RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Qupperneq 55

munir
RM
búinn öllum þægindum. Allt var mið-
að við að létta eins mikið undir við
kússtörfin og frekast væri unt: raf-
magn til hitunar og ljósa, eldhúsið
flísalagt og gljáfægt og ekki hugsan-
^eg óhreinindi af neinu nema mann-
inum sjálfum. A rúmlega klukkutíma
höfðu þau lokið öllu af. Og svo gátu
þau legið allan dagi nn við ströndina
°g hlustað hugfangin á síbylja hafs-
ins.
En brimið á Kyrrahafsströndinni
er hamslaust og ofsalega tryllt og
þeim fannst það ætla að sprengja á
ser hrjóstið. Hinum viðkvæmu til-
finningum þeirra var ofboðið og þau
nrðu uppstökk og amalynd.
Það var ekki annað fyrir þau að
gera en halda á burt úr Kaleforníu
eftir tæpra níu mánaða dvöl þar
vestra. Þau höfðu haft mikið upp úr
því að vera þar og þau kunnu vissu-
lega að meta það, en þegar til lengdar
lét átti Vestrið ekki við þau, það á
ekki við þess konar fólk sem miðar
við sálarþroska.
Þau tóku sig til og fóru í heimsókn
til foreldra Valeríu eftir að hafa tekið
ut dálitla fjárhæð af innstæðu sinni.
ðininan tók drengnum opnum örm-
um — vesalings litla flóttabarnið—
en var hins vegar fremur kuldaleg
v*ð dótturina og þó umfram allt
kuldaleg við tengdasoninn. Móðir
Valeríu sagði hreinskilnislega einn
ðaginn við dóttur sína, að Erasmus
>'rði að útvega sér eitthvað að gera,
SV0 að hann gæti séð sómasamlega
fyrir þeim. Valería tók það óstinnt
upp fyrir henni og minnti móður sína
á íbúðina yndislegu, sem þau höfðu
haft við Arnó, á munina góðu sem
geymdir voru í Nýju Jórvík og á hið
„auðuga, þroskandi líf“, sem þau
Erasmus lifðu. En móður Valeríu
fannst framtíðarhorfur þeirra allt
annað en glæsilegar um þessar mund-
ir: maðurinn á fimmtugs aldri at-
vinnulaus og á hálfgerðum hrakhól-
um og barnið orðið skólaskylt og
ekkert í aðra hönd nema þverrandi
innstæður. Nei, í sínum augum væri
það allt annað en glæsilegt. Erasmus
yrði að útvega sér eitthvað að gera
við einhvern háskólann.
„Og hvað svo sem og við hvaða
háskóla?“ greip Valería fram í fyrir
henni.
En móðirin svaraði, að fyrir svo
vel menntaðan mann eins og Eras-
mus hlyti að vera hægðarleikur að
fá eitthvað að gera, og það því frenr-
ur sem pabbi hennar hefði ýms sam-
bönd „og með öllum hinum dásam-
legu munum sem þú hefur látið
geyma fyrir þig í Nýju Jórvík, gæt-
irðu stofnað verulega smekklegt heim-
ili, sem allir í Ameríku myndu stæra
sig af að þekkja. En sem stendur
verðið þið að standa straum af mikl-
um útgjöldum vegna húsgagnanna og
eigið hvergi höfði ykkar að aðhalla.“
Þetta var laukrétt. Valeríu sárlang-
aði að stofna heimili, þar sem hún
gæti haft alla munina hjá sér. Auð-
vitað var henni innan handar að selja
húsgögnin fyrir góðan skilding. En
49
4