Morgunblaðið - 23.09.1989, Blaðsíða 32

MoáciJ.NBLADIÐ LAUGÁRDAGUK 23. SÉPTEMBER- í989.
Minning:
Hallfríður Sveins-
dóttirfrá Súðavík
Fædd 3. nóvember 1910
Dáinn 14. september
Hún elsku Fríða amma er dáin.
Við minnumst með mikilli gleði allra
góðu stundanna í sveitinni hjá
ömmu og afa í Súðavík, þegar við
vorum yngri. Alltaf var jafn gaman
að koma vestur til þeirra á sumrin
og að sama skapi erfitt að kveðja
þau þegar haldið var suður aftur.
Okkur þóttu því öllum mjög
ánægjulegt þegar afi og amma
ákváðu að flytja í Mosfellsbæinn
1983, því þá gætum við heimsótt
þau oftar. Vissulega urðu heim-
sóknirnar fleiri en áður en aldrei
of margar.
Amma og afi-kunnu vel við sig
hér fyrir sunnan og sætu sig furð-
anlega vel við veruna hér, svona
langt frá Súðavík. Afi hefur dvalist
á Reykjalundi í u.þ.b. 3 ár og var
amma því mikið ein. Hún fór næst-
um dag hvern og heimsótti hann,
sat hjá honum þó hann virtist vegna
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐLAUGUR UNNAR GUÐMUNDSSON,
Lönguhiíð 3,
lést 21. september. Reykjavik,
Útförin auglýst siðar.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir okkar,
GUÐNI AGNAR HERMANSEN,
Vestmannaeyjum,
lést 21. s'eptember sl.
Sigríður Kristinsdóttir,
Jóhanna Hermansen, Ágúst Birgisson,
Kristinn Hermansen, Guðfinna Eggertsdóttir.
+
Móðir okkar,
KRISTÍN PÁLSDÓTTIR PENSEL,
lést í Borgarspítalanum fimmtudaginn 21. september. Jarðarförin
auglýst siðar.
Edward Pensel,
Michael Pensel.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTIN B. NÓADÓTTIR,
Bjarnarstíg 9,
lést að morgni 21. september.
Jóel Jónsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn
+
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
MAGNÚS SKARPHÉÐINSSON,
Laugarásvegi 1,
Reykjavík,
lést 20. þessa mánaðar.
Kristjana Bergmundsdóttir,"
Kristin Magnúsdóttir, Gunnar Daníelsson,
Kolbrun Magnúsdóttir, Ormarr Snæbjörnsson,
Þórdi's Magnúsdóttir, Jónas Snæbjörnsson,
Magnús Magnússon.
+
Útför móður minnar,
SIGURLAUGAR BJÖRNSDÓTTUR
frá Veðramóti,
verður gerð frá Dómkirkjunni i Reykjavík, mánudaginn 25. sept-
ember kl. 15.00. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Sam-
band dýraverndunarfélaga íslands.
Þorbjörg Bjarnar Friðriksdóttir.
sjúkdóms síns ekki vita af henni.
Höfðu margir á orði hve dugleg og
þolinmóð hún væri. Amma var mjög
dugleg kona, vildi allt gera sjálf og
voru vandræði að fá að hjálpa henni
og engan vildi hún ónáða að óþörfu.
Síðastliðið ár var elsku ömmu erf-
itt, hún átti við slæman sjúkdóm
að stríða og leið miklar kvalir und-
ir það síðasta sem við gerðum okk-
ur ekki grein fyrir hvað voru miklar.
Guð hefur tekið elsku Fríðu
ömmu til sín og veitt henni þá hvíld
sem hún þurfti og nú líður henni
ekki illa framar.
Við viljum með þessum orðum
þakka elsku Fríðu ömmu fyrir allar
þær ánægjulegu stundir sem við
áttum með henni.
Frá hennar innstu hjartarót
ég hef því besta tekið mót.
Nú veit ég fyrir víst, að þar,
í verki sjálfur Drottinn var.
(Höf. ókunnur)
Barnabörn
Það eru örlög þeirra sem ná
háum aldri að sjá á bak mörgum
félögum og samferðamönnum. Þeg-
ar náð er sjötugsaldri er hópur jafn-
aldranna farinn að grisjast og þynn-
ist óðum úr því eftir því sem líður
á áttunda tuginn. í þetta sinn lang-
ar mig að festa á blað nokkur
kveðjuorð vegna gamallar skóla-
systur sem andaðist 14. þessa mán-
aðar.
Hallfríður Sveinsdóttur fæddist í
Tröð í Álftafirði vestra 3. nóvember
1910. Hún var dóttir Sveins Jens-
sonar og Jónu Tómasdóttur konu
hans. Þar ólst hún upp. Hún stund-
aði nám á Núpi í ungmennaskóla
séra Sigtryggs Guðlaugssonar vet-
urinn 1928-1929 og fyrsta vetur
héraðsskólans 1929-1930. Þar varð
okkar kunningskapur.
Þetta var fámennur heimavistar-
skólij nemendur um 30, hvorn vet-
ur. I slíkum félagsskap kynntist
fólk vel og hlýtur óhjákvæmilega
að mótast af sambúð og starfí í
þeim skóla, sem þannig verður til.
Ungt fólk er jafnan reynslulítið og
.íættir því til hvatvísi og nokkurs
gáleysis. En á þeirri tíð a.m.k. var
ungu fólki eiginlegra að taka af-
dráttarlausa afstöðu og vildi gjarn-
an hætta nokkru til. Og margt var
talað um mannlífið, gildi sannra
verðmæta og fánýti hégómans.
Þarna var leitandi fólk.
Hallfríður var góður nemandi.
Óhætt má segja að hún stóð hvar-
vetna jafnfætis þeim nemendum
sem fremstir þóttu. Og hún lagði
jafnan gott til mála, hún var góð
stúlka, fremur hlédræg en traust.
Hallfríður hvarf heim til æsku-
stöðvanna. Þar giftist hún árið 1934
Þorvarði Hjaltasyni, sem líka var
fæddur ÁlftfirðingUr. Þau unnu sitt
ævistarf í átthögunum með ráðdeild
og staðfestu, góðir þegnar sveitar-
félags síns. Starfsdagur þeirra var
að kvöldi er þau fluttu suður og
settust að í Mosfellsbæ.
Börn þeirra eru fjögur: Hjalti,
Svavar, vélvirki í Reykjavík, bygg-
ingahönnuður við embætti húsa-
meistara ríkisins, Jóna, húsfreyja í
Mosfellsbæ og Ásbjörn, bygginga-
tæknifræðingur í Mosfellsbæ.
Það eru 60 ár síðan við Fríða, —
en svo nefndum við hana jafna,
vorum saman á skólabekk. Eftir
það voru samfundir okkar stopulir,
— stundum nokkur ár á milli, —
en dugðu þó til að varðveita hin
gömlu kynni. Er það og mála sann-
ast að um þá sem tengja vináttu
sína sameiginlegri lífsskoðun eða
lífsstefnu ér ekki tjarri iagi það sem
Jón Trausti segir:
Þótt oss skildi hábrýn heiðin
heyrðum vér á hverjum degi
hvert í öðrum hjartað slá.
Guðni Ársæls-
son — Kveðjuorð
Guðni Arsælsson fæddist þann
16. nóvember 1924 í Eystri-Tungu
í Vestur-Landeyjum. Hann var son-
ur Ársæls Jónssonar frá Álfhólum
í Vestur-Landeyjum og Ragnheiðar
Guðnadóttur frá Eystri-Tungu í
sömu sveit. Guðni var næst elstur
6 systkina ojg elstur sona Ragn-
heiðar og Arsæls. Fimm barna
þeirra eru á lífi. Heimilishagir hög-
uðu því þannig til að faðir Guðna,
Ársæll, var oft að heiman og sinnti
störfum til sjós og lands. Á upp-
vaxtarárum Guðna kom það því í
hlut húsmóðurinnar, eins og títt var
á þeim tíma, að sinna bústörfum
jafnt sem heimilisstörfum. Snemma
deildi Guðni ábyrgð með móður
sinni á útiverkum og öðrum bústörf-
um. Sinnti hann þeim af stakri alúð
og samviskusemi og gekk ætíð
glaður og jákvæður til verks hvað
sem gera þurfti. Skylduræknin var
honum í blóð borin og fylgdi hún
honum ævi alla.
Guðna féll frá fyrstu tíð sjaldan
verk úr hendi og eftir því sem færi -
gafst og annir heima fyrir leyfðu,
hóf hann ýmiss konar störf sem til
féllu í þéttbýlinu á Suðurnesjum.
Lýsir það Guðna vel því athafna-
semi hans var mikil.
Er fram í sótti ákvað Guðni að
læra trésmíðar. Hann hóf nám í
húsasmíði í Reykjavík og lauk þar
námi, en Reykjavík var starfsvett-
vangur hans alla tíð. Hann kvænt-
ist Guðrúnu Jóhannesdóttur úr
Reykjavík og eignuðust þau tvær
dætur sem báðar eru giftar, Ragn-
heiði, búsett að Þverholtum á Mýr-
um og Áslaugu, búsett í Kópavogi.
Einnig ólu þau upp son Guðrúnar,
sem hún átti fyrir hjónaband, Lárus
Gíslason, en Guðni reyndist honum
sem besti faðir. Barnabörnin eru
nú orðin 7 talsins.
Ógleymanlegar eru ferðir þeirra
Guðna og Gunnu austur til okkar
að Bakkakoti, hvort heldur ein sam-
an eða með dætur sínar og nú síðar
barnabörnin. Þar komu ætíð góðir
gestir á bæ. Og hjálpsemi og at-
hafnasemi Guðna fylgdi honum
ætíð eftir og víða var verk að vinna.
Handtökin eru mörg sem við eigum
+
Þökkum innilega samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför,
GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hólmgarði 6.
Sigríður Bjarnadóttir,
Kristín Bjarnadóttir, Guðmundur Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐBERGS KRISTJÁNSSONAR
frá Hellissandi.
Sérstakar þakkir til slysavarnadeildarinnar Drafnar á Stokkseyri.
Guð blessi ykkur öll.
Kristján Friðbergsson, Hanna Halldórsdóttir,
Geir Friðbergsson, Hólmfríður Geirdal Jónsdóttir,
Edda Friðbergsdóttir Bakke, Ole Bakke,
Guðni Gils Friðbergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Nú langar mig að tengja þess-
um minningarorðum afmæliskveðju
frá fyrri vetri okkar á Núpi. Þar
var þessi líking:
Fetar fannbreiður
ferðamaður,
leitar heimahúsa.
Finnist honum þá
í fárviðri
skærust stjama stök.
Ég veit ekki hvort þessi líking
hefur átt að tjá annað en gildi þess
að eiga sér leiðarstjörnu, vísbend-
ingu á vegi. Nú sýnist mér að hún
gæti um leið vísað til þess að lífsfer-
ill manns er leit að leiðinni heim,
þangað sem maður á heima, er með
sjálfum sér, nýtur sín og nær eðli-
legum þroska.
Við vissum það fyrir 60 ánim
að margt var á hverfanda hveli og
vænta mætti mikilla breytinga. Við
vildum sjálf eiga hlut að þeim að
nokkru. Hitt sáum við alls ekki fyr-
ir hversu örar og stórkostlegar
breytingar yrðu þessi 60 ár sem
orðið hafa mesti breytingatími í
sögu þjóðarinnar. Samt tek ég hér
upp þessi 60 ára gömlu kveðjuorð:
Breytast hugsanir
breytist þekking
breytast vinnubrögð.
Þó eru alltaf eins
innstu kenndir.
Þakka hlýt ég þér.
Ég veit að það eru margir aðrir
en ég sem nú vilja taka undir
síðustu orðin og þá auðvitað einkum
þeir sem nánastir voru og best
þekkja til. Ekkert er meira virði en
að njóta samfylgdar þeirra sem með
orðum og athöfnum vísa til vegar.
Slíkum gæfumönnum er gott að
hafa kynnst og mega fylgja.
Þakka hlýt ég Hallfríði.
H. Kr.
honum að þakka og víða á heimilum
okkar bera þau honum fagurt vitni.
Stutt var í bóndann og búmanninn
Guðna og ekki er grunlaust um að
bústörf hafi skipað háan sess í huga
hans. Kom það vel í ljós þegar lagt
var á hest og riðið út á mýrar að
gá til kinda eða skoða hross. Geisl-
aði þá gleði og ánægja af honum
svo unun var með honum að vera.
Þótti mörgum ungum manninum
merkilegt og gaman að hlusta á
frásagnir hans og njóta samvista
við þennan lífsglaða mann.
Guðni var góður heim að sækja
og gestrisinn með afbrigðum. Eru
það ófáar gleðistundirnar, sem við
höfum átt, öll sem eitt á heimili
þeirra hjóna.
Guðni var mikill heimilismaður
og voru þau hjón samhent í að
skapa notalegt andrúmsloft í kring
um sig. Guðni var góður söngmaður
og kunni ógrynnin öll af ljóðum og
vísum, og sögur um menn og mál-
efni voru honum tamar. Lét hann
oft gamminn geisa í söng og frá-
sögn svo ungir sem gamlir skemmtu
sér innilega og var þá stutt í hlátur
og kæti allra nærstaddra. Það má
með sanni segja að þar sem Guðni
fór, fór litríkur persónuleiki og lif-
andi maður.
Nú er Guðna sárt saknað, en
minningin um indælan og hlýjan
mann fylgir okkur um ókomin ár.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
Guðrúnu, börn, tengdabörn og
barnabörn við fráfall Guðna Ár-
sælssonar.
Jón, Þóra og börn,
Bakkakoli.