RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Side 94

RM
ALBERT ENGSTRÖM
mannalögum var hann, eins og á
stóð, skyldugur til að verða við
þeirri kröfu. Slikar bænarstundir
hafa oft mýkt hina verstu sjóhunda,
— menn af þessari tegund —, en
þegar timburmaðurinn hætti sér inn
í káetuna, eftir að hafa tvístigið
góða stund fyrir utan, og hugðist
lýsa kröfu skipshafnar, kom genever-
brúsi þjótandi eins og fallbyssukúla
og skall í hurðina fast við eyra hans,
svo að brotin flugu í allar áttir.
Timburmaðurinn var enginn heigull,
en þó hikaði hann lítið eitt, áður en
hann bar fram erindið.
Skipstjóri sá nú, að hér var alvara
á ferðum. Hann sat þögull litla
stund, eftir að hinn hafði lokið máli
sínu, ygldi sig og bretti grön eins
og grimmur hundur, sem fitjar upp
á trýnið.
— Kallaðu skipshöfnina aftur á
þiljur! Fljótur nú, annars skal
ég----------!
Menn hópuðust aftur fyrir og skip-
stjóri skreið úr hýði sínu.
— Bryti! Komdu með borð —
eða einhvern andskotann — og hvít-
an dúk! Reyndu að hundast úr spor-
unum!
Skipuninni var hlýtt. Því næst
skálmaði skipstjóri niður í káetu,
koin upp aftur með gamla biblíu,
lagði hana á borðið og tók ofan
húfuna.
— Af með húfurnar, bölvaðir
fjósamennirnir ykkar!
Síðan lagði Bredström skipstjóri
MARGRÉT AF NAVARRA
(1492-—1549). Margrét af Angouléme, her-
togajrú af Alengon og drottning af Navarra,
var systir Franz fyrsta. AS ]>ví er menn
framast vita, var Margrét af Navarra kona
dyggSug, en glaSlynd þó. Hún liafSi mik-
inn áhuga á aS siSbœta klerkastéttina og
studdi Hugenottana meS ráSum og dáS, en
var illa viS munka, einkum betlimunkana.
Frœgasta rit liennar er skáldritiS Sögur frá
Heptameron. ÞráSurinn í þessum sagna-
flokki er ferSalag aSalsfólks til baSstaSar
eins í Pyreneafjöllum. Á heimleiSinni lenti
jólk þetta í miklum rigningum og vatns-
jlóSi og var veSurteppt í rúma viku í Maríu-
klaustrinu í Serrance. Sér til dœgrastytt-
ingar lœtur Margrét jerSajólkiS segja þess-
ar sögur. Eftirfarandi saga, Spœnski arfur-
inn, er úr Sögum jrá Heptameron.
K. í.
báðar hendur á hina helgu bók, tók
mið á neðstu sigluránni og mælti:
— Góði guð, það er ekki oft, sem
ég bið þig eins eða neins, það veiztu
sjálfur, en ef þú hjálpar mér um
svolítinn vind núna, lofa ég því, að
biðja þig aldrei um neitt framar!
Amen! — Hundist þið fram fyrir
aftur, krypplingarnir ykkar!
•
Áður en hálftími var liðinn tók
að vinda, og innan skamms var koin-
ið bezta leiði. Upp frá þeim degi
heyrðist Bredström skipstjóri aldrei
blóta. En hann bað ekki heldur, enda
■hafði hann lofað því.
Gils GuSmundsson íslenzkaði.
88