Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1946, Blaðsíða 5

489
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
%
um er himnaríki. Sá, sem hefir stund-
að ilt, fer í hinn staðinn vegna þess
að lianu hefir gert sig hæfastan fyrir
hann.
★
Þegar framliðinn maður kemur
fyrst yfir um er andlitsfall hans og
málfæri hið sama og hjer í iífi, vegna
{>ess að þetta er fyrsta stigið eftir
dauðann og hans innri maður er ekki
farinn að koma fram. En smám sam-
an breytist svipurinn algerlega, vegna
þess að hann fær á sig mynd innra
mannsins, sem var í iíkamanum hjer
á jörðu. Svipur innra mannsins er all-
ur annar en ytra útlitið. Hið ytra út-
lit sitt hefir hann fengið af foreldruni
sínum, en svipur innra mannsins staf-
ar frá innræti hans og er ímynd þess.
Þegar maður 'hefir fengið þennan
svip, er hann kominn á þriðja stigið.
Jeg hefi sjeð og þekt nokkra menn,
sem voru nýlega komnir yfir um, en
jeg þekti þá ekki er jeg sá þá nokkru
síðar. Góðir menn voru þá mcð skín-
andi ásjónur, en vondir menn voru
allir afmyndaðir. Þessar breytingar
verða vegna þess að í oðru lífi getur
enginn látist vera öðru vísi en hann
er og ekki dulið það, sem inni fyrir
býr. Allir verða að tala eins og þeir
hugsa, og sýna með látbragði og svip
hvað þeim er í skapi. Þannig stendur
á *því að andlit allra frandiðinna
breytast í samræmi við hugarfarið.
★
Það er ekki jafn torvelt að lifa því
lífi sem liggur til himna, eins og marg-
ir ætla. má sjá það á því, er nú skal
sagt. Hverjum ætti að vera það ofvax-
ið að lifa heiðvirðu lífi, þegar honum
er innrætt það frá æsku? Ilver mað-
ur reynir líka að lifa þannig, hvort
sem hann er vondur eða góður, því
að allir vilja láta telja sig einlæga og
rjettláta. Allir menn ástunda einlægni
og rjettlæti á yfirborðinu, svo að aðr-
ir haldi að þeir sje einlægir og rjett-
látir, eða að breytni þeirra mótist af
því. En sá er munurinn á góðum
mönnum og vondum, að góður maður
breytir þannig vegna þess að hann
trúir á guð; hann ástundar ekki ein-
lægni og rjettlæti aðeins af því að
bqrgaraleg lög krefjast þess af hon-
um, heldur af því að það eru guðs lög.
Og vegna þess að liann breytir eftir
guðs lögum, kemst hann í samband
við englana og þeir leiðbeina honum.
Sá maður er í guði, þótt hann viti
ekki af því sjálfur. Einlægni hans og
rjet'tlæti virðist máske alveg sams
konar og hins vonda manns, en er
sprottið af alt öðru innræti, og þess
vegna eru þeir svo ólíkir sem verða
má. Vondur maður breytir aðeins
rjett sjálfs sín vegna og vegna heims-
ins; ef 'hann hræddist ekki lög og refs-
ingu og álitshnekki, þá mundi hann
breyta öðru vísi vegna þess að hann
óttast hvorki guð nje guðs lög. Hann
mundi því ekki skirrast við að svíkja
og ræna aðra eins og hann frekast
gæti og haft sjerstaka ánægju af því.
Að innræti hans sje þannig er auð-
sjeð á slíkum mönnum, sem komnir
eru ysfir um, og bera utan á sjer inn-
ræti sitt og verða að bera það þftnnig
um alla eilífð.
★
0
Sumir trúa því, að guð snúi baki
við mönnum og útskúfi þeim, af því
að hann sje reiður við þá. Aðrir halda
að guð refsi mönnum og sje vondur
við þá. Þeir bera fyrir sig orð biblí-
unnar, þar sem þetta er sagt, vegna
þess að þeir hanga í bókstafnum, en
skilja ekki andann, sem er alt annar-
ar merkingar. Frumkenning kirkjunn-
ar, sem byggir á andanum, er toka
önnur. Hún segir að guð útskúfi ekki
neinum og hreki ekki neinn frá sjer,
og hann sje' ekki reiður við' neinn.
II ver sá, sem hefir heilbrigða skynseini
ætti líka að skilja þetta þegar hann
les fagnaðarboðskapinn, sem 'segir að
guð sje gæskan sjálf, kærleikurinn
sjálfur og miskunnin sjálf. Gæskan
getur ekki verið vond við neinn, og
kærleikur og miskunn geta ekki út-
sbúfað neinum. Það væri gagnstætt
eðli gæskunnar, kærleikans og misk-
Það er enn þá meira en að
eignast allan heiminn, sem jyrir
lífinu liggur á jörðu hjer, svo
vesalt sem það er ennþá. I ein-
hverri framtíð fœr lifið hjer þátt
í hinni œðstu veru, verður sjálf
hin œðsta, vera. Ilin œðsta vera
vill hefja oss upp til sín, breyta
oss í sig, gefa oss sjálfa sig full-
komlega.
*
:< . i
Að vísu er það alveg satt, þeg-
ar sagt er að dauðinn sje ekki
endalok lífsins. Að vísu er það
alveg satt, sem sagt liefir verið,
að menn lifi þótt þeir deyi. Sjálft
lífið, sjálft þetta ólrúlega skelfi-
lega þegar illa tekst, en þcgar vel
tckst, ótrúlega fagra, scm vjer
köllum líf, er þáttur í sköjrun
heimsins. Allir kraftar eru skyld-
ir. Ein eru upptók þeirra allra.
tr
Hversu birki mun á þessari
jörð þegar það fcr að skiljast,
hvaða leið það er, sem vjer höf-
um verið á og hvert hin leiðin
liggur, sem við blasir. Lífsins
leið cr leið vaxandi vits og afls
og fegurðar. Vaxandi fagnaðar.
Því að þetta er hið samia fagn-
aðarerindi. (Nýall III).
+ M—... «l—ft«|»
unnarinnar og þv.í gagnstætt drotni
sjálfum, sem er „eilíf ást og náð“.
Hann snýr aldrei baki við neiuum
manni. Ilann auðsýnir mönnunum að-
eins gæsku, ást og náð.
^M/^.
jsy? jsy*