Morgunblaðið - 27.08.1994, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1994 27
beina og vinna fjölskyldu sinni allt
það gagn sem hún mátti. Börnin
hennar fjögur hafa líka sýnt það
að sjaldan fellur eplið langt frá eik-
inni. Þau hafa verið alin upp við
þá hugsjón að hafa í heiðri fomar
dyggðir, heiðarleika, vandvirkni,
reglusemi og kristna trú. Oft lýsti
Ingibjörg fyrir bömum sínum og
tengdabömum æskuheimili sínu á
Bakka í Víðidal. Þá kom greinilega
fram hve vænt henni hafði þótt um
foreldra sína og einnig hitt, á óbein-
an hátt, hve natin hún hafði verið
að hjálpa heilsuveilli móður sinni.
Með sanni má segja að hennar eig-
in börn hafi endurgoldið þetta, því
að þau hafa sýnt henni ómetanlega
umhyggju í erfiðum veikindum.
Þegar á reyndi var hin einlæga
guðstrú, sem hún hafði þegið við
móðurkné og í sambúðinni við
eiginmann sinn, mesti styrkur
hennar og allrar fjölskyldunnar.
Við hjónin erum svo lánsöm að
hafa tengst þeim Ingibjörgu og
Árna fjölskylduböndum og eignast
trygga vináttu þeirra. Margs höf-
um við að minnast frá samvistum
við þau og margar ánægjustundir
að þakka. Við vitum að stórt skarð
er fyrir skildi hjá ástvinum Ingi-
bjargar, eiginmanni, bömum,
tengdabörnum og bamabömum.
En þau eiga líka margt að þakka
og mikil huggun má það vera að
hugsa til hennar sem var svo fóm-
fús, trúuð og æðrulaus, svo fræð-
andi og hjartahlý. Ollum sem hana
þekktu er skylt að tileinka sér þess-
ar hugsjónir hennar og flytja hin
góðu viðhorf hennar fram á veginn.
Sigríður og Jónas.
Laugardaginn 27. ágúst verður
jarðsungin frá Stykkishólmskirkju
sómakonan Ingibjörg Gunnlaugs-
dóttir, Neskinn 2, Stykkishólmi.
Hún hafði átt við vanheilsu að
stríða síðustu misserin og naut því
hjúkrunar á St. Fransiskusspítalan-
um, þar sem hún lést 16. ágúst sl.
Kynni okkar Ingibjargar hófust
þegar ég fluttist til Stykkishólms.
Þessi prúða og trausta kona starf-
aði þá við hlið eiginmanns síns,
Árna Helgasonar póstmeistara í
Stykkishólmi. Kynntist ég henni
sem starfsmanni á Pósthúsinu en
ekki síður á heimili hennar á efri
hæðinni, en íbúð póstmeistara er í
sama húsi. Vinátta mín við Árna
og Ingibjörgu leiddi til þess að ég
var þar tíður gestur, því Árna þótti
gott að geta kallað í menn upp af
Pósthúsinu eftir viðskipti þar til að
ræða dægurmálin, og tók Ingibjörg
oft þátt í því spjalli. A slíkum stund-
um, í stofunni þeirra Árna og Ingi-
bjargar, kom glöggt fram hve vel
Ingibjörg fylgdist með og hversu
ákveðin og einörð hún var í skoðun-
um þrátt fyrir hógværðina.
Ingibjörg var virk í félagslífí
bæjarins, einkum í Kvenfélaginu,
en einnig í safnaðarstarfí og í stúk-
unni, en þau hjónin helguðu stúku-
starfinu krafta sína seint og
snemma. Er þáttur Ingibjargar í
öflugu stúkustarfi í Hólminum ekki
svo lítill, enda stóð heimili þeirra
jafnan opið fyrir því starfí öllu.
Ingibjörg var kennari að mennt
og stundaði hún kennslu fýrstu
árin í Hólminum. Eftir að bömin
fjögur fæddust helgaði hún heimil-
inu krafta sína, en Árni treysti
mjög á konu sína varðandi alla
þætti fjölskyldulífsins. Oft hefur
Árni talað um það við mig, hversu
þakklátur hann sé fyrir að hafa
notið þess að eignast Ingibjörgu
að eiginkonu og hversu mikils virði
sterk fjölskyldubönd eru, ekki síst
þegar árin færast yfir.
í minningunni verður Ingibjörg
farsæll og traustur samferðamaður
sem vildi leggja samfélaginu til
krafta sína. Hún hlaut virðingu og
þakklæti þeirra sem þekktu hana.
Ég og fjölskylda mín minnumst
Ingibjargar með þakklæti í huga
og sendum Árna og fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Gunnlaugsdóttur.
Sturla Böðvarsson.
GUÐLA UG JONSDOTTIR
INGIMANN HANSEN
+ Guðlaug Jóns-
dóttir Ingimann
Hansen fæddist 8.
júní 1914 að Brekk-
um í Holtum. Hún
lést í Kaupmanna-
höfn þann 19. ágmst
1994. Foreldrar
hennar voru Jón
Jónsson og Jónína
Þorsteinsdóttir að
Sumarliðabæ í Holt-
um. Þau áttu sjö
börn, þijá drengi
og fjórar stúlkur.
Eftirlifandi eru
fjögur systkini:
Þorgerður, Guðrún, Jóhanna
og Aðalsteinn, þau búa í
Reykjavík. Guðlaug er gift
Mikael Hansen og eiga þau tvo
syni. Eldri er Thorstein, Iækn-
ir, kona hans er Óla og eiga
þau einn son, Óla. Þau búa í
Arósum. Yngri sonur Guðlaug-
ar og Mikaels er Anker Jón,
læknir. Kona hans er María og
þeirra dóttir Lerke. Þau búa í
Kaupmannahöfn. Börn hans af
fyrra hjónabandi eru Tómas og
Nína. Guðlaug verður jarð-
sungin frá kirkju Hans Tausen
í Kaupmannahöfn í dag.
LÁTIN er vinkona mín, Guðlaug
Jónsdóttir Ingimann Hansen, í
Kaupmannahöfn. Hún fæddist að
Brekkum í Holtum en flutti tveggja
ára að Sumarliðabæ, sem er ættar-
setrið. Hún vann í húsmennsku hjá
Katrínu og Jóni að Einlandi,
Grindavík og víðar.
Vann í físki í Ytri-
Njarðvík og þar kynnt-
ust Lauga og Inga,
mamma mín. Og þegar
ég þurfti að fara til
Danmerkur á spítala
leitaði mamma til
Laugu, þar sem ég var
sendur einn. Þetta var
árið 1955. Þá var langt
til Danmerkur eða á
milli fimm og sex tíma
flug. Hún tók á móti
mér og það sem meira
var, hún heimsótti mig
á hverjum degi í tvo
mánuði. Hún hjólaði í gegnum
þvera Kaupmannahöfn, ég held að
það hafi tekið tvær klukkustundir
fram og til baka. Svona voru okkar
fýrstu kynni og þau voru mér mik-
ils virði. Þá var ég aðeins fimmtán
ára og mállaus á danska tungu.
Af hverju var Lauga í Danmörku?
Hún vann við saumaskap hjá frú
Mörtu á Laugavegi 20 árið 1937,
þá kom löngunin til að læra meira.
Hún fór til Kaupmannahafnar 1939
til að læra að sníða og saumaskap
á fatnaði. Hún ætlaði að vera í tvö
ár en þau urðu fleiri.
Stríðið kom og flestir íslendingar
fóru heim með Petsamó, en ástin
hélt í Laugu og hún fór ekki til
íslands. Sá heppni hét Mikael og
er danskur með glettni og húmor
eins og hann er bestur. Mikael gaf
mér innsýn í danskt þjóðlíf með því
að útskýra fyrir mér danskt spaug.
Ávextir þessarar ástar þeirra eru
tveir synir, Thorstein og Anker Jón,
INGOLFUR FREYR
GUÐNASON
+ Ingólfur Freyr
Guðnason frá
Drangshlíðardal
fæddist 15. janúar
1994. Hann lést 17.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðni Úlfar Ing-
ólfsson og Magða-
lena Karlotta Jóns-
dóttir. Útför Ing-
ólfs fer fram frá
Eyvindarhóla-
kirkju í dag.
HANN elsku litli Ing-
ólfur Freyr okkar er dáinn. Þessi
bjarti yndislegi drengur, sem kom
í heiminn fyrir aðeins sjö mánuðum.
Það er alltaf tilefni eftirvæntingar
og ánægju þegar von er á litlu bami,
en það var okkur sérstakt ánægju-
efni í hans tilfelli þar sem fjölgunar
var einnig að vænta hjá okkur.
Þeir fæddust síðan sinn hvom dag-
inn, Ingólfur Freyr og Guðfínnur.
Gmnlaus um það hvað framtíðin
átti eftir að bera í skauti sér, fómm
við að gera okkur hugmyndir um
framtíðina og allt það sem þeir
systkinasynimir ættu eftir að bralla
saman. Þó fljótlega kæmi í ljós að
Ingólfur Freyr væri ekki vel hraust-
ur, þá gmnaði engan að veikindi
hans væm eins alvarlegs eðlis og
síðar kom í ljós. Það var því mikið
reiðarslag þegar hann var greindur
með alvarlegan hjarta- og æða-
galla. Þá var hann orðinn tæpra
þriggja mánaða, viku eftir að þeir
voru skírðir saman frændurnir. Þá
fóm í hönd erfiðir tímar og hetjuleg
barátta hans fyrir lífinu. Hann fór
til London ásamt foreldmm sínum
um miðjan apríl. Þá var gert við
hjartagallann og var sú aðgerð
bæði löng og ströng. Meðan þau
voru úti, biðum við hér heima milli
vonar og ótta því um tíma var mjög
tvísýnt um líf hans. Hann hafði þó
betur í baráttunni og eins og fyrir
kraftaverk tók hann ótrúlegum
báðir lærðir læknar, og fjögur
barnaböm sem hún fylgdist náið
með.
Það var aldrei komið til Kaup-
mannahafnar öðmvísi en að koma
í heimsókn á íslandsbryggju að ísa-
fjördgate 7. Ég kom fyrst í heim-
sókn eftir sjúkrahúsvistina þegar
ég var pottastrákur á Gullfossi. Ég
hélt áfram að koma í heimsókn
þegar ég var í húsgagnaviðskiptum
og á sýningum sem var einu sinni
á ári. Svo kom að því að ég kom í
heimsókn til þeirra með konu mér
við hlið og hún Erla heillaðist af
þeim hjónum, Laugu og Mikael. Það
var tekið á móti okkur eins og þjóð-
höfðingjum.
Hún Lauga varð áttatíu ára þann
framfömm á stuttum
tíma. Hann kom síðan
aftur til íslands að
fimm vikum liðnum.
Mikið óskaplega vorum
við hamingjusöm að
endurheimta hann. Það
var þó vitað að hann
þyrfti að fara aftur út
til London seinna í sum-
ar þegar hann hefði
jafnað sig betur og náð
meiri þroska. Eftir
heimkomuna þurfti
hann að vera í súrefni
og var því bundinn á
spítalanum. Það eru
ógleymanlegar stundir þegar við
fómm að heimsækja hann, hvemig
hann tók á móti manni með fallega
bjarta brosinu sínu.
Guðfínnur fékk sérstakar mót-
tökur, hann baðaði þá út öllum
öngum, faðmaði hann og skríkti af
ánægju. Þennan tíma sem hann var
á spítalanum hér heima náði hann
ótrúlegum þroska. Ef ekki hefði
verið súrefnisslangan sem alltaf var
tengd við hann, hefði maður getað
ímyndað sér að hann væri alheil-
brigður. Hann var alltaf brosandi,
svo skýr og virtist líða vel. Því
freistaðist maður til að gera sér
bjartar vonir um framtíðina. Þegar
hann fór út til aðgerðar nú í ágúst
vorum við næstum viss um að fá
að sjá hann fljótlega aftur, kátan
og hressan. En þær vonir bmgðust
og nú er þessi litli sólargeisli, sem
lýst hefur upp tilveru okkar um
stund, horfínn sjónum okkar. Sökn-
uðurinn er sár en minningin um
hann mun lifa og hann mun alltaf
skipa sérstakan sess í hjörtum okk-
ar. Elsku Guðni, Lena, Dísa Bogga,
Iálja Dögg og Árný Rún. Þið hafíð
öll sýnt einstakan dugnað í gegnum
þessa þolraun en við vitum að þið
emð líka ríkari eftir. Við biðjum
Guð að styrkja ykkur og blessa á
þessari sorgarstundu.
Guðrún Þórey, Þorgeir og
Guðfinnur.
8. júní síðastliðinn. Það sást ekki á
henni þar sem hún tók á móti 25-30
manns og sá um allt sjálf en naut
hjálpar tveggja systra sinna, sem
voru komnar til að halda upp á
þessi tímamót með henni.
Lauga, þú varst svo ung á sál
og hafðir svo mikið að gefa öðram.
Þú varst á ferðinni til að hjálpa þér
yngra fólki, þú hafðir svo mikinn
kraft. Að kynnast þér var gæfa
mín og einnig að sitja í eldhúsinu
hjá þér og ræða um allt milli him-
ins og jarðar. Þar sat ég í síðasta
sinn með þér, Lauga, vandamönn-
um og vinum á áttatíu ára afmæl-
inu þínu. Það var dásamleg stund.
Þá var talað um að við mundum
sjást að sex vikum liðnum sem ekki
varð. Að eiga svona vini er stórkost-
legt.
Við Erla sendum, Mikael, sonum,
barnabömum, systkinum og öðrum
aðstandendum innilegar samúðar-
kveðjur. Sigurður Már.
ROSA B.
SVEINSDÓTTIR
+ Rósa Bjarney
Sveinsdóttir
fæddist að Grundar-
landi í Unadal í
Skagafjarðarsýslu
13. mars 1916. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Sauðárkróks 17. ág-
úst síðastliðinn. For-
eldar hennar voru
Guðlaug Bjarna-
dóttir frá Lækj-
armóti í Svarfaðar-
dal í Eyjafjarðasýslu
og Sveinn Sig-
mundsson frá
Grundarlandi í
Unadal. Rósa átti fimm systk-
ini: Guðrúnu, Önnu, Jónu, Guð-
jón og Pál. Anna lést i ágúst,
aðeins nokkrum dögum á eftir
systur sinni, Rósu. Eftirlifandi
eiginmaður Rósu er
Gunnar Stefánsson,
fæddur 15. október
1911, frá Skugga-
björgum í Deildard-
al í Skagafjarðar-
sýslu. Þau eignuð-
ust sjö börn. Þau
eru Þóra, Sverrir,
Guðlaug, _ Loftur,
Stefán, Ásdís og
Jóna Rósa. Öll kom-
ust þau upp nema
Jóna Rósa sem dó
aðeins eins árs að
aldri. Rósa og Gunn-
ar áttu allan sinn
búskap heima á Hofsósi. Rósa
og Gunnar eiga 19 barnaböm
og 20 barnabarnabörn. Útför
Rósu fer fram frá Ilofsóskirkju
í dag.
ENDURMINNINGAR leita sterkt
fram þegar hugsað er til baka þau
34 ár sem við áttum samleið. Þau
hjón komu oft suður til að gera sér
glaðan dag. Rósa vann ávallt mik-
ið, var dugleg og samviskusöm. Því
var gott að leita sér hvíldar, hitta
fólkið sitt og eiga saman gleði-
stundir. Þá var margt sér til gam-
ans gert, dansað og farið í leikhús.
Á slíkum stundum bundust vináttu-
bönd sem aldrei rofnuðu. Kringum
Rósu var aldrei nein lognmolla, hún
varð alltaf að hafa eitthvað fyrir
stafni og vera fremst í flokki, sama
hvað hún tók sér fyrir hendur.
Síðustu ár sín þurfti Rósa lengst
af að dvelja á sjúkrahúsi. Þar kom
að hún fékk hvíldina 17. ágúst síð-
astliðinn. Mig langar að þakka
henni samfylgdina og kveð hana
með þessum ljóðlínum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðlaug Jóhannsdóttir.
t
Systir okkar og mágkona,
INGIGERÐUR
ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Vatnsleysu,
Jörfabakka 22,
lést í Borgarspítalanum 25. ágúst.
Steingerður Þorsteinsdóttir,
Sigurður Þorsteinsson, Ólöf Brynjólfsdóttir,
Einar Geir Þorsteinsson, Ingveldur B. Stefánsdóttir,
Kolbeinn Þorsteinsson, Erla Sigurðardóttir,
Bragi Þorsteinsson, Halla Bjarnadóttir,
Sigríður Þorsteinsdóttir, Halldór Vilhjálmsson,
Viðar Þorsteinsson, Guðrún Gestsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LAUFEY ÞORVARÐARDÓTTIR KOLBEINS,
Túngötu 31,
Reykjavík,
sem lést í Borgarspítalanum 12. ágúst, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni þriðjudaginn 30. ágúst kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, eru beðnir að láta Minningarsjóð
Þorgeröar Þorvarðardóttur njóta þess (sími 30565 og 34233).
Kristjón Kolbeins, Ingibjörg S. Kolbeins,
Eyjólfur Kolbeins,
Margrét Kolbeins
og barnabörn.