Morgunblaðið - 19.07.1991, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚLÍ 1991
17
Kveðja:
Óli Bjami Jósefsson
Fæddur 1. ágúst 1938
Dáinn 10. júlí 1991
Félagi er fallinn._ Okkur setti
hljóða vinnufélaga Óla B. Jósefs-
sonar er við fréttum andlát hans,
að hann á besta aldri væri hrifínn
á brott úr félagahópnum. Hann sem
var svo ljúfur í umgengni og góður
vinur. En enginn veit sína ævina
fyrr en öll er.
Við trúum þessu tæpast enn, en
samt erum við strax farnir að minn-
ast margs í okkar samskiptum við
Óla á liðnum árum, og það er bjart
yfír þeim minningum. Ætíð var
hann ij'ótur með brosið og naut
þess að vera með í glensinu og því
sem gerðist í góðra vina hópi. En
hann var prúðmenni hið mest^a og
hallaði tæpast á nokkum mann.
Við minnumst hans sem hins létt-
stíga manns sem hélt vel sínu frá
þeim dögum á yngri árum þegar
hann stundaði íþróttir, bæði hand-
bolta og knattspymu hjá félaginu
sem hann hélt mikilli tryggð við,
Knattspyrnufélaginu Fram, sem sér
nú á bak einum af sínum dyggustu
stuðningsmönnum.
Sem starfsmaður hjá Reykjavík-
urborg, fyrst hjá Áhaldahúsinu en
svo hjá Vélamiðstöð Reykjavíkur-
borgar, þar sem hann starfaði til
dauðadags, gat hann sér gott orð.
Hann var traustur og samvisku-
samur í öllu sem honum var falið
að vinna og yfirmenn hans þakka
að leiðarlokum góðum starfsmanni
fyrir samstarfið.
Þessu var ekki ætlað að vera
upptalning á lífshlaupi félaga okkar
Óla Bjarna Jósefssonar, heldur er
þetta hinsta kveðja til hans frá
vinnufélögum, frá fyrirtækinu sem
hann þjónaði alla sína starfstíð,
honum er þakkað fyrir samvemna
og hann kvaddur hinstu kveðju með
söknuði. ^ið sendum ástvinum hans
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í sorg
þeirra.
Við kveðjum góðan félaga, hafí
hann þökk fyrir allt.
A.Á.
Þær fréttir sem mér bárust síð-
astliðinn fímmtudag að vinur minn
Óli Jósefssson væri látinn voru mjög
óvæntar. Þó þetta sé leið okkar allra
og því að gerast allt í kring um
okkur emm við alltaf jafn óviðbúin.
Óli Bjarni Jósefsson, eins og hann
hét fullu nafni, átti sitt æskuheim-
ili á Grettisgötu 22 hér í Reykjavík.
Hann var snemma ættleiddur af
þeim Katrínu Kristjánsdóttur hjúkr-
unarkonu og Jósef Einarssyni verk-
stjóra, miklum heiðurshjónum sem
öll börn áttu skjól hjá.
Það að búa á Grettisgötunni varð
sjálfkrafa til þess að menn gerðust
Framarar strax og þeir gátu farið
að sparka í bolta og var Óli engin
undantekning frá þeirri reglu. Hann
lék með yngri flokkum Fram, bæði
í fótbolta og handbolta og var alla
tíð einlægur stuðningsmaður Knatt-
spyrnufélagsins Fram.
Óli kvæntist snemma, Sesselju
Eiríksdóttur frá Stykkishólmi.
Þeirra börn em: Unnur, hárgreiðsl-
umeistari í Ólafsvík, Katrín, kenn-
ari í Reykjavík, og Kristján, tré-
smiður einnig í Reykjavík. Þau hafa
öll stofnað sín eigin heimili.
Vinátta okkar Óla hefur varað
allt frá unglingsámnum, eða um
það bil 40 ár. Samverustundirnar
hefðu þó gjarnan mátt vera fleiri,
sérstaklega nú seinustu árin, en þó
er það nú þannig að vinátta mælist
ekki í tíma og þess vegna stendur
hún jafn óhögguð þó stundum líði
stund milli funda.
Það er nú svo, að þegar góður
vinur er kvaddur hrannast minning-
arnar upp. Minningar sem ylja þeg-
ar þær skjóta upp kollinum, vegna
þess að þær minningar sem tengj-
ast Óla era hlýjar. Frá áhyggjulaus-
um unglingsámm éða þegar fullorð-
insárin tóku við með sínum skyldum
og ábyrgð.
Óli varð snemma sjálfstæður og
var fljótari til en við hinir á ýmsan
hátt. Ég held að hann hafí verið
einn af þeim fyrstu til að eignast
skellinöðm hér á landi og bíl eignað-
ist hann snemma. Nutum við félag-
ar hans og vinir þess og margar
ljúfar minningar eigum við frá ferð-
alögum, stundum með fullan bíl af
notuðum dekkjum, en í þá daga var
oft erfítt að komast yfír ýmislegt
sem nú er talið sjálfsagt. Þá fór
stundum allur tíminn eftir að búið
var að tjalda í dekkjaviðgerðir.
Margt fleira væri hægt að tína til
frá þessum tíma þegar lífíð var ei-
líft_ sólskin.
Óli var drengur góður. Hann var
bæði óeigingjarn, hjálpsamur og
traustur og skilaði sínu hlutverki í
lífínu þannig að hver maður getur
verið fullsæmdur af.
Við Þórey sendum fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur og
óskir um bjarta framtíð._
Ásgrímur Jonasson
í yndislegu júníveðri í Skorradal
áttum við systkinin og fjölskyldur
okkar skemmtilega helgi með
pabba. Ekki óraði okkur fyrir á
þeirri stundu að þetta yrði í síðasta
sinn sem við kæmum öll saman.
En fljótt dregur ský fyrir sólu.
tveim vikum síðar veikist hann al-
varlega og örfáum dögum seinna
er hann allur. Það er oft erfítt að
skilja tilgang lífsins. Hann pabbi
sem átti svo mikið eftir, öll litlu
barnabörnin sem honum þótti svo
vænt um, fá nú ekki lengur að njóta
afa Óla.
Pabbi fædist 1. ágúst 1938 í
Minning:
*
GuðbjörgL Astgeirs-
dóttirfrá S-Hömmm
Fædd 1. desember 1933
Dáin 12. júlí 1991
í dag er kvödd frá Langholts-
kirkju kær vinkona, Guðbjörg Inga
Ástgeirsdóttir frá Syðri Hömrum í
Áshreppi.
Guðbjörg fæddist 1. desember
1933 á Syðri Hömrum og lést þann
12. júlí sl. á Landspítalanum í
Reykjavík eftir stutta en erfíða
sjúkdómslegu.
Foreldrar Guðbjargar voru
sæmdarhjónin Arndís Þorsteins-
dóttir ljósmóðir og Ástgeir Gíslason
bóndi á Syðri Hömrum. Guðbjörg
var yngst 7 systkina en þau eru
Ingigerður, Ingveldur sem er látin,
Bjarnheiður, Steinunn, Gísli og Sig-
urveig. Guðbjörg ólst upp í glöðum
og góðum systkinahópi og vann öll
almenn sveitastörf eins og þá var
títt með allt ungt fólk sem var að
alast upp.
Guðbjörg stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Laugarvatni vet-
urinn 1956-57. Þar stofnaði hún til
náinna vináttusambanda við skóla:
systur sínar sem varði alla ævi. í
Hafnarfírði var hún heimilisföst í
nokkur ár en flytur til Reykjavíkur
árið 1968 og bjó þar ætíð síðan.
Hún festi kaup á íbúð í Gnoðar-
vogi 18 og bjó þar börnum sínum
gott og fagurt heimili. Börn hennar
em Arndís Árnadóttir, fædd 14.
desember 1958, fóstra í Vest-
mannaeyjum, og Ástgeir Kristjáns-
son, fæddur 27. október 1972, nemi
í Reykjavík. Barnabörnin eru orðin
tvö, Valur og Björg.
Guðbjörg var sérstaklega hand-
lagin og vann við saumaskap hjá
Model Magasín í fjölda ára, þar
hafði hún nýlega látið af starfi og
var farin að vinna á Borgarspítalan-
um nokkru áður en hún veiktist.
Með Guðbjörgu kveðjum við ein-
staka mannkostakonu. Hún var
mjög félagslynd, trygglynd og
vönduð kona. Hún bar mikla um-
hyggju fyrir íjölskyldu sinni, börn-
um, barnabörnum og systkinum og
öllum vinum sínum. Hún var mjög
músíkölsk, lék á orgel og söng lengi
í Kór Rangæingafélagsins í Reykja-
vík.
Guðbjörg var ámm saman í
stjórn Rangæingafélagsins í
Reykjavík. Ég kynntist Guðbjörgu
fyrst þegar ég var kostin formaður
Rangæingafélagsins árið 1982. en
þá sat Guðbjörg í stjórn þess. Mér
er ljúft að minnast þess tíma þegar
við Guðbjörg unnum saman í stjórn
Rangæingafélagsins.
Þegar leið að 50 ára afmæli þess
1985 setti stjórnin'-sér þau markm-
ið að halda veglega afmælishátíð í
Félagsheimili Vestur-Eyfellinga á
Heimalandi þar sem flutt yrði sýnis-
horn af því menningarstarfí sem
stundað var í Reykjavík og koma
upp orlofshúsi í Hamragörðum,
Vestur-Eyjafjöllum. Þettá- hvort
tveggja tókst með ágætum og var
samstarf stjórnar og þeirra sem
stóðu þar að verki einstakt. Mér
er minnisstæður áhugi Guðbjargar
á þessum málum og samheldni
stjórnar og félagsmanna.
Rangæingafélagið þakkar Guð-
björgu frábær störf í þágu þess í
öll þessi ár.
Persónulega vil ég þakka fyrir
alla ástúð, trygglyndi, vináttu og
umhyggju fyrir mér og fjölskyldu
minni. Það er ómetanlegt að kynn-
ast slíkri konu sem bar geislandi
persónuleika og góðvild með sér
hvar sem hún fór. Við Rangæingar
og allir vinir hennar þökkum henni
samfylgdina og biðjum henni guðs-
blessunar á nýjum leiðum.
Við Óli vottum börnum hennar
og öllum ástvinum okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að styrkja
þau í sorg þeirra. Minningin um
góða konu lifir.
Dóra Ingvarsdóttir
Hún Guðbjörg Inga Ástgeirsdótt-
ir, Bagga okkar, er búin að kveðja
þennan heim, eftir langa og hetju-
lega baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Ekki hefði okkur grunað, er við
hittumst í febrúar sl. skólasysturn-
ar, og borðuðum saman þorramat
að svo fljótt yrði höggvið skarð
okkar hóp.
Við hittumst fyrst á Laugarvatni
haustið 1956 og hófum nám í Hús-
mæðraskóla Suðurlands. Þar áttum
við saman yndislegan vetur við leik
og störf. Við bundumst þar sterkum
vináttuböndum, sem hafa haldist
alla tíð síðan og orðið nánari eftir
sem árin hafa liðið. Við hittumst
að jafnaði nokkrum sinnum á ári.
Fæddur 21. maí 1921
Dáin 9. júlí 1991
Mig langar til að minnast með
örfáum orðum Jóns Jónssonar,
Bogabraut 24, Skagaströnd. Hann
var kvæntur Maríu Magnúsdóttur.
Jón var mér alltaf svo góður,
hann var mér eins og afí. Eg og
María Jóna sonardóttir Jóns erum
miklar vinkonur, við fórum oft sam-
an í heimsókn til afa hennar og
ömmu á Bogabrautinni. Þar er allt-
af gott að koma. Við spjölluðum
saman, og stundum voru skoðaðar
myndir og svo kom Maja með
pönnukökur og appelsínusafa. Það
er ekki eins að koma á Bogabraut-
ina núna þegar Jón er horfinn burt
frá okkur, en það verður áfram
Sumir kölluðu það „saumaklúbb",
en aðallega var talað og hlegið.
Nokkram sinnum var farið út á
landsbyggðina, var þá sérlega gam-
an, létt á hjalla og gjaman tekið
lagið.
Okkur fínnst að leiðarlokum, að
við eigum Böggu margt og mikið
að þakka. Þegar við hittumst var
hún alltaf f sérlega góðu jafnvægi,
glöð og ánægð og undi hún vel við
sitt. Su innri hamingja og ró, sem
Bagga var svo rík af, er hverri
manneskju dýrmætt að kynnast.
Bagga var börnum sínum góð
móðir og okkur sönn vinkona.
Að leiðarlokum sendum við böm-
um hennar og ástvinum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Við biðj-
um góðan Guð að styrkja þau og
styðja í þeirra miklu sorg. Minning
hennar mun lifa með okkur um
ókomin ár.
I sálmi Bjöms Halldórssonar
prófasts í Laufási segir:
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það alit, er áttu’ í vonum,
og allt, er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her,
hann fótstig getur fundið,
sem fær sé handa þér.
Skólasystur frá Laugarvatni
gott að koma á Bogabrautina til
Maju, hún er alltaf svo góð. Elsku
Maja og aðrir aðstandendur, ég og
fjölskylda mín biðjum góðan guð
að styrkja ykkur á sorgarstund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir íiðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Halla Kristín
Kveðjuorð:
Jón Jónsson
Reykjavík. Foreldrar hans voru
Katrín Kristjánsdóttir og Jósef Ein-
arsson. Allan sinn starfsaldur vann
hann hjá Vélamiðstöð Reykjavíkur-
borgar. 29. maí 1960 gekk hann
að eiga Sesselju Eiríksdóttur, fædd
22. ágúst 1941, frá Stykkishólmi,
og eignuðust þau þijú börn. Unni,
fædda 26. mars 1961, maki Jón
Aðalbjörn Kratch og eiga þau Ólöfu
Birnu og Davíð Örn; Katrínu, fædda
2. október 1962, maki Hafliði Sí-
vertsen og eiga þau Grétar Má,
Atla Rafn og Huldu Sesselju og
Kristján, fæddan 14. mars 1964,
maki Kristín Halla Þórisdóttir og
eiga þau einn son, Þóri.
Með þessum fáu orðum langar
okkur til að kveðja pabba, með
þessari fallegu bæn sem okkur þyk-
ir svo vænt um og Katrín amma las
svo oft yfír okkur.
Vertu nú yfír og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
Hvíli elsku pabbi í friði. Hans er
og verður sárt saknað.
Unnur, Katrín, Kristján
og fjölskyldur.
FLASH HIGH
Verð aðeins kr. 4.990,-
Stærðir. 39-45
íwrw’ •r'*.""'i"u wi”! 'Il.,.l|rr.«giw»m hhwwihhii i . wr
amsH
H
ÚTILÍF
Glæsibæ - Sími 82922
Oliufélagið hf
ÚRVALS bón-
hreinsivörurí
og