Eimreiðin - 01.07.1895, Qupperneq 2

82
leikfimi ekki nein. fyrirmynd, auðvitað, en það var þó svo fjarri
því, að hún væri ekki viðunandi, eins og þá stóð á bæði heima
og annars staðar. Það er óefað, að hún hefur gert mjög mikið
gagn. Að minnsta kosti verð jeg fyrir mitt leyti að segja, að hún
var mjer lífsnauðsyn, og hefði jeg elcki haft þær stundir í viku,
þá hreyfingu og vöðvastælingu, sem leikfimin veitti, veit jeg ekki,
hvað úr rnjer hefði orðið, enda »skúlkaði« jeg.aldrei, hafði aldrei
höfuðverk, tannverk eða iðrakveisu, sem svo margir höfðu annars
í tímanum kl. 2 — 3. Það voru margir, sem drógu sig í hlje, þeir
skildu ekki, hvað til þeirra friðar heyrði.
LeikfimisáAö/Æ« voru auðvitað ekki góð að öllu leyti, en þó
vel notandi. En það sem mest var um vert, var, að kennarinn
yar mjög natinn og óhlífinn, og þótti mikils um vert sína mennt,
þótt hann væri enginn gáfumaður annars; hann kenndi vel það
sem hann kunni, og það sem hann kunni, var eflaust allt það
helzta á þeim tímum.
Leikfimiskennarinn, sem nú er, er einn af hinum allradug-
legustu lærisveinum Steinbergs gamla, fimur eins og Gunnar og
mjúkur sem Kári — eða svo var hann í minni tíð. Hann er
efalaust sá, sem hafði bezta hæfilegleika til að taka við af Stein-
berg, enda fór það og svo. En það sem var viðunandi þá, er það
ekki nú. Allri leikfimiskennslu er nú t. a. m. hjer í Danmörk og
Svíþjóð kotnið í allt annað horf; alveg ný aðferð með nýjum
áhöldum í mörgu er risin upp á rústum hinnar eldri. Allar líkams-
hreyfingar eru nú settar í sjerstakt kerfi, og miða til þess, hver
í sínu lagi, að styrkja og æfa alla vöðva líkamans; hver og einn
vöðvi fær sína hreyfingu, hvort sem hann er í fótum eða höndum,
hrygg eða brjósti. Það er heilbrigðiskikjimin með reglubundnum
atgjörðum og ákveðnu marki, sem nú ríkir, og það er kún, sem
latínuskólinn í Reykjavík jþarf að fd sem fyrst, svo framarlega sem
nokkur leikfimiskennsla á að vera á annað borð við skólann, —
og það væri gaman að vita, hvort nokkur dirfist að neita því, að
svo eigi að vera.
Hjer er tvennt, sem þarf.
Fyrst af öllu þarf nokkurn veginn viðunanleg og hæfileg
áhöld, og þar til tel jeg líka leikfimistór/ð. Þótt þau áhöld, sem
til voru fyrir 16 árum, væru enn til, eða jafngildi þeirra, væru
þau samt með öllu ónóg, og þyrfti mörg ný og betri; en þau, sem
nú eru til, kvað vera fram úr öllu hófi vesæl og vond og húsið