Morgunblaðið - 23.04.1983, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1983
13
Byggjum upp þjóðfélag frelsis,
framfara og betra mannlífs
eftir Friðrik Sophus-
son, varaformann
Sjálfstæðisflokksins
Núna um helgina tökum við ís-
lendingar þátt í einu skoðana-
könnuninni, þar sem raunveruleg
alvara og ábyrgð fylgir því hvern-
ig atkvæðum er ráðstafað.
Atkvæðisréttur í lýðræðislandi
er ekki aðeins mikilvæg mannrétt-
indi, heldur einnig ábyrgð á niður-
stöðum kosninga og hvaða áhersl-
ur ráða ferðinni í stjórn landsins.
Þess vegna ber að vanda valið.
Umræðan síðustu vikur bendir
ótvírætt til þess, að við þessar
kosningar standa menn frammi
fyrir tveimur kostum: annars veg-
ar leið vinstri aflanna og hins veg-
ar leið Sjálfstæðisflokksins.
Vinstri flokkarnir bjóða upp á
forsjárstefnu, þar sem ríkið
ákveður hvað fólki er fyrir bestu. í
framhaldi af eigin stjórnarsetu,
boða þeir nauðsyn neyðaráætlun-
ar til fjögurra ára og lögbindingu
niðurtalningar sem reynsla lið-
inna ára hefur kennt, að telur ekk-
ert niður nema lífskjörin.
Sjálfstæðisflokkurinn treystir
fólki og vill skapa því svigrúm og
frelsi til athafna, samfara ábyrgð
á eigin ákvörðunum og verkum.
Sjálfstæðisflokkurinn leggur á
það áherslu, að hagsmunir laun-
þega og atvinnurekenda í landinu
fara saman og vill leysa yfirstand-
ani vandamál með samvinnu allra
landsmanna, i stað þess að etja
saman stéttum og hagsmunahóp-
um á viðsjárverðum tímum.
Þeir sem stjórna
landinu og hinir sem
kjósa þá til þess
Neikvæð afstaða fólks til stjórn-
málamanna og stjórnmálaflokka
og sá trúnaðarbrestur sem orðinn
er milli þessara aðila getur hafa
alvarlegar afleiðingar, því stjórn-
málaflokkar og stjórnmálastarf
eru forsendur lýðræðisskipulags-
ins. Þjóðfélagsleg upplausn og
efnahagsöngþveiti getur orðið lýð-
ræðislegum stjórnarháttum
hættulegt og er vatn á myllu
þeirra sem telja eðlilegt og nauð-
synlegt að gripa til örþrifaráða.
Fjölgun flokka og sérframboð eru
ekki leiðir út úr vandanum, heldur
hið gagnstæða, þau auka aðeins á
sundrung og upplausn.
Það er brýnt ef ekki á illa að
Friðrik Sophusson
fara, að traust myndist milli
þeirra sem stjórna landinu og
hinna sem kjósa þá til þess. Það er
líka brýnt að menn skoði hug sinn
þegar þeir greiða atkvæði i alþing-
iskosningum og átti sig á þvi, að
þeir eru að kjósa ramma utan um
líf sitt, en ekki bara að láta i ljósi
ánægju eða óánægju með ein-
„Vinstri flokkarnir
bjóöa upp á forsjár-
stefnu, þar sem ríkið
ákveöur hvaö fólki er
fyrir bestu. I framhaldi
af eigin stjórnarsetu,
boða þeir nauðsyn neyð-
aráætlunar til fjögurra
ára og lögbindingu
niðurtalningar sem
reynsla liðinna ára hef-
ur kennt, að telur ekk-
ert niður nema lífskjör-
hverja stjórnmálamenn eða
flokka. Það er nefnilega alrangt
sem haldið hefur verið fram, að
allir stjórnmálaflokkar hérlendis
væru eins. Á þeim er grundvall-
armunur sem lýsir sér best I því
sem sagt var hér að framan um
vinstri flokkana annarsvegar og
Sjálfstæðisflokkinn hinsvegar.
Ábyrgð eða ábyrgðarleysi
Úrræðaleysi stjórnvalda og ytri
áföll hafa valdið öryggisleysi hjá
fólki, ásamt bölsýni og upplausn.
Kosningabaráttan undanfarið
hefur endurspeglað þetta úrræða-
leysi vinstri flokkanna, og nú hef-
ur það gerst að tveir flokkar hafa
gefið yfirlýsingar sem erfitt er að
skila öðruvísi en að þeir séu að
skerast úr leik. Bandalag jafnað-
armanna kveðst ekki taka þátt í
stjórn landsins nema með þeim
sem samþykkja hvernig það vill
aðskilja löggjafar- og fram-
kvæmdavald, vitandi að það vill
enginn annar stjórnmálaflokkur.
Á sama hátt hefur Framsóknar-
flokkurinn lýst því yfir, að af hans
hálfu sé það skilyrði fyrir stjórn-
arsamstarfi að niðurtalningin
verði lögbundin, vitandi að það vill
enginn islensku stjórnmálaflokk-
ur nema Framsóknarflokkurinn.
Með þessum yfirlýsingum er
óbeint verið að víkja sér undan að
taka ábyrgð á stjórn landsins á
erfiðum tímum.
Sjálfstæðisflokkurinn gengur
sameinaður og þróttmikill til
þessara kosninga. Hann er til-
búinn að leiða þjóðina til nýrrar
endurreisnar og uppbyggingar at-
vinnulífsins.
Með samstilltu átaki byggjum
við upp þjóðfélag frelsis, framfara
og betra mannlífs.
Friðrík Sophusson skipar 2. sæti i
íramboóslista Sjálfstæðisflokksins
í Reykjavík.
„Starfsemi álverksmiðjunnar
stóriðju í Hafnarfirði. Ert þú
hlynntur því, að álverið í
Straumsvík verði stækkað?
„I dag virðast allir flokkar vera
orðnir sammála um nauðsyn þess
að halda áfram virkjunum fall-
vatna okkar í stórum stíl, meira
að segja Alþýðubandalagið líka.
Þegar kemur að því að ræða,
hvernig eigi síðar að nota rafork-
una frá nýjum stórvirkjunum, þá
er oft minna um svör. Ljóst er, að
tilgangslaust er að tala um að
virkja, ef enginn markaður er
fyrir raforkuna. Aukin stóriðja er
því algjör forsenda þess, að ráðist
verði í nýjar virkjanir. Stækkun
álversins i Straumsvík er þar einn
kosturinn og liklega sá sem einna
helzt kemur til álita. Að mínu áliti
á að tengja saman stækkun ál-
versins og hækkun raforkuverðs-
ins. Hafnfirðingar hafa þegar
töluverða reynslu af starfsemi
þessa stóriðjufyrirtækis í sínu
bæjarfélagið. Að fenginni þeirri
reynslu fullyrði ég að mikill meiri-
hluti Hafnfirðinga er því fylgj-
andi, að álverksmiðjan í
Straumsvík verði stækkuð og
áfram haldið iðnaðaruppbyggingu
á Straumsvíkursvæðinu. Það yrði
enn ný lyftistöng fyrir hafnfirzkt
atvinnulís, og þjóðina alla.“
— Þetta sagði Árni Grétar
Finnsson, forseti bæjarstjórnar
Hafnarfjarðar, þegar Morgun-
blaðið spurði hann um mikilvægi
starfsemi álverksmiðjunnar fyrir
Hafnarfjörð. Hann sagði enn-
fremur: „Allir starfsmenn verk-
smiðjunnar eru íslenzkir og með
rekstri hennar höfum við flutt
nýja tækniþekkingu inn í landið.
Hinir íslenzku starfsmenn verk-
smiðjunnar hafa staðið sig með
mikilli prýði í frumraun þessarar
tegundar stóriðju á íslandi og er
mér kunnugt um að álið, sem þar
er framleitt, er talið gott. Til við-
bótar þeim fjölda starfsmanna,
sem vinna í álverksmiðjunni
sjálfri, þá hefur hún ennfremur
skapað margvísleg atvinnutæki-
færi, sérstaklega á sviði viðgerða
og ýmiss konar þjónustu. Þá er
rétt að geta þess, að allur kostnað-
ur við byggingu Straumsvíkur-
hafnar er greiddur af álverksmiðj-
unni. Verksmiðjan hefur afnota-
rétt af höfninni í 25 ár eða fram til
ársins 1994, en þá verður
Straumsvíkurhöfn afhent Hafnar-
fjarðarbæ skuldlaus til fullrar
eignar."
Árni Grétar Finnsson
— Ertu uggandi um að núver-
andi orkuráðherra, Hjörleifur
Guttormsson, stefni að því að loka
álverksmiðjunni í Straumsvík?
„Eftir að ráðherrann lét þau orð
falla á Alþingi, nað hagkvæmast
væri að skrúfa fyrir þetta stór-
iðjuver, álverið, í áföngum og
spara með því sem svarar heilli
stórvirkjun. Slíkt væri raunar
langsamlega ódýrasti virkjunar-
kostur landsmanna nú“ og bætti
síðan við, að starfsmennirnir ættu
að snúa sér að „þjóðhollari" störf-
um. Hvað svo sem hann kann nú
að hafa meint með því, þá held ég,
að ekki fari á milli mála, hvað
fyrir honum og skoðanabræðrum
hans vakir í þessu máli. Öll vinnu-
brögð hans í málinu síðan benda
til hins sama. Samningarnir um
byggingu álverksmiðjunnar í
hefur verið mikil lyftistöng
fyrir hafnfirzkt atvinnulíf,“
— segir Árni Grétar Finnsson, forseti
bæjarstjórnar Hafnarfjarðar
„Bygging og starfsemi ál-
verksmiðjunnar í Straumsvík hef-
ur verið mikil lyftistöng fyrir
hafnfirzkt atvinnulíf. Hún er
langstærsta atvinnufyrirtækið í
Hafnarfirði og þar vinna hátt í 7
hundruð starfsmenn, þar af um
helmingur Hafnfirðingar. Það
myndi hafa í för með sér ófyr-
irsjáanlegar afleiðingar fyrir
hafnfirzkt atvinnulíf, ef starfsemi
álverksmiðjunnar yrði hætt og
henni lokað og raunar myndi það
bitna á fjölda manna í nágranna-
byggðarlögunum líka, sem þangað
sækja vinnu sína.“
Straumsvík voru gerðir fyrir
nærri tveimur áratugum. Þeir
voru forsendan fyrir Búrfells-
virkjun og á sínum tíma gerðir af
mikilli djörfung og forsjálni. í
nær 15 ár hafa bæði þessi mann-
virki fært þjóðinni mikinn auð.
Frá því samningarnir við ÍSAL
voru gerðir hefur að sjálfsögðu
margt breytzt, bæði hér á landi og
í heiminum öllum, þar á meðal
ákveðnar forsendur, sem gengið
var útfrá við gerð samninganna.
Þetta á fyrst og fremst við um
rafmagnsverðið, því verð á allri
orku hefur hækkað mikið í heim-
inum siðasta áratug. Á þennan
þátt málsins hefur núverandi
iðnaðarráðherra hins vegar lengst
af langt sáralitla áherzlu. Hann
hóf stríð sitt gegn álverksmiðj-
unni með því að brigzla forráða-
mönnum fyrirtækisins um marg-
skonar svik, „hækkun í hafi“ og
fleira og fleira. Það tal hefur hann
nú fellt niður og upp á síðkastið
virst hafa vilja til að beita sér að
þeim þættinum, sem mestu máli
skiptir, það er hækkun rafmagns-
verðsins. Heilindin virðast þó
nokkuð blendin, eins og fyrri dag-
inn, því jafnframt leggur ráðherr-
ann megin áherzlu á að halda
landsvirkjun, framleiðanda og
seljanda raforkunnar fyrir utan
alla þátttöku í samningum og við-
ræðum við Alusuisse. Ég tel því
fyllstu ástæðu til að vera á varð-
bergi gegn vinnubrögðum og raun-
verulegum fyrirætlunum ráðherr-
ans í þessum málurn."
— Hvað með áframhaldandi