Eimreiðin - 01.07.1895, Page 58

I3S
því, að menn þekkja nú, hvaða áhrif það hefur, að loka úti bláa
ljósið, og full rök eru leidd að því. Aptur á móti eru enn engin
rök til fyrir því, hvaða áhrif það hafi að lækna m e ð bláu og fjólu-
litu geislunum. Hann efast ekki um, að framtíðin muni fræða oss
um það, og þegar hún hefur gert það, þá sje hægt að framkvæma
slíkar lækningar; það megi nota fjólublá ljósböð með þeirn styrk-
leika, sem menn mundu helzt kjósa.
Ef vjer hugleiðum það sem fyrir augun ber opt og einatt, má.
sjá, hvaða áhrif sólarljósið hefur á allar skepnur skaparans. Hvílík
breyting er það á sumrin, þá er himininn hefur verið þykkur, og
allt í einu birtir upp og sólin skin í heiði. Það lifnar yfir allri
náttúrunni, blómin breiða sig út til þess að taka á móti ylgeislum
sólarinnar, ormarnir skríða í allar áttir, flugurnar flögra um í sól-
skininu suðandi og murrandi, fugkrnir fljúga og syngja drottni
dýrð, og kisa baðar sig í sólskininu inn í baðstofu og fer að mala
af tómri ánægju yfir lífinu. Allt kemst á flug og ferð, bæði menn
og dýr, og ekki sízt Niels Finsen sjálfur. Það hýrnar þá yfir mó-
eygðu augunum hans; hann bregður sjer þá stundum út úr borg-
inni, út í skóg eða út í Böllemýri, og fer þar ásamt konunni
sinni, dóttur Balslevs biskups, að veiða fiðrildi og flugur, froska
og salamandra. Mjer er sem jeg sjái hann þá, hýran og hlæjandi,
á hlaupum eptir fiðrildum eða með lúkurnar fullar af froskum.
En opt situr Niels Finsen kyr heima og baðar sig í sólskininu.
Hann leikur sjer að sólargeislunum, en þeir bera nafn hans út um
heiminn.
Niels Fmsen hefur um nokkur ár verið heilsutæpur. Hann
hefur þjáðst af'vatnssýki, en nú hefur hann fundið upp nýja aðferð
til þess að lækna hana, og kom út ritgjörð eptir hann í árslok
1894 um það.1 Aðferð þessa fann hann með því að reyna að
lækna sjálfan sig. Hann vildi eigi láta stinga á sjer hvað eptir
annað, enda dugði það eigi nema um hríð. Svo tók hann upp á
því vorið 1891, að neyta svo lítils drykkjar og vökvunar, sem hann
framast mátti, og á þennan hátt læknaði hann sig. Vatnssýkin
kemur aptur og aptur, og hann hefur síðan ávallt læknað sig á
þennan hátt. Einu sinni Kefur hann, til þess að sannfæra éinn af
læknunum við sjúkrahúsin í Kaupmannahöfn, aflað sjer vatnssýki
með því að drekka mikið í 10 daga, og hann læknaði sig aptur á
viðlíka löngum tíma með því að drekka lítið. Þessa tilraun kveðst
hann þó aldrei gjöra aptur, því það er allt annað en gaman, að
vera vatnssjúkur.
Lækning þessi er bæði einföld og auðskilin: Þegar líkaminn
er eigi fær um að láta frá sjer fara meira en ákveðinn mæli af
vatni, þá á ekki að láta hann fá meira en þennan mæli; það sem
umfram er, safnast fyrir í líkamanum og er einungis til skaða.
1 Om Behandling og Forebyggelse af Ascites, prentað í Ugeskrift for Læger.