Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 124
62
Bréf
so var það nær að ekkert bréf hefði feingið til ís-
lands í ár, og ei, ef vindurinn hefði ei bægt skipinu
rit að leggja. En nú er kominn vindur góður. Því
má eg hasta1).
Eg vona presturinn síra Jón Bjarnason2) muni
iluttur verða hingað í vor 1766. Þá vona eg og eptir
syni þínum Þorkeli8). Hann er mér velkominn, og
skal ekki að honum verða, ef eg lifi. Deyi eg í Græn-
landi, fær hann það, sem eptir verður, og kantu vera
viss um, að so leingi hér eru tveir prestar, mun4)
sá einiB) sjá öðrum6) borgið, ef á liggur eður leingur
lifir. Minn collega herra Biorn er giptur, og ei vilda
eg eiga hans kjör sem slendur, með veika konu og
óvinskap með kaupmanni. i öllu þessu hefir hann’)
ypparlegt sind8), en hann er alt of ungur, neml. 22.
ára, þá hann kom hingað 1763. Verði ei af sira Jóns
Bjarnarsonar9) útreisu, so gef eg tapt með Þorkel í
næstu tvö ár, hvað sem síðar tilskrifast.
Gothaab 28. August 1765.
1) flýla inér, S. H. 2) Þ. e. síra Jón á Ballará (1746—1768)
og síðan á Rafnseyri (d. 1785). Hann iór aldrei til Græniands.
Hinsvegar orti sira Jón kvæði eða rímn um Grænland, er kall-
ast Skrœlingjaníd, um manndráp skrælingja af Húsavíkurskipi,
er hrakti til Græniands 1760. Ennfremur kvæði, er hann kallar
Prosoþographia Kalalita Incolœ Groniandice. 3) sonur síra
Magnúsar Þórhallasonar í Villingaholti (1750—1795), og bróður-
sonur síra Egils. Þorkeil fór til Grænlands. 4) eg, b. v. S. H.
5) forte: Einari, S. H.(!) 6) hverjum b. v. S. H. 7) b. v. S. H.
8) sinni, S. H. 9) Svo.
\