Andvari - 01.01.1913, Qupperneq 75

13
1911 og 1912.
stunda laxveiði, vildu taka að sér að safna hreistri.
()g einmitt þess vegna hraðaði eg birtingu á skýrslu
Dr. Dahl’s, að eg býst við að ýmsum laxveiðendum
hér (þar á meðal Englendingum) þyki hún segja svo
margt nýstárlegl og merkilegt um lífshælti laxins hér
á landi, og að þeir, sumir hverjir, munu fúslega
hjálpa eflir megni til þess að fá enn betri rannsókn-
argögn í hendur. Eg býst við að Dr. Dahl vilji taka
að sér þessar rannsóknir framvegis og það tel eg
æskilegast, því að hann er þaulvanur þeim.
Áður en eg skil við þetta mál, skal eg gefa stult
yfirlit yfir það sem menn vissu áður um lífshætti
laxins hér og yfir það sem þessar hreistur-rannsóknir
hafa leilt í ljós, og býst eg við að mönnum muni
þá skiljast vel, að þessi nýja rannsóknar-aðferð sé
mjög mikils verð, auk þess sem hún er furðu-Iljót-
leg og mjög kostnaðarlítil, þar sem menn eiga að-
gang að veiddum laxinum.
Það er alkunnugt, að laxinn er vatnafiskur, sem
fer í sjóinn til þess að leita sér fæðu, því að fæða
sú, sem hér er að hafa í ánum, er allsendis ónóg svo
stórum fiski til fullra þrifa. Hann gýtur á haustin
á smámalarbotni á hæfilega djúpum stöðum i ánum
og grefur hrognin niður í mölina. Eru þau svo að
klekjast úl allan veturinn, en með vorinu koma seið-
in út og liafast svo við á hentugum stöðum í án-
um, þar sem er grýttur botn og gróður og nægilegt
fæði (Ilugur, flugnalirfur o. 11.) þangað lil þau eru
orðin 13—15 cm. löng og Vio—x/s pd. (50—60 gr.).
(Englendingar nel'na þau parr'). Þá fá þau silfur-
gljáandi ferðabúning og fara til sjávar (Engl. smolt).
Hingað til var mönnum ókunnugt um, live gömul
þau voru þegar þau fóru úr ánum. Eg hafði þó