Morgunblaðið - 19.11.1986, Blaðsíða 50

I
I
>
(
I
50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 1986
tteCAAIlll
Með
morgunkaffinu
Auðvitað veit ég hvernig
ég get orðið vinsæll með-
al strákanna vina, en
mamma bannar mér það.
HÖGNI HREKKVÍSI
Tölvubankar í Reykjavík
Mælirinn er fullur
Katrín S. Theodórsdóttir skrifar
Mig langar að vekja athygli á
þessum fullkomnu tölvubönkum
hér. Yfirmenn bankanna segja að
það eigi ekki að vera hægt að gera
neina vitleysu. En þann 3. október
kl. 1.07 e.h. henti mig það óhapp
í Grensásútibúi Iðnaðarbankans að
setja umslag með innleggspening-
um, kr. 11.000, á vitlausan stað í
tölvubankann. Þetta var í fyrsta
skipti sem ég hafði viðskipti á þenn-
an hátt. Eg setti umslagið inn fyrir
ofan innleggshólfíð í gegnum örlitla
rifu vegna vankunnáttu.
Nokkrum dögum seinna skeður
það að ávísanareikningur minn er
kominn yfír og það sem skeði var
að þessar 11.000 krónur höfðu ekki
fundist í tölvubankanum og þar af
leiðandi ekki lagst inn á minn reikn-
ing. Þegar farið var að kanna þetta
mál var tölvubankinn tekinn í sund-
ur og athugaður en ekkert fannst.
Mér var sagt af útibússtjóranum
að þar sem ég hafði sett umslagið
með peningunum inn um ranga rifu
væri skaðinn alfarið minn. Það sem
hins vegar gerist svo hugsanlega
er að umslagið fer inn á hillu fyrir
ofan innleggshólf og einhver við-
skiptavinur bankans sem kemur á
eftir mér hefur fengið það í hend-
ur. Ég hef ekkert í höndunum til
að sanna mál mitt og þar sem ein-
hver mætur viðskiptavinur Iðnaðar-
bankans hefur haft geð í sér til
þess að hirða þennan pening í stað-
inn fyrir að skila bankanum þá vil
ég vara fólk við sem er að skipta
við tölvubankann í fyrsta sinn; hið
ómögulega er vel mögulegt og
bankinn fírrir sig allri ábyrgð.
Mig langar að láta í ljós skoðun
mína á fréttaflutningi af málefnum
Hjálparstofnunar kirkjunnar. Ég er
starfsmaður innan BSRB og launin
eftir því.
Ég get ekki samþykkt að laun
starfsmanna Hjálparstofnunarinnar
séu sett upp með ferðakostnaði,
feijukostnaði og dagpeningum og
sett samasem merki á milli þessara
liða og launa þeirra.
Ég veit sem starfsmaður innan
BSRB hve algengt það er að menn
fari erlendis, fái kostnað greiddan
og dagpeninga og þetta er ekki
greitt sem laun. Ég skora á fólk
að kynna sér þetta betur áður en
það dæmir og ég vil undirstrika að
mér fínnst ómaklega að starfsfólki
Hjálparstofnunar kirkjunnar vegið.
Eru allir búnir að gleyma öllu mold-
rokinu, hvað með Islendingana sem
fóru til Eþiópíu á vegum stofnunar-
innar og tóku þátt í að bjarga
fjölmörgum mannslífum. Ég lýsi
furðu minni á fréttaflutningi manna
sem undir skjóli þess að vera frétta-
menn rakka niður fólk og stofnanir
og með sefjun fá fólk til að trúa
hræðilegum hlutum sem ekki eru
til, Jjetta er sefjun.
Ég vil taka undir orð ritstjóra
Morgunblaðsins er hann segir að
blöð eigi ekki að vera dómur en
hins vegar geti skrif þeirra vegið
þyngra en dómur.
Starfsmaður innan BSRB
Víkverji skrifar
*
Ahugavert var að sjá viðtöl við
fulltrúa á Kirkjuþingi í sjón-
varpi um helgina. Á þinginu var
rætt mikið um þjóðfélagsmál og
hvort kirkjan eigi að taka beinan
þátt í dægurmálum eða ekki.
Greinilegt er að þar sýnist sitt hveij-
um, t.d. kom þar fram í áðumefnd-
um viðtölum að sumir hveijir vilja
að kirkjan skipti sér af dægurmál-
um, en aðrir segja, að kirkjan eigi
að gegna sínu uppeldishlutverki og
hafa þannig óbein áhrif á dægur-
málin — í gegnum stjómmálamenn-
ina.
Dægurmál geta oft og tíðum
verið mikil hitamál og víst getur
það skaðað kirkjuna, að vasast um
of í slíkum málum, því að ljóst er
að þótt menn séu geistlegir eins og
kallað er, þurfa sóknarbömin ekki
endilega að vera klerki sínum sam-
mála. Og fari hann að skipta sér
um of af heitum dægurmálum —
þá færist deilan aðeins inn fyrir
kirkjudyrnar og spuming er hvort
það sé kristni til framdráttar.
Spurning er hvort kirkjan á ekki
aðeins að einbeita sér að boðun
fagnaðarerindisins, en láta dægur-
málin liggja milli hluta.
XXX
á em „Hvalirnir“ farnir að
fljóta á nýjan leik í Reykjavík-
urhöfn. í fyrrinótt tókst að ná síðari
„Hvalnum" upp, en hinn fyrri flaut
upp á mánudag.
En þar með er ekki öll sagan
sögð. Nauðsynlegt verður að gæta
þessara skipa, því að þeir erlendu
hermdarverkamenn, sem sökktu
þeim um næstsíðustu helgi, ganga
enn lausir og eru til alls vísir á
nýjan leik. Höfuðpaurinn, Paul
Watson, er meira að segja fram-
bjóðandi við sveitarstjórnarkosn-
ingar í Vancouver í Kanada, þótt
hann hafí kolfallið þar í kosningum
um helgjna. Hann hlaut þó 15.063
atkvæði, en hann var þar frambjóð-
andi Græna flokksins, sem svo er
kallaður. Talsmaður flokksins, sem
ber íslenzkt ættamafn og heitir
Murray Gudmundsson, sagði í sam-
tali við fréttaritara Morgunblaðsins
í Bandaríkjunum, að ekki hafí verið
vitað um fyrirætlanir Watsons á
íslandi, þegar hann var valinn til
frambjóðanda. Flokkurinn hafí ekki
tekið afstöðu til skemmdarverk-
anna á íslandi.
XXX
Um helgina gerðist sá dularfulli
atburður að allar símalínur
lögreglunnar urðu uppteknar í einu
og sama vetfangi. Þetta gerðist um
klukkan 20 og stóð meira og minna
fram til klukkan 03 um nóttina. í
fyrstu var talið að um bilun væri
að ræða og því var ekkert gert í
því að reyna að finna hveijir að
þessu stæðu. Þó munu símar lög-
reglunnar vera með þeim útbúnaði
að unnt er að fínna þann, sem í
þá hringir. Því var ekki unnt að
hafa upp á þeim, sem að þessu ati
stóðu. Þegar menn svo áttuðu sig
á því, að um samtök var að ræða,
var engin vakt hjá Landsímanum
og því ekki unnt að rekja hvaðan
símtölin komu.
Þetta vekur umræðu um það,
hvort öryggismálum í þessu þjóð-
félagi okkar sé nægilega sinnt.
Fyrir rúmri viku var hvalbátunum
sökkt eins og fyrr er vikið að og
nú eru símar lögreglunnar gerðir
óvirkir í einu vetvangi, þar sem
samtök eru um að hringja skipulega
í síma lögreglunnar. Þessi tvö at-
vik, sem gerast með viku millibili
hljóta að vekja yfirvöld til um-
hugsunar um það, hvort ekki sé
orðið nauðsynlegt að auka öryggis-
gæzlu á sem flestum sviðum í þessu
þjóðfélagi okkar. Annað er ekki
hægt eigi öryggi borgaranna að
vera tryggt.
XXX
Varaþingmaður Sjálfstæðis-
flokksins, Bessý Jóhannsdótt-
ir, hefur lagt fram á Alþingi
frumvarp um að gefa fijálsa sölu á
áfengi, þ.e.a.s. hún vill fírra ríkis-
valdið því að þurfa að sitja uppi
með miklar birgðir áfengis, en vill
að umboðsmennimir sjálfir annist
birgðahald það, sem ÁTVR hefur
með höndum nú. Hún hefur lýst
því að þetta sé aðeins angi af
stærra máli, þ.e. að ríkið sé ekki
að vasast í því, sem einkaaðilar
geti eins vel leyst af hendi. Innflytj-
endumir setji síðan á fót áfengis-
verzlanir í stað verzlana ÁTVR og
telur hún að ríkisvaldið geti með
þessu sparað sér um 300 milljónir
króna. Með öðmm orðum, Bessý
vill að ríkið afsali sér einokun á
sölu áfengis eins og gert hefur ver-
ið hvað tóbak varðar, enda telur
hún óafsakanlegt að ríkisvaldið selji
vímuefni og hafí á því einkaleyfí.
Þótt þessi háttur sé hafður á vill
varaþingmaðurinn ekki að áfengi
lækki í verði — nota eigi það eftir
sem áður sem tekjulind fyrir ríkis-
sjóð.