Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1946, Blaðsíða 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
493
hálfum hljóðum. Þá hvarf sýnin og
jeg sat undrandi eftir og spurði sjálf-
an mig hvaða þýðingu þetta mundi
hafa. Efaðist jeg ekki um að það
stæði að einhverju leyti í sambandi
við kapellubygginguna.
iNIorguninn eftir fór jeg austur að
Voðmúlastöðum og var þar i tvo
daga. Þegar jeg kom svo heim til
Reykjavíkur var hringt til mín frá
skrifstofu biskups og sagt að þar væri
hjón með 1000 króna gjöf til kapel!-
unnar. Jeg spurði hvaða hjón það
væri og var mjer sagt að þnð væri
Nói Kristjánsson innheimtumaður og
kona hans. Jeg fór um kvöldið til
þeirra til þess að þakka þeim fyrir
gjöfina. Sat jeg þar um stund og tók-
um við Nói tal saman og fór hann
að sýna mjer ýmsar myndir af fólki
sínu. Þar á meðal var mynd af for-
eldrúm hans. Þekti jeg þá manninn
undir eins, að það var sami maður-
inn sem gekk næstur Kristínu, er
þau birtust mjer á Selfossi. Sagði jeg
Nóa frá þeim fyrirburði, er þá hafði
skeð fyrir 5 dögum, en hann svaraði:
„Hann hefir þá heimsótt okkur báða
um svipað leyti“. Sagði hann mjer þá
þessa sögu:
Fyrir tæpri viku hafði hann dreymt
það að foreldrar sínir, sem bæði eru
dáin, .kæmi til sín. Voru þau bæði
með mjög glöðu yfirbragði og sögðu:
„Nú er verið að reisa kirkju á Voð-
múlastöðum, fæðingarstað þínum, og
hafa margir J>ráð að það væri gert“.
Daginn eftir sagði Nói konu sinni
frá draumnum og kom þeim saman
um, að þau skyldi l?ggja eitthvað af
mörkum til kapellubyggingarinnar;
það mundi vera vilji foreldra hans,
en þau höfðu búið 10 ár á Voðmúla-
stöðum á meðan þar var kirkja.
4»
Okkur fanst nú öllum að einkenni--
legt samband væri milli þessa draums
Nóa og þeirrar sýnar, er jeg .sá á Sel-
fossi, en fyrir mjer var þetta enn ein
óyggjandi sönnun þess, að æðri mátt-
ur leyfði framliðnum vinum að
styrkja mig í baráttunni fyrir kapellu
byggingunni.
ÞETTA er aðeins fátt af því, sem
fyrir mig hefir borið í sambandi við
kapellusmíðina. En margt annað er
ekki ómerkilegra, t. d. ýmislegt sem
gerðist í sambandi við altarisklæðið,
.altarisdúkinn, kapelluturninn og
kro'ssinn á honum. Hitt get jeg sagt
óhikað, að jeg var altaf látinn finna
til þess, þegar einhver vandræði voru
á ferðum, að jeg stóð ekki einn heldur
var mjer veittur styrkur og hjálp að
handan. Stundum kom þessi hjálp
líka alveg óvænt og verð jeg að segja
það, að jeg er enn undrandi yfir því,
hvernig mjer bárust altaf peningar,
þegar rnjer reið mest á. Þeir komu úr
hinum ólíklegustu áttúm. Oft brást
mjer fjárstyrkur, þar sem jeg hafði
vænst hans, en þá strevmdu að gjafir
og áheit, sem jeg hafði ekki gert mjer
minstu vonir um, en voru jafn kær-
komnar eins os þær komu óvænt.
Þessu hefir haldið áfram fram á þenn-
an dag. Þegar kapellan var vígð,
skuldaði hún tim 7000 kr., en nú er
hún skuldlaus. Verð jeg að segia það,
að enda þótt jeg fengi hugboð um
það í byrjun að „peningarnir kæmu“,
þá hefir það ræst á miklu furðulegri
hátt .en jeg gat gert mjer nokkra von
um. Og þá má ekki gleyma þrí hvern-
ig bændurnir í nágrenni Voðmúla-
staða brugðust við, hve ötullega þeir
unnp að kapellusmíðinni, hve mörg
dagsverk þeir gáfu, hvernig þeir hentu
frá sjer orfunum og hlupu frá hey-
bindingu til þess að fullgera kapell-
una svo hægt væri að vígja hana á-
kveðinn dag. Frá því hafist. var handa
á smíðinni, með mjög litlu fjármagni,
og þangað til kapellan var vígð, voru
ekki nema tæpir 14 mánuðir.
Að síðustu vil jeg segja þetta: Þessi
kapellubygging var hafin í einlægri
og auðmjúkri trú á blpssað jólabarn- '
ið, sem kom til þess að leita alls hins
besta 1 sálum vorum. Og jeg trúi ]>vr,
að fyrir hjálp þess hafi gengið svo vel
og greiðlega að byggja þettaiiús, sem
á að vera því til dýrðar og mönnum
til blessunar. Gleðileg jól!
(Árni Óla skrásetti).
^ ^ ^ ^
- Molar -
Þetta er líklega stysta smásagan í
heiminum, tekin úr sjóðbók: Auglýs-
ing eftir skrifstofustúlku 2 sh.; kawp
skrifstofustúlku 2 pund; súkkulagi 7
sh. 6 d.; blóm J sh.; kaupuppbót skrif-
stofustúlku 3 pund; sœlgœti handa
konunni 3 d.; kaup Winnie h pund;
kvöidverður og leikhús fyrir mig og
Winnie 10 pund 10 sh.; pels handa
konunni 150 pund; auglýsing cftir
skrifstofumanni 2 sh.
Viðvaningur í stangaveiði hafði
krœkt svolitið seyði. Hann vafði lín-
una upp á hjólið þangað til lontan
tók heima á stangarbroddinum og
komst ekki lengra. „Ilvað á jeg nú að
gera?“ spurði hann gandan veiði-
mann. „Þú skalt klifra upp stöngina
og reka hann í gegn með skeiða-
hnifnum þín um“
Enskur hermaður, sem Þjóðvcrjar
höfðu handtckið, strauk og komst til
Odessa. Þa,r hitti hann rússneskan
liðsforingja, sem talaði ensku reip-
rennandi. Rússinn þóttist svo vel að
sjer í ensku, að hann var að leið-
rjetta Englendinginn. Þeita þótti
Englendingnum hart og seinast sagði
hann við Rússann: „Það getur vel
verið að jeg tali ekki 'gott mál. En
þjer talið ensku kapitalistanna — jeg
tala mál hinna vinnandi stjetta“.
Gestur á sumardvalarstað: „Er
ekki rólegt hjer?“
„Jú. það var rólegt hjer þangað til
gestir fóru að koma hingað til þess
uð lifa rólegu lí{i“.