hitta
hann Guðna. Oft heilsaði hann okk-
ur þegar við komum að Skarði með
orðunum „það er gott að þið eruð
komin“. Þetta sýnir vel hvað fjöl-
skyldan og afkomendur hans skiptu
hann miklu máli. Guðni naut sín
hvergi betur en heima í Skarði í
faðmi fjölskyldunnar og stóð Dóra
sem klettur við hlið eiginmanns
síns allt til hinstu stundar.
Það er með söknuði og trega sem
ég kveð góðan félaga og vin. Eftir
stendur að ég er þakklátur fyrir að
hafa kynnst Guðna og hans góða
fólki.
Engilbert Olgeirsson.
í dag minnumst við Guðna í
Skarði í hinsta sinn. Vil ég með fá-
tæklegum orðum minnast hans.
Kynni okkar Guðna hófust fyrir
25 árum þegar ég réð mig sem
tamningamann að Skarði.
Frá fyrsta degi var mér tekið
sem einum af fjölskyldunni síðan
hefur hluti af mér tilheyrt Skarði.
Þetta var mitt annað heimili á
mínum yngri árum og enn þann
dag í dag finnst mér ég vera kom-
inn heim þegar ég kem að Skarði.
Þau hjón Guðni og Dóra voru höfð-
ingjar heim að sækja og nutu þau
návistar gesta sinna og allir voru
velkomnir á heimili þeirra.
Það sem mér er minnisstæðast
um Guðna er hversu góðhjartaður
hann var og vildi allt íyrir mann
gera. Hann kom hreint fram við
alla og alltaf með hlýlegt bros á vör.
Guðni var glettinn og hláturmildur
maður. Hann rak sitt bú með ástúð
og umhyggju. Hann var mikill og
góður hestamaður og voru hestarn-
ir sem vinir hans.
Ekki verður Guðna hér minnst
án þess að geta bróður hans Há-
kons heitins. Þetta voru mínir læri-
meistarar í hestamennskunni, þeir
menn er ég leit mest upp til. Alla
mína þekkingu í sambandi við hest-
ana og margt annað í lífinu á ég
þeim að þakka. Nú ganga þeir
bræður saman í hönd inn í eilífðina.
Þar sem hlátur þeirra hefur sam-
einast á ný. Ég var ríkur að fá að
kynnast þessum bræðrum og að
öðlast það veganesti sem þeir eftir
skildu.
Efst í huga mér er það þakklæti
að hafa kynnst Guðna þessum
öðlingsmanni og læra af honum.
Hann mun eiga stað í hjarta mínu
sem og virðingu mína, um ókomna
tíð. Hlátri hans og hlýhug mun ég
seint gleyma.
Elsku Dóra, missir þinn og fjöl-
skyldu þinnar er mikill og bið ég
góðan Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni. Það er í verkahring ykkar sem
og okkar að halda hönd um minn-
ingu Guðna.
Elsku Guðni minn, minningin er
þín, en söknuðurinn er okkar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guðmundur Hinriksson.
Guðni minn. Bara örfá orð. Þú
reyndist mér ákaflega vel. Það var
virkilega gott að vera hjá ykkur
hjónum í sveit.
Mín bestu ár í lífi mínu og mínar
bestu minninar úr æsku, er vera
mín í sveit hjá ykkur hjónum.
Hin seinni ár hef ég ásamt Eddu
konu minn og börnum komið í
heimsókn og höfum við ávallt átt
góðar stundir með ykkur hjónum
og fjölskyldu. Hjá þér kynntist ég
hestum og hestamennsku, sem hef-
ur verið stór þáttur í mínu lífi gegn-
um tíðina.
Guðni minn, ég kveð þig sem
virkilega góðan vin og félaga. Á vin-
skap okkar skyggði aldrei. Vinskap
sem gerði mig þann gæfumann að
hafa kynnst þér og þinni fjölskyldu.
Hvíl þú í friði.
Þinn vinur,
Sigurður Reynisson.
Líkt og marga aðra krakka lang-
aði okkur mikið að fara í sveit þeg-
ar við vorum yngri. Við vorum svo
lánsamar að komast í sveit að
Skarði í Landsveit þar sem við
kynntumst húsbóndanum, Guðna
Kristinssyni hreppstjóra, og fjöl-
skyldu hans. A þessum árum var
eins og ávallt mikið líf og fjör í
Skarði, margir krakkar í sveit og
mikill gestagangur. Guðni var líf-
legur maður, góður heim að sækja
og sótti fólk í félagsskap hans. Það
voru ófá skipti sem hann bauð
kunnugum sem ókunnugum, inn-
lendum sem erlendum ferðalöngum
inn og sagði: „Dóra, er ekki til kaffí
handa fólkinu?“ Eftir að kaffi var á
borð borið settist Guðni niður með
gestunum og spjallaði um allt milli
himins og jarðar og oft um sín
hugðarefni, hesta og stjórnmál. Frá
þessum „vinnukonuárum" okkar
leita á hugann skemmtilegar minn-
ingar. Þótt mörgum hafí brugðið þá
kippti Guðni sér ekki upp við það
þegar við vorum í litlu stofunni í
gamla bænum og notuðum vegginn
við miklar leikfímis og- dansæfíng-
ar þannig að leirtauið í eldhússkáp-
unum hinum megin við vegginn
flaug næstum út á gólf og sumir
héldu jafnvel að Hekla væri að
byrsta sig með smá jarðskjálfta.
„Slasið þið ykkur bara ekki, það er
langt til næsta læknis," sagði bónd-
inn og brosti. Guðni skildi einnig þá
„mikilvægu" stundir í lífi okkar
sem mánudagskvöldin voru því þá
var nefnilega þátturinn „Lög unga
fólksins" á dagskrá í útvarpinu og
allt var sett í botn. Hann lét sig
hafa það að lesa blöðin undir há-
værum diskótónum. Ekki vorum
við þó alltaf jafn tillitssamar við
Guðna þegar fréttirnar voru eftir
matmálstíma því oft þótti honum
við vaska upp með heldur miklum
látum og skvettum og pískra allt of
hátt. Sterk er einnig minningin um
Guðna þar sem hann stendur á
hlaðinu að morgni dags, lítur yfir
landið sitt, teygir úr sér og hagræð-
ir flauelshattinum og spyr okkur
þar sem við sitjum í makindum og
spjöllum saman: „Eigið þið ekki að
vera að gera eitthvað stelpur? eF
svo er ekki væri þá ekki ráð að taka
til í kringum bæinn eða niður við
þjóðveg, ekki viljum við hafa rusl í
kringum okkur.“ Þannig var Guðni,
honum var annt um umhverfi sitt
og bar virðingu fyrir landinu.
Við sem vorum í sveit í Skarði og
kynntumst fjölskyldunni og lífinu
þar sóttumst eftir því að koma aft-
ur og aftur hvert sumar og þó að
Guðni hafí líklega oft verið feginn
rólegheitunum sem fylgdu haustinu
hefur hann áreiðanlega stundum
saknað hamagangsins í okkur sum-
arkrökkunum. Eitt er víst að fyrir
okkur var oft tómlegt að koma
heim að hausti eftir að hafa verið
hluti af stórri fjölskyldu í Skarði yf-
ir sumarið. Við teljum það forrétt-
indi að hafa verið í sveit hjá Guðna
og Dóru, konu hans, þar sem við
lærðum svo ótalmargt um lífið og
tilveruna. Þetta var yndislegur tími
og dýrmæt lífsreynsla sem hefur
reynst okkur gott veganesti út í líf-
ið og fyrir það erum við afar þakk-
látar.
Elsku Dóra, við sendum okkar
dýpstu samúðarkveðjur til þín og
fjölskyldu þinnar. Guð blessi minn-
ingu Guðna Kristinssonar.
Ykkar
Margrét Sif og Hildur.
Guðni minn á Skarði var alla tíð
mikill stórbóndi. Var með stærstu
GUÐNI
KRISTINSSON
bændum á öllu landinu. Hann var
með stórt fjárbú og kúabú og mörg
hross átti hann líka, því hestamað-
ur var hann mikill, fékk mörg verð-
laun fyrir hross sín á hestamanna-
mótum. Útsjónarmaður var Guðni,
fljótur að tileinka sér nýjungar við
búskapinn. Guðni minn gat haft
hátt þegar smaladagar voru ef hon-
um fannst ekki ganga nógu vel að
smala fénu. Mamma spurði Guðna
eitt sinn þegar ég heyrði til, hvort
ég væri nokkur smali, hvort nokk-
urt gagn væri í mér. Jú, hún getur
smalað og hóað líka. Mikið þótti
mér vænt um þetta svar. Það var
nú ekki í anda hans Guðna að gera
lítið úr öðrum, og allra síst mér, því
við vorum svo miklir vinir.
Guðni minn fékk stundum á bak-
ið að hann hlífði sér við verkin, ynni
ekki of mikið. En þetta var nú ekki
satt. Þegar ég var að alast upp í
Króktúni þá var hann af lífi og sál í
búskapnum. Það var oftast mitt
verk að sækja kýrnar á morgnana.
Oft kom Guðni með kýrnar á móti
mér eða rak þær af stað þegar hann
var að sækja sínar. Ég man það
þegar Kristinn sonur þeirra hjóna
var fyrsta vetur sinn í Skógaskóla,
þá voru Skarðshjónin ein fram að
jólum. Fólk ætti að kynna sér að-
stæður áður en það lítillækkar
aðra. En Guðni var í svo mörgu
öðru, hann var hreppstjóri og í
sveitarstjórn í yfir 30 ár. Hann var
mikið í félagsmálum. Hann var
meðhjálpari í Skarðskirkju í fjölda
mörg ár og ötull sjálfstæðismaður.
Hann hafði í mörgu að snúast og í
mörg horn að líta. En hann Guðni
minn bjó nú ekki einn á sínu höfuð-
bóli. Hann átti mikilhæfa og góða
konu, hana Dóru, sér við hlið, og ég
hef oft dáðst að jafnaðargeði henn-
ar. Hún er alltaf eins og klettur í
hafi, sem ekki haggast, hvað mikið
sem á gengur, og hún Dóra mín
hjálpaði oft honum Guðna við
hreppstjórastarfið og studdi mann
sinn í einu og öllu. Annars hefði
þeirra búskapur ekki gengið, hefðu
þau ekki verið svona samtaka eins
og raun ber vitni.
Það voru mikil umsvif í Skarði
þegar ég var að alast upp. Þar var
greiðasala. Ferðafólki selt kaffi
sem var á vegum Ferðafélagsins og
meðlætið var alltaf bakað af henni
Dóru. Það fer nú engin kona í fótin
hennar. Þau hjón eignuðust tvö
börn, Kristin, sem býr stórbúi í
Skarði ásamt konu sinni, Fjólu
Runólfsdóttur, og eiga þau fjögur
börn og tvö barnaböm, og Helgu
Fjólu. Hennar maður er Ingvar
Ingólfsson og eiga þau tvo syni.
Það er mikil samheldni milli fjöl-
skyldnanna í Skarði, það hefur oft
sýnt sig. Ég tala nú ekki um þegar
þessar samheldnu fjölskyldur
byggðu íbúðarhús saman, og sýnir
það hversu þessar fjölskyldur eru
vel gerðar. Helga mín kemur oft
upp að Skarði til að létta undir með
móður sinni, þvi heilsa Guðna var
farin að bila, og ég veit að Ingvar
maður hennar taldi það ekki eftir.
Guðni og Dóra voru miklir höfð-
ingjar heim að sækja og fannst
Guðna eiginlega aldrei nógu vel
tekið á móti gestunum. Annars var
enginn gestur í Skarði, þar gátu all-
ir gengið út og inn eins og þeim
sýndist. Guðni var vinmargur mað-
ur og hélt góðu sambandi við sína
vini og ræktaði þau sambönd eins
og allt sem hann kom nálægt. Hann
fékk ungur lömunarveikina og var
aldrei heill maður síðan. Guðni var
stórglæsilegur maður, sjarmerandi
á alla lund, skemmtilegur húman-
isti. Hann gerði vel við sitt fólk og
þau hjón bæði. Unglingar sem voru
í sveit í Skarði sóttust mikið eftir að
CF
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
IIIIIIXIIIIIIII
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
TTTTTTTTTTITTTT
M
r.
komast þangað aftur og aftur. Það
gera þeir ekki nema vegna þess hve
góðir húsbændurnir eru við þau,
þeir vita hvað að þeim snýr.
Það var sérstakt nágrenni á millf~-
bæjanna Skarðs og Króktúns. Þótt
allar skepnur gengju saman þá var
aldrei sagt styggðaryrði. Svona
samkrull hefði ekki blessast annars
staðar, að allar skepnur gengju
saman.
Elsku Dóra mín, þú hefur misst
góðan mann því Guðni var sterkur
persónuleiki. Elsku Kristinn minn
og Helga, þið hafið misst góðan föð-
ur, eins tengda- og barnabörnin,
því milli ykkar allra var sterk taug
og gott samband. Ég votta ykkur
öllum samúð mína. Mér þótti vænfi^
um að ég skyldi vera með þeim
fyrstu sem látnir voru vita þegar
bændahöfðinginn í Skarði lést.
Elsku Guðni minn, ég gæti skrif-
að meira um þig, en læt samt stað-
ar numið. Hafðu þökk fyrir allt og
allt, friður Guðs þig blessi. Guð veri
með þér.
Bjarney G. Björgvinsdóttir.
„Enginn af oss lifir sjálfum sér
og enginn deyr sjálfum sér. Ef vér
lifum, lifum vér Drottni, og ef vér
deyjum, deyjum vér Drottni. Hvort
sem vér þess vegna lifum eða deyj- j
um, þá erum vér Drottins." Svo '
mælti Páll postuli og undirstrikav ^ j
það undur sem kærleiki Guðs er’ 1
Andlát ástvinar markar viss enda-
lok fyrir þeim sem eftir lifa en ekki
fyrir þeim sem látinn er. í náðar-
faðmi Guðs hvílir Guðni nú. Drott-
inn miskunnaði sig yfir hann, leyfði
honum að kveðja þennan heim með
reisn á heimili sínu á jóladags-
morgun að viðstöddum sínum nán-
ustu.
Einn af föstu punktunum í tilver-
unni er nú aðeins minning. Frá því
ég man eftir mér hefur alltaf verið
gott að koma að Skarði. Guðni var ~
þar fastur punktur og gaf sér alltaf
tíma til að tala við gestinn hversu
ungur sem hann var. Það var gam-
an hversu oft hann rifjaði það upp
er ég kom ásamt félaga mínum á ;
reiðhjóli frá Reykjavík er ég var 12
ára gamall. Þetta fannst honum
mikið afrek og drengssálin taldi sig
mikið karlmenni.
Hann ann kirkjuni sinni afar
heitt. Maður skynjaði sterkt virð-
inguna sem hann bar fyrir kirkj-
unni og ekki kom annað til greina
en að klæðast sínu fínasta pússi er
hann hélt til kirkju. Ýmis samtöl
um kirkjuna og umgengni við hana
átti ég við þau hjón Guðna og Dóru
sem hafa skilið eftir sig mikinn lær-*-1
dóm í huga mínum. Sá lærdómur
kemur sér vel fyrir ungan prest í
þjónustu á landsbyggðinni.
Eiginmaðurinn, faðirinn, afinn og
langafinn er ekki lengur heima
nema í minningunni. Hann er far-
inn yfir móðuna miklu og dvelur hjá
honum sem var, er og kemur. Ég
bið Guð að vaka yfir fjölskyldunni
allri að Skarði.
Sigurður Grétar Sigurðsson,
Hvammstanga.
anc
L’tfa ra rjjjón u s tci
se»; byggir á
'aiiijri rcynslu
Utfararstofa
Kirkjugarðanna ehf
Sími 551 1266
w \v’w. u t f ara s t o f a. co m