Andvari - 01.01.1913, Page 31
Björn Jónsson
XXV
kærleikann, en afneitar öllu hjálpræðisgildi trúar-
skoðananna. Sumum íslenzku guðfræðingunum leizt
ekki á blikuna. En það var engin furða, að þetla
erindi vakti bergmál í sál B. J. Skömmu síðar þýddi
bann og gaf út eftir sama höfund annað ágætt er-
indi: »Pax vobiscum« (Friður sé með yður).
1895—1904.
Á þessu tímabili eru ýms stórmál á baugi, sum-
part lil umræðu, sumpart til framkvæmda. Mikl-
ar breytingar eru að verða á þjóðlííinu frá því, sem
verið hafði eftir 1880 og þar áður. ísafold er orðin
landsins langmesta blað, og B. J. tekur meiri og
minni þátt í því, sem verið er að ræða um.
Mesl ber þá á stjórnarskrármálinu, og B.
skrármálið var aðalleiðtogi skoðanabræðra sinna,
þó að hann sæti ekki á þingi. Þegar ein-
hver snurða hljóp á þráðinn, komu þingmenn ávalt
til hans, og enginn gat greitt úr llækjunum eins vel
og hann.
1895 var deill um samkomulagslilraun,
t’inijsályktun sem in\ðar deildir alþingis samþyktu þá —
i stjórnar þingsályktun í stað stjórnarskrárfrumvarps-
ins. Par var haldið fast við sjálfstjórnar-
kröfur íslands, eins og þær höfðu komið fram á und-
förnum þingum, og skorað á stjórnina að taka þær
til greina. En sérstaklega var skorað á stjórnina að
hlutasl til um:
1. að sérmál íslands yrðu ekki borin upp í rík-
isráðinu;
2. að maðurinn, er bæri ábyrgð á hinni æðstu
stjórn íslenzkra sérmála, yrði hér búsettur, innlend-