Morgunblaðið - 27.09.1974, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 1974
37
J
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna v
Kristjönsdöttir
þýddi ,
7
Keller fór að dæmi hans og
kveikti sé sér í sígarettu, rólegur
og flýtti sér ekki hið minnsta.
— Hvað ertu eiginlega að
hangsa, sagði Fuad og tiplaði óró-
legur í kringum hann. Keller dró
að sér reykinn, brosti hæðnislega
og henti frá sér sígarettunni. Svo
opnaði hann töskuna og tók upp
Ltígerskammbyssu. Þetta var
stórkostlegt vopn. Hann vó hana í
hendi sér og skoðaði hana f krók
og kring. Hann hafði sannarlega
lært að fara með vopn, þegar
hann var í útlendingahersveit-
inni. Hann gat líka drepið mann
með berum höndum, hann gat
gengið mílu eftir mílu í steikjandi
hita, án þess að þurfa vott né
þurt. Hann var sérfræðingur í
sjálfvirkum vopnum og skotfimi
hans var ævintýraleg. Hann hafði
ekki sfzt fengið þjálfun í Indókfna
á sínum tíma. Hann var jafnvígur
á hvaða skotvopn sem var og
kveið engu, fyrst raunin var fólg-
in i þessu.
— Ég er tilbúin, sagði Keller.
Fuad benti upp í hátt tré í
nokkurri fjarlægð. — Sjáðu,
þarna er skotmarkið. Keller
greindi, að eitthvað hafði verið
hengt upp í tréð og sást þó varla í
það í laufþykkninu.
— Þú færð ekki nema tvö skot,
sagði Fuad og vætti varirnar.
— Þeir settu það skilyrði. Ég
vona þú hafir ekki verið að að
ljúga að mér, bætti hann lágróma
við. — Ég vona þú sért eins fær og
þú hefur verið að gorta af.
Keller leit á hann fullur fyrir-
litningar. — Farðu frá, sagði
hann hranalega.
Hann lyfti byggunni í axlarhæð
og horfði á skotmarkið, það bærð-
ist fyrir golunni, þarna lengst
uppi. Hann reiknaði út fjarlægð-
ina og hraðann. Hann miðaði og
áður en sekúnda var liðin hafði
hann hleypt af. Litli svarti bögg-
ullinn uppi í trénu var hvergi
sjáanlegur.
— Er þetta eina skotmarkið?
Fuad tók af sér gleraugun og
svo þurrkaði hann sveitann af
enninu. Og andlit hans uppljóm-
aðist í brosi. — Já, ekkert annað,
ekkert meira. Þetta hefði enginn
getað leikið eftir þér. í fyrsta
skoti! Hann hvíslaði ekki lengur
heldur hrópaði og gaf bendingar í
áttina að svarta Mercedesbílnum.
Hann hafði staðið við það, sem
honum var ætlað. Hann myndi fá
peningana sína og enginn gæti
ásakað hann um, að hann hefði
ekki útvegað manninn, sem hann
var beðinn um.
Keller setti byssuna aftur í
töskuna, henti henni kæruleysis-
lega að fótum Fuads og fór aftur
inn í bílinn. Til andskotans með
þá. Til andskotans með þessa
glápendur í Mercedesbílnum. Og
með Fuad. Hann var sá bezti af
öllum og þeir höfðu verið vitni að
því, að honum stóð enginn á
sporði. A þessari stundu hafði
hann sjálfsvirðingu. Nú var hon-
um næstum sama, hvort hann
fengi starfið eða ekki.
Bflflautan á Mercedesbílnum
var þeytt tvívegis. Fuad stökk
upp.
— Þeir eru ánægðir, hrópaði
hann upp yfir sig. — Þetta var
merkið. Eitt flaut þýddi, að þeir
vildu þig ekki, tvö að þeim litist á
þig. Þú ert heppinn maður Keller.
Hef ég ekki alltaf sagt, að ég,
Fuad Hamedin, myndi færa þér
heppni.
— Reyndu að halda saman á þér
túlanum, hreytti Keller út úr sér.
— Heldurðu að þú fáir ekki þína
borgun fyrir ómakið. Og auk þess
þarf tvo til að semja. Þú segir mér
hvað ég fæ mikla peninga og
hvert fórnardýrið er. Farðu og
segðu þessum þarna í bílnum að
ég vilji fá að vita allt og ég gefi
mitt svar á sama hátt og hann gaf
mér sitt svar.
— Fimmtíu þúsund dollarar,
sagði hann og átti erfitt með að
koma orðunum út úr sér vegna
geðshræringar. — Bandaríkja-
dollarar. Og vegabréf á hvaða
nafni, sem þú vilt. En þú getur
ekki fengið að vita meira að svo
stöddu. Þú verður að sætta þig við
þetta eða ekki, segja þeir. Fimm-
tíu þúsund dollarar, Allah!
— Þá skaltu bæta við einu vega-
bréfi, sagði Keller og kveikti sér í
annarri sígareftu. Nú var hann
líka farinn að svitna, en hann var
staðráðinn í að láta Fuad ekki á
sér sjá nein merki geðshræringar.
Fimmtíu þúsund dollarar. Hann
var þurr í kverkunum og hend-
urnar skulfu. — Eitt vegabréf
fyrir mig og annað fyrir Souha.
Farið og segðu þeim það. Hypjaðu
þig, ræfillinn þinn. Nema þú
viljir ég fari sjálfur.
Fuad trítlaði af stað og Keller
losaði um skyrtuna. Hún þrengdi
skyndilega að honum í hálsinum.
Þetta var fjársjóður. Hann hafði
drepið marga menn um dagana og
aldrei fengið neitt, sem komst
í hálfkvisti við þetta. Hann hafði
ekki metið mannslífið mikils. Nú
hallaði hann sér aftur f sætinu og
kuldabros lék um varir hans.
Hann hafði aldrei látið sér til
hugar koma, að mannslíf gæti
kostað annað eins og þetta.
— Allt f himnalagi, sagði Fuad
og lokaði á eftir sér. — Þú færð
vegabréf fyrir þig og stúlkuna og
tíu þúsund fyrirfram og hitt, þeg-
ar þú hefur innt verkið af hönd-
um.
— Þá segjum við það, sagði
Keller. — Flautaðu tvisvar til
merkis um, að samningurinn sé
hér með gerður.
Annar kafli
— Ég vildi óska þú fengist til að
segja mér, hvað er að.
Keller hafði keypt handa henni
dýrindis kjól og nýja skó. Hann
hafði hampað vegabréfinu
hennar framan í hana, sem hafði
komið með sendli og gaf henni
Ifbanskan ríkisborgararétt. —
Núna geturðu farið hvert á land
sem er, sagði Keller til skýringar.
— Þú hefur þjóðerni. Þú ert
Lfbani, þú ert ekki flóttamaður
lengur, sem ekkert ættland á.
— Mig langar ekki að fara neitt,
sagði hún. — Ég er ánægð hér. Ég
vil ekki vera Líbani. Ég er
Palestínukona. Ég vil ekkert af
þessu. Hvað hefurðu lofað þess-
um mönnum að gera, fyrst þeir
láta þig fá svona mikla peninga.
Keller gekk til hennar og lagði
báðar hendurnar á axlir henni og
hristi hana góðlátlega til. Hún var
þrjózk eins og baldið barn.
— Það kemur þér ekki við. Ég
veit hvað ég er að gera og þú ættir
að treysta mér. Ég hef sagt þér, að
nú getum við bráðum byrjað nýtt
Iíf. I stað þess að lifa eins og
ræflar og eiga varla málungi
matar, þá verðum við rík. Mjög
rfk, litla flónið mitt. Jæja, viltu
svo vera góða stúlkan og setja
niður í töskuna fyrir mig?
Hún laut höfði og hann vissi að
hún var að gráta.
— Ég er svo hrædd, sagði hún.
— Ég veit ekki hvers vegna, en
hjarta mitt er fullt af kvíða. Hún
leit upp og bætti við: Ég er hrædd
um okkur bæði. En ég skal gera
SZ? SIGGA V/öGA £ ‘ÍiLVERAW
SÁ' UVíRNfó-
/& VE SSO?
y
mm kao?\rs2Mka|
AP SP/LUM 06 SE1UR ALL'
ART/'íyUNl'ORWAR ISAMA
SfoKKINN/,
VELVAKANDI
Velvakandi svarar í síma 1 0-1 00
kl. 10.30 — 1 1.30. frá mánudegi
til föstudags.
0 Að kaupa
menninguna
í sekknum . . .
Á dögunum rak Velvakandi
augun í auglýsingu frá Þjóðleik-
húsinu. Þar var frumsýningar-
gestum vetrarins tjáð, að þeir
skyldu nálgast ársmiða sfna snar-
lega og greiða þá, ef þeir hefðu
hug á að halda sætum sínum á
frumsýningum í vetur.
Það er prýðileg ráðstöfun hjá
leikhúsunum að selja fastar
áskriftir á frumsýningar og aðrar
sýningar. En forsenda fyrir því að
hægt sé að búast við að gestir
finni löngun hjá sér til að greiða
ársmiða hlýtur þó að vera, að
þeim sé kunnugt um, hvað verði á
boðstólum. Ekki getur leikhúsið
gert þær kröfur til gesta sinna að
þeir kaupi miða dýrum dómum
fyrir allt leikárið og viti ekki um
annað nýtt á verkefnaskrá Þjóð-
leikhússins en grínleikinn „Hvað
varstu að gera I nótt?“ og
„Kardemommubæinn". Alténd
þykir Velvakanda sem annað-
hvort vanmeti forráðamenn Þjóð-
leikhússins sína frumsýningar-
gesti ellegar það hafi þá reynslu
af þeim, að unnt sé að selja þeim
inn á hvað sem er, bara til þess
eins að mega kallast frumsýn-
ingargestur.
Ekki verður því að óreyndu trú-
að að leikhúsin sýni ekki þá sjálf-
sögðu kurteisi að kynna verkefni,
áður en þeir krefjast þessa af
áhorfendum.
0 Þurfa konur
og karlar mis-
munandi stóla?
Velvakandi hefur veitt því
athygli sfðustu mánuði, að hús-
gagnaverzlanir hafa ekki sfður en
aðrir orðið fyrir áhrifum af „jafn-
réttisbaráttu" kynjanna. Lýsir
það sér m.a. í þvi að nú eru ekki
bara framleiddir „húsbóndastól-
ar“. Komnir eru á markaðinn húð-
vænir „húsfreyjustólar“. Næst
hljóta að koma sérstakir „táninga-
stólar“ og ekki verður látið staðar
numið, ef að líkum lætur og skipt-
ingin á ugglaust eftir að birtast á
fleiri sviðum.
Allt er gott um jafnrétti. En
Velvakanda er spurn: Af hverju
þarf að framleiða sérstaka stóla
fyrir konur og aðra fyrir karl-
menn? Er ekki farið út i dálitlar
öfgar í réttlætismálunum þarna?
0 Smáorðsending
Velvakandi hefur áður
kvartað undan því að enn freistist
lesendur til að senda nafnlaus I
bréf. Er þvf itrekað að bréf eru ,
ekki tekin til birtingar, nema •
fullt nafn og heimilisfang fylgi. |
Óski bréfritarar ekki eftir að nafn ■
þeirra sé undir bréfinu geta þeir *
tekið fram hvaða upphafs stafi I
eða dulnefni þeir vilja að Vel- I
vakandi noti.
% Hvar er opið
á laugardögum?
Neytandi spyr:
„Hvernig eigum við, fáfróðir i
borgarar, að átta okkur á því 1
hvaða verzlanir ætla að hafa opið I
á laugardögum í vetur og hverjar I
ætla að hafa lokað. Mér hefur !
sýnzt vera mikill happaglappa- •
gangur í þeim efnum. Tökum sem |
dæmi síðasta laugardag. Þá voru ■
sumar matvörubúðir opnar, en á J
öðrum hékk spjaldið: lokað á I
laugardögum. Mig vantaði máln- I
ingu og þær búðir sem slíkar vör- .
ur selja virtust flestar lokaðar, •
þótt ég fyndi loks eina sem hafði |
opið. Sömuleiðis þurfti ég að fara l
með tvö raftæki — sitt úr hvoru !
umboði — f viðgerð. Opið var á I
öðrum staðnum en ekki hinum. I
Er ekki hægt að fá að vita þetta á !
sæmilega greinargóðan hátt eða •
gilda alls engar reglur og verða |
neytendur bara að þjóta borgar- ■
enda á milli og vonast til að ein- J
hvers staðar sé opið? Á ekkert I
samræmi að vera í þessu?“ I
— Kerfið
Framhald af bls. 16
stofu, koma víst til með að vera
það áfram, fyrst betur gengur fyr-
ir þá sjálfa að fá úrlausn mála
sinna en Samhjálp að fá fyrir mat
fyrir þá.
Með sama gangi og verið hefir,
neyðumst við til að losa Samhjálp-
arheimilið og loka þvf fyrir utan-
garðsmenn í bili, þar til fastur
fjárhagsgrundvöllur er fenginn,
þótt ríki og borg kunni ekki að
meta viðleitni okkar með því að
styrkja starfsemina.
Að lokum vil ég að nábúar mín-
ir í Mosfellsdal viti að Samhjálp á
enn Hlaðgerðarkot, og mun halda
áfram rekstri fyrir utangarðs-
menn, sem í sumum tilvikum
eru að koma af Litlahrauni, eða
öðrum hælum ríkisins. Ef til er
einhver sem telur sig vera of fínn
til að umgangast slíka, vil ég
benda hinum sama á, að þeir
þurfa að uppgötva að þá fyrst eru
þeir orðnir fínir, er þeir hafa vit á
að styðja svona starf, en ekki
standa í vegi fyrir því. Það stend-
ur engin í vegi fyrir því sem Guð
ætlar að gera, heldur mun slíkt
verða viðkomandi tjón.
Og hvort sem það er gert i
merki þess að loka heimkeyrslu
okkar, sem aðeins lítil börn gera,
eða neita okkur um læknisþjón-
ustu, munuð þið gera sjálfum
ykkur tjón en ekki okkar starfi,
þvf Guð lætur ekki að sér hæða.
Það sem unnið er i nafni Jesú
Krists, fær engin stöðvað. Hvorki
með þvf að loka heimkeyrslu okk-
ar, eða neita okkur um læknis
þjónustu. Guð gefi ykkur vizku og
náð til að skilja og breyta eftir
þvf.

|Bí»r0uní>IntJiti
niTRvcGinc
bœtir nánast aíit!
Þaó er hræóilegt að missa
málningardósina ofan á nýja
teppió, - en ALTRYGGINGIN
bjargar málinu.'
Vetjiá ALTRYGGINGU
fyrír hetmíiíó og
fjölskytduna!
ÁBYRGÐP
Tryggingarfélag fyrir himlindismenn
Skúlajiötu 6-í - Rrykjavik Sfinl 2f>!22