Morgunblaðið - 10.09.1993, Blaðsíða 36

Jff.QKGUKBLA.DID FÖ,STUD/\GUfi 1(}.. SEl^KMHEH, 19^
t
Ástkaer móðir okkar,
GUÐNÝ KR. JÓNSDÓTTIR,
Yrsufelli 13,
andaðist í Landspítalanum miðvikudaginn 8. september.
Börn hinnar látnu.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐRÚN FR. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hringbraut 50,
er látin.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Njáll Þorsteinsson, Lovisa M. Marinósdóttir.
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGMUNDUR GUÐNASON
frá Seyðisfirði,
Miðvangi 22,
Egilsstöðum,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugardaginn 11. septem-
ber kl. 14.00.
Sigri'ður Jónsdóttir,
Guðjón Sigmundsson, Sigríður Guðmarsdóttir,
Brynjar Sigmundsson,
Guðlaugur V. Sigmundsson, Guðlaug S. Jónsdóttir,
Þórunn Þ. Sigmundsdóttir, Magnús Helgason,
Guðni Sigmundsson, Anna Helgadóttir
og barnabörn.
t
Útför móður minnar, tengdamóður og ömmu,
ÞÓRUNNAR ÓLAFSDÓTTUR,
Hringbraut 70,
áðurtilheimilisá
Austurgötu 10, Keflavik,
fer fram frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 11. september
kl. 16.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlegast bent á
Krabbameinsfélagið.
Guðrún S. Helgadóttir, Sigurður J. Halldórsson,
Helgi Þór, Jenný Sigrún, Erik Olaf.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
KARITAS HALLDÓRSDÓTTIR,
sem lést í Sjúkrahúsi Húsavíkur sunnudaginn 5. september,
verður jarðsungin frá Húsavíkurkirkju laugardaginn 11. september
kl. 11.00.
Helgi Kristjánsson,
Kristján Helgason, Steinunn Jónasdóttir,
Jóhann Helgason, Helga Jónasdóttir,
Stefán Helgason, Ásdfs Skarphéðinsdóttir,
Númi Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar ástksera eiginkona, móðir, tengdamóðir, fósturmóðir,
frænka og amma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Syðri-Hóli,
Vestur-Eyjafjöllum,
er andaðist 30. ágúst verður jarðsett frá Ásólfsskálakirkju, laugar-
daginn 11. september kl. 14.00.
Jónas Pétursson,
Auðunn Óskar Jónasson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Katrin Björg Jónasdóttir,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Ágústsson,
Sigurjón B. Guðmundsson, Kolbrún Gunnarsdóttir,
Guðmundur K. Guðmundsson
og barnabörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
M0RGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birt-
ingar endurgjaidslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðs-
ins Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Minning
Ronnie Wathen
Mér var að berast sú harmafregn
frá Lundúnum, að góðvinur minn
Ronnie Wathen væri allur. Bana-
meinið var heilaæxli sem ekki
reyndist unnt að fjarlægja í tæka
tíð. Með honum er fallinn í valinn
einhver frumlegasti og skemmtileg-
asti persónuleiki sem ég hef fyrir-
hitt um ævina. Látleysi hans, pjatt-
leysi og hjartahlýja héldust í hendur
við sérstæða kímnigáfu og óvenju-
legt sjálfstæði í skoðunum og öllum
lífsháttum. Hann fór sína eigin leið-
ir í lífi jafnt sem list og lét hvergi
glepjast af fagurgala eða gýligjöf-
um heimsins, var í senn heilsteyptur
og fullkomlega óútreiknanlegur.
Ronnie Wathen var fæddur árið
1934 og stundaði nám í Marlbor-
ough og í Trinity College í Dyflinni,
enda átti hann til Kelta að telja,
þó hann teldi sig vera Bretá. Ungur
að árum kynntist hann Ástu Krist-
insdóttur (Björnssonar læknis) og
gekk að eiga hana. Eignuðust þau
tvö mannvænleg börn seip nú eru
uppkomin og búa í Lundúnum
ásamt móður sinni.
Þau Ásta og Ronnie gerðu víð-
reist um veröldina og dvöldu lang-
dvölum í fjarlægum löndum, svo
sem Grikklandi, Tyrklandi og Nep-
al, en áttu sér fastan samastað í
þorpinu Deia á Mallorca, þar sem
þau voru grannar og vildarvinir
enska skáldsins Roberts Graves.
Megináhugamál Ronnies voru ljóða-
gerð og sekkjapípuleikur, og kom
hann víða fram sem hljómlistarmað-
ur, meðal annars í Ástralíu. Hins-
vegar hygg ég að ljóðlistin hafí átt
sterkari ítök í honum.
Ég hef ekki eignast nema sjö af
ljóðakverum hans, en þau munu
hafa verið nokkru fleiri. Árið 1968
gaf hann út í Reykjavík ljóðabókina
„Book“, og hafði þegar gefið út
bækurnar „Bricks“ í Dyflinni og
„Rock“ í Tyrklandi. í „Book“ er
stuttur formáli saminn af skáldun-
um Tómasi Guðmundssyni og Krist-
jáni Karlssyni. Þar segir meðal ann-
ars: „Ljóð og lausamál Ronnies
Wathens ber vitni sönnu geðslagi
nútímamanns. Ógnvæna flækju
samtímalífs endurspeglar hann í
notkun raunsærra eða heimspeki-
legra þversagna, tíðum kúvending-
um tilfmninga og raddblæ bölsýns
jákvæðis við veruleikann. Margoft
samtengja ljóð hans nakta yfirlýs-
ingu flókinni og snjallri hugmynd.
Einkanlega ber lausamál hans vott
um milliliðalausa reynslu af dæmi-
gerðum nútímaaðstæðum víða um
heim.“
Næsta bók Ronnies, „Work“,
kom út í Palma de Mallorca árið
1972 með 27 ljóðum. Meðal þeirra
eru „ísland ódýrt“ (Bifröst 1965)
og „Sinbathing in Iceland" (Þing-
völlum 1971). Næst kom „My
Shame in Crowds", líka gefin út í
Palma de Mallorca 1979. Þar eru
ljóðin „Fountain“ (um gosbrunninn
í Reykjavíkurtjörn) og „Drunk“ (um
vininn Steinar Siguijónsson). Þá
kom „Of the Kingdom of Toys and
Tools“ (Palma de Mallorca 1984).
Þar kemur ísland ekki við sögu.
Árið 1987 kom „Greek Discoteque“
(Deia), langur rímaður ljóðaflokkur,
tileinkaður vini okkar beggja, Kevin
Andrews (tengdasyni e.e. cumm-
ings), sem drukknaði í Grikklandi
fyrir fjóram árum (Ronnie skrifaði
um hann minningarorð í breska
blaðið The Guardian 8. sept. 1989).
Síðasta erindið í bókinni er á þessa
leið:
Princess Sunna Rolandsdóttir in fetching
black
and Queen Ásta Kristinsdóttir at the back
in a bright red and green suit and a yellow
mac.
Árið 1988 kom út „Under Arar-
at“ sem ég hef ekki séð, en árið
1990 kom „The Unwritten Moun-
tains“ (Deia) með ljóðaflokkum um
hefðbundna írska tónlist, Nepal,
Tyrkland og Grikkland. Síðasta
ljóðakver Ronnies var „Melkorka"
(Deia 1992) og fjallar um þá frægu
írsku kóngsdóttur sem kemur svo
mjög við sögu í Laxdælu (12ta til
23ja kafla).
Ég hef ijölyrt um ljóðakver
Ronnies vegna þess að þar hygg
ég að hann hafi birt það sem honum
Pálína Gunnars-
dóttir — Minning
Fædd 24. maí 1922
Dáin 3. september 1993
í dag kveðjum við Pálínu Gunn-
arsdóttur, vinnufélaga okkar til
margra ára. Pálína fæddist 24. maí
1922 í Vestmannaeyjum, en var
búsett í Reykjavík mestan hluta
ævinnar. Við kynntumst henni
fyrst, er hún hóf störf hjá Rann-
sóknastofu Háskólans við Baróns-
stíg árið 1971. Fyrst vann hún við
afleysingar í bóluefnagerð og síðan
við dauðhreinsun og glasaþvott.
Einnig sá Pálína um að fullnægja
kaffiþörf starfsmanna stofnunar-
innar. Hún sinnti starfi sínu vel og
öllum þótti vænt um Pöllu.
Þegar hún hóf störf hjá okkur,
hafði hún verið ekkja í mörg ár og
með dugnaði komið upp fimm börn-
um. Lífið hjá Pöllu hefur því ekki
alltaf verið dans á rósum. Hún var
ein af hetjum hvunndagsins.
Það var alltaf notalegt að setjast
niður og fá sér kaffibolla hjá Pöllu
og ræða við hana um það sem efst
var á baugi hveiju sinni. Hún hafði
sínar skoðanir á flestum hlutum,
og tók þá oftast afstöðu með þeim,
sem minna mega sín í þjóðfélaginu.
í samkvæmum, sem haldin voru á
vegum stofnunarinnar, var Palla
hrókur alls fagnaðar og minnumst
við þess hvað hún var glæsileg á
dansgólfinu.
Það voru vissulega dapurleg tíð-
indi þegar Palla greindist með
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför mannsins míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
JÓNS ÞORBERGS EGGERTSSONAR,
Miðtúni 16,
ísafirði.
Þorbjörg Jónsdóttir,
Erna Jónsdóttir,
Pétur Jónsson,
Eggert Jónsson,
Halldór Jónsson,
Óttar Jónsson,
Ólafía Kristjánsdóttir,
Vésteinn Jónsson,
Guðmundur Þórðarson,
Hansina Sigurðardóttir,
Kristín Björnsdóttir,
Dagrún Dagbjartsdóttir,
Anna Kristín Hauksdóttir
og barnabörn.
lá þyngst á hjarta. Hann lét sig að
vísu litlu skipta farnað ljóða sinna
á bókamarkaði, en taldi sig tví-
mælalaust eiga brýn erindi við þá
sem kunnu að meta sérkennilega
list hans og óvænta sýn á veruleik-
ann.
Þegar Ronnie gisti ísland áttum
við að jafnaði fagnaðarfundi, bæði
heima hjá Ástu tengdamóður hans
og á heimili mínu. Vora öll þau
kynni á einn veg: hann var ógleym-
anlegur maður. Minnisstæðastur
varð hann samt þegar ég heimsótti
hann í Lundúnum fyrir nokkrum
árum og hann tók upp hjá sér að
flytja af munni fram fyrir dolföllnu
samkvæmi langa kafla úr Finne-
gans Wake og fipaðist hvergi -
milli þess sem hann lék á sekkjapíp-
una. Ég hefði ekki að óreyndu trú-
að að sá torræði texti væri á færi
nokkurs manns, en sannleikurinn
var sá að hann kunni meginhluta
verksins utanbókar. Sendi hann mér
síðar spólu með þessum flutningi
sínum og er meðal þeirra dýrgripa
sem ég vildi einna síst að lentu í
glatkistunni.
Ég votta ekkju hans og börnun-
um tveimur mína dýpstu samúð á
þessum hryggilegu tímamótum, svo
og aldraðri tengdamóður sem sér á
bak hollum velunnara og einstæð-
um manni. Hann mun lifa í minn-
ingu allra sem báru gæfu til að
eiga hann að vini. Blessuð sé minn-
ing hans.
Sigurður A. Magnússon.
ólæknandi sjúkdóm síðastliðinn vet-
ur, einmitt þegár hún var að ljúka
störfum og hlakkaði eflaust til þess
að eiga rólegt ævikvöld. Hún lést
að morgni 3. september sl. eftir
stutta en erfiða sjúkdómslegu. Það
hefur þó eflaust hjálpað henni mik-
ið þessar síðustu vikur, að hafa
einkadóttur sína Fríðu hjá sér, en
hún kom frá heimili sínu í Svíþjóð
til að annast móður sína. Við send-
um börnum Pálínu og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Starfsfólk sýkladeildar Land-
spítalans og Rannsóknastofu
Háskólans við Barónsstíg.
MINNINGARKORT SJALFSBJARGAR
REYKJAVÍK OG NÁGRENNIS
i1 78 68
Innheimt með giróseðli