Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 170
108
Ivvæöi
Hólakirkja gömul og góð,
getið er þess um veldi
liarða marga hríð af stóð, —
hana braut og feldi1);
minnilegur því mun þjóð
þybburinn liðinn mýktarspar, —
margur harður vetur var, —
mörg persóna fræða fróð
frá eg þar vígslu næði.
Pví hefir verið þessi í mesta œði.
Uíinn, stýfinn, þæíinn, þrár,
þægði, hrygði meingi,
snæfur, kóíinn, ýfinn ár
ægði bygðutn leingi,
svældi hölda fjölda fjár,
faldi veldi kulda hjar, —
margur harður vetur var, —
voðastríðinn, veðrahár,
viða neyða svæði.
Pó hefir verið þessi í mesta œði.
Ósa læsir ísinn strítt,
allan fyllir gljóður2),
reisir gusur, blæs óblítt,
brallar illa óður,
veiði góða líður lítt,
læðist héðra’ og þaðra3 *) snar, —
margur liarður vetur var, —
fargar mergjum livergi hlýtt,
hör gaf vörgum fæði.
Pó liefir verið þessi í mestu œði.
Þegar árin geingu góð,
guði þökkuðu eigi,
1) Á spássíu i 155; „Liðið frá í'alli hinnar fyrri kirkju
230 ár; les Flateyjarmál11. — Hólakirkju brant 1394 á jólum, og
nú 'aptur 1624. 2) „glóður = sjór“, hdr. 3) „héðra; hér,
þaðra: þar“, hdr.