Andvari - 01.01.1913, Page 22
XVI
Björn Jónsson
B. J. stóð með árvekni á verði í fjármál-
Arvakur en unum> Yfirleitt var hann mótfallinn smá-
stórhuga i úthliitiin á fé til einstakra manna, til
fjarmalum. ’
launaviðbóta embættismanna og annars
þess ltonar. Stundum liugsa eg, að ýmsum, sem kunn-
ugir voru málavöxtum, hafi þótt kenna nokkurrar
óbilgirni í þeim efnum. En sparnaðarmaður varð
liann ekki talinn. Hann var stórhuga og taldi ekki
úr, þegar eitthvert það mál var uppi á baugi, sem
honum virtist liorfa til verulegra og staðgóðra þjóð-
þrifa. Þar ýtli hann venjulega manna fastast á eftir.
Til dæmis að taka studdi hann Benedikt
Sveinsson afdráttarlaust í baráttu hans
Yms fram-
faramál.
1883 fyrir háskólamálinu. Enginn var á-
kveðnari en hann í vegabótamálinu — að leggja
kappsamlega vagnvegi um landið, eftir fyrirmynd
annara þjóða, og skipa yfir það slarf verkfræðing
með verulegri sérþekkingu. Ekki stóð á honum að
styðja járnbrauta og siglingamál Siglryggs Jónasson-
ar 1894, enda var þar stofnað til svo mikilla hags-
muna og góðra kjara Islandi til lianda — ef for-
göngumaðurinn hefði getað orðið þess megnugur. að
koma áformum sinum fram, sem enginn gat vitað
þá, og enginn veit neitt um enn — að það gegnir
mikilli furðu, að allir skyldu ekki geta orðið sam-
mála um að láta einskis ófreistað, til þess að styðja
það fyrirtæki af alefli. Og enginn brjndi menn bet-
ur en liann til þeirrar breytingar á sjávarútveginum
að snúa honum upp i þilskipaútgerð úr bátaútvegi,
og til þess að koma upp sjómannaskóla, svo að
þeirri breytingu skyldi geta orðið framgengt. »Án
þilskipaútvegs verður Reykjavík aldrei annað en það
sem hún er: ómerkilegt fiskimannaþorp og embættis-