Morgunblaðið - 28.04.1988, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. APRÍL 1988
41
Minning:
Reynir Guðmunds-
son, vélstjóri
Fæddur 24. aprU 1906
Dáinn 19. aprU 1988
Nú er farinn á brott afi okkar,
Reynir Guðmundsson, eftir langan
dag og hvíldinni eflaust feginn. En
eftir lifir í endurminningu okkar
mjmdin um yndislegan afa á Jófríð-
arstaðaveginum, nærgætinn og eft-
irlátan, sem kenndi okkur svo
margt.
Hann fæddist á Patreksfirði 24.
apríl 1906, sonur hjónanna Guðrún-
ar Jónsdóttur og Guðmundar Jóns-
sonar, jámsmiðs. Reynir var annar
í röð sex systkina, en af þeim eru
þijú á lífí, Jón Ingi, Svava og Her-
mann, en látnar eru Svanhvít og
Fanney.
Fjölskyldan flutti til Hafnarfjarð-
ar 1918 og átti afi þar heima upp
frá því. Um fermingu fór hann fyrst
til sjós sem messadrengur og varð
sjónmennskan hans ævistarf. Hann
lauk vélstjóraprófi frá Vélstjóra-
skóla íslands 1929 og var vélstjóri
á togurum frá Hafnarfirði nær óslit-
ið til 1957. Eftir það starfaði hann
hjá vélsmiðjunni Kletti til loka
starfsævi sinnar.
14. desember 1929 kvæntist
Reynir fyrri konu sinni, ömmu okk-
ar, Margréti Skúladóttur. Hún var
fædd 10. nóvember 1900, dóttir
hjónanna Guðrúnar Tómasdóttur
og Skúla Jónssonar, bónda á Ytra-
Vatni, Skagafirði. Þau eignuðust
þrjú böm, elst er Svanhvít, fædd
13. apríl 1930, hennar maður er
Andrés Pétursson og eiga þau fímm
böm. Þá Sverrir, fæddur 6. maí
1932, dáinn 8. október 1955. Yngst
er Guðrún, fædd 28. júní 1934,
hennar maður er Halldór Júlíusson
og em þeirra böm þijú. Bama-
bamaböm afa eru orðin sjö. Margét
lést um aldur fram, þann 17. júní
1950, eftir erfíð veikindi. Voru
þetta afa þungbær ár. 17. júlí 1954
kvæntist afi eftirlifandi konu sinni,
Ingibjörgu Böðvarsdóttur, lyfja-
fræðingi. Ingibjörg, eða Stella eins
og hún er kölluð, er fædd 21. júlí
1915, dóttir hjónanna Böðvars
Jónssonar og Guðrúnar Skúladótt-
ur. Stella rejmdist afa traustur
lífsförunautur allt til æviloka.
Fyrstu minningar okkar um afa
era tengdar Jófríðarstaðavegi 15,
þar sem afi og Stella bjuggu allan
sinn búskap. Jófríðarstaðavegurinn
og umhverfí hans var í þá daga
heill æfíntýraheimur bömum, það
var mikil dulúð sem hvfldi jrfir
klaustrinu og spennandi að sækja
þangað egg eða þá að heimsækja
kaþólsku prestana sem bjuggu uppi
á hólnum og skoða þann búskap
sem þar var stundaður og okkur
þótti framandi. Afi okkar var
óþrejrtandi við að sinna öllum þeim
duttlungum sem okkur datt í hug
að rejma og þau vora ekki fá fleyin
sem smíðuð vora í lq'allaranum hjá
honum, glæstar skútur með mörg-
um möstram, seglum og blýi í kili.
Síðan fóra reynslusiglingar fram á
sjónum við Hvaleyri eða þá á lygn-
unum upp við Kaldársel. Hann tók
þátt í öllu þessu með okkur, hvatti
okkur áfram og aðstoðaði og alltaf
var nægur tími fyrir okkur.
Á heimili hans og Stellu á Jófríð-
arstaðaveginum var mjög gest-
kvæmt og þar fann fólk ætíð að
þar var það velkomið, þar hittist
öll fjölskyldan og oft var þar þröng
á þingi, en alltaf virtist þetta litla
hús geta rúmað alla þá sem þangað
áttu leið og þar mætti öllum gest-
risni og hlýja. Það er okkur nú nær
óskiljanlegt hvemig mátti spila þar
félagsvist á fimm til sex borðum
en þetta vora góðar stundir sem
við söknum og þökkum þeim afa
og Stellu fyrir. Eitt af því sem við
lærðum af þeim var virðing fyrir
landi okkar og þjóð og var það
mjög áberandi hvemig þau skipu-
lega notuðu öll sín frí til þess að
skoða landið, njóta náttúra þess og
fræðast um menn og staðhætti. Þau
vora ófá skiptin sem þau heimsóttu
okkur til Akureyrar á meðan við
bjuggum þar og var þeirra heim-
sókna beðið með óþreyju.
Hin síðustu ár hrakaði heilsu afa
svo mjög að hann átti erfitt með
Minninff:
Sigurður Þorbjamar-
son, vélstjóri
Fæddur 29. júlí 1913
Dáinn 24. apríl 1988
Látinn er i Kaupmannahöfn Sig-
urður Ólafur Kristinn Þorbjamar-
son vélstjóri, en hann hefur verið
búsettur að Hesselögade 3 á Aust-
urbrú í nokkur ár. Sigurður lést 24.
apríl á Ríkisspítalanum í Kaup-
mannahöfn eftir langæ veikindi.
Sigurður var fæddur 29. júlí
1913 í Ólafsvík og vora foreldrar
hans Þorbjöm Jónsscn útvegs-
bóndi, sem fæddur var að Leira-
lækjarseli í Álftaneshreppi á Mýr-
um, og Sigurást Anna Sigurðar-
dóttir, sem fædd var að Fróðá í
Fróðárhreppi. Lauk Sigurður iðn-
skólaprófí 1933 og tók sveinspróf
í jámsmíði hjá Hamri 1935 og próf
frá Vélskóla íslands sama ár. Segir
í Vélstjóratali, að hann hafi starfað
sem jámsmiður, og sem kyndari og
vélstjóri á línuveiðuram. Þá varð
Sigurður vélstjóri á Esjunni 1940
og yfirvélstjóri á skipum Skipaút-
gerðar ríkisins frá 1943. Sigurður
hlaut heiðurspening sem viðurkenn-
ingu fyrir velunnin störf í Petsamo-
ferð Esjunnar september til október
1940, er hún flutti 258 íslenzka
ríkisborgara heim vegna heims-
styijaldarinnar.
Síðar var Sigurður vélstjóri á
skipum Landhelgisgæzlunnar, og
er hann hætti þar störfum, var
hann 4 ár þingvörður á Alþingi.
Fyrri kona Sigurðar var Klara
Hannesdóttir og er sonur þeirra
Lúther Garðar tækniráðgjafi.
Eftirlifandi eiginkona Sigurðar
Þorbjamarsonar er Karen Mar-
grethe Kungshaug, en þau giftust
1980 og áttu fyrst heima í
Barmahlíð 12 í Reykjavík.
Munu margir minnast hins fyrir-
mannlega vélstjóra og þingvarðar,
sem jarðsettur verður í Holmens-
kirkjugarði í dag, fímmtudaginn 28.
aprfl, en útförin fer fram í Heilags-
andakirkjunni við Strikið, þar sem
hann starfaði um nokkurt skeið sem
kirkjuvörður.
G.L. Ásg.
að stjóma huganum og muna hluti
úr nútíðinni, en þá var gaman að
fara með honum lengra aftur í
tímann til togaraárana eða aftur til
bemskuáranna á Patreksfirði og
heyra lýsingar á gönguleiðum jrfír
til Tálknaijarðar og mannlífi þess
tíma. Aldrei varð hann svo gamall
og þreyttur að ekki færðist bros
jrfir andlit hans þegar lítið langafa-
bam hans bar að garði.
Við viljum með þessum fátæk-
legu orðum þakka honum fyrir það
sem hann gaf okkur og var okkur
og biðja guð að varðveita sálu hans.
Barnabörn
í dag verður jarðsunginn vinur
okkar, Rejmir Guðmundsson, sem
lengst af bjó á Jófríðarstaðavegi
15 í Hafnarfirði. Ifyrir hönd systk-
inabarna Ingibjargar, eiginkonu
hans, viljum við minnast þessa
trausta og góða manns, sem átti
svo stóran þátt í uppvexti okkar
og síðar barna okkar.
Eftir andlát fyrri konu sinnar,
Margrétar Skúladóttur, kvæntist
Reynir frænku okkar, Ingibjörgu
Böðvarsdóttur. Allan sinn búskap
bjuggu Stella og Reynir í gömlu
og vinalegu húsi efst við Jófríðar-
staðaveginn. Fyrir okkur bömin var
stóri fallegi garðurinn þeirra og
hóllinn ofan við húsið heill ævin-
týraheimur.
Um helgar var iðulega farið í
heimsókn í Hafnarfjörðinn og vora
þessar heimsóknir ætíð mikið til-
hlökkunarefni. Þegar ekið var f hlað
stóðu Stella og Reynir ævinlega í
tröppunum til að taka á móti gest-
unum og gaf það ætíð fyrirheit um
Fnðnk Guðmunds-
son - Minning
Fæddur 15. september 1906
Dáinn 20. apríl 1988
Síðasti dagur vetrar rann upp
bjartur og fagur og var sem vetur-
inn vildi kveðja okkur á sinn feg-
ursta hátt. En ég hugsaði dag skal
að kveldi lofa þegar mér barst sú
sorglega frétt að svili minn Friðrik
Guðmundsson væri látinn af völdum
bifreiðaslyss, sem hann hafði lent
í fyrr um daginn.
Kjmni okkar Friðriks urðu bæði
löng og góð. Yfir 50 ár era nú liðin
sfðan ég kom með Rúnu konu minni
á heimili systur hennar, Þóra, og
vora hún og Friðrik þá byrjuð bú-
skap.
Friðrik Guðmundsson fæddist
þann 15. september árið 1906. For-
eldrar hans vora Guðmundur
Helgason og kona hans Ólöf Magn-
úsdóttir, en hún dó mjög ung. Fór
hann því í fóstur að Gaularási í
Austur-Landeyjum til föðursystur
sinnar, Sigríðar Helgadóttur, og
manns hennar, Áma Ingvarssonar,
og ólst hann þar upp til fullorðins-
ára. Friðrik sat Samvinnuskólann á
áranum 1925 til 1927 og lauk það-
an prófi. Lengst af var hann starfs-
maður Mjólkursamsölunnar í
Reykjavik og varð starfsaldur hans
þar hartnær flórir áratugir.
Þann 8. júní 1935 kvæntist hann
góðri og myndarlegri konu, Þóranni
Halldórsdóttur frá Norðfirði. Þau
eignuðust fímm böm sem era:
Sigríður, búsett í Bandaríkjunum,
gift Richard G. Allen, Halldór,
kvæntur Villu G. Gunnarsdóttur,
Erla, gift Óskari Guðmundssjmi,
Guðríður, gift Pétri Rafnssjmi, og
Ámi, kvæntur Liv Kristoffersen.
Heimili þeirra hjóna stóð lengst af
á Nesvegi 64 í Reykjavík.
Friðrik var heimakær maður og
undi sér best á heimilinu með §öl-
skyldu sinni. Hann hafði yndi af
lestri góðra bóka, eins hrejrfst hann
mjög af sönglist, þó sérstaklega
karlakóra. Einnigþótti honum gam-
an að taka lagið í góðra vina hópi.
Friðrik þótti vænt um kirkju sína,
Neskirkju, sótti þangað messur og
tók þátt í safnaðarstarfinu síðustu
árin.
Haustið 1981 dimmdi snögglega
í lífi Friðriks, þegar Þóra kona hans
lést. Sagt er að tíminn lækni öll sár
og þótt Friðrik væri stilltur maður,
sem flíkaði ekki tilfinningum sínum,
fundu þeir sem þekktu hann best,
hve mikið hafði verið frá honum
tekið. En hann átti góð böm,
tengdaböm og bamaböm, sem allt
vildu fyrir hann gera og fyrir það
var hann þeim þakklátur.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund viljum við Rúna þakka Frið-
rik allar góðu samverastundimar á
langri vegferð. Við sendum bömun-
um og fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
blessa minningu Friðriks Guð-
mundssonar.
Bjami Þ. Halldórsson
í dag, fimmtudaginn 28. apríl,
er til moldar borinn Friðrik Guð-
mundsson, tengdafaðir minn, Nes-
vegi 64, Reykjavík.
Hann er horfinn yfir móðuna
miklu og komið að óvæntri kveðju-
stund. Það er nú svo, að ætíð setur
okur hljóð þegar dauðsfall dynur
jrfir, ekki sízt ef um slys er að
ræða. Þetta hörmulega slys átti sér
stað á síðasta vetrardegi. Einmitt
á þeim degi er oftast mikil umferð
og margir á ferli til undirbúnings
langþráðri sumarkomu og hækk-
andi sól. Á morgun kveðjum við
veturinn, hafði Friðrik á orði við
Áma son sinn kvöldið áður. Ekki
datt okkur í hug að við kveddum
Friðrik í þessari sumarbytjun, en
það er víst að ósköp er nú stutt á
milli lífs og dauða.
Friðrik fæddist í Reylqavík 15.
septenjber 1906. Hann var sonur
Ólafar Magnúsdóttur og Guðmund-
ar Helgasonar. Móðir Friðriks dó
er hann var rúmlega eins árs gam-
all og fór hann þá í fóstur til föður-
systur sinnar, Sigríðar Helgadóttur,
og manns hennar, Áma Ingvarsson-
ar, bónda á Gulárási í Austur-
Landeyjum, og ólst upp hjá þeim.
Skólagöngu Friðriks lauk með vera
hans í Samvinnuskólanum á áran-
um 1925 til 1927, er hann lauk
prófi þaðan. Að lokinni vera sinni
í Samvinnuskólanum var hann
margar vertíðir í Vestmannaeyjum
á milli þess að hann vann á búi
fósturforeldra sinna. Árið 1937
fékk Friðrik fasta stöðu hjá Mjólk-
ursamsölunni í Reykjavík og vann
þar ætíð síðan til ársins 1976.
Friðrik kvæntist árið 1935 Þór-
unni Halldórsdóttur. Þau byggðu
sér hús á Nesvegi 64 árið 1947 þar
sem þau bjuggu saman upp frá
því, þar til Þórunn lést 28. septem-
ber 1981. Síðan hefur Friðrik búið
í því og eitthvert bamanna ásamt
Qölskyldu lengst af.
Þórann og Friðrik eignuðust
fimm böm, sem eru öll á lífí: Sigríð-
ur, gift Richard Allen, búsett í
Bandaríkjunum, Halldór, flugstjóri,
kvæntur Villu Gunnarsdóttur, Erla,
gift óskari Guðmundssyni, Guðríð-
ur, gift Pétri Rafnssyni, og Ámi,
arkitekt, kvæntur Liv Kristoffersen.
Ég kynntist Friðriki árið 1976
er ég gekk að eiga dóttur hans
Guðríði. Þó má með sanni segja að
viðburðaríkan og ánægjulegan dag,
þar sem Reynir var ávallt hæfilega
nálægur til að styðja og leiða. Þær
era orðnar margar litlu hendumar
sem stungið hefur verið í lófann
hans Reynis og fengið hann til að
leiða sig upp á hól eða út í garð.
Undantekningarlaust löðuðust öll
böm að Rejmi og hann þurfti hvorki
galsa né fagurgala til að vinna hug
þeirra, heldur fundu þau fljótt, að
hjá honum var öryggi og hlýju að
finna. Þegar fram liðu stundir og
við fóram að koma í heimsókn í
Hafnarfjörðinn með okkar böm,
mætti þeim sama hlýja viðmótið og
við upplifðum sjálf sem böm.
Reynir og Stella höfðu gaman
af að ferðast um landið og vora þær
ófáar fjölskylduferðimar, lengri eða,
styttri, sem famar vora, ýmist í'
beijamó eða til náttúraskoðunar.
Það sem einkenndi Rejmi fyrst
og fremst var prúðmennska hans
og hlýja. Hann var ekki margmáll
maður og aldrei heyrðum við
hnjóðsyrði af vöram hans.
Við þökkum fyrir þessar sam-
verastundir sem við eigum svo
margar dýrmætar minningar frá
og kveðjum Rejmi með söknuði.
Magga, Palli,
Gerða og Auður.
vel hafi ég ekki kynnst honum fyrr
en Friðrik hóf störf við fyrirtæki
okkar hjóna að loknu 40 ára starfi
sínu hjá Mjólkursamsölunni. Sjö-
tugur gekk Friðrik svo til í hvaða
verk sem var og þótti honum slæmt
ef hann fékk ekki að kljást við það
sama og fflhraustir ungir menn.
Friðrik var verklaginn dugnaðar-
maður og starfsfélagi ágætur að
mati samstarfsmanna hans. Hann
var prýðilega greindur, fremur dul-
ur og fáskiptinn en sá jafnan hið
broslega við það sem fyrir bar og
kunni vel að segja frá í kunningja
hópi. Því kynntist ég vel er við
bjuggum í kjallaranum hjá honum.
Hann kom niður og raeddum við
þá aðallega um þjóðmál, sem við
voram ekki alltaf sammála um.
Hann var sannur og traustur fylgis-
maður samvinnustefnunnar. Hann
var einarður og fylginn sér, hafði
ákveðnar skoðanir á málum, enda
fylgdist hann grannt með. Hann
virti skoðanir annarra og ætlaðist
til hins sama af þeim. Einnig hafði
Friðrik á slíkum kvöldum gaman
af að segja frá uppbyggingu heimil-
is þeirra Þórannar og sérstaklega
frá því er hann byggði húsið á
Nesveginum og frá þeim öðram sem
byggðu þar í grenndinni.
Á þennan hátt kynntist ég þess-
um ágæta tengdaföður mínum,
blessuð sé minning hans. Við minn-
umst hans sem góðs föður, sem
kenndi bömum sínum heiðarleik og
prúða framkomu. Ég vil að leiðar-
lokum, nú þegar Friðrik er horfínn
af sviðinu, senda öllum afkomend-
um og aðstandendum hugheilar
samúðarkveðjur.
Já, margs er nú að minnast,
sem mætt og ljúft oss varð
og autt mun okkur finnast
um aldur þetta skarð.
Við hnýtum bestu blómin
i bjartan minniskrans.
Við kveðju-klukknahljóminn
og kalda skapadóminn,
viðheiðrumminninghans, (G.M.)
Pétur Rafnsson