Andvari - 01.01.1913, Page 142
80
Kvæöi
II.
Vísur Gunnars Pálssonar út af ritlingi Þorkels
Fjeldsteds um verzlunina.
[Hann stingur þar upp á, að íslendingar væri að nokkru fluttir
til Jótlandsheiða, ísland numið af nýju, líklega af Grænlending-
um, Löppum og Dönum, og þar innleidd danska, og íslenzka
lögð niður.]
Fjeldsted hefir fundið ráð,
sem frægt mun verða í leingd og bráð,
medalíu með því náð,
mikillega er slíkt að gáð.
Forn vor tunga íinst af máð,
fólkið blandið, lúrað, þjáð.
Mun ei slíltt fyrir Mammon skráð
og maklegt aptur spott og háð?
eða: morði næst um fóslurláð?
Fjeldsted hefir fundið ráð, —
fræð þú mig, af hverjum sáð? —
og hraður því um heiminn stráð
með hrósi þess, sem skyldi smáð.
Ef þú kemst á ísaláð,
elzt hér tunga verður hrjáð,
ágirnd nóg, en þjóðin þjáð,
og þar um síðan inart orð skráð.
III.
Úr kvæði sira Gunnars Pálssonar,
er hann nefnir »Litið ávarp til þess, sem tjáist að
fjörráð vilji brugga íslenzkunniw1).
Er það satt þig velgi við,
vinur, íslenzkunni,
og haldir lítinn lierrasið
hana að bera i munni?
1) Þetta kvæði er einnig ort út af uppástungu Fjeldsteds.