Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 77
1911 og 1912.
15
(sbr. skýrslu Dr. Dahl’s). En nú hafa rannsóknir
þær, sem sagt er frá liér að framan, og eigi geta lal-
ist annað en byrjun, þegar gefið glögg svör upp á
ýmislegt af þessu, livað nokkrar ár snertir, eins og
sagt er frá í skýrslu Dr. Dahls. Þannig er það nú
komið í ljós:
1) að laxaseiðin dvelja hér 2—5 vetur (flest 3—4
vetur í ánum áður en þau ganga í fyrsta sinn í sjó,
þrátt fyrir kuldann í valninu, liættur þær, er stafa
af ísum, og fremur lítið æti.
2) að laxinn dvelur óvenju stuttan tíma í sjó eftir
fyrstu niðurgöngu. Megnið af honum gengur aftur i
árnar eftir að liafa lifað einn eða tvo vetur eftir fyrslu
niðurgöngu, o: hafa verið eitt eða tvö ár í sjó; mjög
fáir hafa lifað 3—4 vetur eftir fyrstu niðurgöngu.
Þetta sýnir að megnið af laxinum er ungur fiskur
og verður aldrei gamall, m. ö. o., liann nær ekki
eins háum aldri og vant er í öðrum löndum.
3) að laxinn hrygnir óvenju ungur: þegar er hann
hefir lifað 2 vetur (o,- á 3. hausti) eftir fyrstu niður-
göngu, þar sem útlendur lax gýtur fyrst að ráði
á 4.—5. hausti. Auk þess sést það, að það er að
eins fátt (8%) af laxinum sem gýtur yfirleitt; þorrinn
af honum gijtur aldrei. Þetta á sér líka stað í öðr-
um löndum, en ekki í eins miklum mæli.
4) að hið gamalkunna, að laxinn í sumum ám,
eins og t. d. í Elliðaám, er yfirleitt smár, orsakast af
því, að hann er ungur, að jafnaði yngrí’en í öðrum ám.
En, eins og áður var tekið fram, þessar rann-
sóknir ná enn ekki nema til fárra áa, og þess vegna
má ekki skoða það sem þær hafa leitt í ljós eins og
algildar setningar viðvíkjandi lífsháttum íslenzka lax-
ins. Það verður ekki auðið að setja fram algildar