Morgunblaðið - 19.07.1991, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚLÍ 1991
Takið þið ekki gamla hús-
muni í cndursölu . . .?
HÖGNI HREKKVÍSI
Fréttamat Ríkisútvarps-
ins og fréttir CNN
Síðustu ár hefur íslenska þjóðin
þurft að vera háð þeim fréttum sem
kommúnistar hafa skammtað þjóð-
inni og má nefna Hendrik Ottósson,
Jón Múla Árnason, Stefán Jónsson
og síðan Ögmund Jónasson. Erlend-
ar fréttir oftast sóttar til norsku
og sænsku fréttastofanna sem voru
málpípur sósíalista á Norðurlöndum
og svo frá Reuter og þá valið það
sem þessum kommúnistum þótti
áhugavert og oftast leitað eftir nei-
kvæðum fréttum til að sanna hvað
mikil spilling væri í auðvaldslöndum
en annað væri hjá Lenín og Stalín,
mannvinunum miklu, enda voru
þessir fréttamenn lærðir og heila-
þvegnir af kommúnistanum og trú-
arleiðtoganum Brynjólfi Bjarna-
syni.
Aldrei voru fréttir um viðskipti
og framfarir í hinum stóra heimi,
slíkt var ekki fréttaefni. Innlendar
fréttir hafa helst snúist um vaðal
úr verkalýðsréttindaframkvæmda-
stjórum, svo sem Guðmundi Jaka,
Ásmundi Stefánssyni, Kristjáni
Thorlacius og síðar Ögmundi Jónas-
syni, Páli Halldórssyni,_ kennurun-
um Winci og Kaaber, Óskari Vig-
fússyni og fleirum.
Þrátt fyrir langa skólagöngu trú-
ir þetta fólk því að peningar verði
til í seðlapressu Seðlabankans og
það sé bara mannvonska Jóhannes-
ar Nordal og ríkisstjórnarinnar að
kaupið sé ekki eins hátt og hver
og einn telur nóg til að lifa „mann-
sæmandi lífi“ eins og notað er í
öllum umræðum, svo er bara að
leita umsagnar í Þorbjörn Brodda-
son, Árna Bergmann og aðra álíka
andans jöfra.
Nú hefur Stöð 2 tekið upp á því
að senda fréttaefni CNN og er þetta
sent út á nóttunni og fyrri part
dags og auglýsingar varla marktak-
andi, helst listi yfir hótel í heiminum
og ekkert tal með svo ekki getur
það haft áhrif á tungutak þjóðarinn-
ar. En við íslendingar höfum notið
góðs af að fá nýjustu fréttir um
viðskipti í heiminum og þar með
sparað okkur stórfé með að kaupa
gerfihnattadisk.
Þá kemur þessi „besser wisser“
Þorbjörn Broddason fram og boðar
að einhver útvarpsnefnd, sem er
óþörf í fijálsu landi, skipi svo fyrir
að leggja beri niður sendingar CNN
nema auglýsingar verði klipptar út
eða einhver þýðandi bulli og eyði-
leggi þar með fréttamatið. Krafan
um að allt skuli þýtt á íslensku er
fráleit því ef hlustandi leggur eyru
við það sem talað er inná og sér
textann um leið, þá er iðulega farið
með rangt mál í textanum og túlk-
urinn misnotar aðstöðu sína. Er það
máske gert viljandi af rauðliðum
útvarpsins, sem vilja halda áfram
og reyna að heilaþvo íslendinga
eins og þeim hefir tekist ótrúlega
vel hingað til.
Ég skora á menntamálaráðherra,
sem nú er sjálfstæðismaður, að
endurskoða nefndir og óþarfa af-
skipti pólitískra loddara sem vilja
ráða fréttamati okkar ef útvarp og
sjónvarp er annars vegar og þar
gildir sama og um dagblöð og bæk-
ur svo og ef menn kaupa gerfi-
hnattadisk. Einnig væri athugandi
fyrir sama ráðherra hvort ekki beri
að senda eitthvað af fjölmiðla- og
kommaliði til andlegrar endurhæf-
ingar, þar sem nú er sannað fyrir
öllum heiminum að þeir hafi lifað
og nærst á villutrú. Forystumenn
fyrirheitna landsins, Rússlands,
grátbiðja nú vestrænar þjóðir um
fjárhagsaðstoð til að geta breytt
Rússlandi í kapítalískt sæluríki.
Kannski væri ástæða að endur-
skoða líka kennslubækur þær sem
villuráfandi sósíalískir kennarar
hafa verið að semja undanfarin ár
og má telja víst að hafi spillt stór-
lega íslenskri æsku.
Vernharður Bjarnason
Stöðvið karlrembu-
heilaþvottinn
Kvenréttindabarátta er jákvæð
og nauðsynleg og finnst mér Rauð-
sokkur, Kvennalistinn ofl. hafa
staðið vel að henni. En þó er eitt
sem þeim hefur yfirsést. Ég bý
nálægt miðbænum og er bíllaus.
Ég get því ekki farið langt án þess
að götuvitar með sínumgrænu og
rauðu körlum verði á vegi mínum.
Hér kemur vandinn.
Lítil börn í umferðarfr'æðslu læra
að græni karlinn segi að þau megi
ganga yfir götuna en rauði karlinn
segi að það megi ekki. Með þessu
er börnum kennt að karlar hafi all-
an rétt til að ráða. Réttinn til að
segja já eða nei (og hér er ég ekki
bara að tala um umferðina). Börnin
bíða með óþreyju eftir græna karl-
inum og flýta sér yfir áður en rauði
kariinn kemur.
Þessu yrði mjög auðvelt að
breyta. Ég býst við að karlinn sé
einungis gat á spjaldi með ljósi á
bak við og því væri auðvelt að skera
út mjaðmir, barm eða kvenlegt hár
og föt á nokkrum götuvitum. Hvet
ég nú eindregið borgaryfirvöld til
þessa og stöðvið karlrembuheila-
þvott barna okkar.
Geirhildur Elín Reynisdóttir
Víkverji skrifar
Víkveiji dagsins hefur löngum
verið einlægur aðdáandi lög-
reglunnar í Reykjavík og er reyndar
þeirrar skoðunar að flestir laganna
verðir í Reykjavík standist fullkom-
lega samanburð við stéttarbræður
sína í Bretlandi sem löngum hafa
verið rómaðir fyrir prúðmennsku
og lipurð. Þessi ánægjulegu kynni
Víkveija af lögreglumönnum má
ekki skilja sem svo að Víkveiji kom-
ist óeðlilega oft í kast við lögin, en
Víkveiji hefur nokkrum sinnum
reynt það, eins og sjálfsagt margur
annar ratinn, að þurfa á aðstoð lög-
reglu að halda, til dæmis við það
að komast inn í bílinn sinn eftir að
hafa læst lykiiinn inni, inn í íbúð
slna af sömu ástæðum og ávallt
hefur lögreglan greitt veg Víkveija
eftir megni og raunar látið eins og
um sjálfsagðan hlut væri að ræða.
xxx
etta er rifjað upp hér vegna
alveg nýlegrar reynslu vin-
konu Víkveija af öðrum og jafn-
ánægjulegum samskiptum við þá
laganna verði. Tveir fjórtán ára
unglingar gerðust fyrir nokkrum
dögum sekir um að eyðileggja gí-
raútbúnað á nýju fjallareiðhjóli lí-
tillar stúlku og stela hluta útbún-
aðarins. Ekki þarf að orðlengja sorg
litlu stúlkunnar, þegar hún kom að
reiðskjóta sínum í þessu slæma
ástandi. En árvakur vegfarandi
varð vitni að því þegar ungmennin
fengu útrás fyrir lágar hvatir sínar
og skemmdarfýsn og lét lögreglu
vita. Lögreglan fór þegar á staðinn,
komst að því hveijir áttu í hlut, fór
til þeirra heima, endurheimti ráns-
fenginn, skilaði stúlkunni því sem
nothæft var og leiðbeindi um næstu
skref málsins, sem voru fólgin í því
að hafa samband við heimili drengj-
anna.
Móðir stúlkunnar hringdi á heim-
ili beggja drengjanna, en náði að-
eins sambandi við föður annars
þeirra. Hann hafði það eitt til mál-
anna að leggja að ef það reyndist
satt að hans drengur hefði verið
aðili að slíku skemmdarverki, þá
tæki hann hann hálstaki og lokaði
inni. Móðurinn fannst það hafa lítið
upp á sig að ræða frekar við föður-
inn um það með hvaða hætti stúlk-
unni yrði bættur skaðinn og hringdi
því á ný til lögreglunnar. Lögreglan
tjáði henni að hún skyldi bara vera
róleg. Málið væri í þeirra höndum
og þeir myndu ræða við drengina
á nýjan leik. Lögreglumaður sá er
ræddi við móðurina sagði henni að
lögreglan vildi gera sitt til þess að
taka sem harðast á svona afbrotum
unglinganna, því slíkt mætti raunar
flokka undir forvarnarstarf. Ungl-
ingar sem staðnir væru að verki
og látnir horfast í augu við afleið-
ingar gerða sinna og það að þeir
og fjölskyldur þeirra yrðu að bæta
það tjón sem unnið hefði verið,
hugsuðu sig vonandi tvisvar um,
áður en þeir gripu til óhæfunnar á
nýjan leik.
xxx
ögreglumaðurinn sagði einnig,
að það væri oft árangursríkt
í umleitunum lögreglunnar til þess
að fá unglingana til að axla ábyrgð
að benda þeim á að það væri ekki
vænlegt upp á framtíðina að eiga
óuppgerð mál af þessu tagi skjal-
fest hjá lögreglunni.
Víkveiji telur að lögreglan sé
þarna á réttri leið og að aðferða-
fræði hennar sé miklum mun lík-
legri til þess að skila árangri, en
hálstak og einangrun, sem var eini
boðskapur föðurins.