Eimreiðin - 01.07.1895, Blaðsíða 22

102
Lúters. Þeir hafa kirkjur — og snúa dyrnar ætíð í austur — og
presta; guðsþjónustan fer fram eins og hjá mönnum, en allajafna.
með meiri viðhöfn, öll kirkjan er ljósum lýst og prýdd, presturinn
hefur hreimsætustu rödd o. s. frv. Biskup eiga þeir einn og býr
hann í Blábjörgum; biblía þeirra er sú sama sem manna og sálma.
hafa þeir líka eða eins. Prestar eru stundum ekki ánægðir með
brauð sín og geta þá haft brauðaskipti. Þess var áður getið, að'
álfar dæju sem menn, og er því ekki furða, þótt þeir eigi sjer
kirkjugarða (álfakirkjugarður fyrir vestan, á Hofstöðum í Þorska-
firði).
Að álfar geti ekki fremur en mennskir menn látið sjer nægja.
með afurðir landsins sjálfs, er svo sem auðvitað; enda var áður
nefnt brauð og grjón hjá þeirn; þeir verða því að hafa skip í.
förum, kaupmenn og verzlunarstaði. Um einn huldukaupmann
er að minnsta kosti talað á Hofsós. Einu sinni viltist bóndi, sem.
ætlaði í kaupstaðinn, í hríð og kom að bæ, sem hann átti ekki
von á; en þegar til kom, var þetta kaupmannssetur og búð; kaup-
maðurinn var frakkaklæddur og tók bónda vel og bauð honum
kaup við sig; reyndist þá svo, að þar vóru betri vörur og þar
að auk rniklu ódýrari en hjá Hofsóskaupmanninum. Kaupmaður
hresti bónda með ágætu vini úr flösku og gaf í kaupbæti sjal handa.
konunni og brauðkökur handa krökkunum. Ekki er talað um
kaffi, sykur og tóbak hjá álfum; en ef til vill hafa þeir getað.
drukkið te; að minsta kosti er talað um tekönnu, sem álfar haíi
gefið.
Að lyktum skal þess getið, að álfar eiga mikil mök við menn
og hænast jafnvel eptir því; sýnist það fara sífellt í vöxt, eptir því
sem stundir líða. Margar fara sögur af ástum milli álfa og manna.
og eru þær með mörgu móti; hjónabönd og barneignir korna opt
fyrir. Ástir álfa eru heitar og sterkar, tryggðin óbilandi; þeir deyja.
heldur og springa af harmi, ef þeir fá ekki að lifa með þeirri
mennskri konu, sem þeir hafa fengið ást á. Og ætið er það auðnu-
vegur að halda vinfengi við þá.
Á annan hátt kemur sambandið milli álfa og manna í ljós,,
og er það allmerkilegt atriði. Álfkonur leita opt til mennskra
kvenna í barnsnauð, og eru þær þá sóttar í hólinn; þurfa þær
ekki annað en fara höndum (trúin á læknishendur) um álfkonuna.
og verður hún þegar ljettari; hið síðasta stig í þessari trú er, að
álfkona jóðsjúk þurfi ekki annað en leggjast í rúm mennskrar konu,