Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 161
Aukið landnám
99
En til eru betri landkostir, svo að minna nægir, jafn-
vil V* ekra, og eins er það til, að ætla þarf henni
V/2 og vel það til jafnaðar. Fer það saman þar, að
kindin þarf því stærra land, sem grasgróður er
minni og lynggróður meiri. Líkt mun vera hér, að
ætla þarf kindinni meira landrými þar, sem mikið
vex af hrísi og lyngi, heldur en þar, sem grasgróður
er aðalgróður.
Stærð nýbýla hér í sveitum mundi láta nærri að
vera liæfileg: 55—75 hektarar, eftir landkostum
í nýlendum Englendinga, t. d. Canada, afhendir
stjórnin hverjum landnámsmanni 160 ekrur lands,
eða um 65 hektara, en í Nýja Sjálandi 200 ekrur.
Sem kunnugt er hafa margir íslendingar numið land
í Canada. Nú mun láta nærri, að Vs (40 þús.) ís-
lendinga sé búsettur í Ameriku. Óvíst er, að fólkið
hefði verið fleira í landinu en það er nú, þótt aldrei
hefði neinn íslendingur flutt sig úr landi, það er að
segja, ef bjargræðisvegum hér á landí, hefði eigi
fjölgað meir en enn þá er orðið.
Canada þjóðfélagið hefir að sumu leyti kostað
flutning íslendinga vestur um haf og heim til sín.
Það veitir og hverjum landnámsmanni heimilisréttar-
land, 160 ekrur gefins, með þeim skyldum, að land-
takandi byggi hús á landinu, rækti það eitthvað og
búi þar minst 3 ár. Byggingarefni, timbur, leggur
landið sjálft til, venjulega. En vilji ábúandi fara af
býlinu eftir 3 ár eða lengri tíma, þá getur hann selt
verk sín á býlinu fyrir sannvirði, en sjaldan landið
sjálft, eða íéttinn til þess. Af þessu sést, að Canada
þjóðfélagið rétlir þeim mönnum sérstaka hjálparhönd,
sem nema þar óbygt land. Og með svipuðu fyrir-