Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1946, Blaðsíða 2

486
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
En vjer vœntuni eftir fyrirheiti hans
nýs hiinins og nýrrar jarðar, fiar scm
rjettlœtið býr.
II. Pjrt. J. lý.
Hann kom að boða rjeUlœtimns ríki, —
það ríki er fjarlœgt enn í dag sem þd.
Kn gœtum þess, að ei o&s sjálfa svíki
það síngiminnar víl, er aldrei má
iir fjarska beina að Zion augum sínuin
og sjá þann Ijóma, er yfir henni skín, —
þau fyrírheit i hennar Ijósu línum,
sem lofa fylling óskum intn og þín.
„Guðs ríki er uálœgt". Afbragðsincnn fmð cygja
um alda höfrí bjartri dýrðarsýn.
„Guðs ríki er f jarlœgtu, frœði heiinsins segja,
„og fullkomnunin draumalöngun þín*. —
En heldur látum oss með drottni dreyma.
að draumsins framkvœmd vinna í starfi og þrá
cn ceðri sjón í glaumi heimsins gleyma
og glata því, sem fegurst verðu má.
Jukob Jóh. Smári.
NÝ JÓL konui yfir yamUin heim,
yjir mannkyn, er liggur meinvillt í
myrkrum ejálfska/rnðra hörmunya.
Margir eru þeir, er vonuðu, að eftir
yjöminyaveður síðuetu heimnsstyrj-
aldar myndi hefja.it nýtt timubil í
sögu þjóðanna, tínuibil öryyyis, frið-
ur og almennrar jareœldar, þá myndi
morgna að nýjum menninyardegi, þá
myndu allar þjóðir heims taka hönd-
um saman yjir kynþátta-, skoðana-
og stefnumun, stríðshygyja hyrfi og
hernaðarandi allur, en kristúð oy
heimsúð ríkti og viannkynið gengi
einhuya og samstillt jram' jriðarveg
og fullkomnunar. Menn vonuðu, að
jómir og eldur styrjaldarinnar myndi
brenna burtu sorann úr sálum þjóð-
anna, og upp risi nýtt mannkyn á
nýrri jörð, þar sem rjettlæti byggi. —
Þœr vonir hafa jölskvast. Missætti
ríkir meðal leiðtoga þjóðanna. A
megiidandi álfunnar eltir liungurvof-
an klœðlítið og liúsvilt fólk. Viða
kcmur enn til hernaðarlegra átaka.
Eldur heiftarbála logar undir. Enn er
rjettlœtisins riki jjarlœyt. En enn
cyyja afbragðsmenn þjóðanna það „í
bjartri dýrðarsýn“ út við sjóndeildar-
hring framtíðarinnar. Og enn er engin
þjóð svo hátt ujipi — heldur ekki ís-
lenska þjóðin —, að hún geti ekki haf-
ist hœrra með því að tileinka sjer
þær hugsjónir og berjast fyrir jrain-
kvæmd þcirra. Enn er engin þjóð svo
góð og gofug — heldur ekki íslenska
þjóðin —. að hún geti ekki göfgast og
cjlst að góðleik. Enn er cngin þjóð
slílc nýsköpunar- og framfaraþjóð —
heldur ekki íslenska þjóðin —, að
húu geti ekki nýskapast til betra og
heilbriyðara þjóðlífs. Enn er enyin
þjóð svo rík — heldur ekki íslenska
þjóðin —, að hún geti ekki lært og
auðgast af boðslcap jólöbarnsins. Enn
væntum vjer rjettlætisins ríkis. 1‘ess
vegna höldum vjer ciin heilög jól.
Jólin eru fæðingarhátið óreiyadrengs-
ins litla, er fœddist í gripahúsi, ólst
upp við fátækt, óþektur, mætti
andúð og mótspyrnu alt frá upphafi,
var hæddur og loks deyddur, en auðg-
aði heiminn með trú sinni og þekk-
ingu á algóðum guði og föður, er
stjórnar alheimi, þróun allri og verð-
andi, vakið hefir mönnum lif og vill
þá áfram til meira lifs og betra eftir
þroskalögmáli fórnarþjónustu, óeigin-
gimi og kœrleika. Hcmn jœddist hing-
að á| þennan hnött til þess að um-
skapa mannlifið þar, grundvulla þar
„nýjan himin og nýja jörð, ]>ar sem
rjettlœtið býr“. liann kom uð boða
rjettlœtisins ríki, þar sem óþekktar
eru styrjaldir, verkföU, hungur og
klœðleysi; ríki, þar sem elskað er í
stað þess að hata, þjónað í stað þess
að drottna, jyrirgefið í stað þess að
hefna, gefið í stað þess að stela og
svíkja, hugga í stað þess að græta,
sagt satt í stað þess að Ijúga. Hann
kom til þess að boða ríki, þar sem
enginn auðgast á annara neyð, cng-
inn spillir eigin lífi og annara með
skaðsanúcgri breytni, cnginn mctur
sitt meira en annara, en aniuira setn
sitt eigið, enginn hugsar öðrum ilt,
vill öðrum ilt eða gjörir öðruin ilt,
heldur lifir þar einn og starfar fyrir
alla og allir fyrir einn.
Þetta riki er að vísu órafjarlægt
enn í dág sem þá.
Eti heldur látum os.t med drottni drcyma,
að draumsins íramkvccmd vinna i starji og þrá
en œðri sjón í glaumi heimsins gleyma
og glata því, scm jegurst verða má.
Þetta ríki var draumur og hugsjón
jólabamsins — jólagjöf guðs til
mannanna —, hugsjón, er allir hinir
göfugustu menn og konur hafa síðan
þráð að yrði að veruleika og hafa því
helgað starf sitt allt og líf í barátt-
unni jyrir framkvæmd hennar. Þessi
er sú liugsjón, er verður veridciki að-
eins fyrir sjálfsþroskun hvers ein-
staks, afneitun og fórnfýsi, bjartsýni,
óhvikvlan baráttuvilja og óbugandi
trú á góðan guð og vaxtargöfgi mann-
legs eðlis. Þessi er sú hugsjón, er á að