Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 210
148
Fiskisýningin
Mér rann til rifja að liugsa til þess, hve mikið
er drepið af fiskiungviði (t. d. í stauravörpur,
Bundgarn), sem lílið verðmæti er í, þegar þess er
gætt, að t. d. þorskurinn, undir góðum skilyrðum,
þarf að eins 4 ár til að ná fullum þroska, eða því
sem næst. Þar var t. d. sýndur úr liafinu við Fær-
eyjar þorskur, sem var tveggja ára 14—15 þuml.,
þriggja ára 18 —19 þuml. og fjögra ára 20—22
þuml. Lúður á ýmsu aldurssligi vóru sýndar; eins
árs vóru þær um 4 þuml. og fjögra ára 16—17,
og höfðu þær vaxið mest á þriðja og fjórða árinu.
Eins og nærri má geta, var mjög mikið af alls-
konar fiski í ýmiskonar ástandi, einna mest frá
Noregi, íslandi og Færeyjum. I3ar var sallíiskur,
bæði þur og upp úr salti, harðfiskur, allar teg-
undir, svo sem þorskur, ýsa hreistruð, smáfiskur
(bútungur), steinhítur og riklingur, og þrátt fyrir
það þó bannað væri að snerta sýningarmunina,
liöfðu einhverir náð sér í bita af riklingnum. Salt-
fiskurinn var yfirleitt fallegur; þó bar íslenzki tisk-
urinn af öðrum fiski, og mun eg síðar minnast ná-
kvæmar á liann.
I sýningarhöllinni har ekki minst á niðursoðnu
fiskmeti. Marglitum dósum var hlaðið upp i ýms-
um myndum, er náðu alt til lofts; vóru það heilar
byggingar með allskonar úlskotum, og sást víða í
gegnum þenna rósótta vef, og vóru nöfn niðursuðu-
mannanna ofin í, alt með smádósum. Hungrið hefði
mátt sverfa talsvert að, til þess maður hefði fengið
af sér að skerða þessar fögru súlur, þó full-ljóst
væri, að innihald þeirra væri mjög gott og engu
síður girnilegl en eplið forðum fyrir Evu.