Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 187
Fánamálið
125
bindandi fyrir hérlandsmenn. Yíir mönnum hér á
landi eða hér í landhelgi hafa herskip eigi lögreglu-
vald, nema að því leyti sem venjan hefir verið sú,
að þau liafa tekið föst skip, sem verið hafa að ó-
löglegum fiskiveiðum hér við land.
Loks er þess að geta, að herflota-reglugerðin
8. jan. 1752, 818. gr., er að eins boð til fiotans,
einskonar erindisbréf. Skipanir þær, sem í henni
eru, slíkar sem þessi í 818. gr., eru því því að eins
lögmætar, að þær haíi stoð sína í öðrum lögum.
Eins og getið er um áður, varðar bannið 17. febrúar
1741, sbr. tilsk. ll.júlí 1748, að eins kaupskip og að
eins óheimila notkun þeirra á konungsflagginu. þó
að því herílota-reglugerðin liefði í 818. gr. sinni á-
kveðið eilthvað annað en áður var í lög sett, þá
er liæpið, að það hafi þar með öðlast lagagildi, sér-
staklega hér á landi, þar sem reglugerðin hefir aldrei
verið birt hér, enda aldrei þýdd á íslenzka tungu.
Nú hefir borist liingað sú fregn frá Danmörku,
að þar sé tiltæki varðskipsforingjans talið lögmætt,
og að nú sé þar talin, sakir þess atviks, sem hér
varð 12. þ. m., ástæða til þess að takmarka notkun
bláhvíta fánans. Lögmæti tiltekta varðskipsforingj-
ans byggja Danir, að því er sagt er, á því, að
»kaupskip<.<. taki ijfir öll slcip og allar flegtnr, að
undanskildum herskipum. Því, segja Danir, er lieimild
til þess að taka hvert ílagg sem er af hverri fleytu
sem er, samkvæmt skipaskrásetningarlögunum ís-
lenzku frá 13. des. 1895, 2. gr. Af þessari stað-
hæfingu, skýringunni á orðinu »kaupskip«, lielgast
það, að Danir kveða atferli varðskipsins hér á