Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 17
Björn Jónsson
XI
héraðslækna, enda hafi þeir unað hérilla. Hitt væri
þó miklu ísjárverðara, að skipa landlæknisembættið
dönskum manni, sem ókunnugur væri sérstökum á-
stæðum lands og þjóðar. Menn mundu ekkert traust
liafa á því, að tillögur hans um sóttvarnir og önnur
heilbrigðismálefni væru lagaðar eftir ástæðum lands-
ins. Og hann mundi ekki geta með fullri nærgætni
dæmt um það, livað heimta mætti af héraðslæknum.
Væri ekki kostur á neinum fullfærum manni, íslenzk-
um, þá væri öðru máli að gegna; en Jónassen sé
góður læknir og lipur kennari, og hafi með ritum
sínum s^mt áliuga á því að verða að gagni. Að öðru
leyti væri það ískyggilegt að skipa útlenda menn í
lielztu og tekjumestu embættin, hvötin með því tekin
frá íslendingum til þess að alla sér meiri þekkingar,
on nauðsyn sé á til hinna óæðri embætla, auk þess
sem það særði þjóðernistilfinninguna. Blaðið liefir
frétt, að landar í Höfn liafi einkum hug á danska
manninum, af því að hann sé einkar vel lærður
maður, og læknaskólinn mundi hafa mikið gagn af
því að fá hann. En það fullyrðir, að úr því, sem
læknakenslunni hér kunni að liafa verið ábótavant,
geti ekki neinn kennara-lærdómur hætt, heldur slaíi
það af mannfæð og sjúkdómafæð hér á landi.
B. .1. svaraði þessum andmælum ítarlega i blað-
inu 13. maí, og kemst þar meðal annars svo að orði:
»Sé hinn danski sækjandi töluvert meiri læknir
en alment gjörist og þá meiri læknir en læknar eru
nú á íslandi, því mér vitanlega hefir enginn þeirra
fyrirtaksorð á sér, þá er svo mikils vert þar um, að
hitt annað á vissulega að lúta i lægra haldi. Fái
Ileiri sjúklingar á íslandi bót sinna meina fyrir það,
að þessi útlendi maður kemst í flokk lækna þar, þá