Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 185
Fánamálið
123
kaupskip, sem heima eigi i ríkjum konungs og lönd-
um, megi hafa uppi konungsflaggið, né veifur, sem
jafnvel löggiltum víkingaskipum sé óheimilt að liafa.
IJetta er í samræmi við lagaboð þau, sem áður voru
nefnd (bannið 17. febrúar 1741 og tilsk. 11. júlí 1748),
og eldri eru en herflota-reglugerðin. Svo segir í reglu-
gerðinni, 818. gr., að ef nokkur skipsforingi hitti kaup-
skip eða víkingaskip (Kapere), sem liggi með önnur
flögg eða vængi en leyfðir eru, og því fremur, ef þau
eru með veifur (Vimpler), hvort sem sé á höfnum kon-
ungs eða við strendur á löndum hans eða við aðrar
strendur, þá megi liann ekki leyfa þeim að hafa uppi
önnur ilögg en þau, er leyfð séu, enda skuli skipsfor-
ingi banna sliku kaupskipi flaggið og veifurnar og knj'ja
hann til að láta þær af liendi. Og ef hægt sé, þá skuli
hann senda yfirvaldinu á staðnum nákvæma skýrslu
um málið, er staðfest sé af tveimur undirforingjum,
svo að hinuin seka verði refsað samkvæmt þar um
gefnum tilskipunum.
Af sambandinu i 818. gr. herflota-reglugerðarinnar
er það fullljóst, að hún tekur að eins til þess, ef kon-
ungsflaggið er nolað leyflslaust á kaupförum eða vík-
ingaskipum. Tilgangurinn er að vernda þenna forrétt
han, om <let er i en Havn eller paa en Ited, naar Lejlighed
dertil gives, med bilagte Attest af ‘2 Officerer eller Under-
officerer til Stedcts Ovrighed i en udfprlig Relation oversender,
paa det den Skyldige efter de derom gjorte Anordninger kan
blive strafi'et. Men er det i Spen, da erkyndiger han sig om
Skibets og Skipperens Navn og Tilholdssted, og melder det saa
ved Lejlighod til det Steds Ovrighed, hvor hans Værneting er.
Mfíder han nogen fremmed Nations uarmeret Fartpj med Vim-
pel paa Kongens egne Kyster, Reder og Havne, da forbyder
han det, og tvinger Skipperen til samme at nedtage.11