Morgunblaðið - 01.12.1971, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 1971
Jimmy! æpti hún. — Breiddu
yfir öxlina á þér, Liz! Hvað oft
er ég búin að segja þér, að vera
ekki að ana hérna inn á okkur,
þegar við erum að vinna!
Nektin kynni að vera sama
sem list í augum Flóru, en hjá
Jimmy vakti það bara girnd og
það vissi hún.
— Fyrirgefðu, Flo. Hann
ranglaði yfir gólfið, kleip hana
í kinnina og sendi mér augnatil-
Mf, sem var eins girnilegt og
hann gat gert það. — Ég er
hérna með lögregluna með mér.
Hún er búin að vera heima hjá
mér i heilan klukkutíma og
þvæla um fjarverusannanir.
Heyrðu mig, Flo, ertu búin að
iesa í blöðunum um hann Max?
Hvað heldurðu bara? Spilavíti!
Hann var hrifinn. Vinir systur
hans voru þá ekki svo sérlega
leiðinlegir, eftir allt saman.
— Hættu þessu blaðri, Jimmy.
Hvar er lögreglan?
— Á leiðinni. Hann opnaði
dyrnar og gægðist fram. —
Þarna eru þeir komnir. Þeir
vilja fá sannað, hvar ég hafi
verið á mánudagskvöldið. Hvað
kom þér til að segja, að ég hefði
verið hjá þér, Flo?
— Þegiðu, bölvaður bjáninn
þinn. Til þess að sanna fjarveru
þína, auðvitað, úr því að þú
vildir ekki segja mér, hvar þú
varst. Já, mér er vel kunnugt
um stelpumar þínar. . . Komið
þér inn, fulltrúi. . . Snáfaðu
nú burt, Jimmy, gerðu það fyrir
mig.
Það virtist ekki neinu máli
skipta þótt ég hefði heyrt hana
viðurkenna að hafa farið með
lygi. Framkoma hennar gaf til
kynna, að við værum öll í sama
bátnum og hefðuna ekki efni á
að koma upp um hvert annað.
olivetti
Notaðar
OLIVETTI
skrifstofuvélar
Höfum til sölu eftirfarandi Olivetti-vélar:
Rafritvél MS 80 E með 46 cm valsi, Pica-letri.
Rafritvél MS 84, með 35 cm valsi, Baltea-letri.
Rafritvél. Tekne 3, með 46 cm valsi, Baltea -
letri.
Færzsluvél fyrir bókhaldskort.
Ennfremur Mercator 5100 bókhaldsvél með
rafeindamargföldun. Vél, sem hentar til
reikningsútskrifta launaútreiknings, vaxta-
reiknings og svo framvegis.
Allar vélarnar eru nýyfirfarnar af Olivetti-
séfræðingum vorum og seljast með ársábyrgð
gegn viðhaldssamningi.
G. Helguson og Melsted
Rauðarárstíg 1. Sími 11644.
Hrúturlnn, 21. niarz — 19. apríl.
Kkki er svo með öllu illt, að ekki boði nokktið gott. I»ér verður
þetta lærdómsríkur dagur.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þú Ketur bætt eiffin áformum inn í allsherjarskipulaKÍð og fenff-
ið K'óða útkomu.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Ef |iú ert í öllu í einu verður árang'urinn lft-ill. Káttu verk morf-
undagsins biða iiangað til á morgun.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú vc*rður eitthvað viðriðinn afskipti af lífi annarra, og talaðu
varlega.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Fólk tekur mikið eft-ir því, sem þú aðhefst, og því er rétt að
vara sig.
Mærin, 23. ágúst — 22. septeniber.
Þú átt langan og erfiðan dag fyrir höndiim, og því er rétt að
skipta verkunum jafnt niður á hann.
Vogin, 23. september — 22. október.
Með hæversku og framsýni gengur allt vel í daf.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Vinir þínir eru allir ósammála nm eitthvað, sem þér er annt um.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. deseniber.
Sá, sem fer rétt I að leysa einhvern vanda, sem leneri hefnr
staðið. fær rlkuleca umbun.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
1>Ú verður að endurskipule!ís.ja allt, oiy hefur því engran tfma
til að slóra.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
I>að er sama, hvað [>ú tekur þér fyrir hendur, allt er stórgrallað,
svo að liér er eins irott að halda þie fyrir utan hrinffrásina.
I'iskurnir, 19. febriiar — 20. marz.
1>Ú verður að heimta það, sem þitt er mjiig fUótlega, annars
verður það < annarra höndum það sem eftir er.
Jiimimy snautaöi út en gat
samt hvíslað að mér í leiðinni,
að hann ætlaði að heimsækja
mig bráðum.
Langmede, ásamt þessum sjálf
sagða hraðritara og lögreglu-
manni í einkennisbúningi kom
nú inn í vinnustofuna. Það var
ekki fyrr en hann kom inn, að
ég gerði mér ljóst, að hjartað í
mér hafði verið uppi í hálsi —
af von um, að Gordon Parrott
væri með þeim.
— Jæja, hvað er það nú?
sagði Whitfield, sem stóð við
trönurnar sínar og potaði út í
loftið með penslunum. Flóra
settist róleg niður á legubekk-
inn undir myndinni af Violet
frænku. Ég slappaði aif og
kveikti mér í vindlingi, og varð
þessari hvíld fegin. — Mér
íinnst, sagði Whitfield, — að þið
ættuð að geía farið að láta Okk-
ur í friði. Hvað sem ölfum fjar-
verusönniumum liiður, þá hafið
þið náð í ykkar mann — hann
Hank. Hann hafði allar huigsan
legar ástæður til þess ama.
FuMtrúinn glotti andstyggi-
lega.
— Nei, ekki allar ástæður.
Þér getið eins vel fengið yður
sæti, Linton. Ég verð hérna
nokkra stund. Ég kom til þess
að spyrja konuna yðar um sam-
band hennar við Melchior
Th ews.
Flóra náfölnaði, en Whitfield
bölvaði og s ikaði að Langdeme;
ég gapti og mér fór ‘að finnast
þetta al'lt vera einhver framand
legur draumur. En fuilitrúinn
ýtti Whitfield til hldðar og náði
i stól handa sér, en hraðritar-
inn opnaði minnisbókina sína og
sfeikti blýantinn. Lögreglu-
þjónninn geispaði.
— Við sku'lum ekki eyða tím-
anum í nein uppgerðarlœti. Fuii
trúinn leit á Flóru, mæstum vin-
gjamfega. — Ég get vel vor-
kennt yður þessa beygiu, sem
þér voruð í. Auðvitað hafið þér
ekki viljað láta manninn yðar
komast að þessu um ykkur
Thews, og er Thews hefur ver-
ið að hóta yður, þá. . .
Mér fannst óviðeigandi að
vera þarna kyrr. Ég reyndi að
fá Whitfield til að Mta á mig, til
þess að segja homum, að okkur
væri eins gott að hætta í dag,
en hann leiit ekki á mig. Hann
hafði gleymt ölliu nema Flóru og
verzlun
er matvöru
verzlun
þessum Mtla, sköllótta Lang-
mede. Þegar ég gekk framhjá
þeim á leið inn í búningsher-
bergið, teit fulltrúinn upp.
— Farið þér ekki, ungfrú
Boykin. Þér eruð þegar búin að
heyra nóg. Setjizt þér niður ein
hvers staðar.
Var hann að viðhafa aðferð
ina hans Gordons — að vita,
hvort ekki dytti eitthvað úit úr
okkur í æsimgnum, sem matar-
bragð væri að?
Ég sendi hjónunum afsakandi
auignati'lMt og settist niður á háa
stólinn hjá málverki Flóru, en
fjarlægði fyrst dós fulla af
penslum og nokkrar oláutuskur.
— Hver hefur sagt yður þetta
kjaftæði? sagði Whitfield. Og
Flóra sagði: —Þér eruð að
Ijúga. Einhver heíur logið. . .
— Vertu róleg, els'kan! Whit-
fieM klappaði þreytufega á
fegubekkinn við hJiðina á henni.
Hann var ekki í neinum vígahuig
lengur og andlitið var hvitt,
nema hvað ein æð titraði á enn-
inu á homum. - Það er alveg
satt, fuJitrúi, em það stendur
bara ekki í neinu sambandi við
morðin. Ég hef aMi'.af vitað af
því. VitanJega, i fyrstunni. . .
— Þanniig hef ég ekki frétt
það, tók Langmede fram i. Sam-
kvæmt rmínum upplýsingum hef-
ur konan yðar verið að bera á
hann fé til þess að hann segði
yður ekki frá því.
- Þá hafið þér fengið skakk-
ar upplýsingar. Konan mín
sagði mér það sjálf og Thews
vissi, að hún var búin að því,
svo að honum hefði ekkert þýtt
að beita f járkúgun.
Lamgmede bóLgmaði affliur upp
af hreykni og spenninigi. — Þá
hafið þér bara drepið hann
sjálf-ur! Afbrýðisemi og hefnd.
Reynið þér bara að segja mér,
að þér hafið enga ástæðu haft!
Whitfield andvarpaði. — Það
er nú næsta ótrúlegt, að ég
hefði beðið með það í tíu ár.
— Hvað eigið þér við með tíu
árum? Munnurinn á fulltrúan-
um opnaðist upp á gátt.
—- Nú fylgdi það ekki með i
upplýsingunum, sem þér feng-
uð? Þetta gerðist í Fíladelfíu, áð
ur en við giftumst. Og hún sagði
mér það þá og bauðst til að
leysa mig af trúlofuninni. Vitan
lega þótti mér fyrir þessu — en
ég hafði nú ekki verið neinn eng
ill sjálfur og ég trúði þegar hún
sagði, að þessu væri öllu lokið.
Síðan hefur Thews verið gestur
hér, kannski ekki beinlínis vel-
kominn, en gestur samt. Hann
LITAVER
Ævintýraland
VEGGFÓÐUR
Á TVEIMUR HÆÐUM
- 1001 LITUR -
Lítið við í LITAVERI
ÞAÐ BORGAR SIG.
” tl «