Andvari - 01.01.1913, Side 121

Bréf
59
komið hafi þrír Æsir, sem fundið hafi Ask og Emblu1).
Ekki held eg þar talað um fyrstu mannsins sköpun,
ei heldur líki eg þeim við þrjár guðdómsins persón-
ur, heldur so:
önd gaf Oðinn,
þvi lífið höfum vér af vorum foreldrum,
óð gaj Hæncr,
því málfæri og skikkun aðra höfum vér af þeim, sem
vér hænustum að fyrst, og vér venjustuin með í ung-
dóminum. En
lá gaf Loðner2)
og lilu góða,
því góða stilling, ment og speki höfum vér af þeim,
oss kenna og til góðs laða; annars erum vér í ver-
unni sem dauðir drumbar.
Nú snýr hún aptur og talar um askinn Yggdra-
sils, himininn, Urðarbrunn, tímans upphaf, þrjár meyj-
ar, þrefaldan tíma, og hvað fleira þar um er. Síðan
greinir hún, hvað á tímanum skeð liafi, hvar um í
einu stuttu lnéfi að skrifa eg mér ekki til treysli,
með því liún fer ýmisl aptur á bak eða áfram, og
slcingir ýmsu saman, alt þar til sú greinin kemur:
Hrymr8) ekr ausian.
Þá er hún bæði dirnm og dul, og talar mest — skilst
mér — um þann allra seinasta tíma veraldarinnar,
og rísa mundi mér hugur við það so út að leggja
sein mér það skilst, ef eg svo fastan trúnað legði á
þann anda, af hverjum eg ætla hún muni lalað hafa.
Um heimsins endalok virðist mér hún fátöluð, ef
hún þó þar annars nokkuð um lalar. En alstaðar,
hvar hún talar um Æsina og þeirra ýmsar nýjar
upptektir, skilst mér hiin meini þar með ýmsa höfð-
ingja, stjórnendur og vísendamenn, sem öld eptir öld
verið hafa.
En um þau orð og vandmæli, sem i Völuspá
standa, virðast mér vandskilin mínum líkum, og ei
1) Hér stendur i hdr. ,.I“, sem annaðhvort merkir ekkert
cða þá er misritað fyrir „&c". 2) Svo. 3) Cfrimr, hdr.