Morgunblaðið - 26.03.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MARZ 1983 37
Minning:
Guðbjörg Kristín
Bárðardóttir
F»dd 15. nóvember 1912
Dáin 19. mars 1983
Hún amma er dáin! Þessi stutta
setning setur alla hljóða sem hana
ömmu þekktu. Hún amma á ísa-
firði hét fullu nafni Guðbjörg
Kristín Bárðardóttir, foreldrar
hennar voru Bárður Guðmundur
Jónsson útvegsbóndi og Sigrún
Katrín Guðmundsdóttir. Amma
fæddist í Bolungarvík 15.11. 1912
og var því á sjötugasta og fyrsta
aldursári sínu. Amma lætur eftir
sig eiginmann, Halldór Gunnars-
son skipstjóra. Þeim varð sjö
barna auðið. Þau eru Sigrún, Guð-
finna, Ragna Salóme, Bárður
Gunnar, Guðrún, Ásgerður og
Kolbrún. Þegar kallið kom, kallið,
sem allir veraldlegir menn verða
að lúta, kom það snöggt og óhikað.
Amma var kölluð burt mitt í dagl-
egu vafstri, en hún var stödd á
heimili dóttur sinnar, Rögnu á
Unnarbrautinni á Seltjarnarnesi.
Þar var hún vegna veikinda afa,
sem er til rannsóknar á Vífilsstöð-
um. Amma kenndi við Barnaskól-
ann á ísafirði til hinstu stundar,
og það er trú okkar að hún hafi
verið vel liðin bæði af samkennur-
um sínum og nemendum.
Við systkinin slitum bernsku-
skónum á Flateyri við Önundarfj-
örð, þar sem foreldrar okkar
bjuggu í ellefu ár. Okkar bæjar-
ferðir voru því farnar til ísafjarð-
ar á hátíðis- og tyllidögum, til afa
og ömmu á Austurveginn, og þá
var svo sannarlega kátt í höllinni.
Þrátt fyrir gauragang og mikil
iæti í öllum þessum krakkaskara
ar alltaf þessi ró yfir henni ömmu.
Hún var líka föst og ákveðin fyrir
þegar þess þurfti með. Það má
með sanni segja að ferðanna til
ísafjarðar var beðið með óþreyju.
Það var oft gestkvæmt hjá ömmu
og afa, en það var sama hve margt
var á ferð, alltaf var nóg pláss
fyrir alla. Það má segja að öllum
hafi verið tekið opnum örmum af
þessum heiðurshjónum, þau áttu
ekki til neitun í sínum orðaforða
þegar til þeirra var leitað.
Það var oft fjölmennt í kakó á
morgnana og kátt á hjalla á Aust-
urvegi. Amma var skapgóð kona
og hreif alla með sér á vit góðra
hugsana, en fyrir kom að ágrein-
ingsmál risu á milli okkar krakk-
anna eins og gengur, en ekki leið á ;
löngu áður en amma kom siglandi J
og með sinni ró og sáttfýsi lægði
allar öldur óróa á augabragði. ,
Perlur minninganna eru margar,
við munum miðla þeim komandi 1
kynslóð.
Elsku afi, megi guð styrkja þig
og sefa, við þökkum fyrir að hafa
átt slíka ömmu. Við vottum börn-
um hennar og öllum aðstandend-
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHVGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fvrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þcss skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
um okkar innilegustu samúð.
Friður sé með yður.
Nú blundar fold í blídri ró
á brott er dagsins stríd
og líður jfir land og sjó
hin Ijúfa næturtíd.
(Erlent)
Halldór, Guðbjörg, Hjörleif-
ur, Sigrún Edda, Hinrik
Sigrúnar- og Hringsbörn.
„Þitt haust var komió, en þá von vér ólum,
aó enn þín nytum fleiri lífsins ár.“
Þessar ljóðlínur Steingríms
Thorsteinssonar þar sem hann
yrkir eftir látna mætiskonu, vil eg
gera að mínum, þegar eg minnist
tengdamóður minnar, Guðbjargar
K. Bárðardóttur, sem varð bráð-
kvödd 19. þessa mánaðar. Allir
ættingjar og vandamenn þessarar
konu áttu þess vissulega von, að
hún lifði með þeim langa elli. Það
telst ekki hár aldur nú sjötíu ár og
Guðbjörg átti ekki svo vitað væri
við veikindi að stríða, sem gæfu
ástæðu til að ætla annað en hún
ætti mörg ár ólifuð.
Hún var komin hingað suður
með mann sinn mikið veikan og
var um tíma hjá honum hér. En
stundin hefur verið komin og mað-
urinn með ljáinn mættur.
Nú er það svo, að við vitum ekki
alltar „hvers biðja ber“ og margan
góðan mann leikur hár aldur illa,
og þeim, sem staðið hefur keikur
af sér alla storma lífsins, er það
máski gott hlutskipti að falla áður
en hann bognar.
Tengdamóðir mín var kona, sem
eg minnist ekki nema hughraustr-
ar, skörulegrar og þróttmikillar í
framgöngu. Manneskju, sem mað-
ur er búinn að þekkja náið í rúma
þrjá áratugi og ekki að öðru en
góðu, hlýtur maður að sakna sárt
og finnast heimur manns ekki
hinn sami eftir fráfall hennar.
Það er mikið skarð opið og verð-
ur ekki fyllt í hinni fjölmennu
fjölskyldu Guðbjargar, þegar hún
er horfin. Börn hennar sjö eru öll
á lífi og barnabörnin orðin tuttugu
og tvo og langömmubörn hennar
fimm og allur þessi hópur saknar
hennar nú og finnur að hann hef-
ur mikils misst.
Guðbjörg heitin fæddist í Bol-
ungavík 15. nóvember 1912 og for-
eldrar hennar voru hjónin Sigrún
Guðmundsdóttir og Bárður Jóns-
son sem þá bjuggu á Ytri-Búðum í
Bolungavík. Sigrún var ættuð inn-
an úr Djúpi, fædd í Botni í Mjóa-
firði, þar sem hálfbróðir hennar
Jón J. Fannberg kaupmaður í
Reykjavík hefur gert garðinn
frægan með skógrækt í Botni og
byggingu rafstöðvar, sem margir
bæir hafa nú not af í Inn-Djúpinu.
Sigrún var mikil dugnaðar- og
greindarkona, en henni kynntist
eg síðustu æviár hennar.
Bárður var fæddur á Miðdal í
Bolungavík og hann var í föðurætt
af svonefndri Hólsætt í Bolunga-
vík. Bárður Jónsson var frábær at-
orkumaður, svo segja gamlir Bol-
víkingar, að þeir muni ekki eftir
Bárði óvinnandi enda búnaðist
honum vel við erfið skilyrði til
búskapar. Bárður varð formaður
ungur en hætti sjómennsku
snemma og sneri sér að búskap.
Hann var um skeið oddviti í Bol-
ungavík og lengi hreppsnefndar-
maður.
Guðbjörg heitin átti æskuheim-
ili með því besta sem gerðist á
hennar uppvaxtarárum f þessu
sjávarplássi, þar sem lífsskilyrðin
voru erfið en fólkið dugmikið. Hún
gekk í Kvennaskólann í Reykjavík
árin 1930—1932 en kom að loknu
námi aftur heim til Bolungavíkur
enda átti hún þangað erindi. Þar
var mannsefnið. Hún gekk að eiga
Halldór Gunnarsson skipstjóra og
síðar hafnsögumann frá Hóli í
Bolungavík. Þau gengu í hjóna-
band 23. september 1933 og því
vantaði aðeins sex mánuði upp á
gullbrúðkaupsafmælið. Halldór
var eins og Guðbjörg af Hólsætt í
föðurætt og þau hjón voru fjór-
menningar að skyldleika. Móður-
ætt Halldórs er hin kunna Hvíta-
nesætt við Djúp og var Guðfinna,
móðir Halldórs, mikil sómakona,
eins og það fólk allt. Gunnar, faðir
Halldórs, var formaður í Víkinni
en bilaðist snemma á heilsu og
varð ekki gamall maður. Hann
þótti hinn mesti öðlingsmaður.
Halldór Gunnarsson er þekktur
maður vestra fyrst sem skipstjóri
á fiskiskipum en síðar á Djúp-
bátnum um mörg ár, þar sem
hann naut mikilla vinsælda.
Djúpbáturinn var aðal samgöngu-
tæki við Djúpið og Norðurstrandir
og á þessum slóðum eru veður
hörð og það reyndi oft mikið á sjó-
mennsku skipstjórans á Djúp-
bátnum. Þá var Halldór næst
hafnsögumaður á Isafirði en þar
er þröng leið inn að sigla og
straumur harður í Sundunum.
Halldór leisti þetta starf af hönd-
um með sóma.
Á ísafirði bjuggu þau hjón,
Guðbjörg og Halldór, lengst af að
Austurvegi 13. Guðbjörg heitin
gaf sig snemma að félagsmálum
og hún var um skeið formaður
kvenf. „ósk“ og formaður barna-
verndarnefndar á fsafirði. Þá var
Guðbjörg og fyrsta konan, utan
Reykjavíkur, sem átti sæti í bæj-
arstjórn, en þar sat hún árin
1946—1950. Guðbjörg starfaði um
árabil mikið að leiklistarmálum á
ísafirði og var í allan máta hin
mesta atkvæðakona í sínu bæjar-
félagi meðan hún var uppá sitt
besta. En það tekur tímann sinn
að ala upp sjö börn, og Guðbjörg
dró sig smám saman útúr félags-
málum.
Þegar börnin voru öll komin af
höndum hóf hún kennslu við
Barnaskóla ísafjarðar 1964 og
gegndi því starfi til dauðadags og
það lét henni vel, því að hún var
einstaklega barngóð.
Á árunum 1954—1963 ráku þau
hjónin, Guðbjörg og Halldór,
efnalaug og verslun á Isafirði.
Starfsferill þessarar látnu konu
var eins og að ofan er ljóst anna-
samur og oft langur vinnudagur,
því ekki brast neitt í húsmóður-
störfunum. Guðbjörg var mikil
fyrirmyndar húsmóðir og börn
hennar öll bera því vitni, að þau
fengu gott uppeidi.
Eg er auðvitað ekki hlutlaus
dómari um tengdamóður mína,
mér þótti of vænt um hana til
þess, en það held eg að fullyrða
megi, að enginn beri henni annað
orð en það, að hún hafi í allan
máta verið hin mesta ágætis
manneskja og búið yfir öllum
þeim kostum, sem prýða hinar
bestu konur.
Hún var ágætavel greind, vel
lesin og fróð, stjórnsöm húsmóðir
en um leið umhyggjusöm og ein-
staklega trygglynd, þar sem hún
tók því og má eg best um það
dæma, sem kom ef segja má undir
hennar verndarvæng sautján ára
unglingur og ekki mikill bógur en
vildi þó fara að kvænast og var að
bera mig eftir elstu dóttur þeirra
hjóna. Eg átti mikla stoð í tengda-
móður minni fyrstu árin og alla
tíð mátti eg treysta því að þar átti
eg vin sem hún var.
Sem áður segir áttu þau hjón
Guðbjörg og Halldór sjö börn, sem
eru öll á lífi og elst er Sigrún kona
mín, sem þessar línur rita, en hin
eru, talin eftir aldri: Guðfinna,
gift Árna Ragnarssyni, kaup-
manni, Ragna Salome, gift Elvari
Ingasyni, málarameistara, Bárður
Gunnar, menntaskólakennari,
giftur Álfhildi Pálsdóttur, kenn-
ara, Guðrún, gift Árna Sigurðs-
syni, ritstjóra, Ásgerður, gift Jó-
hanni Alexanderssyni, sjómanni,
og Kolbrún, gift Pétri Jónassyni,
framkv.stj.
Lífsferill og ævistarf tengda-
móður minnar ber henni hald-
betra vitni en þótt eg hafi fleiri
orð um ágæti hennar. Nú er hún
horfin á vit þess Guðs, sem hún
trúði á og eg efa ekki, að henni
hefur verið vel fagnað, því að
hverju skyldi vel fagnað handan
við landamærin, ef ekki góðri
móður og eiginkonu og vamm-
lausri manneskju.
Skáld hafa oft orðað fyrir
okkur, það sem við vildum sagt
hafa og því á eg engin betri loka-
orð en ljóðlínur úr kvæði Stein-
gríms:
„Svo vertu kvödd með hrygdarblöndnu hróai,
▼ér hermum drottni lof, sem tók og gaf ... “
Hringur Hjörleifsson
Utankjörfundar-
atkvæöagreiösla
í Kópavogi
Utankjörfundaratkvæöagreiösla í Kópavogi vegna al-
þingiskosninga hefst laugardaginn 26. mars 1983 og
stendur fram á kjördag hinn 23. apríl nk.
Kjörstaöur veröur opinn sem hér segir: Alla virka
daga kl. 10—14 og 18—20, sunnudaga og helgidaga
kl. 10—12. Laugardagana 26. mars og 2. apríl veröur
þó aöeins opiö kl. 10—14. Lokaö veröur föstudaginn
langa 1. apríl og páskadag 3. apríl.
Kosið veröur í húsi embættisins aö Auöbrekku 57,
símar 44022, 41433 og 41205.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Ásgeir Pétursson.
Utankjörfundar-
atkvæöagreiösla
vegna alþingiskosninga 23. apríl 1983 hefst á ísafirði
laugardaginn 26. mars 1983. Kosið veröur á sýslu-
skrifstofunni alla virka daga kl. 10—12 og 14—18,
laugardaga og sunnudaga kl. 14—16. Þó veröur lok-
aö föstudaginn 1. apríl og páskadag. Og dagana
17.—22. apríl veröur ennfremur opið frá kl. 20—22 á
kvöldin.
Bæjarfógetinn á ísafiröi.
Sýslumaöurinn í ísafjaröarsýslum.
Aðalskoðun bifreiða
1983 í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu
fer fram við Bifreiöaeftirlitið í Borgarnesi kl. 09—12
og 13—16.30 eftirtalda daga.
Þriðjudaginn 5. apríl M-0001 M-0200
Miövikudaginn 6. apríl M-0201 M-0400
Fimmtudaginn 7. apríl M-0401 M-0600
Föstudaginn 8. apríl M-0601 M-0800
Þriöjudaginn 12. apríl M-0801 M-1000
Miövikudaginn 13. apríl M-1001 M-1200
Fimmtudaginn 14. apríl M-1201 M-1400
Föstudaginn 15. apríl M-1401 M-1600
Mánudaginn 18. apríl M-1601 M-1800
Þriðjudaginn 19. apríl M-1801 M-2000
Miövikudaginn 20. apríl M-2001 M-2200
Þriöjudaginn 26. apríl M-2201 M-2400
Miövikudaginn 27. apríl M-2401 M-2600
Fimmtudaginn 28. apríl M-2601 M-2800
Föstudaginn 29. apríl M-2801 M-3000
Mánudaginn 2. maí M-3001 M-3200
Þriöjudaginn 3. maí M-3201og þar yfir.
LOGALAND 4. maí kl. 10—12 og 13—16
LAMBHAGI 5. maí kl. 10—12 og 13—16
OLÍUSTÖÐIN 6. maí kl. 10—12 og 13—16
Aukaskoðun fer fram í Borgarnesi dagana 13.—15.
júní og í Lambhaga og Olíustöö 16. júní á sama tíma
og áöur er getiö.
Viö skoðun ber aö framvísa kvitunum fyrir greiddum
bifreiöagjöldum og tryggingaiðgjöldum ásamt gildu
ökuleyfi.
Skrifstofu Mýra- og
Borgarfjaröarsýslu
14. mars 1983.