Morgunblaðið - 23.04.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1983
+
Móöir okkar,
ÓLÖF JÓNSDÓTTIR
Iré Katanesi,
til heimilis aö Vallholti 17, Akranesl,
lést í Sjúkrahúsi Akraness, 20. apríl 1983.
Börn hinnar lótnu.
t
Faöir okkar,
HANNES ÓSKAR SAMPSTED,
Vífilsgötu 7,
lést aö morgni 21. apríl á Vífilsstaðaspítala.
Börn hins lótna.
+
Eiginmaður minn,
INGVAR MAGNÚSSON,
lést á Landakotsspítala aöfaranótt 21. apríl.
Jaröaö veröur frá Fossvogskirkju, föstudaginn 29. apríl, kl. 1.30.
Þórlaug Bjarnadóttir
og vandamenn.
Móðir okkar og tengdamóöir,
SIGRÍOUR MAGNÚSDÓTTIR,
áöur til heimilis aö Frakkastíg 20,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu, fimmtudaginn 21. apríl.
Lára Árnadóttir,
Magnea Árnadóttir,
Þóra Árnadóttir,
Eyþór Árnason,
Jóhann Sigurjónsson,
Marteinn Kratach,
Albert Jensen,
Anna Ásmundsdóttir.
Móöir okkar, tengdamóöir og systir,
JÓNÍNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Njaröargötu 37,
lést á Landspítalanum föstudaginn 22. apríl.
Elínborg Reynisdóttir,
Guöjón Reynisson,
Guórún Reynisdóttir,
Sigurður Reynisson,
Guörún Guðjónsdóttir.
Skarphéðinn Árnason,
Laufey Magnúsdóttir,
Ragnar Þorsteinsson,
Kristjana Guömundsdóttir,
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
PÁLL PÁLSSON,
Drápuhlíö 19,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 25. apríl, kl.
13.30.
Sólveig Kolbeinsdóttir,
Kolbeinn Pálsson,
Málfríöur Pálsdóttir, Björgólfur Jóhannsson,
Steinunn Pálsdóttir.
+
Eiginkona mín,
ÓLÖF BJRNADÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 26. apríl, kl.
16.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er vlnsamlegast bent á Krabba-
meinsfélag islands.
Fyrir hönd barna okkar og annarra aöstandenda,
Guöjón Guömundsson,
Laugateig 46.
+
Af alhug þökkum viö samúö og vinarhug viö andlát móöur minnar
og tengdamóöur,
INGIBJARGAR LARSEN.
Guömundur Magnússon,
Ástrfóur Þ. Þóröardóttir.
Katrin Thorstensen
frá Arnardal — Minning
Fædd ll.febrúar 1908
Dáin 17. aprfl 1983
Hún amma mín hefur lagt aug-
un aftur í hinsta sinn. Oft hefur
hugur minn reikað til þeirra tíma,
er ég fékk að vera í návist hennar
og njóta þeirra gleðigeisla, sem
frá henni streymdu. Á þessari
kveðjustund á hún hug minn all-
an. Mér eru ljóslifandi þeir dagar,
er ég steig mín æskuspor í Páls-
húsi undir verndarvæng hennar.
Ég vissi ekki þá, að ég var að læra
að lifa. Lífsviðhorf hennar ömmu
munu ætíð verða mér leiðarljós,
þótt erfitt verði að feta í fótspor
hennar. Engum gat dulist atorka
ömmu minnar og járnvilji 1 öllu
sem hún tók sér fyrir hendur. Vilji
til að njóta lífsins og til að gera
öðrum kleift að gera hið sama. í
þeim tilgangi létti hún ósjaldan
undir með samferðafólki sínu,
ekki síst þeim sem minna máttu
sín.
Aldrei sat amma auðum hönd-
um. Þegar hún var ekki að sinna
öðrum, voru prjónarnir teknir
fram og lopinn hnepptur í form
fagurs fatnaðar af meiri hraða og
leikni en almennt gerist. Afrakst-
ur þeirrar iðju notaði hún síðan til
þess að gleðja aðra.
Seint mun ég gleyma því, hvern-
ig hún tók á móti gestum sínum.
Hún var ekki í rónni, fyrr en hvert
mannsbarn var orðið mett og vel
það, og samt voru öll borð hlaðin
góðgerðum. Hún hentist á milli
herbergja til þess að stjana við
gestina, og það voru greinilega
ánægjustundir ömmu, stundirnar
sem hún notaði til þess að gleðja
aðra.
Það er dæmigert, að síðustu
daga erfiðrar sjúkdómslegu, var
amma meira og minna með hug-
ann við gjafir. Biblían, sem hún
gaf Sólveigu í fermingargjöf dag-
inn er hún kvaddi, verður helguð
minningu hennar um aldir alda.
Ég, eiginmaður minn og dætur,
biðjum góðan Guð að varðveita
sálu hennar.
Far þú í fridi,
fridur Guós þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allL
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Kata.
Sunnudaginn 17. apríl sl. lést á
Borgarspítalanum Katrín Thor-
stensen frá Arnardal eftir nokk-
urra mánaða sjúkdómslegu.
Hversu lengi banamein hennar
hafði búið með henni eða hversu
lengi hún hafði kennt þess, veit
enginn. Katrín Thorstensen var
ekki sú manngerð, sem kvartaði
undan kvillum eða andstreymi.
Það er ekki ætlun mín að varpa
ljósi á lífshlaup ömmu minnar
með þessum fátæklegu kveðjuorð-
um. Til þess eru aðrir betur í
stakk búnir, og megnið af þeirri
löngu sögu var þegar liðið, er ég
komst til vits og ára. Mér segir svo
hugur, að ef sú saga yrði til hlítar
skrifuð svo og saga annarra
ágætra samtímamanna hennar,
þá væri þar komin þörf lesning
fyrir þá allsnægtakynslóð, sem nú
vex úr grasi.
Amma hverfur nú af velli að
loknu vel unnu dagsverki, sam-
kvæm sjálfri sér og sínum gildum
til hinstu stundar. Nú er hún kom-
in í þann hluta hugarheims okkar,
sem heyrir minningunni til. I
þeim heimi skipar hún veglegan
sess og deyr aldrei. Hún mun
halda áfram að lifa í hugum niðja
sinna og þeirra, er nutu þeirrar
blessunar að eiga samfylgd með
henni í lífinu. Það veganesti, sem
hún hefur gefið okkur, mun nú
sem áður vera okkur ómetanleg
stoð í hringiðu lífsins.
Á kveðjustund sækja minn-
ingarnar á hugann. Við reynum að
kalla fram myndir frá liðnum dög-
um, endurlifa gamlar samveru-
stundir okkur til huggunar. Ég
minnist lítillar og glaðlegrar
konu, sem situr að prjónum, og
fellur ekki verk úr hendi. Ég
minnist samverustundar fyrir
nokkrum mánuðum, þegar við
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ANNA SIGURLAUG EINARSDÓTTIR,
Langeyrarvegi 7,
Hafnarfiröi,
lést í Vífilsstaöaspítala 19. þessa mánaöar.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna.
Hulda Sverrisdóttir,
Egill Tyrfíngsson.
Hjartkær eiginkona mín, móöir, tengdamóöir, amma og lang-
amma,
KRISTÍN GÍSLADÓTTIR,
Búöargeröi 5, Reykjavík,
andaöist miövikudaginn 20. apríl.
Lárus Salómonsson.
Ármann J. Lárusson,
Grettir Lárusson,
Kristján Heimir Lárusson,
Brynja Lárusdóttir,
Lárus Lárusson,
barnabörn og
Björg Árnadóttir,
Ólaffa Þórðardóttir,
Sigurlaug Björgvinsdóttir,
Júlíus Einarsson,
Agnes Tryggvadóttir,
barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og jaröar-
för móöur minnar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
SIGRÍOAR SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Skólavegi 3, Keflavík.
Sigurbjörn Tómasson, Guörún Halldórsdóttir,
Þorvaldur Þ. Sigurbjörnsson, Halldóra Konráösdóttir,
Konráö D. Þorvaldsson,
Siguröur S. Sigurbjörnsson,
Helgi Pálmar Breiöfjörö.
hlustuðum á lifandi frásögn
ömmu af atburðum líðandi stund-
ar og hvernig hún gæddi þá sögu
slíku lífi, að það væri ekki á færi
færustu sögumanna að komast
með tærnar, þar sem hún hefur
hælana. Ég minnist heimsóknar
til hennar á Borgarspítalann
stuttu fyrir jól og allt að barns-
legri tilhlökkun hennar yfir því að
fá að fara heim yfir jólin, komast
í prjónana, vestfirska harðfiskinn
og hákarlinn, sem hún hafði keypt
stuttu áður en hún fór á sjúkra-
húsið. Það er í þúsundum minn-
ingabrota sem þessum, sem amma
lifir í hugum afkomenda sinna og
ástvina.
Nú kveð ég ömmu í hinsta sinn,
megi hún hvíla í friði.
Kristinn Arnar Guðjónsson
Mikil búkona er gengin fyrir
ætternisstapann.
Kynni mín af Katrínu spanna
nær aldarfjórðung. Á þeim tíma
hefur mér orðið æ betur ljóst, að
þar fór engin meðalmanneskja.
Ekki var síður ljóst, að sá fyrir-
myndar heimilisbragur sem ríkti
kringum hana, var fyrst og síðast
henni að þakka.
Hún var vinnusöm og hún var
hyggin. Sennilegast voru þessir
eiginleikar komnir úr foreldrahús-
um, bæði að erfðum og með upp-
eldi. Hún fæddist í Arnardal við
Skutulfjörð, dóttir Katrinusar út-
vegsbónda Jónssonar, og konu
hans, Sólveigar Einarsdóttur.
Katrín ólst þannig upp við útveg
og búskap, og er hún festi ráð sitt
rúmlega tvítug, var hún fleiri
vertíðir búin að vinna við útgerð
og fiskverkun, bæði á Ströndum
og við Djúp.
Um eins árs skeið sá hún,
sautján ára gömul, um heimili á
ísafirði, en tvö börn voru í heimili,
annað kornabarn, en húsmóðirin
heilsulaus. Það var þannig ekki
reynslulaus unglingur, sem réðst
kaupakona að Reykjanesi í Gríms-
nesi vorið 1929.
Þar bjó þá Hermann sonur Jóns
prests Thorstensen á Þingvöllum,
en móðir Hermanns, Guðbjörg
Hermannsdóttir mun hafa átt
jörðina. Árið 1930 gekk Katrín að
eiga Hermann bónda og bjuggu
þau í Reykjanesi i 6 ár.
Ekki verður hér rakin búskap-
arsaga þeirra hjóna nema í stór-
um dráttum. Hún byrjaði í fá-
tæktarbasli kreppuáranna og end-
aði í bjargálnum eftirstríðsár-
anna.
Árið 1936 fluttu þau vestur í
Arnardal og bjuggu þar við sjó og
búskap til 1945, er Hermann gerð-
ist bústjóri í Mjóanesi í Þingvalla-
sveit og árið eftir að Úlfljótsvatni
í Grafningi.
Til Grindavíkur fluttu þau 1947
og bjuggu þar æ síðan. Hermann
stundaði verkamannavinnu, en
hann lést 1966.
Leiðrétting
í minningargrein um Helga T.
Helgason á Þursstöðum, hér í
Mbl., hefur nafn ekkju Helga heit-
ins misritast. — Stendur Guð-
finna, en hún heitir Guðrún
Tryggvadóttir. — Um leið og þetta
er leiðrétt er beðist afsökunar á
misrituninni.