Morgunblaðið - 27.02.2000, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 27. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Ástkær eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
LEIFUR KRISTJÁNSSON,
Tjarnargötu 14,
Vogum,
sem lést mánudaginn 21. febrúar sl., verður jarðsunginn frá Garðakirkju
þriðjudaginn 29. febrúar kl. 13.30.
Sigurveig Magnúsdóttir,
Kristjana B. Leifsdóttir, Indriði Jóhannsson,
Kristján H. Leifsson, María Hlíðberg Óskarsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
HINRIK ANDRÉSSON
frá Siglufirði,
andaðist að morgni föstudagsins 25. febrúar.
Margrét Pétursdóttir,
Theodór Ottóson, Árný Elíasdóttir,
Jón Andrjes Hinriksson, Brynja Gísladóttir,
Ingibjörg Hinriksdóttir, Andrés Ragnarsson
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
PÁLL GUÐNASON,
Austurströnd 12,
Seltjarnarnesi,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudag-
inn 20. febrúar, verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 29. febrúar
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Barna-
spítala Hringsins eða Krabbameinsfélagið.
Paula Andrea Jónsdóttir,
Guðni Bergþór Pálsson, Guðríður Tómasdóttir,
Þór Elís Pálsson, Jóhanna Bernharðsdóttir,
Lísa Pálsdóttir, Björgúlfur Egilsson,
Rannveig Pálsdóttir, Juan Carlos Pardo Pardo
og barnabörn.
+
Bróðir okkar, mágur, stjúpfaðir og fóstri,
GUÐMUNDUR ÞÓRIR MAGNÚSSON
fyrrv. sundlaugavörður,
Grenimel 31,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 28. febrúar kl. 13.30.
Magnús A. Magnússon, Margrét Vestmann,
Valtýr E. Magnússon, Ritta Jensen,
Gunnsteinn Magnússon, Hjördís Pétursdóttir,
Einara Magnúsdóttir, Einar Ásgeirsson,
Guðrún K. Þorsteinsdóttir,
Elínborg J. Þorsteinsdóttir,
Ólafur G. Þorsteinsson,
Helgi Valdimarsson,
Einar V. Magnússon.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð við andlát og útför eiginkonu, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
SOFFÍU BJÖRNSDÓTTUR,
Skerjabraut 9,
Seltjarnarnesi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Bjarni Óiafsson,
Ingibjörg Bjarnadóttir, Trond Haave,
Anna Bettý Bjarnadóttir, Trond Ingebrigsten,
Runólfur Bjarnason, Ragnheiður Helgadóttir
og barnabörn.
SOFFÍA
BJÖRNSDÓTTIR
+ Soffía Björns-
dóttir fæddist á
Kleppjárnsstöðum í
Hróarstungu í N-
Múlasýslu 26. janúar
1936. Hún Iést á
Reykjalundi 18. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Björn Árnason, f.
14.5. 1888, d. 8.5.
1962, og Anna Þuríð-
ur Hallsdóttir, f.
25.4. 1895, d. 16.7.
1989. Soffía var
yngst sjö systkina.
Elst var Hallfríður, f.
23.7.1920, d. 27.8.1993; Guðlaug,
f. 28.10. 1922; Oddur, f. 2.1. 1926;
Gunnhildur, f. 5.1. 1928; Sveinn,
f. 3.4.1930; og Gísli, f. 24.9.1933.
Soffía giftist 25. maí 1958 eftir-
lifandi eiginmanni sfnum Bjarna
Ólafssyni, f. 9.1.
1935. Eignuðust þau
þrjú börn. Þau eru:
Ingibjörg, f. 21.6.
1956, sambýlismað-
ur hennar er Trond
Haave og eru þau
búsett í Ósló. Anna
Bettý, f. 26.2. 1958,
eiginmaður hennar
er Trond Ingebrig-
sten og eiga þau
þijú börn og eru
búsett í Larvik í
Noregi. Runólfur, f.
20.9. 1962, eigin-
kona hans er Ragn-
heiður Helgadóttir og eiga þau
tvö börn og eru búsett í Hafnar-
firði.
Útför Soffíu fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu frá Seltjarn-
arneskirkju 25. febrúar.
Ég vil minnast móðui' minnar með
örfáum orðum þótt erfitt sé þar sem
hún var hrifin of fljótt á brott frá
okkur. Þetta er mikið áfall fyrir okk-
ur öll sem þekktum hana, ekki síst
föður minn þar sem þau voru orðin
tvö í heimili og byggðu því mikið
hvort á öðru. Allir þeir sem þekktu
móður mína vita hvaða manneskju
hún hafði að geyma. Þrátt fyrir þau
miklu og erifiðu veikindi sem hún
átti við að stríða nánast alla sína ævi
gafst hún aldrei upp. Móðir mín var
einstaklega sterk og vönduð persóna
sem hafði alltaf réttu svörin þegar á
þurfti að halda, réttsýnni manneskju
hef ég aldrei kynnst.
Það var alltaf jafn gott að koma á
Skerjabrautina til mömmu og pabba
og fá kaffi og tilheyrandi. Þar voru
alltaf allir velkomnir jafnt háir sem
lágir. Ég man aldrei eftir því að móð-
ir mín hafi gert mannamun á nokk-
urn hátt, hvað þá talað illa um nokk-
urn mann. Þetta var einn af þeim
einstöku eiginleikum sem einkenndi
hana. Ekki get ég kvatt móður mína
nema minnast á austurferðirnar
heim í Þórsnes til ömmu og afa þang-
að sem við fórum á hverju sumri. Þar
leið henni alltaf vel og lék við hvem
sinn fingur þegar hún var komin
heim á æskuslóðimar sem hún unni
svoheitt.
Ég á eftir að sakna móður minnar
sárt eins og við öll sem þekktum
hana, ég vil þakka henni af heilum
hug allt sem hún hefur gert fyrir mig
í gegnum tíðina og vona að ég hafi
lært eitthvað af öllu því sem hún
hafði að gefa og mun ávallt minnast
hennar með söknuði.
Mamma, í sorg minni get ég hugg-
að mig við að nú veit ég að þér líður
vel og hefur verið tekið vel á móti þér
hjá skapara þínum. Megi góður Guð
geyma þig og varðveita um alla eilifð
og styrkja föður minn í hans miklu
sorg.
Þinn einlægur sonur,
Runólfur.
Elsku mamma. Það var erfitt að
vera langt í burtu þegar hringt var í
okkur fostudagskvöldið 18. febrúar
og okkur sagt að þú værir dáin. Yið
gátum ekkert gert, bara beðið eftir
næsta degi. Við komumst til þín á
mánudegi. í huga okkar varst þú líka
úti á flugvelli til þess að taka á móti
okkur, brosandi og góð eins og alltaf.
Það á eftir að taka sinn tíma að skilja
að þú sért ekki hér og að við sjáum
þig ekki framar. En hvar sem við lít-
um í kringum okkur hér á Skerja-
brautinni þá ert þú þar.
Elsku mamma, við gætum skrifað
og skrifað svo margt um þig . Allir
sem hittu þig sáu hversu góð kona þú
varst. Allir voru jafnir í þínum aug-
um.
Það verður erfitt að kveðja þig.
Við vitum að þú varst orðin þreytt og
að við megum ekki bara hugsa um
okkur.
Mamma, við þökkum þér fyrir allt.
Þú átt alltaf eftir að vera með okkur
þar til við hittumst aftur.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja
lögð í jörð með himnaföðurvilja,
leyst frá lífi nauða;
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
(M. Joch.)
Guð blessi þig og styrki pabba
okkar.
Þínar dætur,
Inga Lísa og Anna Bettý.
Það er erfitt að koma orðum að
innstu hugsunum sínum á stund sem
þessari.
Þú varst mér eins og móðir með
þitt hlýja og opna viðmót. Hvemig
þú tókst á móti mér með opnum örm-
um, stráklingnum frá Noregi sem
hafði orðið ástfanginn af Önnu Bettý
dóttur þinni. Mér leið eins og synin-
um sem kom heim eftir mörg ár úr
útlegð.
Þú dæmdir aldrei neinn, sama
hver það var. Þegar við komum í frí
til íslands var ekkert of gott fyrir
fjölskyldu sem stækkaði ört.
Heimili þitt var sem hjarta þitt, í
því rúmaðist allt sem við þurftum og
meira til. Þegar við Bjarni fómm í
veiðitúr fórst þú alltaf á fætur að
nóttu til til þess að smyrja nesti og
hita kaffi. Ef við komum seint heim,
beið okkar alltaf heitur matur. Að
sjálfsögðu fylgdu alltaf nokkur vel
valin orð og spumingar um hvemig
ferðin hefði gengið.
Kæra Soffía mín. Fjölskyldan var
það sem þú lifðir fyrir, ef henni leið
vel þá varstu ánægð. Þú snerist í
kringum okkur til þess að okkur liði
eins vel og hægt væri. Þó svo að þú
værir sárþjáð af liðagigt þá kvartað-
ir þú aldrei.
Þú varst sönnun þess að kærleik-
urinn sigrar allt, líka mótlæti.
Kæra tengdamóðir. Það er óskilj-
anlegt að þú skulir ekki vera með
okkur lengur, finna fyrir hlýju þinni
og hlusta á þína djúpu speki.
Söknuðurinn er sár. Kæra Soffia
við munum alltaf geyma þig innst í
hjarta okkar og hugsun okkar verð-
ur alltaf hjáþér.
Takk fyrir allt og megir þú hvfla í
friði.
Síðasta kveðja á leiðinni frá þínum
kæra tengdasyni,
Trond.
Soffía mágkona mín hefur verið
kölluð úr þessu jarðlífi. Síðustu árin
vora henni erfið. Hún var oft sárþjáð
af liðagigt og þurfti stöðugt að vera
undir læknishendi. Hún hafði geng-
ist undir mjaðmaskiptaaðgerð í byrj-
un febrúar og virtist það ganga að
óskum og var Soffía komin til endur-
hæfingar á Reykjalundi er hún lést
þar skyndilega sl. föstudagskvöld.
Ég hitti Soffíu fyrst fyrir 45 áram
er hún lá á Landakoti þar sem hún
kynntist bróður mínum. Þessi fal-
lega unga stúlka var í svörtum kína-
náttslopp með rauðri rós á bakinu og
horfði ástföngnum augum á bróður
minn. Fljótlega flutti hún heim til
okkar og þar sem hún hafði verið á
húsmæðraskóla kunni hún ýmsar
kvenlegar dygðir, svo sem hannyrð-
ir, matargerð og ýmislegt fleira, sem
fimm ára barn heillaðist af. Sofíía
var líka mjög músíkölsk, hafði gam-
an að söng og kunni urmul allan af
vísum og ljóðum. Hún var einnig
mjög blíð og góð við okkur systurn-
ar.
Sumarið 1956 fæddist frumburð-
urinn Inga Lísa, Anna Bettý tæpum
tveimur árum seinna og
síðan sonurinn Runólfur árið 1962.
Sem sjómannskona þurfti Soffía að
sjá um rekstur heimilisins og virtist
það ekki vefjast fyrir henni enda
mikill dugnaðarforkur og hamhleypa
til allra verka meðan heilsan leyfði.
Þau hjónin voru mjög samrýnd og
fór fjölskyldan oftast á sumrin aust-
ur á land í Þórsnes þar sem Soffía
var uppalin. Þar dvöldu þau hjá
Önnu móður Soffíu og Runólfi fóstra
hennar. Eftir að Runólfur lést fækk-
aði ferðunum en við tóku ferðir til
Noregs til Önnu Bettýar og fjöl-
skyldu. Fjölskyldan var ævinlega í
öndvegi hjá Soffíu og Bjarna. Börnin
þeirra og bamabörnin 5 vora þeirra
mestu auðæfi.
Að lokum vil ég minnst á hversu
vel Soffía reyndist föður mínum, eft-
ir að hann missti heilsuna, þau 8 ár
sem hann lifði. Komu þá hennar
bestu mannkostir fram, sem erfitt er
að lýsa með orðum. Hafir þú ævin-
lega bestu þakkir fyrir það og sam-
fylgdina alla á lífsleiðinni. Bjarni
söknuður þinn og bamanna er mikill.
Megi algóður Guð styrkja ykkur.
Hvfl í friði, kæra mágkona.
Elísabet Benediktsdóttir.
Ég ætla hér að kveðja elsku ömmu
mína. Amma var ein af bestu per-
sónum sem ég hef kynnst, hún var
alltaf góð við mig og var yfírleitt góð
við alla sem hún umgekkst. Það var
alltaf gott og gaman að koma heim
og hitta þig og afa. Ég á eftir að
sakna elsku ömmu minnar mjög
mikið eins og margir aðrir.
Amma, ég veit að þú ert komin á
góðan stað og liður miklu betur. Það
huggar mig mjög að vita það. Ég
vona að guð hjálpi afa, pabba og
systram hans vegna þeirra mikla
missis.
Megi guð geyma þig og ég vona að
þú hafir það gott þar sem þú ert.
Þinn
Helgi.
Þegar fréttin kom þá held ég að
við höfum ekki skilið það. Þetta var
bláköld staðreynd. Persónulega held
ég að ég eigi ekki eftir að skilja það,
e.t.v. ekki fyrr en ég kem til Islands
aftur og hún er þar ekki til að taka á
móti okkur.
Amma hefur alltaf verið þessi
trausta og sterka persóna, sem lét
velferð fjölskyldunnar ganga fyrir
sinni eigin.
Hún var kona sem tók því sem að
höndum bar, gerði það besta úr öllu.
Við efumst um að við eigum eftir
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útranninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.