Andvari - 01.01.1913, Síða 197

Brcf Brynjólfs biskups
135
þær að mér að laka. Hér lá sótt á leingst af, og lá
eg einn með öðrum nokkra stund. Síðan lögðust
og aðrir, liverra efni eg hlaut að annast, og so leið
veturinn af með stórum og þungum veikindum þessa
heimilis, en önnur tjölskylda margföld kallar að þess
í milli, sem þér nærri getið. Því sá eg ei annað
fangaráð, upp frá því eg hindraðist, en að fá sira
Hallgrími Péturssyni í Saurbœ þetta verk að sér að
taka minna vegna, hvar á hann hefur nokkurn lit
sjrnt, þó livergi nærri sé það búið né fullgert. Hann
kvartar um það sama, sem eg kvartaði í yðar ná-
nálægð, að ekki sé teiknað upp yrkisefni hverrar
vísu, því sé næsta þungt og ómögulegt að geta til,
hvað skáldið hefur meint. Þar að auki kvartar liann
um, að þessar vísur séu ekki rétt skrifaðar, og þvi
miklast enn vandinn að gera og ráða úr skriptinni,
og kemur þá conjectura ofan á conjecturam1), so
næsta ómögulegt er úr að ráða. En manuscripla
membrana2) eru hurt úr landinu og fást ekki. Char-
taceœ novitiorum3) eru einskis nejd. Þar leiðir blindur
blindan. Því er varla spes restitutionis4) í því efni.
Þó hefur hann lofað mér að fara áfram í vetur, loli
herrann, eptir því, sem hann treystir sér upp að
fjalra. Skal yður sendast það, hann getur út klakið,
loli herrann, en það hann hefur uppgötvað, sendist
yður nú með þessu bréíi með Þáli Kristjánssyni
Hersl(eb), kaupmanni á Eyrarbakka, og verðið þér
heggja okkar vilja fyrir verk taka, hvar til við yður
treystum.
Framar skrifið þér, að kongurinn liafi yður
skipað mig að biðja yður til hjálpa Sœmundareddu
út að leggja. Þar svara eg til: Magna petis, Phaeton,
et6) non pro viribus liisce6). Meina eg þann aungvan
fyrir mold ofan, sem það verk kunni forstanda.
Samt og áður, lofi guð og líði, vil eg gjarnan hans
1) þ. e. tilgáta ofan á tilgátu. 2) þ. e. skinnbækurnar. 3)
þ. e. pappírsafskriptir seinni raanna. 4) þ. e. viðreisnar von. 5)
ex, afskr. G. Þ. 6) þ. e. Til mikils mælist þú Faeton, og til
þoss, sem eg er ekki maður til.