Morgunblaðið - 26.03.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MARZ 1983
Vésteinn Bjarnason
Akranesi
Fæddur 4. maí 1913
Dáinn 17. mars 1983
Vésteinn Bjarnason var fæddur
4. maí 1913 að Kirkjubóli í Dýra-
firði. Foreldrar hans voru hjónin
Guðmunda Guðmundsdóttir og
Bjarni M. Guðmundsson sem
bjuggu að Kirkjubóli allan sinn
búskap. Vésteinn ólst upp á heim-
ili foreldra sinna. Stundaði nám
við Héraðsskólann að Núpi í Dýra-
firði og síðan við Verslunarskóla
íslands og lauk þanað prófi 1938.
Stundaði ýmis störf samhliða
námi, m.a. á búi foreldra sinna og
tvö sumur var hann á vélbátnum
Val frá Akranesi við síldveiðar
fyrir Norðurlandi.
Haustið 1940 réðst Vésteinn
sem verslunarstjóri við Friðjóns-
búð í Ytri-Njarðvík og gegndi
hann því starfi til ársins 1947, en
þá réð ég hann sem skrifstofu-
stjóra við fyrirtæki mín og Þórar-
ins bróður míns í Ytri-Njarðvík.
Vésteinn gekk að eiga Rósu
Guðmundsdóttur hinn 1. júní 1941
og stofnuðu þau þá þegar heimili í
Ytri-Njarðvík. Rósa er dóttir
hjónanna Jóns Gíslasonar og
Margrétar Brynjólfsdóttur, sem
ættuð voru frá Eyrarbakka. Rósa
missti móður sína kornung og var
þá tekin til fósturs af hjónunum
Sigríði Guðmundsdóttur og Guð-
mundi Kristjánssyni, skipstjóra
og síðar skipamiðlara, en þau voru
bæði Dýrfirðingar. Gengu þau
Rósu í foreldrastað og ferðu hana
að kjördóttur sinni. Rósa lauk
prófi frá Verslunarskóla íslands
árið 1935 og dvaldist síðan um
tveggja ára skeið í Danmörku og
stundaði m.a. nám við Húsmæðra-
skólann í Sórey á Sjálandi. Einnig
stundaði hún nám í píanóleik í
Danmörku.
Vésteinn og Rósa eignuðust 11
börn. Eitt dó í frumbernsku, en
hin 10 eru öll á lífi, en þau eru:
Guðmundur, bæjarfulltrúi og
framkvæmdastjóri Sjúkrasamlags
Akraness. Maki: Málhildur
Traustadóttir, bankafulltrúi.
- Minning
Vésteinn, bóndi að Hofstaðaseli
í Skagafirði. Maki: Elínborg
Bessadóttir, húsfreyja.
Grétar, rafeindavirki við Lór-
ansstöðina á Keflavíkurflugvelli.
Maki: Gyða Ólafsdóttir, húsfreyja
og eru þau búsett í Hafnarfirði.
Sigurður, húsasmiður hjá ís-
lenska Járnblendifélaginu hf. að
Grundartanga. Maki: Hafdís
Karvelsdóttir, sjúkraliði.
Bjarni, byggingarfræðingur hjá
Verkfræði- og teiknistofunni hf. á
Akranesi. Maki: Steinunn Sigurð-
aróttir, bæjarfulltrúi og hjúkrun-
arforstjóri við Sjúkrahús Akra-
ness.
Viðar, skrifstofustjóri hjá
Skallagrími hf. Maki: Guðrún Vík-
ingsdóttir, hjúkrunarfræðingur.
Auður, listvefnaðarkona. Maki:
Sveinn Baldursson, vélstjóri. Þau
eru nú búsett að Reykjahlíð í
Suður-Þingeyjarsýslu.
Anna Margrét, sjúkraliði. Maki:
Eiríkur Karlsson, húsasmiður.
Guðbjörg, fóstra. Maki: Svein-
björn Markús Njálsson, kennari.
Þau eru búsett að Hólum í Hjalta-
dal.
Árni Þór, háskólanemi. Unn-
usta: Ingibjörg Rögnvaldsdóttir
nemi í bókasafnsfræðum.
Barnabörn Vésteins og Rósu eru
nú orðin 24 talsins.
Vésteinn og Rósa áttu heima í
Ytri-Njarðvík til ársins 1953 er
þau fluttust til Akraness. í Njarð-
vík tók Vésteinn þátt í ýmsum fé-
lagsstörfum. M.a. var hann um
skeið í stjórn Ungmennafélags
Njarðvíkur og árið 1950 var hann
kjörinn í hreppsnefnd Njarðvík-
urhrepps.
Fyrstu 10 árin á Akranesi starf-
aði Véstein við verslunar- og
skrifstofustörf hjá Fiskver hf., en
árið 1963 var hann ráðinn bæj-
argjaldkeri hjá Akranesbæ og
starfaði þar uns hann lét af störf-
um árið 1980.
t
Systir okkar,
MARÍA HELGADÓTTIR KNOOP,
rœðismaður, Santiago, Chilo,
andaðist aö heimili sínu 24. mars.
Sigríöur Helgadóttir, Rannveig Helgadóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
GÍSLI SIGUROSSON,
Garðaflöt 37,
lést fimmtudaginn 24. mars í Landspítalanum.
Margrét Jakobsdóttir,
Steinunn Gísladóttir,
Ingibjörg Gísladóttir,
Páll Gíslason,
tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóöir og amma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
fré (safirði,
Víkurbraut 11, Grindavík,
veröur jarösungin frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 26. mars ki.
14.00.
Kolbrún Sveinbjörnsdóttir,
Lúðvík P. Jóelsson,
Sveinbjörg V. Lúövíksdóttir,
Jóel Brynjar Lúövfksson,
Guðrún Lúövíksdóttir.
Systkini Vésteins voru: Jón, sem
lést árið 1928, 22 ára að aldri,
Margrét húsfreyja á Akranesi,
Aðalbjörg húsfreyja á Akranesi,
Ásdís húsfreyja að Kirkjubóli í
Dýrafirði og Knútur bóndi að
Kirkjubóli í Dýrafirði. Móðir
Vésteins, Guðmunda Guðmunds-
dóttir og Guðmundur Guðmunds-
son sparisjóðsstjóri í Keflavík
voru systkini.
Þegar Vésteinn var ráðinn
skrifstofustjóri við fyrirtæki
okkar hlóðust á hann mikil störf,
þar sem ég var oddviti Njarðvík-
urhepps þá. Sá Vésteinn um öll
skrifstofustörf hreppsins, ásamt
skrifstofustörfum fyrir starfsemi
okkar, en þá var fyrirtæki okkar
umsvifamikið og því í mörg horn
að líta. Það var gæfa fyrir hið
nýstofnaða hreppsfélag að þessi
ungu, glæsilegu og vel menntuðu
hjón skyldu setjast að í byggðar-
laginu og gefa Njarðvíkurhrepp
kost á að njóta starfskrafta
þeirra.
Þegar mest þurfti að stafa í
nóvember-desember og fyrri hluta
vetrarvertíðar brá Rósa kona
Vésteins sem notið hafði sömu
menntunar og hann sér oft til þess
að koma honum til aðstoðar við
störfin þótt hún hefði strax þungt
heimili og mörg börn að annast.
Einnig tóku þau hjónin þátt í fé-
lagsmálum, þrátt fyrir miklar
annir við störf og var Vésteinn
einn af stofnendum Ungmennafé-
lags Njarðvíkur og virkur í stjórn
þess og starfi svo árum skipti. Öll
reglusemi á heimili og skrifstofu
var til sannrar fyrirmyndar. Svo
miklir öðlingar voru þau i allri
framkomu að ég sá aldrei á þeim
skapbrigði þau ár sem við áttum
samleið. Ég hef ekki kynnst vand-
aðri, hógværari og afkastameiri
starfsmanni á þessu sviði en Vé-
steinn var og ég og mitt byggðar-
lag erum í mikilli þakkarskuld við
þau hjónin.
Árið 1953 ákváðu þau að flytja
til Akraness en þar voru systur
Vésteins búsettar. Þegar ég stóð
við stofugluggann heima hjá mér
og horfði á eftir bátnum er flutti
þau frá Njarðvík fjarlægast, kom
fram í huga minn sú hugsun að nú
hefðum við misst héðan eina af
Elín Sigríður Lárus
dóttir — Minning
Fædd 5. janúar 1900
Dáin 26. febrúar 1983
Elín var dóttir Lárusar bónda
Finnssonar, Álftagróf í Mýrdal.
Hún kom sem tvítug mær til
starfa hjá Þorkeli Sigurðssyni úr-
smið á Hólmavík.
Þar kynntist þessi skaftfellska
bóndadóttir eftirlifandi manni
sínum, Jörundi Gestssyni á Hellu
við Steingrímsfjörð, og gekk að
eiga hann árið 1921.
Að sjálfsögðu er þessi tími að-
eins í minningarmóðu hjá mér, en
Helluhjón eru svo vel þekkt út
fyrir héraðið, að vart þarf að
kynna þau. Hann fyrir listræna
hæfileika til hugar og handa, auk
annarra mannkosta, og hún vegna
margháttaðra starfa að félags- og
framfaramálum. Og bæði tvö fyrir
hlýja og ógleymanlega gestrisni.
Við Elín, vinkona mín, unnum
af heilindum í stúkunni Hrönn, nr.
247, þau 5—6 ár er hún starfaði í
Kaldrananeshreppi. Þar gætti
hins brennandi áhuga, sem hún
var svo rík af við hvert það við-
fangsefni er hún tók að sér.
Ekki kom hún síður við sögu hjá
Kvenfélaginu Snót í Kaldrana-
neshreppi, sem hún var stofnfé-
lagi að og stjórnarformaður í ald-
arfjórðung. Sýndi meðfæddan
dugnað og ósérhlífni í því starfi.
Enda var hún kosin heiðursfélagi
á 50 ára afmæli Kvenfél. Snótar
árið 1977.
Þá var hún og ein af fulltrúum á
stofnfundi Kvenfél. sambands
Strandasýslu 1949, og að sjálf-
sögðu í fyrstu stjórn sambandsins.
En hversu lengi hún var þar í
stjórn er mér ekki kunnugt.
Elín var hreinskiftin og hélt af
einurð fram sjónarmiðum sínum,
en allra kvenna sáttfúsust ef
þurfti með. Hún mátti aldrei
heyra öðrum hallmælt, án þess að
færa þeim til eitthvað málsbóta,
raunar hversu andstæðir sem þeir
voru hennar skoðunum.
Fullkomlega má segja, að hún
mátti ekkert aumt sjá, hvorki hjá
mönnum eða málleysingjum, án
þess að bæta úr. Þrátt fyrir oft
fjármunalega lítil efni. Mérg
dæmi þar um mætti nefna, en
verður ekki gert í þessu fáu minn-
ingarorðum.
Við hjónin gerðum okkur erindi
að Hellu á liðnu sumri til þess að
hitta vinkonu okkar, sem hafði
verið skuggi af sjálfri sér um
nokkurn tíma. En sömu rausnina
hafði hún og jafnan áður. Fannst
við gera of lítil skil því veisluborði
er sonardóttir hennar og nafna,
Elín Ágústa Ingimundardóttir
hafði fram reitt, en hún var raun-
ar gestur hjá afa og ömmu.
„Sælla er að gefa en þiggja"
mátti fullkomlega segja um hana
Ellu á Hellu.
Að sjálfsögðu var oft gest-
kvæmt hjá Helluhjónunum. Jör-
undur hreppstjóri var lengi í
skattanefnd og síðar umboðsmað-
ur skattstjóra, einnig rómaður
bátasmiður og völundur í hand-
verkum sínum. Ekki dró heldur úr
samskiptum við hann vegna hag-
mælsku hans. ófáar voru þær
skemmtanir er hann flutti og söng
gamankvæði. Handskrifaða ljóða-
bókin hans, Fjaðrafok, er hreint
listaverk, sem ekki er lengur til á
bókamarkaðinum, því miður.
Börn Elínar og Jörundar eru:
Ingimundur Gunnar smiður, lát-
inn. Ragnar Þór bóndi á Hellu.
Lárus Örn rafvirki, Reykjavík.
Guðfinna Erla sm.st. Vígþór
Hrafn skólastjóri að Varmalandi í
Borgarfirði. Guðlaugur Heiðar
módelsmiður, Reykjavík. öll eru
þau systkinin listhög svo sem þau
eiga kyn til. Einnig ólst upp á
Hellu Elinóra Jónsdóttir, systur-
dóttir Jörundar.
Elín lézt í Borgarspítalanum í
Reykjavík 26. febrúar sl. eftir
nokkra legu þar.
Útför hennar fór fram 5. mars
frá kapellunni í Drangsnesi og
jarðsett í grafreitnum í Stekkjar-
vík að viðstöddu fjölmenni.
Að lokinni jarðarför bauð
Kvenfél. Snót öllum viðstöddum
til veglegrar erfisveislu þessa
heiðursfélaga síns, í nokkurs kon-
ar félagsmiðstöð sem að nokkru er
í byggingu, en sýnir glögglega hve
máttur samtakanna er mikill.
Við Inga áttum Ellu svo margt
að þakka, að mér fannst ekki hægt
annað en að minnast hennar lítil-
lega við leiðarlok.
Hafi mannúð og kærleikur ein-
hver áhrif við næsta tilverustig,
hinum ágætustu fjölskyldum sem
hér höfðu dvalist og uppalist, en
frá mér og minni fjölskyldu og
Njarðvíkingum öllum fylgdi þeim
óskir og heill um að blessun Guðs
og vernd hvíldi yfir þeim hvert
sem lífsleið þeirra lægi.
Frá Akranesi bárust okkar þær
fregnir að Vésteinn og fjölskylda
hans nytu sama trausts og virð-
ingar í ábyrgðarmiklu starfi fyrir
það bæjarfélag eins og verið hafði
í Njarðvíkum. Þar voru þau elskuð
og virt af öllum sem til þeirra
þekktu.
Guðmundur, elsta barn þeirra
hjóna, þótti bera þess glögg merki
að hafa erft hinar fögru dyggðir
foreldra sinna, en hann fluttist frá
Njarðvíkum, en hin börnin voru
þá ung en yndislegir unglingar.
Það er talin mesta gæfa í þeirri
veröld sem við byggjum að njóta
barnaláns. Þeirra gæfu urðu þau
Vésteinn og Rósa aðnjótandi í rík-
um mæli. Hinn stóri hópur velgef-
inna, reglusamra barna, tengda-
barna og barnabarna bera þess
gleggst vitni. Með lífsstarfi sínu
hafa þau tendrað þann vita og
leiðarljós sem afkomendum og
tengdabörnum er óhætt að stýra
eftir hvort sem er í meðlæti eða
mótlæti, sorg eða gleði.
Ég tel að slíkum persónuleika
sem Vésteinn var á ævibraut
sinni, verði búinn staður á æðra
lífssviði á þroskabraut sálnanna
til fullkomleika. Það veitir huggun
á stund saknaðar.
Karvel Ögmundsson
þá er enginn efi hvaða móttökur
hún hefur fengið.
Vini okkar, Jörundi, og öðrum
vandamönnum vottum við samúð.
Hann kvað svo til konu sinnar á
fimmtugsafmælinu:
„Guð launi þér, mitt gæfugull,
sem gjördir fyrir mig.
Og gegnum árin áfram skal
mín el.sku kona, vífaval,
þinn viaur elska þig.“ (Fjl4r,rok.)
Ingimundur á Svanshóli.
Félag áhugamanna
um heimspeki:
Fyrirlestur
um vísindi og
gervivísindi
SUNNUDAGINN 27. mars mun
Guðmundur Magnússon, M.Sc.,
flytja fyrirlestur í Félagi áhuga-
manna um heimspeki sem nefnist:
Vísindi og gervivísindi. f fyririestrin-
um verður fjallað um mun vísinda
og gervivísinda í Ijósi ýmiss konar
dæma, svo sem úr sálarrannsóknum,
stjörnuspeki og huglækningum.
Guðmundur Magnússon lauk
BA-prófi í heimspeki og sögu frá
Háskóla fslands árið 1980, en
stundaði síðan framhaldsnám við
hagfræðiskólann f Lundúnum
(London School of Economics) og
lauk þaðan Master of Science prófi
sl. haust í rökfræði og vísindalegri
aðferðafræði.
Fyrirlesturinn verður fluttur í
Lögbergi stofu 101 og hefst kl.
15.00.