Eimreiðin - 01.07.1895, Blaðsíða 21

IOI
lagaákvæði þekkist úr þeim, og er það ekki óskynsamlegt (að rík
álfamær, sem láti tælast af auðvirðilegum manni, skuii giptast
honum og missa arfs síns). Alfar eiga tvo kónga; það hefur þótt
hefðarlegra og æðra, að þeir hjetu svo, en lögmenn, eins og þeir
íslenzku. Kóngarnir áttu að fara sitt árið hvor til Norvegs og gera
þar grein fyrir hag ríkis og þjóðar fyrir yfirkóngi allra álfa, er þar
var. Það er auðsjeð, að þessi hugmynd er ekki yngri en 1400.
Annars fara litlar sögur af þingum og málaþrasi álfa, eða öllu
heldur engar, svo að vjer vitum.
Það er sögn um álfa, að þeir sje sumir heiðnir og illir;
en þessu er víst ekki svo varið; illir eru þeir að minsta kosti
ekki, enda koma þeir aldrei svo fram, nema þegar þeir eru reittir
til reiði og þykkju.
En hitt er satt, að heiðin trú hefur haldizt um margar aldir
hjá þeim og ef til vill aldrei dáið út með öllu. Því er þeim illa
við kristilegt atferli; »ekki þurftirðu að krossa þetta ólukkukindin«
sagði álfkona við konu, er krossaði mjólkina. Mennsk kona nefnir
Jesús í álfhól; þá skreiðist gömul kelling fram og sópar allt húsið
innan, og ekki þolir huldufólk ætíð að heyra guðsnafn; heldur
ekki vildi huldumaður, sem var unnusti mennskrar stúlku, kyssa
hana, eptir að hún hafði verið til altaris; það var kominn svartur
blettur á tunguna á henni. En það má það eiga, huldufólkið, að
trúarofstæki er ekki til hjá því; það á viðskipti við kristna menn,
kemur enda í kirkju með þeim, en þolir ekki blessunina; og ekki
þótti álfameyjunni neitt að því að elska Olaf liljurós:
Þar stóð úti ein álfamær,
sú var ekki= Kristi kær.
Ekki vil jeg með álfum búa — segir Ólafur —
heldur vil jeg á Krist minn trúa.
Þótt þú viljir með álfum búa — svarar hún —
þó mátt þú á Krist þinn trúa.
Þetta umburðarlyndi er fagur vottur um lund álfa, og mættum við
mennirnir þakka fyrir, ef við værum ætið svo sjálfir. Hins vegar
er mart af álfum kristið; hafa þeir líklega snúizt til siðbótar
nokkuru eptir 1000, og efalaust hafa þeir og tekið þátt á siðabót