Morgunblaðið - 22.09.1974, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. SEPTEMBER 1974
ritaðer...
Fullvissa
trúarinnar
Fyrir nokkrum árum átti ég
heima úti f Evrópu. Þá var þaö
orðin hryggilega algeng sjön f
ýmsum stórhorgum þar að sjá
unglinga ráfa um götur, oft
vanhirta og illa til reika. Sums
staðar höfðu þeir lagzt fyrir f
skemmtigörðum eða jafnvel
úti á götum og torgum, vafið
um sig teppi og létu þar fyrir-
berast. Þeir höfðu farið að
heiman, snúið baki við foreldr
um og fjölskyldu og lagzt út.
Þeir vissu ekki lengur, hvar
þeir áttu heima. Slfkt rótleysi
ungs fólks er orðið eitt af
mestu vandamálum f nútfma
þjóðfélagi.
Þetta eru hræðilegar stað-
reyndir. Er nokkurt böl
þyngra foreldrum en að sjá á
bak börnum sfnum á þennan
hátt? Sýnir það ekki Ijósar en
flest annað, hvers virði gott
heimili er? Mundu það, er þú
mótar heimili þitt hér á jörðu.
Hitt er þó enn miklu meira
virði, að við þekkjum þau
Hér birtist seinni hluti grein-
ar eftir Jens Olav Mæland,
kennara við kristniboðsskóla f
Osló. Hann ritar um, hvernig
stofna megi heimili eftir þeim
boðum, sem Guð hefur gefið f
orði sfnu.
Heimilið er byggt á hjóna-
bandinu. Það er ævilöng sam-
búð manns og konu, samfélag f
öllu, sem þau taka sér fyrir
hendur, viðurkennt af þjóð-
félaginu. Mikilvægur þáttur
þess er kynlffið, en minna
verður á, að maðurinn er Ifka
siðferðisvera og á ekki að láta
stjórnast af hvötum sfnum ein-
göngu, þá brýtur hann bæði
móti sjálfum sér og Guði. Biblf-
an er ekki á móti kynlffi,
heldur Iftur hún á það sem gjöf
Guðs og þvf ber að meðhöndla
það sem slfkt. Kraftmiklar ár
renna f farvegum sfnum og
meðan svo er, gengur allt vel.
Flóð geta komið og þá verður
tjón. Þetta má bera saman við
kynlffið. Hjónahandið er hinn
rétti farvegur þess. Hjónavfgsl-
an opnar að fullu leiðina til
samlffs og það er þjófstart að
byrja fyrr.
1 Mósebók 2.24 stendur:
„Þess vegna yfirgefur maður
föður sinn og móður sfna og býr
við eiginkonu sfna, svo að þau
verði eitt hold.“ Athugum hvað
heimkynni, sem okkur eru bú-
in til dvalar um alla eilffð.
Guð kallar okkur til rfkis
sfns. Hann sendir eingetinn
son sinn, Jesúm Krist, f heim-
inn til að frelsa okkur og leiða
okkur inn f himin sinn. Þar
hefur hann búið okkur stað
með sér um eilffð, fyrir trúna
á Jesúm Krist.
Við heyrum stundum talað
með Iftilsvirðingu um trúar-
fullvissu. Sumir telja hana
jafnvel bera vitni um hroka.
Trúarfullvissa kristins
manns á ekkert skylt við
hroka. Hún er aðeins fullvissa
þess, að við vitum, hvar við
eigum heima, vitum, hvað Guð
hefur fyrir okkur gjört f Jesú
Krísti.
Ekki geta efasemdir verið
betri en trúarfullvissa. Oft er
talað um Tómas postula sem
kemur á undan. Það stendur
ekki, að maður og kona skuli
verða eitt hold og sfðan skuli
maðurinn yfirgefa föðurhúsin.
En þannig er það oft f okkar
þjóðfélagi, mörgum til tjóns.
Hjónabandinu er stýrt af trú-
mennsku og þvf er loforðið um
ævilangan trúnað mikilvægt.
En hvað er það að vilja trú-
mennsku? I fyrsta lagi, að hið
ytra á ekki að sjást ótrú-
mennska. Það á ekki að gefa
öðrum konum gaum eða daðra
við aðra menn. Það verður að
aga framkomuna. 1 öðru lagi á
trúmennska að vera rfkjandi
heima við. Það er ekkí nóg að
vera sléttur og felldur út á við,
en viðhafa harðsijórn heima,
svo aðrir skelfist.
seinni hluti
„Þér menn, elskið eiginkon-
ur yðar og verið ekki beizkir
við þær.“ (Kól. 3.19). Beizkja
er brot á trúmennskunni og oft
þarf ekki stóra hluti til að
valda beizkju og hún veldur
aðskilnaði og misskilningi, ef
hún fær að grafa um sig.
Trúmennskan kemur fram f
nánu samfélagi, f stórum hlut-
um sem smáum. Að vera f sam-
fyrirmynd, af þvf að hann
efaðist. Þá gleymist það, að
Jesús Kristur sjálfur mætti
Tómasi til þess að eyða efa-
semdu hans og gefa honum
fullvissu trúarinnar.
Jesús Kristur vildi eyða efa-
semdum Tómasar. Hið sama
vill hann gjöra enn f dag.
Hann vill eyða efasemdum
okkar og gefa okkur fullvissu
trúarinnar.
Átt þú þessa fullvissu trúar-
innar? Veizt þú, hvað Guð
hefur fyrir þig gjört f Jesú
Kristi? Eða veizt þú ekki enn,
hvar þú átt heima? Ertu á and-
legum hrakningi, Ifkt og unga
fólkið, sem ég nefndi áður?
Lestu í orði Guðs. Bið Guð
um að gefa þér fullvissu trúar-
innar. Mundu, að hann hefur
búið þér eilff heimkynni á
himnum með sér.
Jónas Gfslason.
félagi tekur tfma og hjóna-
bandið krefst þess, að hjón hafi
tfma hvort fyrir annað. Mað-
urinn gefur sér e.t.v. tfma til að
ræða við aila aðra en konuna
sfna — konan á svo annrfkt, að
hún má ekki vera að að spjalla
við mann sinn yfir kaffibolla.
Þetta samfélag er ekki aðeins
fólgið f þvf að hlusta f með-
aumkun á vandamál hvors
annars, heldur að ráðast
sameiginlega að þeim. Berið
hvers annars byrðar og hvernig
á að bera byrði annars nema
vitað sé um hana. Vandamálin
þurfa ekki að vera stór — oft
veltir Iftil þúfa þungu hlassi.
Það getur endað með þvf, að
hjónin lifi hvort f sfnum heimi.
Ekki má heldur gleyma að
gleðjast saman. Sumir segja
e.t.v. að það sé ekki um nein
HAMINGJA er orð, sem
hljómar vel. Fólk sækir
eftir því að höndla hana.
Að hugsunarhætti fjöld
ans er sá maður ham-
ingjusamur, sem hefur
mikla peninga, góða
heilsu og á marga vini.
Staðreyndin er samt
sú,að margt fólk eignast
ekki þetta. Að lokum
deyr líka hver og einn og
það jarðneska verður eft-
ir.
Þessi staðreynd er
hræðileg fyrir þann, sem
hefur ekkert annað, sem
gefur hamingju og frið.
Hvernig getur staðið á
þessu? Jú, það er vegna
afstöðu þinnar til Guðs.
Við erum syndarar
frammi fyrir Guði. í
Sáimi 32 stendur:
„Sæll er sá, er
afbrotin eru
fyrirgefin, synd
hans hulin.
stór gleðiefni að ræða. Byrjið
þá á þeim smáu. Og látið ekki
alla dagana vera eins. Sumir
eiga erfitt með að sýna konu
sinni umhyggju, færa henni
blóm eða aðra samágjöf, — allt
er með sama hversdagsleikan-
um.
Einnig þarf að læra að deila
með sér verkefnunum, en það
er kannski dálftið erfitt nú á
tfmum. En ef bæði vinna utan
heimilis, hefur maðurinn
engan rétt til að krefjast þess,
að konan vinni öll heimilis-
störfin. Hann á að Ifta á hana
sem veikara ker — og það getur
hann gert með þvf að rápa f
búðir, elda o.s.frv.
Munum, að Guð vill reglu-
semi. Og ef Guð á að fá að búa á
heimilinu, verður að rfkja
gagnkvæmur trúnaður.
Sæll er sá maður, er
Drottinn tilreiknar
eigi misgjörð,
sá er eigi geymir svik
í anda.“
Hefur þú meðtekið
syndafyrirgefningu hjá
Guði? Ef svo er, þá ert þú
sæll.
Ef til vill spyr einhver:
Hvernig eignast ég
syndafyrirgefninu?
Lestu Sálm 32 v.5: „Þá
játaði ég synd mína fyrir
þér... og þú fyrirgafst
syndasekt mína.“
Þegar við játum syndir
okkar frammi fyrir Guði,
vill hann fyrirgefa okk-
ur. Hvers vegna fyrirgef-
ur Guð synd mína?
„Því að svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf son
sinn eingetinn, til þess að
hver, sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf.“
Við erum sköpun hans
og hann elskar okkur.
Biblían
svarar
Hér eru nokkur svör til
þeirra, er segja:
Guð er of góður til að hegna
syndara.
„Sá sem trúir á soninn, hefir
eilfft Iff, en 'sá sem óhlýðnast
syninum, skal ekki sjá Iffið,
heldur varir reiði Guðs yfir
honum.“ Jóhannesarguðspjall
3:36.
„Og eins og það liggur fyrir
mönnunum eitt sinn að de.vja,
en eftir það er dómurinn, þann-
ig mun og Kristur, eitt sinn
fórnfærður til að bera syndir
margra, f annað sinn birtast án
syndar, til hjálpræðis þeim, er
hans bfða.“ Hebreabréfið
9:27—28.
Einnig: Rómverjabréfið
1:18 og 2:4—9.
Efesusbréfið 5:6—7.
2. Pétursbréf 2:9.
Lúkasarguðspjall 13:3—5.
Herbreabréfið 12:25—29.
Guð er þvf nefnilega ekki
eins aðgerðalftill og álitið er.
Hana, fyrirdæmir syndina
ákveðið og syndraar, sem ekki
snýr sér frá villu sinni. En
hann elskar þann, sem gjörir
iðrun og snýr sér til hans.
„En öllum þeim, sem tóku
við honum, gaf hann rétt til að
verða Guðs börn: þeim sem
trúa á nafn hans.“ Jóhannesar-
guðspjall 1:12. „Ekki mun hvei
sá, er við mig segir: Herra.
herra, ganga inn f himnarfki
heldur sá er gjörir vilja föðui
mfns, sem er f himninum.*
Matteusarguðspjall 7:12.